Okay, maybe just for the silence~ (Tore Adolfsson)

Ze trok een grote, zware deur open en stapte naar binnen met haar Holo Caster in haar ene hand. Aangezien ze met haar andere hand die deur probeerde te openen. Ging toch wat moeilijker met een hand, maar ja. Uiteindelijk was ze dan ook binnen en stilletjes keek ze even om haar heen. Ze was in de bibliotheek beland, waarom? Layla in een bibliotheek? Ook de eerste keer of zo. Arceus, na ja het was er altijd wel fijn en stil dus why not? En ze was hevig in gesprek met een of andere dude die ze eigenlijk niet kende. Ze kende alleen zijn naam. Dat was serieus alles. Ze stopte voor even haar Holo Caster weg en liep verder de bibliotheek in om een van de rijen boeken langs te lopen. Terwijl ze met een elastiek een staart in haar lange, blonde haren maakte. Met haar blauwe ogen keek ze naar de boeken en al snel koos ze een random boek uit. Eigenlijk had ze niet goed gekeken waar het over ging, random boeken uitkiezen, dan was het boek misschien nog interessant of het was gewoon ronduit bagger. Ze ging aan een van de vele tafeltjes zitten en de persoon waar ze naast ging zitten, daar schonk ze niet bepaald veel aandacht aan. Ze haalde haar Holo Caster weer tevoorschijn om vervolgens weer iets terug te typen naar die gast, want verveling. Met haar ogen nog steeds op de Holo Caster gericht sloeg ze het boek open. Het was echt muisstil... je hoorde eigenlijk alleen maar de ademhaling van mensen of andere rare geluiden.

Oke mevrouw deed haar haarkleur soms heel erg eer aan.... dom blondje om precies te zijn. Al waren dat stereotypes en gold dat ook niet voor ieder persoon natuurlijk, voordat mensen zich aangevallen voelde. Maar goed ze was naast een of andere random persoon gaan zitten, geen idee eigenlijk, was het het lot? Of mijn vingers die het typte. Ze had het boek open gelegd, maar was eigenlijk veel te druk bezig met haar Holo Caster, ja dat was op het moment een stuk interessanter. Net op het moment dat ze haar bericht had getypt en verstuurd, schrok ze lichtjes op van het getril van een andere Holo Caster. Ze keek dan ook even vanuit haar ooghoek naar de persoon naast haar. Zijn HC was serieus af gegaan een seconde na dat ze haar berichtje had verstuurd. Ach, zou wel niks zijn. Ze legde haar Holo Caster op de tafel en pakte het boek vast. Is even zien of ze hier wat wijs uit kon worden. Echter toen die dude naast haar ineens iets uitsprak draaide ze haar hoofd nu toch wel nieuwsgierig naar hem toe. 'Hoezo?' had de persoon gezegd, nu zag ze hem pas goed though. De jongen was lang... like zeker een paar koppen groter dan haar en hij had blond haar. Hij verontschuldigde zichzelf vervolgens, maar keek haar niet aan. De Muk? "Don..." echter kon ze haar woorden niet afmaken toen ze gestoord werd door het getril van haar HC, wtf? Ze pakte haar Holo Caster op "Uhm.. maakt niet hoor" sprak ze even snel, waarna ze haar berichten weer opende en begon te typen. Oké, was het haar verbeelding of waren die berichtjes iets te goed getimed? Ze drukte op versturen en draaide haar hoofd weer zodat ze nu de blonde jongen aan keek, afwachtend.

De jongen was druk bezig aan het typen op zijn computer ding, geen idee wat hij aan het doen was though, ging haar allemaal te boven. Ze snapte nooit geen hol van die dingen dus tja. Maar goed, ze had nu een groter mysterie op te lossen hier... Elke keer kreeg die jongen een berichtje net toen ze haar bericht naar die onbekende dude had gestuurd, na ja Tore, zo heette hij. Wat was dit? Was hij die dude, die Tore? Maar... Ze had toen maar een berichtje gestuurd om het uit te proberen en vervolgens staarde ze de jongen gewoon aan. Nee, zij was het type dat iets te makkelijk oogcontact maakte met mensen. De jongen leek echter niet op haar te reageren, hij had het wel degelijk door though. Hij was weer druk aan het typen en toen de jongen 'klaar' leek te zijn, voelde ze haar HC weer trillen waardoor ze er weer naar keek. Maar de blik van de blonde jongen in haar ooghoek merkte ze wel degelijk op. Hij zat duidelijk naar haar Holo Caster te staren en niet veel later typte hij weer. En dat berichtje wat hij typte... kreeg zij niet veel later binnen. Ze keek naar haar scherm en knipperde verbaasd bij de vraag. Wauw... gewoon wauw! En hij zei nog wel dat de kans zo klein was. Layla begon lichtelijk te grinniken en begon terug te typen, dit was te mooi.

"Ja, inderdaad een blonde jongen, een paar koppen groter dan mij en uhm... als ik goed kan zien heeft hij bruine ogen en zijn naam is sowieso Tore~"

Ze verstuurde het berichtje vervolgens en begon weer te grinniken waarna ze haar HC neer legde. Oké dit had ze in de verste verte nog niet verwacht. "Ja, de wereld is klein" sprak ze geamuseerd terwijl ze hem aan keek met haar blauwe ogen, maar daarna weer even naar haar boek keek. "De kans was zo klein...." sprak ze een tikkeltje plagerig.

