Job #7 The Fight Is On!

Shalour City. Aangezien hij er zelfs betaald voor zou krijgen vertrok hij zo snel mogelijk richting die stad. Er zou echter nog een andere trainer op afkomen en hij vroeg zich al af wie dat zou zijn. Toen hij aankwam in Shalour City had hij weinig problemen om de twee uitdagers te vinden. Hij schudde ze vriendelijk de hand. Het waren een jongen en een meisje. Waarschijnlijk broer en zus maar dat wist hij niet zeker. De jongen had duidelijk een hond, die ongeveer tot kniehoogte kwam. Een middelgrote hond met donker en licht haar, Herdier misschien? "Ik ben Robin. Is die andere trainer hier al?" vroeg hij nieuwsgierig aan het duo. "Nee, jij bent de eerste." Hij zou dus nog wat geduld moeten hebben. Hij kreeg er niet alleen geld voor, maar hij was vooral blij met een goede extra training. Hij moest niet erg ver reizen en dubbelgevechten waren niet echt zijn sterkste kant gebleken. Wat oefening zou goed voor hem zijn.

Een baan. Een activiteit, met de bedoeling een dienst te verlenen, waar men aan gebonden zal zijn, tot het moment dat de dienst verleend is. Het aantal keren dat de dienst verleend moet worden, staat van tevoren vast. Het leek erg op wat hij thuis bij zijn stam ook deed. Behalve het feit dat hij thuis geen beloning zou krijgen voor deze dienst. Hij vond het concept van een beloning nog altijd maar apart. Een dienst verlenen was iets dat goed was, het liet de wereld draaien. Maar hij leefde nu eenmaal in een andere samenleving tegenwoordig. Hij vond dat hij zich op z'n minst bij een aantal dingen kon aanpassen.

Met zijn zwaard in zijn schede, en zijn roedel achter hem, liep Hallr Shalour City in. Deorwin direct achter hem, en Anwyl en Conrad daar weer achter. Midden in de stad bleven ze stilstaan. Hallr keek langzaam om zich heen. En besloot dat ze naar links moesten. Hij meende het opkomende gevecht te kunnen aanvoelen. Wat hij dan ook aantrof waren drie trainers. Hij zette zijn pas voort totdat hij bij hen stond. "Het gevecht der gezamenlijkheid vindt hier plaats?" Vroeg hij, kijkend naar de omgeving. Deze straat? Zijn blik schoof verder de straat door. "Wij zullen ons verplaatsen naar een eerbaar gevechtsgebied." Zijn roedel en hij, liepen verder de straat door.

Robin en de twee andere trainers met wie hij ondertussen aan de praat was geraakt, hadden de andere trainer al van ver zien aankomen. Niet moeilijk met zo'n gevolg. Niet dat hij veel beter was, hij liet zijn pokemon ook liever uit hun pokeball. Deze persoon voegde zich bij hen, zei iets en liep dan weer verder. Verbaasd keken ze hem alle drie na, de twee andere nog het meest verwonderd. Het duurde even voordat de woorden doorgedrongen waren, maar hij dacht dat hij vast bedoelde dat hij naar een battlefield zou gaan zoeken. Niet erg moeilijk, Shalour City was de thuishaven van een fightingtype-gym en een Rangerbase. Als je hier geen battlefield zou vinden... Hij gebaarde zijn twee tegenstanders ook de andere man te volgen. Deze man deed hem erg aan ehh hoe heette ze ook alweer, het was een moeilijke naam, Jaka? De klederdracht en de bijzondere manier van verwoorden vertoonde op zijn minst enkele gelijkenissen. Echter leek deze man al meer gewend aan onze samenleving, waarschijnlijk omdat hij al langer contact ermee had. Toch vond hij het wat vreemd dat deze man een zwaard meedroeg, maar dat zal wel normaal zijn. Hij hechtte er verder geen belang meer aan.

