The sun has set on me +Cecille

De jongen had het wel het een en over gehoord, waarom je maar zes Pokémon in je team mocht hebben. Enkel was het wel als je het hem vroeg maar onzin, gezien het te maken had ofzo met de hoeveelheid aandacht per teamlid besteden. Alsof je daardoor niet meer Pokémon in je team zou kunnen hebben. Het had niet heel erg lang geduurd of ze hadden al inderdaad kunnen bestellen, echter was het dat hij nog niet had kunen kiezen zo snel tussen de mogelijke dingen waaruit. De blondine mompelde wat, waarvan de jongen niet echt had kunnen horen wat er werd gezegd, maar veel moeite ervoor deed hij verder niet. Zodrs het hem echter werd gevraagd wat gij zou kiezen duurde het wel nog even voordat er een antwoord van hem was gekomen. "Ik ga voor de inktvisringen." had hij uiteindelijk gekozen. "Jij?" werd de vraag teruggekaatst. Gelukkig leek de man die de bestellingen opnam het te horen en keek ook daarna de blondine vragend aan, voordat deze in het heen en weer ging.

In tegenstelling tot de jongen, welke eerder nog even had moeten nadenken over wat hij zou nemen, leek het erop dat de blondine het al wist, gezien er vrijwel meteen een antwoord was gekomen. Kibbeling dus, dat was eigenlijk soms ook wel lekker. In welk geval was de visboer niet veel later al aan de slag met hun bestellingen en met wat geluk zou het niet al te lang gaan duren. Hij keek Cecille met een droog gezicht aan zodra deze een woordgrap had gemaakt, gewoon nee. "Die was echt slecht." klonk er dan ook droogjes van de jongen. Nog even en hij zou zo erg worden beïnvloed door de slechte grappen, en hij zou ze ook maken. Laat dat maar alsjeblieft niet gebeuren zeg. Zijn blik viel kort op Deimos, welke met grote ogen naar het kraampje zat te kijken. Huh, hij had geen idee gehad dat ze hond het zo op vis had. Waarschijnlijk dat hij dan zo wel wat zou geven, tenzij de Houndoom nu maar wat aan het overdrijven was uiteraard.

Zijn opmerking op haar vreselijke grap leek de blondine enkel breder te laten grijnzen, gevolgd door dat ze sprak met hoe slechter ze waren, hoe beter. Hierop rolde hij kort zijn ogen, al was er toch een klein glimlachje op zijn gezicht te bekennen. Nooit eigenlijk gedacht dat Cecille zo een persoon was die veel van dat soort grappen maakte, maar oké, het was da wel dat hij dat nu wel wist, en daar waarschijnlijk onder zal gaan lijden ook. Ondertussen leek de visboer al bijna klaar te zijn met hun bestelling, geweldig was het als het zo snel ging, immers betekende dat weinig wachten. Het was dan ook dat al snel de twee bakjes op de toonbank werden gezet, waarna de man de prijs sprak. Huh, maar vijf vijftig? Kijk, dát was nou goedkoop. Niet dat hij het erg vond. De jongen pakte dan ook zijn portemonnee, om daar het geld uit te halen en het aan de man te geven. "Bedankt." klonk er kort van de jongen, waarna deze zijn portemonnee weer opbergde en vervolgens het bakje met de inktvisringen oppakte. "Zullen we anders even kijken of we ergens kunnen zitten?" stelde hij voor, ze zouden ook staande kunnen eten, maar zittend was het toch wat gemakkelijker.

Zodra Cecille nu ook haar bestelling had gepakt leek ze in te stemmen met zijn voorstel, dat scheelde in welk geval vroeg je het hem. Wel sprak ze nog wat over hoe dat dan met zijn Pokémon zat, die er uiteraard ook nog waren. "Hm, ik laat ze wel terugkeren yeah." het was niet dat hij zich zorgen zou maken voor TR, waarom zou hij, maar het kon wel gewoon beter zijn om Chryses en Aella terug te keren. Hij pakte de Pokéballs van de twee, om ze terug te keren en borg de capsules weer op. Als hij het eerlijk moest zeggen, waren de reacties van de mensen toch wel geweldig om te zien hoe ze zo verbaast erover waren. Hadden ze dan echt daadwerkelijk gedacht dat die twee wilde Pokémon waren? Het leek hem sterk dat als ze het waren, ze zo in het midden van een random dorpje zouden zijn. Naja, niet teveel erover denken. Ondertussen was hij was gaan rondkijken, om zo een picknicktafeltje te zien, welke er redelijk school uitzag. "Daar?" sprak hij, kort wijzend richting het ding.

Bij de reacties van een paar mensen zodra de jongen diens Pokémon had laten terugkeren, zaten wel wat teleurgestelde gezichten bij. Hij richtte zijn blik kort op Cecille zodra deze sprak dat het awkward was, waarna wat mensen met betrapte blikken op hun gezicht hun kant op werden gekeken. Zodra hij haar had gewezen waar de twee konden gaan zitten, werd er instemmend op gereageerd waarna de blondine meteen naar het tafeltje toe paradeerde. Zelf liep de jongen uiteraard ook die kant op, gevolgd door Deimos die achter hem aanslofte. Zodra hij tegenover de blondine had plaatsgenomen werd hij bedankt, waarop de jongen kort knikte. "Je hebt immers gewonnen, dus ja." dat hadden ze dan ook afgesproken, degene die verloor moest wat gaan lekkers gaan betalen. En tja, als je het hem vroeg telde dit wel zeker. Ondertussen begon hij ook maar alvast de ringen te eten. Echt, tijd geleden dat hij ooit eens vis had gegeten zeg.. geen idee waarom eigenlijk.

Zodra hij dan ook had gesproken dat de blondine eerder had gewonnen was er een grijnsje op haar gezicht te zien, waarbij het ook duidelijk te zien was dat ze blij met deze overwinning was geweest. Ja, het was ook voor hem wel zeker een flinke tijd geleden dat de jongen vis had gegeten, geen idee waarom. Hij keek de blondine aan toen deze sprak dat het herinneringen bij haar opbracht, iets dat uiteraard wel ergens zijn nieuwsgierigheid aanwekte. "Ja?" klonk er dan ook van hem, ergens ernaar verder vragend. Ondertussen was hij gewoon rustig verder gaan eten uiteraard. Deimos leek zelf maar nu weinig interesse in het voedsel te hebben, terwijl die niet nog..? Juist ja. Daar dan dus maar even niet op letten.

De blondine leek dan ook daadwerkelijk bereid te zijn om het verhaal te vertellen. Blijkbaar haalde haar vader de blondine altijd op van het kickboksen, waarop blijkbaar diezelfde dag een viskraampje open was. Al had haar familie niet veel geld, was het een gewoonte bij haar geworden om dan elke zondag wat kibbeling te gaan eten. "Klinkt gezellig." sprak de groenharige dan ook. Zelf had hij dat soort dingen niet echt gehad, dus al was het dat de jongen niet helemaal precies wist hoe dat was, maar dat betekende niet dat hij er niet een idee bij kon hebben. Zodra Cecille dan ook was uitgepraat was er een soort nostalgische uitdrukking op haar gezicht te zien. Voor zover de jongen had kunnen opmaken uit hun gesprekken, had de blondine wel een leuke jeugd gehad, of het kon uiteraard zijn dat ze enkel de wat betere dingen vertelde, ze zou immers niet de enige zijn die zulke dingen deed.