The sun has set on me +Cecille

Het werd dan ook bevestigd door de blondine dat het inderdaad gezellig was elke keer. Dat kon hij zich wel voorstellen ja. Net op het moment dat hij een nieuw gespreksonderwerp of dergelijk wou beginnen, kwamen er ineens ehm, een groepje cosplayers ofzo aan hun tafel zitten. Brr, de laatste keer dat hij dít soort mensen had ontmoet had het wel een stuk beter gekund, al was hij niet echt het persoon die er het meest onder had geleden. Het werd hem enkel erger: ze begonnen allemaal tegen de twee te praten, waarbij hij kreten kon onderscheiden van "Oh my Arceus, heb jij die cosplay van Yang zelf gemaakt of..?" en ook nog nog iets van "Hoe heb jij die van Hazama zo goed nagedaan?!" zelf kon Nathan er niet echt op antwoorden, gezien hij nogal overdonderd was bij hem, het was dan ook duidelijk te zien in zijn blik. De jongen keek Cecille aan, met een typische blik in zijn ogen van 'What the hell is dit.' dit was namelijk niet echt bepaald hetgeen dat je elke dag tegenkwam, random op straat. Hij was daar ook maar blij mee trouwens, dit was niet bepaald oké namelijk.

Het ene moment waren de drie, Sivar meetellende dan wel, tot er vanuit het niets een groep cosplayers was gekomen. Arceus, hij wou enkel hopen dat het niet weer zo een draai kreeg. In welk geval hielp het heel veel dat ze niet in zo een soort manga winkel waren, als hij het nog wist was dat die naam, dus er konden wel al het een en ander aan dingen worden vermeden. Voor een kort moment kon hij de kippenvel zowat voelen, niet bepaald geweldig nee. Cecille leek er echter dieper op te willen ingaan, beginnend bij de vraag wat the hell een cosplay was. De eerste reacties van het groepje bestonden voornamelijk uit verontwaardigd zijn, waar kwam dat nou weer vandaan? Jeetje. wel kwam wel al de 'uitleg' van wat het betekende. Alsof dat voor de jongen niet al duidelijk genoeg was. Hij keek het groepje fronsend aan, waarbij de blondine dan ook uitlegde dat dit haar alledaagse kleding was. Hierbij leken de cosplayers niet bepaald onder de indruk van te zijn. "Hm, je hebt het alsnog heel erg goed gedaan." werd er dan ook stug volgehouden. Nathan zelf had niet eens gereageerd op hetgeen dat eerder aan hem werd 'gevraagd', Al was dit wel het geval bij het tweede dat hem werd gevraagd, dat ongeveer hetzelfde was. "Dit is ook gewoon mijn standaard kleding, geen idee wie die gast is." hij had wel eerder gehoord dat hij op iemand anders leek, maar dit was weer iemand anders ofzo, oke dan.

Nadat ze beiden hadden verklaard dat dit gewoon hun alledaagse kleding was, leek de groep nogal teleurgesteld te zijn, konden ze dan nu weggaan? Hij keek de blondine weer aan toen deze een poging deed om het groepje wat op te vrolijken, al lukte dit nou niet bepaald geweldig. Bij de vraag van een van de twee keek hij in de eerste instantie wat verbaast naar het groepje, eehmmm, maar daarna wel weer naar Cecille, welke ook ongeveer zo een soort blik had. Zij leek in welk geval een antwoord al klaar te hebben staan, of in welk geval, na wat te hebben nagedacht. Zelf had de jongen geen flauw idee, gezien het niet was dat hij nou euh, bepaald veel karakters kon, zowel van verschillende universums. Wel een paar, zoals Captain Kalos, Bow en nog wat anderen. "Hm, Deadlake lijkt me anders wel gaaf." sprak de jongen dan ook uiteindelijk. Al had de jongen niet bepaald veel van de antiheld gevolgd, leek het hem toch grappig om te doen.

Hij fronste lichtjes bij het horen van de blondine, over dat zij dat heel goed voor haar kon zien. "Ja?" hijzelf wel wat minder, maar wel kon hij het wel ergens zien waar ze het idee vandaan haalde. Niet veel later merkte hij dat het groepje ineens peilend naar de twee keek, waarom kreeg hij zo een gevoel dat dit niet echt goed zou gaan komen..? Cecille had het ook al door, waarbij deze vroeg wat er dan ook was, iets waar al snel een antwoord op kwam. Hij keek weer naar de blondine, met echt een blik van 'moet dit echt?' op zijn gezicht, de zowat tegenovergestelde blik die zij had. Het mocht misschien wel grappig zijn om voor een keer te doen, maar het was nou niet bepaald dat hij hier echt veel zin in het. Het groepje leek nog steeds te wachten op een antwoord van de twee omdertussen.