Uiteindelijk kwamen ze in bij het battlefield aan en kreeg hij eindelijk de kans om zich voor te stellen, voor een keer dat hij het niet vergat. "Ik ben Robin uit Unova. Op mijn rechterschouder zie je Achilles en de Pichu op mijn linker schouder heet Aprodite, Diete voor kort. De Fletchling die hier ergens moet rondvliegen is Argus." Hij floot op zijn vingers en even later kwam Argus aanvliegen. "Daar ben je."

Een battlefield inderdaad. Schijnbaar waren daar hier in deze stad genoeg van. Wat goed uit kwam, voor de job van vandaag. Hallr en zijn roedel liepen voorop, en daarachter liepen de drie trainers waar hij vandaag mee te werk zou gaan. Hij was voor nu nog het gevechtsveld aan het bekijken. Naar zijn mening was het niet voldoende onderhouden om de edele sport van het gevecht eer aan te doen. Hier en daar was de grond oneffen. En op sommige plekjes groeiden korte grassprietjes. Het was op dat moment dat hij achter zich hoorden dat een van de trainers aan het vertellen was. Hallr maakte een draai en keek iedereen aan. Weer iemand die zich voorstelde.. wat was dat met iedereen hier en persoonlijke informatie geven? Wisten ze dan niet dat heksen spreuken op je kunnen uitoefenen zodra ze je naam weten? Hij besloot om zijn aandacht ergens anders op te leggen. De rode vogelpokemon die kwam aanvliegen namelijk. "Trouwhartig." Was hoe hij het beestje in eerste oogopslag zou beschrijven. "Laat ons starten." Leren vechten deed je immers het beste door het te doen, in zijn ogen ten minste. Hij ging al klaar staan aan de linkerkant van het gevechtsveld. Hij wist eigenlijk niet eens wie zijn teamgenoot zou zijn, maar ach, daar zou hij gauw genoeg achter komen.

Hij ging rechts van de andere trainer staan. Hij gaf Achilles een zetje met zijn schouder wanneer hij op het battlefield sprong. "Achilles, ik ga met jou!" Hij keek afwachtend naar de andere trainer welke pokémon hij zou kiezen. Hun tegenstanders waren al aan de andere kant gaan staan en haalden direct hun pokemon boven. Een Noibat en een Sandslash. Nu was het enkel nog de andere trainer. Zijn pokémon liepen uit hun pokéball dus had hij er maar eentje uit te kiezen.

Ondertussen nam Robin de tijd zijn tegenstanders te analyseren. De jongen had, zoals hij eerder had opgemerkt, een Herdier, of andere hondachtige pokemon. Aangezien hij een Noibat gebruikte en niet deze, maar er toch veel tijd mee doorbracht, was het vast een gezelschapspokemon die bij hem thuis rondliep. De houding van Sandslash verraadde dat deze nog niet erg lang geëvolueerd was, hij was het extra gewicht nog niet helemaal gewoon. Dat moest vast de aanleiding geweest zijn dat ze in de eerste plaats iemand zochten voor een gevecht. Ze hadden tegen elkaar kunnen vechten, maar Noibat is een flying type en daarom was het niet echt interessant. Deze twee waren zo doorzichtig. Het was niet moeilijk om hun zetten te voorspellen nu: dit gevecht was bedoeld om Sandslash wat te laten wennen aan zijn nieuwe vorm. Deze zal dan het gevecht leiden, en Noibat zal dienen als back-up en te hulp schieten waar nodig. Als ze dus de Noibat konden uitschakelen was de Sandslash zo goed als verloren. Het was duidelijk dat hij het niet alleen aankon, anders hadden ze geen dubbelgevecht aangevraagd.

De ene tegenstander had scherpe klauwen, korte benen, grote ogen en een rug vol gevaar. Een erg snelle renner zal het niet zijn dus. Maar die scherpe onderdelen zijn iets om voor op te passen. De andere was klein en gevleugeld. Grote oren. Niet direct een uiterlijk kenmerk dat 'gevaar' riep. Hallr moest maar concluderen dat de vleugels en het hoofd, die het meest ontwikkeld leken te zijn bij het beest, de aandachtspunten waren. Een ander aandachtspunt was 'we willen testen hoe goed we zijn in dubbelgevechten'. Een onzekerheid dus. Iets waar hij en.. Robin.. voor waren gevraagd om zeker te maken. Het gevecht kon van start gaan. Hallr wees naar het veld, en Deorwin liep braaf naar de toegewezen plek toe. "Laat ons starten." Zei hij, om een formele manier te hebben om het gevecht te starten.

