The sun has set on me +Cecille

Het leek wel heel erg weinig gescheeld, of er had echt iemand goed gewond kunnen raken. Het was niet geheel slim geweest van ze dat er niet werd gereageerd op de reactie van de blondine, maar oké, ging was goed gegaan.. op een manier dan. In tegenstelling tot Cec, welke naar het groepje toeliep om zichzelf te verontschuldigen, bleef hij wat meer op de achtergrond. Niet echt het nut ervan inziende om daar ook nog heen te gaan, misschien zo nodig. Met wat hij kon horen. leek het wel verder niets aan de hand te zijn, scheelde. Echter werd er zonder pardon aan de arm van de blondine getrokken, waarna er naar haar werd geschreeuwd of ze dat normaal vond. Oh dear, daar kon maar weinig van goed komen, dat was wel vrij duidelijk. Hij kwam maar wat dichterbij, om vervolgens rustig te zeggen. "Hé, zoiets kan eenmaal gebeuren. Rustig aan, niemand is gewond geraakt." of enkel woorden zouden helpen? Ergens betwijfelde hij het, maar het was maar even te hopen.

Hoeveel het had gescheeld of er iets gebeurd kon zijn? Waarschijnlijk niet veel. Hij keek echter wat scherp naar de man, welke naar hem blafte dat hij niet midden in de vuurlinie zat. Het was nog verassend hoe hij kalm bleef, maar dat was voor nu wel wat slimmer om te doen. "Dat klopt, maar zij had jullie wel gewaarschuwd, hetgeen dat nog gedaan kon worden." sprak hij, kort knikkend naar Cecille. Ondertussen waren er al andere mensen ook al bezig met de ander te gaan kalmeren, of dat te gaan proberen. Het werd door de blondine teruggekaatst dat dus 'haar schuld' was dat de mircofoon als een schelle Chatot begon te krijsen, hierop leek de aandacht war naar de band zijn gegaan, en het was echter nog meer naar de put gegaan dan het al was. Geweldig. "Denk jij wat ik denk waar het hier heengaat?" fluisterde hij maar naar de blondine. Ondertussen werd door de dude, welke eerder met Cecille ruzie wou hebben, een mooie reeks scheldwoorden uitte waarbij er zowaar een woordenboek kon gevuld worden. Hij fronste even. Ook helemaal voor niets goeds was dit zeg. Zegt hij, maar toch.

Ondertussen had hij maar zijn armen over elkaar gelegd, de keu wel nog steeds vasthoudend. Hij hield zijn blik op het boeltje verderop, het zo nodig maar in de gaten houdend. Hij fronst even bij de woorden van Cecille, waarna hij even kort moest lachen, wat was dat nou weer? "Heel stoer hoor." klonk hij lichtelijk geamuseerd. Snel leek er nog iets worden verzonnen door haar om het minder erg te maken. "Tuurlijk." klonk hij nog steeds op die geamuseerde toon. Al had hij geen idee waar dat zojuist vandaan was gekomen, zuchtte hij lichtjes toen hij zag dat de ander toch op de twee afkwam. Dacht deze echt dat dit ging lukken..? Huh, apart. Wat was er eigenlijk gebeurd met die maten die hem eerst wat leken te kalmeren? Het leek er deels op dat ze ergens ander waren heengegaan, maar er waren er toch twee blijven hangen bij de ander. Ze leken even wat dom naar elkaar te grijnzen, om daarna dreigend op de twee af te komen. "Nou, zo te zien hebben ze je gehoord." vast niet, maar eerder om wat te plagen. Heh.

Geen idee hoe de blondine zich er nu over moest voelen, maar door het kleine glimlachje dat ze leek te hebben op haar gezicht dacht hij wel dat het niet zo heel erg zou zijn geweest. Oke, nu kon het misschien wel even wat handiger zijn voor hem om die keu even weg te leggen, anders zou het ding maar enkel in de weg komen voor hem. Bij haar vraag over dat waarom altijd als ze bij hem rondhing, dat ze werd aangevallen, moest hij even grinnikend zijn schouders ophalen. "Blijkbaar zoeken we het gevaar op." ach, erg vond hij het ook absoluut niet. De keu werd maar tegen een van de tafels, twee stappen terug gezet. Vervolgens knakte hij zijn vingers met een klein grijnsje op zijn gezicht. Het was niet tegen een hele bende, zoals die eerste keer dat ze hadden ontmoet, maar het was toch ook wel weer niet iets wat je zomaar even kon geen negeren en dat er niets aan de hand zou zijn, gezien het er wel altijd nog was dat je zomaar een vuist tegen je gezicht ofzo aan kon krijgen. En toen begon het ineens, natuurlijk niet met een waarschuwing, waarom zouden hun? De drie dude stormen zich gelijk op de twee af, een op Cecille en de ander op hem, geen idee voor zover hij even snel kon zien wat er met de derde gebeurde, gezien de jongen meteen al een vuist snel had moeten ontwijken. Het ging al goed hier. Hij deelde een snelle, maar waarschijnlijk wel pijnlijke klap uit tegen de man door tegen diens slaap de slaan met zijn gebalde hand, het was nog verassend hoe een hard hoofd de ander had.

