Ya lookin' for a fight?

Bij de woorden van de ander maakte ze even een zwiep met haar rode haren, alsof ze ondanks de disclaimer toch beledigd was. Zelf kon dit alles haar niet minder interesseren dan dat het al deed, het was gewoon entertainment. “Mocht je je bedenken heb ik zo het nummer doorgespeeld” Besloot ze alsnog in haar rol met een knipoog. Matchmaking zat misschien nog in haar alter ego als trut verstopt. Hierna grijnsde ze echter op een geamuseerde manier.
De ander vond haar opmerking duidelijk lachwekkend, maar dat kon ze wel voorstellen. Zelf vond ze het ook wonderbaarlijk hoe vaak gesprekken zo liepen. “Ik moet toegeven dat het altijd handig kan zijn, maar niet als tweede ding wat je van de taal kent” Ze had best vaak een nieuwe taal moeten leren, of in ieder geval de basics ervan. Op het moment deed ze een poging tot Frans te leren, al gebruikte ze hier vooral online dingen voor wat haar uitspraak niet bepaald hielp. Ach, ooit lukte het. Toen de ander ineens opmerkte dat ze hier ieder moment het terras afgegooid konden worden. Zelf draaide ze zich even een kwartslag om en keek naar de serveerster, die hun inderdaad humeurig aankeek. Ze knikte dus even en draaide zich weer om. “Die neem ik graag aan, klinkt in ieder geval beter dan van het terras afgegooid te worden” Merkte ze op, waarna ze ook van haar stoel afkwam. Aldrei leek ondertussen in slaap gevallen te zijn, en werd door de beweging weer wakker, waarna ze loom naast haar kwam staan.

Hun sarcastische gesprek leek met de laatste opmerking van Echo tot een einde te komen, al kon de roodharige niet laten nog een zweem van een grijns op haar gelaat te hebben. Het was wel mooi geweest. De zwartharige ging in op de scheldwoorden kwestie. Zelf had ze maar geaccepteerd dat de menselijke soort zo in elkaar zat. Voor haar was het juist andersom, als ze een moment had gevonden om te schelden ging ze juist terug naar haar originele taal, aangezien dat net wat meer kracht achter zich had zitten. Misschien lag het aan het persoon? Echo leek in ieder geval nuttige dingen willen leren, al gaf hij wel toe dat het leuk was. Geamuseerd keek ze terug. “Dat is meer een bonusje van een nieuwe taal leren. Oh, nog een zin die handig is nu ik eraan denk; Islenskan min er leleg” Ze gaf de betekenis nog niet vrij, want ze zag geen schande in wat nieuwsgierigheid opbouwen.
De roodharige schoof haar stoel naar achteren terwijl de ander betaalde. Terwijl Echo zijn ding deed keek zijzelf even naar Aldrei, die haar middaghumeur had en ongeamuseerd iets naar haar gromde. Waarschijnlijk wat over het respect van dutjes. Hoe dan ook kwam de ander al snel terug en ruimde de Bulbasaur op, een voorbeeld wat ze zichtbaar niet op ging volgen. Wat verbaast keek ze op toen ze ineens een arm toegereikt kreeg, al liet ze zichzelf niet kennen en nam deze simpelweg aan. “Natuurlijk Herra” reageerde ze op zijn vraag. Wow, die jongen had meer manieren dan ze in een lange tijd had gezien, maar ze zag geen rede om deze niet te waarderen.

De ander leek een poging te doen tot haar woorden uit te puzzelen, maar na een tijdje stilte tussen hun in te hebben gaf hij het toch op en schudde met diens hoofd. Ze moest toegeven dat de conversatie heel aangenaam was, en van zichzelf kennende ook nog vrij rustig. Nu kon dit ook komen omdat ze de meerderheid ervan haar verslavingsdrankje in de handen had gehad, dat hielp zeker. Hoe dan ook, ze gaf simpeltjes en met bijna geamuseerde toon antwoord “Mijn Ijslands is slecht” Was ze nu echt de ander wat aan het plagen? Wow, dat was nieuw. “Voor het geval iemand ineens volop tegen je begint te praten en je er geen woord van verstaat”
Eenmaal aan de arm van de ander luisterde naar diens uitleg. Blijkbaar moest hij een nette opvoeding gehad hebben, wat te merken was. Zelf was de hare niet geweldig. Wel, opvoeding was een beetje houtje touwtje geweest en echt grote manier zaten niet in het pakket. Al had ze het wel geleerd over tijd, dus kon ze zichzelf heus wel fatsoenlijk gedragen. Toch beantwoorde ze de lach even “Ik kan het best geloven in ieder geval”

Bij de vraag van de ander grijnsde ze even. “Nee, niet echt, of je moet een vakantie richting het noorden nemen. Maar als je eens zin hebt om die zin te gebruiken sta ik altijd open die rol op me te nemen” Haar eigen taal blijven praten was nooit een probleem, vooral niet als het eens tegen een mens was. Want tja, hoewel Aldrei haar verstond was het niet echt dat ze een gesprekje terug kreeg. Zeer teleurstellend. Daarbij was het ook niet goed voor haar reputatie als mensen haar constant in een vreemde taal tegen een pokémon zagen kletsen.
Bij de woorden van de ander keek ze nog even schattend opzij. Goed, hij pastte dan wel in het soort mensen waar ze vaker mee rond hing, iets wat niet perse een compliment hoefde te zijn, maar tot nu toe was hij zeker beleefd geweest. Ze wist als de beste dat iemand kon liegen, het was immers haar ding, maar alsnog. “Dus je neemt niet iedereen op de koffie of mee uit wandelen?” Zou eens wat zijn, maar ze moest toegeven dat dit een duidelijke indruk van iemands gentleman-heid gaf. “Al is dat laatste zeker moeilijk, maar alsnog” Deze mocht ze wel om eerlijk te zijn, maar ze was misschien partijdig aangezien ze omgekocht was. Tja, het gebeurde.