Job #7 The Fight Is On!

Kaats de Noibat terug? Pokémon konden teruggekaatst worden? Dat was belangrijke informatie. Hallr deed zijn best om te kijken naar hoe deze 'Smack Down' uitgevoerd zou worden. Schijnbaar betekende 'terug kaatsen' in deze samenleving iets anders dan bij hem. En toen.. Pingpongen? Hallr schudde zijn hoofd. Geen tijd voor ongein en zelf verzonnen woorden. Vechten was een serieuze zaak. "Houdt!" Riep Hallr. Deorwin rende naar de Noibat, die nu op de grond lag, toe en drukte die met zijn voorpoten tegen de grond. Naast hem hoorde hij dat zijn teamgenoten weer een poging zouden wagen om de Bruine Pokémon uit zijn hol te krijgen. Maar de Blauwe Pokémon kreeg zo te horen een klap. Nee.. niet afgeleid raken! "Thunder Fang!" Deorwin opende zijn mond en liet zien hoe zijn tanden elektrisch geladen waren nu. Hij beet op dat moment, expres, in een van de vleugels van de Noibat. Dat was het moment dat Hallr toch maar zijn hoofd naar Robin draaide. "Bekend met valstrikken?" Hierna begon hij zachter te praten. "Breng de Bruine Pokémon naar Deorwin toe. Gebruik dan de bal van water." Als Deorwin, de Noibat en de Sandslash dicht bij elkaar zouden staan.. zou de Water Pulse ze eventueel allemaal kunnen raken. Dat zou toch niet veel uitmaken, gezien Deorwin niet veel langer meer door zou kunnen gaan. Daarnaast zou hij eervol verslagen worden.

De andere twee ging het beter af dan hem. De bol van water? Water Pulse bedoelde hij? Oja valstrikken! Daar was hij zeker bekend mee! Meestal was hij degene die erin liep... Hij wist nog wel iets om de Sandslash uit zijn hol te lokken. Achilles hoefde niet eens in de tunnen te gaan. Hij grijnsde. "Gebruik Round, richt in de tunnel!" Hij kon zich voorstellen hoeveel luider het moest klinken in een tunnel. Ze moesten dan ook niet lang wachten voordat de angsthaas boven de grond verscheen. "Gebruik Bubble om hem richting de Noibat te jagen!" Ze waren nu veel beter aan het samenwerken en dat moest zo blijven: "Haal ehh..." Hij twijfelde even over de naam; "Darwin daar weg! Straks wordt hij ook geraakt!" De Sandslash vluchtte weg voor Bubble, recht waar hij hem wilde hebben. "Achilles, bereid al een Water Pulse voor!" Waarom duurde het steeds zo lang voordat hij echt in een gevecht kwam? Hij had zoveel tijd nodig om er volledig in op te gaan. Had hij misschien de foute partner gekozen? Was dat vroeger ook zo, toen hij nog niet lang bezig was? Hij kon het zich niet goed meer herinneren. Alle herinneringen aan zijn oude pokémon waren de laatste. De beste. Welk goed team ze niet waren. Zie hem hier nu staan. Hij had er veel aan, aan zijn fantastisch team. Ze waren er niet. En ze zullen er ook nooit zijn als hij niet snel iets aan de situatie veranderde. Hij moet beter met zijn nieuwe pokémon gaan samenwerken. Binnenkort zou het tijd zijn voor enkele speciale trainingen. Nu moest hij zijn aandacht volledig bij het gevecht houden. No way dat hij zou verliezen!

Als een whac a mole ploepte de Sandslash zijn holletje weer uit. Was Robin nou bezig met het plan uit te voeren? Vertrouwen. Hij ging erop vertrouwen dat hij dat aan het doen was. Erg blij, was hij er niet mee dat hij geen verbale bevestiging had gekregen. Een grijns, was nou eenmaal niet genoeg voor Hallr. Maar ze waren een teams. En teams werken samen. Dus Hallr ging gewoon samenwerken. "Bite!" Deorwin beet de Noibat onder zijn poot eens flink in zijn oor. Toen werd de Sandslash naar hem toe gejaagd met bubbels. Hallr knikte nu. Ja, Robin was het plan aan het uitvoeren. "Breng ze samen!" Beval Hallr. Deorwin haalde zijn poot van de Noibat af en wierp die in de richting van de Sandslash. Zelf, rende hij een andere richting op. Het werd hem hier iets te nat allemaal onder de poten. Hallr balde beide vuisten. "Robin! Het is tijd!" Riep hij. De timing was juist.

