The sun has set on me +Cecille

Jirachi, had had dus wel echt even flink veel pijn gedaan, waardoor hij even wat moeilijk maar naar adem kon gaan happen. Echter leek Cecille de gast al een flinke duw te geven, om deze daarna een knietje te geven tegen diens buik. Dat was alles dat hij even zo gemakkelijk kon volgen nog op het moment. Hij had ondertussen zijn hand op het gedeelte gelegd waar hij zojuist was geraakt, het was nog wel zeker flink pijnlijk te voelen. Hij kwam wat verder overeind, gezien de jongen daar eerder automatisch door de pijn wat ineen gebogen was gaan staan. Desondanks hij het nog voelde, stond de uitdrukking op zijn gezicht nu vrij kwaad. Al had Cecille de ander nu zo geslagen dat hij het nog even wat zwaar had met ademen, dat maakte de jongen echt vrij weinig tot niets uit. Zonder enig pardon stompte hij dan ook flink als eerst tegen diens nek, om er ook nog eens bij een knietje tegen diens gezicht aan te geven. Nathan zei wel helemaal, op het moment was de jongen dan ook echt even alles behalve aanspreekbaar.

Toen er door Cecille een schrapend keelgeluid werd gemaakt, vervolgd door dat zij haar hand op zijn schouder legde, draaide hij zijn hoofd wat en keek de groenharige haar doordringend aan, er duidelijk niet echt van gediend te zijn van dit nu. Er werd gesproken dat ze dacht dat hij nu wel genoeg had gehad, hij vind het zelf nog van niet, maar dat was wel te verwachten op het moment. Misschien was het toch wel dat ze ergens gelijk had, immers was hij wel wat ver gegaan nu ook, vooral als je even bedacht dat het hele gevecht van eerder nou bepaald op zijn planning stond met dingen die hij die dag zou gaan doen. Hij richtte zijn blik weer op de man, welke ondertussen helemaal in elkaar was geslagen, zacht gezegd, en nog ook maar amper leek te kunnen ademen. Hij zuchtte even, maar leek wel -wat meer- tot rede te zijn gekomen. Nog steeds was hij nou niet bepaald blij, maar kon je dat hem nou kwalijk nemen?

De blondine leek bij het zien van zijn blik even ergens moeite mee te hebben, al kon de groenharige even niet zo a la minuut plaatsten wat het nou was. Niet heel veel later voelde hij hoe ze haar hand van zijn schouder had afgehaald, om vervolgens naar de pooltafel te kijken, welke voor hem zelf net wat buiten zicht lag. Er werd voorzichtig voorgesteld om hun game af te maken, yeah, dat was wel prima om te doen. "Goed idee." stemde Nathan dan ook met Cecille in. Hij liet zijn blik wel nog even rondgaan, want die witte bal lag wel ergens op de vloer in plaats van de tafel, dus als ze die weer hadden was het wel een stuk makkelijker om te spelen. Oh, ja hoor, de jongen zag het ding al. De bal was wat verder weg gerold, maar al snel had hij het ding te pakken en liep naar de blondine toe. De keuen, geen idee waar deze ook alweer waren gelaten, ergens op de vloer wel nog. Niet dat dat heel veel hielp.

Hij keek toe hoe de mannen ook echt uiteindelijk door de deur naar buiten verdwenen, een stuk beter was dat werd het hem gevraagd. Nadat hun dan ook weg waren leek alles gewoon weer verder te draaien, alsof er (bijna) niets was gebeurd. Dat scheelde dan wel weer, met nog dat hun twee er ook niet werden uitgegooid. Een van de twee keuen werd door Cecille naar hem uitgereikt, welke hij dan ook van haar aan pakte. Kort lachte hij om haar grap, voor zover hij het dan als een grap snapte, goed bezig al. "Zal ik dan doen." grapte hij dan ook mee. "Maar wie was er eigenlijk ook alweer aan de beurt?" vroeg hij dan maar, want tja, door het gehele gebeuren van net dacht de jongen daar dan natuurlijk even niet meer aan gedacht. En anders, als zij het ook niet meer wist mocht Cecille wel voor, het was toch niet zo een heel groot iets.