"Dig!" Riep de ene. Waarna de Sandslash zich een weg begon te graven in de grond. Hallr had expres nog geen zet gedaan, om te zien hoe zijn tegenstanders te werk zouden gaan. Onder de grond dus? Handig voor een langzame pokémon. Dan kon niet gezien worden waar die was. En wellicht, maar dat moest nog blijken, was hij sneller onder de grond, dan boven de grond. Eventueel vanwege die klauwen. "Howl." Deorwin stampte zijn twee voorpoten op de grond en gooide zijn snuit omhoog, om te huilen. Deze verhoging van zelfvertrouwen zou zijn fysieke aanvallen ten goede doen. En nu.. was het tijd om te zien wat zijn teamgenoot zou doen.

Hij keek de andere trainer zijdelings vanuit zijn ooghoeken aan, door de wel erg formele woordkeuze. Toen pas drongen die woorden tot hem door en hield hij zijn aandacht volledig op het gevecht. De jongeman liet zijn pokémon Howl gebruiken. Best handig, maar dat was niet Robins stijl. Hun tegenstander gebruikte Dig, de Noibat deed zoals verwacht nog niet erg veel. Nu begon hij te twijfelen. Zou hij zich aan zijn strategie houden en voor Noibat gaan? Of liet hij Achilles beter ondergronds gaan, zodat de Lycanroc veilig was... De andere trainer was toch geen onbenul? Hij redde zichzelf wel. Stick to the plan: Noibat uitschakelen. "Gebruik Quick Attack tegen Noibat! Vervolg dan met Lick en verdwijn dan in het gat dat Sandslash maakte." Met ongelooflijke snelheid schoot zijn partner naar voren. Noibat viel een stukje naar beneden door de impact, maar begon al snel weer te fladderen en herstelde zich. Toen Achilles hem een lik wou geven, kwam er een windvlaag door een Gust-aanval. Achilles werd naar de grond geblazen. Hij slaagde er niet in om zich op tijd om te draaien en kwam vlak op zijn rug terecht. Hij kroop terug recht en sprong zoals gevraagd in het gat dat veroorzaakt was door Dig.

Een hoop bevelen. Dat was wel duidelijk te merken aan zijn teamgenoot. Die had een heel stappenplan uitgedacht. Hallr besloot een poging te doen daarin mee te spelen. Dan kan hij direct zien hoe goed de plannen van zijn teamgenoot zijn. Voor nu.. zou zijn focus dus moeten liggen bij de Pokémon die schijnbaar Noibat heet. Ook niet geheel onbelangrijk, die had ook al schade opgelopen. En focus-vuur techniek was vrij effectief. Vooruit. "Thunder Fang." Deorwin liet zich wat door zijn knieën zakken en begon te rennen. Ongeveer een meter of drie van de Noibat vandaan maakte hij een sprong. Zijn tanden raakten geladen met elektriciteit. Midden in de lucht beet hij het beestje, en liet het niet los, totdat hij landde op de grond. Vervolgens deed Deorwin een sprongetje naar achteren. In de Battle Maison hadden ze geleerd dat het verstandig was om direct weer afstand op te zoeken. "Wat?" Zei Hallr toen. Er was een paarse vlek te zien op de borst van Deorwin. De Noibat had een stiekeme Toxic aanval gedaan, terwijl hij gebeten was geworden. Door de kleur herkende Hallr het als een Poison aanval. En hij kon goed gokken wat het effect was. Maar in plaats van boos worden.. leken zijn ogen vlam te vatten. Vlam door de passie die in hem aangewakkerd werd. "Een geleerde tegenstander."