Hetgeen waar de blondine naar quote herkende hij wel, desondanks dat hij de film niet echt had gezien. Ondertussen snapte hij wel waarom er eerder door de twee naar de keuen gevraagd moest worden, precies omdat dit. Hij wou de grap maken dat ze moest oppassen dat Cecille niet ineens iemands oog eruit moest steken met het ding, maar bedenkende dat het misschien vanuit zijn kant iets te letterlijk mocht klinken, hield de jongen maar zijn mond erover. Whoops. Hij kon maar soms en blik werpen naar de blondine, maar bij deze leek het wel goed te vergaan tijdens het gevecht. Wel blokeerde hij een aanval van de ander, welke probeerde te slaag richting zijn maag. Gelukkig maar dat die niet werd geraakt, gezien dat altijd nog wel een flink pijnlijke plek was doordat het daar dus flink was verbrand. Hij wou ten eerste een schop uitdelen tegen het hoofd van de ander, maar dat ging niet gehele volgens plan toen zijn voet dus werd vastgepakt. Echter ging de jongen, zonder enige twijfel diens been zo draaien, dat hij nor met zijn andere been dan een klap kon uitdelen. Het lukte ook gelukkig, waardoor zijn been vrijwel meteen werd losgelaten. Veel beter was dat, het was namelijk niet even geweldig als iemand je been de gehele tijd vasthield, vooral niet op die manier. Terwijl de de dude nu wel last begon te krijgen, keek hij richting de laatste man, welke.. een.. stoel vast had gepakt. Wat. Hij keek even naar de dude, licht verwacht. "What the hell is die daarmee van plan te doen? Gooie-?" hij kon amper uitspreken of de man leek op de blondine af te komen. "Pas op!" klonk er waarshcuwend van hem naar haar toe, ja, natuurlijk kon je ook namelijk met een stoel vechten. Dat zag je okk altijd in van die actiefilms.

Hij keek even toe hoe de blondine naar hem keek na zijn waarschuwing in plaats van de man die haar daadwerkelijk aanviel. Kort daarna was het te zien hoe ze door de stoel werd geraakt, wat blijkbaar ook zo sterk was, dat zij letterlijk tegen de grond werd geforceerd. De groenharige trok een pijnlijk gezicht, dat zou flink wat pijn moeten hebben gedaan, jezus. Het was dan wel nog wat gescheeld dat de stoel niet gebroken was, anders kon het nog wel ook nog flink wat pijn doen door de splinters. In welk geval leek ze wel de tweede klas te kunnen ontwijken, dus dat scheelde wel weer voor haar. De man tegen wie hij oorspronkelijk aan het vechten was.. daar kwam ook maar weinig meer af, dus daar maakte hij zich ook geen druk meer om. "Wat hulp nodig?" vroeg hij maar, zelfs al was dat niet het geval wou hij nog wat te doen hebben, dus echt wel dat de jongen nog er verder tegen zou vechten. Ze leek ondertussen wel bezig te zijn met de andere man, om diens arm te verdraaien maar toch. Nu leek de aandacht van de man met de stoel wel op de groenharige, te zijn gericht, waarna deze diens stoel hief en de groenharige er een flinke klap mee wou verkopen. Dacht het dus even niet he. Nathan ontweek het ding snel door opzij te gaan, om daarna een schop te geven tegen de man zijn schenen.

Er werd kort naar hem gegrenzen, dat had de jongen nog wel gezien en wat gregromd, hij nam maar aan dat ze het dus prima vond. En trouwens, zelfs al was het niet zo was hij al bezig, want tja, het was niet dat hij van plan was om zich te laten raken door de stoel. Nadat hij een trap tegen de schenen had gegeven, was het hem nog gelukt om een stomp te geven tegen diens buik, voordat de blondine ineens wat naar hem riep, waarop hij kort lachte, dispt was toch wel eens leuk om te doen om eerlijk te zijn. De stoel werd wel snel afgepakt door hem, al was hij er natuurlijk van bewust dat de nader weer een kon pakken, kon het geen kwaad om het ding nu alvast af te pakken, gewoon maar voor het geval dat. Hij zette het ding neer, om het weg te schuiven, in welk geval een stuk buiten gemakkelijk handbereik. Ondertussen waren de baristas wat angstig in de eerste instantie naar het gevecht hadden gekeken, maar nu wel wat voorzichtig in beweging kwamen. Je zou tich wel ergens denken dat ze misschien hierop wat voorbereid waren, maar blijkbaar niet echt. Zijn blik ging het caféetje wat rond, het leek er niet op dat hun heel veel schade hadden aangebracht.. Toch? Nope, dus dat scheelde wel kosten. Hoopte hij. "Dat viel tegen." sprak hij tegen Cecille, wat hopend dat er eigenlijk meer gevehct achterzat dar.. Dit.

Geen idee hoe het hem was gelukt, maar hij had de stoel dus maar gewoon ertussenuit gehaald en het ding nog weggezet. Er werd gesproken door de blondine dat het maar goed was ook, gezien ze geen zin erin had dat de politie achter haar aanzat. "Snap ik." klonk hij dan maar ook enkel, veel zelf had hij er immers niet echt over te zeggen, gezien de jongen dat ja vaak genoeg, of eerder te vaak, had. Het was hem niet eens opgevallen tot Cecille het opmerkte, maar er waren nog maar twee gasten in plaats van die. What the..? Waar was die dan? Hoe dan ook, de groenharige kon de ander echt even niet a la seconde zien, wat hem echt net zou laten denken dat de gast weg zou gerend zijn, maar te betwijfelde de jongen toch wel weer. "Misschien dat 'ie ergens is heen gevlucht." klonk er grappend van de jongen. Hierdoor lette hij echter minder goed op, waarna er een flinke klap tegen zijn keel kwam. Jirachi, dat had nou even flink veel pijn gedaan zeg. Hij kon enkel maar evne bedenken dat dit die derde dude was, maar kon het zichzelf even niet zo snel brengen om te gaan omkijken.