Ohja, dat was nog waar ook, daardoor was dat gehele gebeuren van eerder ook gebeurd natuurlijk. Het was ook natuurlijk niet expres gebeurd, ja, hij zou met gemakt mensen kunnen noemen die dit waarschijnlijk wel expres doen, maar die hield hij nu wel even uit het verhaal. Cecille was dan okk absoluut geen persoon die dit soort singen expres zou doen, of dat leek hem in welk geval. Ook nog eens, hij bedacht zich net dat hun Pokémon nog steeds bij het Pokécenter waren, die moesten ze maar na dit potje gaan ophalen dan, want het was toch wel een prettiger gevoel om je partner naast je te hebben. Hij knikte kort op wat de blondine te zeggen had, dat was dan nog waar ook ja. Hij ging goed staan voor de tafel, om vervolgens de witte bal die hij ook al ondertussen in het midden had gelegd een stoot te geven, enkel lukte het hem deze keer niet om iets te pocketen. "Hopelijk maar dat niemand meer komt storen of wat dan ook." sprak hij tegen de blondine.

Zodra hij een zet had gedaan, sprak ze dat zij het ook hoopte dat dit niet meer zou gebeuren, waarna de vraag klonk of het weer ging, geizen ze dat niet had gevraagd. Hierop knikte hij even "Kan beter, maar heb er weinig last meer van." antwoordde hij, wel even zijn nek nog lichtelijk masserend met zijn hand. Dat was absoluut niet geweldig geweest nee. Zodra Cecille aan de beurt was en weer een bal probeerde weg te werken, leek het helaas voor haar te mislukken, ach tja. Een klein binnenmonds zuchtje klonk van hem, waarna hij weer naar voren liep om niet veel later een bal proberen weg te tikken, wat hem wonder bij wonder ook nog eens met geluk lukte, kijk eens aan, dan stond hij nu weer voor, als hij de stand nog wist tussen de twee. Als het goed was wel yeah, heh. Ja, dit was maar even voor hem in welk geval een prima manier om zijn gedachten weer af te halen van dat gevecht, het was echt net alsof de twee altijd het leken uit te lukken, ergens wel mooi als het hem werd gevraagd. Vervolgens probeerde hij een tweede bal eg te tikken, dat echter minder goed lukte en het ding dus ok net aan op het randje lag, verdomme, zo dichtbij.

Ze leek even te fronsen bij zijn antwoord, maar uiteindelijk klonk er dat dat gelukkig was, gezien het echt een dick move was geweest van de gast. Hierop knikte hij enkel even lichtjes, het was nou namelijk niet echt bepaald dat hij nou zo even aardig was kua dat, dus heel veel had de jongen er niet over te zeggen. Zodra de Blondine aan de beurt was speelde ze een van de ballen weg, waardoor de twee nu weer gelijk stonden, verdomme. Hij greens toen er werd gesproken dat ze hem niet makkelijk liet winnen, geen tweede keer. "Dat zien we dan nog wel." sprak hij lichtelijk grijnzend. Echter leek ze bij haar volgende zet speelde ze er een van hem was, waardoor hij even grinnikte. "Bedankt hé." klonk er dan ook geplaagd van Nathan. Hierna ging hij weer goed voor de tafel staan om de witte bal weer weg te tikken, enkel er vreselijk in falend om het laatste ding voor hem te gaan pocketen, ah, jammer zeg. En nog te bedenken dat hij er zo dichtbij mee was ook nog zeg. Ach ja, het was maar even eenmaal zo, en het was immers maar een spel, al nam dat het niet weg dat hij blij zou zijn als de jongen ging winnen.