Lycanroc was geraakt door Toxic. Niet goed, zijn krachten zouden langzaam weglopen. Het gevecht duurde beter niet al te lang... Alles werd daardoor plots interessanter. De Noibat was erg veel schade aan het oplopen en nu hadden ze tijdsdruk. Tijdsdruk haalt het creatiefste uit mensen. Daarbij werd het allemaal wat ingewikkelder, de regels werden bijna veranderd: je hebt zoveel tijd, voordat de Lycanroc onderdoor gaat door de vergiftiging die hij opgelopen heeft. Elke zet die hij deed moest hij zo kort en doeltreffend mogelijk maken. Lang geleden dat hij dat nog eens heeft meegemaakt. Achilles deed er naar zijn mening nu veel te lang over om Sandslash in te halen. Was er niets om dit sneller vooruit te laten gaan? Oja, een beproefde techniek: "Achilles, rook hem uit!" riep hij extra luid. Zo was hij zeker dat zijn woorden onder de grond duidelijk hoorbaar waren. Niet veel later kwam er een heleboel rook van Smokescreen uit de ingang van het gat. Achilles volgde niet veel later. Het duurde niet lang voordat ook Sandslash boven kwam, hoestend door de rook. Hij liet deze links liggen en hield zich aan de strategie om Noibat uit te schakelen. "Achilles, gebruik Pound op Noibat." Zijn partner hoefde niet erg hoog te springen voor zijn aanval. Noibat vloog nu een stuk lager dan voor de aanval van zijn teamgenoot. Nog voor Achilles contact kon maken met zijn aanval, hadden de tegenstanders zelf een aanval klaar. Noibat vuurde een Air Cutter af en weerde zo hun aanval af. De Froakie rolde over de grond, maar had niet veel moeite om weer op te staan. Het leek erop dat hij Noibat onderschat had. Het was nu al verschillende keren gebleken dat het niet veilig was om bij hem in de buurt te komen.

Er gebeurde weer van alles. Een rookpluim uit de grond liet de Blauwe en de Bruine Pokémon weer uit de grond komen. En een scherpe beweging van de vleugel van de Noibat liet de Blauwe Pokémon stoppen met zijn aanval. Het was op het moment moeilijk om te zeggen welke kant van het strijdveld de overhand had. Maar het was makkelijk om te zeggen wat er zou gebeuren als ze nu niks meer zouden uitvoeren. Eens zien. Deorwin was zwaar en fysiek sterk genoeg om niet tegengehouden te worden door de tegenaanvallen van de Noibat. En die Bruine Pokémon leek voor aanvallen te gaan die op de lange termijn pas iets zouden uitvoeren. Hun tegenstanders waren van de verassingen. Dat kon wel gezegd worden nu. Maar Hallr besloot zelf om niet expres met een strategie te beginnen die gebaseerd was op 'verassingen'. Dat zou hem en Deorwin niet goed doen. En bij extensie, hun teamgenoten dus ook niet. "Rock Tomb!" Met een gebalde vuist en passie in zijn ogen brulde hij het bevel. Deorwin maakte een hoge sprong en maakte een dook verticaal weer naar beneden. Bij het landen barstte de grond open en vier grote stenen kwamen los. Deze knalden tegen de Noibat op. De klappen moesten ervoor zorgen dat de Noibat langzamer zou worden. "Rollout!" De Sandslash rolde zich op in een bal, en begon rondjes om Deorwin en Achilles te maken. Waarschijnlijk om nog onduidelijk te houden wie het doelwit zou gaan zijn.