De blondine leek erg enthousiast in te gaan op zijn woorden. Of het bepaald een slim was bij het groepje voor hun, was te betwijfelen, gezien deze haar enthousiasme enkel als een géweldig ding leken op te pakken. Echter bij haar woorden moest de groenharige kort grinniken, al was het niet per sé om haar woordgebruik, eerder het idee erachter. Want eerlijk gezegd klonk het best als een leuk ding om te doen ook nog. Vervolgens had er geklonken dat het in zo een kostuum nog veel beter was. Hij greens bij de gedachte. "Dan moeten we dat ooit maar doen he?" er werd gevraagd welke cosplays ze hadden, wat bij sommige mensen van de groep een brede glimlach liet ontstaan, omdat ze zowaar intresse er in hadden. Of nou ja, eerder de blondine, maar gezien hij erbij zat kon de groenharige ook wel deels worden meegeteld. "Ze zijn enkel niet bepaald van superhelden, als dat niet erg is?" ze waren er al zo 'diep' in, hoeveel erger kon het nog worden? "Nee hoor." hij kreeg hier nog ooit spijt van. "Mooi! twee van de cosplays die we bij ons hebben zijn die van Quin uit de anime Death Parade-" dat klonk al als een gezellige anime... Niet. "En de andere is Oikawa Tooru van Haikyuu." hierna keek het groepje de twee verwachtingsvol weer aan. Euh, wat.

Het was te verwachten geweest, maar het werd dan ook echt verwacht dat de twee dat ooit gingen doen samen. Dat kon dan nog wel eens wat gaan worden. De reactie die de blondine gaf op de dusgenoemde cosplays was ongeveer gelijk wat hij in zijn hoofd had. 'Wat?' Al leek ze geen idee te hebben wie hen mochten zijn, klonken ze wel interessant voor haar. Bij de jongen was het wat minder enthousiast, al had hij voor de verandering geen gezicht erbij die uitsprak alsof hij nergens zin in had. Eigenlijk was dat wel zo een beetje zijn normale gezicht, maar toch. Eerst leek de blondine te vragen wie de dame was, om vervolgens dat te scrappen en sprak haar het kostuum gewoon te geven, dat zij dan wel ergens een plek zocht om te gaan omkleden. "Geef mij dan maar de andere." hij zou het hierna meest waarschijnlijk nooit meer doen, dus waarom ook nu maar niet? En het was ook wel het enthousiase van Cecille die eigenlijk ervoor zorgde dat hij er half mee instemde. De mensen bij de twee leken erg blij te zijn, om vervolgens in twee tassen wat te rollen en daaruit diverse kleding haalden. Bij de eerste was het een witte.. labjas, een blauwige lange rok, een simpel grijs shirt, een sluike bruine pruik en nog iets anders waarvan de groenharige werkelijk geen idee zou hebben met wat het mocht zijn. "Dit is voor de cosplay van Quin, de dame." met deze woorden werd het ding aan Cecille gereikt. Het andere ding was een simpele witte lange broek, een groenblauwe t-shirt, een wit vest met dezelfde groenblauwe strepen erover en een bruine pruik die een beetje alle kanten opstak. "Deze is van Oikawa, de man dus." werd er gesproken, waarna hij deze aangeboden kreeg. De jongen pakte het ding wel aan, om vervolgens Cecille met een fronsje aan te kijken.

De kleding die de twee hadden gekregen was een beetje simpeltjes, maar eigenlijk was Nathan er ergens wel blij mee dat het niet al te uitbundig was. Voor zijn gevoel hoefde het namelijk nou niet te zijn dat ze al vanaf een kilometer afstand gespot konden worden hoor. Cecille was gaan opstaan, om vervolgens te zeggen dat ze zo terug was en vroeg de jongen of hij meekwam. Hierop knikte hij kort, om vervolgens op te gaan staan en met Cecille mee te gaan lopen. Deimos liet hij ook maar achter bij het groepje, gezien her onnodig was dat de hond meeging voor nu met hun. Hij greens kort bij haar woorden dat ze er wel wat meer van had verwacht, gezien er ook van die harnassen te zien waren. "Je zou het anders nog kunnen proberen of ze die hebben." klonk er van Nathan, al was het wel te merken dat hij het niet geheel meende. Bij haar vraag fronste de groenharige wel even. "Wat ben je van plan?" nee, hij vertrouwde het niet, niet op de manier hoe zij dat zojuist had gevraagd in welk geval. Hij hoopte het in welk geval maar niet wat hij dacht dat het was. Het was al een wonder geweest dat hij hierin had ingestemd.

De ander leek zijn voorstel nog even te overwegen, maar besloot het om niet te doen, gezien ze en die geeks al blij had gemaakt met dat ze dit al deden, en omdat hun er zelf ook niet mee waren gaan rondlopen. Daar had ze een punt, niet eigenlijk dat de groenharige daar eerder aan had gedacht, maar het was wel een goede reden ja. "Hm, laat dat dan maar zitten." hierna, bij haar vraag, had dat voor een opgeheven wenkbrauw gezorgd en een vraag. al snel werd er uitgelegd wat ze van plan was, wat blijkbaar was dat het wel lachen zou zijn om met omgewisselde kostuums aan terug te gaan komen. Al moest hij toegeven dat het een grappig idee zou zijn, was het liever niet dat hij het dan ook echt daadwerkelijk deed. Snel werd er nog door Cecille toegevoegd dat het niet hoefde als hij niet wou. Gelukkig, want dat was iets dat hij toch niet deed dan. "Dan doe ik het toch maar niet."