Alles verliep volgens plan. Samenwerken was beter gelukt dan hij had durven hopen. Terwijl Achilles zijn deel deed, werd de Noibat ook hard aangepakt. Hij voelde zich een klein beetje schuldig. Kreeg de Noibat wel een eerlijke kans? Ging dit niet een klein beetje te ver voor een vriendschappelijk gevecht? Als hij het sneller afmaakte, zou het ook sneller voorbij zijn. Lycanroc had zijn prooi nu gekatapulteerd. Noibat lag nu op de grond bij Sandslash. Hij werd meegesleept door het moment en was zijn korte vertwijfeling al vergeten. “Zeker weten!”, riep hij ter bevestiging naar zijn kompaan. “Gebruik Water Pulse!” , zei hij in de hoop het nu af te maken. De bol van water ontplofte op de twee pokémon en enkele ogenblikken kon je niets zien. Hij keek gespannen toe wanneer de stofwolk opgeklaard was. Hij bedacht zich dat hij nog steeds de naam van de blonde jongen nog niet wist. “Als ik me niet vergis heb je je naam nog niet gezegd?”, vroeg hij nieuwsgierig.

Het plan was met succes uitgevoerd. Tevreden knikte Hallr toen hij de stofwolk zag. Deorwin liep ondertussen voorzichtig naar de plek waar hij daarnet nog het gevecht gestart was. Iets dat Hallr zeer tevreden stelde. Hij kon dan ook niet anders dan zijn beste kameraad weer volledig vergeven van de eerdere ongehoorzaamheid. Huh? Naast hem werd iets gezegd. "Dat is de juiste observatie." Zei hij, duidelijk met de bedoeling er nog iets aan toe te voegen. "SLAASH!" Gealarmeerd keek hij naar het strijdveld. De Sandslash stond nog overeind. "Taai." Zei Hallr tegen zichzelf. "Howl!" Beval hij zijn Lycanroc. Deorwin ging zitten, en gooide zijn snuit omhoog, om eens goed te huilen. Het vulde hem met de trots, van zijn primitieve voorvaderen. En voormoeders. Het vuur dat in Hallr aangewakkerd was, was overgeslagen naar Deorwin. De twee zaten er helemaal in. Ten strijde!

Misschien had hij beter niet naar namen gevraagd, voordat het gevecht afgelopen was. De Noibat was dan wel uitgeschakeld, de andere pokemon stond nog overeind. Het kwam er op neer dat hij uiteindelijk nog steeds de naam niet wist van degene met wie hij zij aan zij heeft gevochten. Het had een mysterieus tintje, dat wel. Hij had natuurlijk al geprobeerd om de naam op zijn eigen manier te achterhalen, maar niets dat ook maar één lettertje prijsgaf. Er was geen tijd nu om verder over namen te mijmeren, het gevecht ging gewoon verder. De mysterieuze blondharige zette de tred met een indrukwekkende Howl. Niet enkel de Lycanroc leek een boost te krijgen, Robin meende ook vlammetjes te zien in de ogen van zijn trainer. Hij kon natuurlijk niet onderdoen. Hij had wel een sub-zero coole move achtergehouden die zijn interne vlam ook wel zou kunnen aansteken. Mits mooie samenwerking zou het een schitterende ending team-work kunnen worden. Of een fantastische flop in het ergste geval. Dan was het beter dat de Sandslash nog even overeind bleef staan natuurlijk. Alsof de pokémon plots veel meer ontzag had voor de Lycanroc, hadden hij en zijn trainer enkel oog om Achilles aan te vallen nu. Een snelle Swift kwam op de verraste Froakie af, die dan ook gewoon geraakt werd. Hij kon nog wat hebben, dat voelde Robin gewoon. Geen reden voor paniek. Gewoon verder gaan met het plan. “Achilles, zet het hem betaald met Ice Beam!” De ijzig blauwe stralen zorgden voor een dun laagje ijs op de groundtype. Het was nu of nooit, hij keek verwachtingsvol naar zijn bondgenoot.