Lycanroc voerde een geslaagde, en tevens super effectieve Rock Tomb uit. Hij keek met een goedkeurende blik naar zijn teamgenoot, om te tonen dat hij dat een erg goede zet vond. Nu vielen hun tegenstanders aan: Sandslash gebruikte Rollout, hun pokémon waren ingesloten. “Achilles, ga zo ver mogelijk van Lycanroc staan, en duw hem dan weg van daar met Quick Attack.” Achilles ging aan de rand van de cirkel staan die Sandslash vormde. Met de aanloop had hij genoeg kracht om zijn medestrijder in veiligheid te brengen. Nu was hij zeker dat Achilles de klap zou krijgen. De Sandslash, die wat verrast was met wat er in zijn cirkel gebeurde, wachtte toen niet lang meer met toeslaan. “Laat je raken!” Hij stond niet op het punt om op te geven, hij had een ander plannetje bedacht. Hij richtte zich tot de andere trainer. ”Reken jij met de Noibat af? Dan spelen wij wel even met Sandslash.” Hij knikte zijn hoofd in de richting van de graver. Hij had dat nog maar net gezegd, of Sandslash kreeg het bevel voor Swift. De Noibat gebruikte Wing Attack. ”Gebruik Bubble, om die Swift af te weren!” Hij keek richting de blonde jongeman die naast hem stond, wat hij zou doen.

De poison, begon al pijn te doen. Deorwin beet even zijn tanden op elkaar. Wat eigenlijk het meeste pijn deed, was zijn trots. Geschaad door een tegenstander die zich meer intelligent dan hemzelf had bewezen. Een sprong, die Hallr op het moment meer indrukwekkend vond, dan hij normaal zou vinden, van de Blauwe Pokémon volgde. De woorden moesten impliceren dan zijn teamgenoten de Bruine Pokémon van zijn baan af zouden tikken. Daarna was het tijd om opzij te kijken. Hun teamgenoot formuleerde een zin. "Ik zie het als mijn taak om Noibat voor mijn rekening te nemen." Het was geen antwoord op wat Robin had gezegd. Hij benoemde gewoon een feit. Dat was in ieder geval zijn intentie. Daarna ging het heel snel. De vleugels van de Noibat lichtte op. De Noibat maakte een snoekduik voor Deorwin. De vleugels, leken tot nu toe de meest gebruikte ledematen te zijn voor dit gevecht. "Haast je!" Precies op dat moment kreeg Deorwin weer een steek van pijn door de Poison. De Noibat crashte als een soort meteoor in op Deorwin, wat een stofwolk liet opkomen. Alleen bij hun twee, waar voor nu nog niks door te zien was.

Hij fronste naar de trainer die naast hem stond. Dat was opnieuw een vreemde woordkeuze. Maar het was genoeg als antwoord. Het zicht werd enkele ogenblikken belemmerd, wanneer Bubble en Swift tegen elkaar vlogen. Hij wou dit in zijn voordeel gebruiken om Achilles ongemerkt dichterbij te laten komen. De tegenstanders waren hen echter voor. Vanuit het niks verscheen Sandslash, met rode gloeiende klauwen. Achilles werd vol geraakt door de Crush Claw. Met moeite kwam hij zo snel mogelijk weer overeind. Sandslash was in ieder geval dichtbij, ze konden dat nu in hun voordeel gebruiken. "Gebruik Lick!" Terwijl Sandslash nog moest bekomen van die kleverige tong, had Robin al een nieuwe aanval klaar. Hij liet zijn partner Water Pulse gebruiken. De bol van water spatte uiteen wanneer hij de stekelige Ground-type raakte. Voor het eerst kregen ze ook het zij-effect van Water Pulse te zien. De Sandslash was verward en gehoorzaamde zijn trainer niet meer. Dat belemmerde hem echter niet om in het wilde weg aan te vallen. Achilles wist Rapid Spin te ontwijken en Fury Cutter grotendeels te neutraliseren. Daarna gebruikte de Sandslash Magnitude. Daar was echter geen ontkomen aan, en zou ook super effectief zijn tegen Lycanroc. Ze hadden nog geluk dat de aanval niet in zijn krachtigste vorm kwam. Wat middelmatig, schatte hij. Dat mocht wel, want het zat niet mee dat Magnitude in dit geval de Flying-type, Noibat, niks zou deren. Voordat Sandslash Magnitude gebruikte en de aarde begon te beven, was er een botsing geweest tussen de twee andere pokemon. Er steeg een rookwolk op.

Wat er gebeurde in de stofwolk was het volgende. De Noibat had Deorwin een flinke klap kunnen verkopen, ook al was het een niet heel effectieve aanval. Maar hij lag dus.. dichtbij op de grond. Toen de stofwolk zakte, was te zien dat Deorwin zijn, nu donker gekleurde, tanden in het lichaam van de Noibat had gezet. En Hallr werd daar heel boos om. "Builen!" Dit was niet de afspraak. Eigen initiatief mag, zolang het niet het uitvoeren van aanvallen was. Ze waren een team. Als iedereen ging doen wat ze zelf wilden, dan kon het fataal zijn. En ja, dat is al eens gebeurd tijdens jachten van zijn stam, toen hij daar nog woonde. Een beetje schuldig liet hij de Noibat weer op de grond vallen. De Noibat was nog iets te veel in schok om de "Screech" die hem bevolen werd uit te voeren. Op dat moment begon te grond te trillen. Direct zakte hij door zijn knieën om niet op de grond te vallen. Echter schoven zijn voorpoten wel wat vooruit, waardoor hij nu in een ongemakkelijke pose stond. De Noibat, die zich alweer de lucht in had verplaatst, had geen last van de trillende grond. "Brick Break!" Die aanval kende hij. Toen Deorwin weer eindelijk de grond weer wat steviger onder zijn pootjes had, werd hij tegen zijn rug aan geslagen met deze Fighting-aanval. Deze techniek ging niet meer werken. Deorwin voelde op het moment namelijk ook weer een pijnsteek van de poison. Wat ging hij doen? Afstand nemen en nadenken over een nieuwe strategie? Of blijven, en gewoon door blijven gaan met de huidige strategie. Hij concludeerde dat de Poison hen geen kans zou geven om tijdig een nieuwe strategie te bedenken. "Accelrock!" Deorwin stoof naar de Noibat toe, en sloeg hem uit de lucht, in de richting van de Sandslash.

Bij zijn teamgenoot ging precies iets fout. Was de Lycanroc zijn zelfbeheersing verloren? De Noibat gehoorzaamde ook het bevel dat hij kreeg niet. Logisch gevolg van de aanval die uitgevoerd was. Hij keek hoe dezelfde vliegende pokémon neerging. Hij zag de Noibat hun kant uitkomen. Plots kreeg hij zin in pingpong. Hij liet Achilles naar Sandslash heen rennen, klaar om de Noibat op te wachten. "Smack Down, kaats de Noibat terug!" Hij kende de aanval niet echt, maar was toch verrast door het effect. Hij had gedacht dat de pokémon gekatapulteerd zou worden, terug waar hij vandaan kwam. Het effect was allerminst wat hij verwacht had. Hij trok dan ook maar een vreemd gezicht bij deze verrassing. In plaats daarvan viel hij recht naar de grond, waar hij nu ook schade opliep door Magnitude, die nog steeds aan het uitwerken was. "Jij moet eens leren pingpongen..." grapte hij naar zijn partner. Achilles vond het niet echt grappig. Hij kreeg een droge frons terug. Hij had nooit gedacht dat een Water-type dat aankon. Hij besloot zich weer te focussen op de Sandslash, maar die was ondertussen weer verdwenen onder de grond. Hij had waarschijnlijk een (of meerdere) bevelen gemist van de andere trainer. Of hij was nog verward en viel nog steeds in het wilde weg aan."Same old story" dacht Robin in zichzelf. "Achilles, zou je het erg vinden om nogmaals de Sandslash uit zijn hol te roken?" Even later werd Achilles, als door een onzichtbare kracht, weer uit het gat geworpen. Blijkbaar had Sandslash hem zitten opwachten, en op het juiste moment Slash gebruikt. Hij was wat in de war nu. Iedere keer als hij iets in gedachten had, liep het toch weer helemaal anders. Zo waren vooral de laatste zetten, maar eigenlijk ook het hele gevecht geweest. Was hij te weinig aan het samenwerken nu? Taakverdeling is toch ook samenwerking. Hij keek wat onzeker naar de jongeman aan zijn zijde. "Ehh, oeps?"