Oke, ze was duidelijk weer vergeten dat ze in de bibliotheek zaten, toen ze op keek zag ze dan ook wat gezichten hun kant op staren, oeps, sorry. Maar zijn verraste en verbaasde blik? Die was goud waard serieus, prachtig gewoon. Ze grinnikte weer zachtjes na haar plagerige woorden, maar meneer was het er duidelijk niet mee eens en stak ineens zijn tong naar haar uit. Oké dat verbaasde haar nu. Ze keek hem dan ook even stilletjes aan, maar er stond een enorme brede glimlach op d'r gezicht. Ze moest zich echt in houden om niet te gaan lachen. Ja, je tong uitsteken naar een meisje was de meeste charmante actie ever. Toen hij echter begon te fluisteren, keek ze hem nieuwsgierig aan met haar blauwe kijkers. Blijkbaar draaide het lot over uren en kwam dat door haar toen ze een boek besloot te lezen. Hey, wacht, zesjescultuur?! Layla was niet van de zesjescultuur. Een tikkeltje beledigd keek ze de andere kant op. Echter kon ze dat niet lang volhouden toen Tore voorover leunde met zijn hand tegen zijn voorhoofd en weer begon te fluisteren. Ze moesten 'old school' chatten vanwege de bieb, oh ja, natuurlijk. Die bijna glimlach op zijn gezicht ontging haar niet, waardoor er bij haar ook weer een glimlach verscheen. Ze pakte dan ook haar Holo Caster er weer bij en begon te typen. 'Excuse me~ ik doe niet mee aan de zesjescultuur hoor' typte ze, waarna ze op 'verzenden' drukte en de jongen weer even aan keek vanuit haar ooghoek.

Meneer dacht waarschijnlijk niet al te hoog van haar, maar ja hij ging nog wel zien dat hij niet zomaar met een random meid te maken had die in die zesjescultuur zat... Nee, zo was ze nou ook weer niet. Ze kwam soms wel is te laat ja, maar zelfs dan. Ze haalde makkelijk goede cijfers op school. Als ze nog meer moeite zou doen zou ze nog hogere cijfers halen, maar ja tijd enzo en geen zin, maar ze haalde niet alleen maar zesjes, puh. Maar goed, ze had hem vergeven voor nu en had haar mobiel er weer bij gepakt om te typen en een berichtje te versturen. Zijn laptop was ook ineens van tafel verdwenen, ging hij weg of zo? Ze had hem dan ook weer aan gekeken, maar keek weer even naar haar boek, je wilde niet constant mensen aan staren, dat was awkward. Haar HC trilde weer en ze opende het berichtje en begon te lezen. Vijfjes?! Ze fronste lichtjes bij het lezen van die woorden, maar liet even een zucht ontsnappen. Ja, buiten was het veel handiger natuurlijk, maar ja ze was hem buiten niet tegen het lijf gelopen. En dat boek? Na het lezen van die zin keek ze even op van haar HC om naar het boek te kijken, maar ze las het berichtje maar snel weer verder. Dat laatste liet haar verbaasd knipperen, wat?! Was hij nou serieus?! Ze keek hem gelijk aan, zonder nog te reageren, ze keek hem scherp aan, geen woord zeggend nog, ook niet typend. Uiteindelijk begon ze dan toch maar te typen.

'In de zeventjes en achtjes, ja, dankjewel~'
'Daar heb je een punt en dat boek.... ik denk niet dat ik dat nog ga lezen nee'
'Heb je ooit een oma gezien die op mij lijkt dan?'

Ze verstuurde het berichtje en zette een glimlach op haar gezicht. Ze stond vervolgens ineens op met in haar ene hand haar Holo Caster en in haar andere hand het boek wat ze gepakt had. Ze liep naar de kast en stopte het boek weer op de goede plek terug waarna ze snel weer een berichtje typte. 'Schiet op joh!~' stuurde ze waarna ze hem even aan keek met een brede glimlach en richting de uitgang liep. Als hij zo graag buiten wilde kletsen, dan kon dat.

Ze had hem met een wat eu... niet veel zeggende blik aangestaard. En de jongen keek haar op dat moment precies terug aan, gossie. Hij leek een beetje ongemakkelijk te worden, maar reageerde verder niet. Ze kon niet in zijn hoofd kijken nee. Al snel had ze zichzelf weer op haar Holo Caster gefocust en had ze hem weer wat berichtjes gestuurd. Niet veel later kreeg ze weer wat berichtjes terug, maar die had ze even gelaten voor wat het was, oke ze had ze wel gelezen, zo nieuwsgierig was ze wel. Maar ze had eerst een berichtje naar hem gestuurd, dat hij maar moest opschieten, want mevrouw stond al en was al op weg naar de uitgang. Niet veel later stond ze dan ook buiten en verscheen de jongen naast haar, weer buiten op de drukke straat. Ze keek even links naar rechts, maar keek de blonde jongen weer aan met haar blauwe ogen toen hij begon te spreken. Hij leek nu nog langer dan toen ze zaten... hoe kond hij nou vijftien jaar zijn?! Ze schudde die gedachte uit haar hoofd toen hij sprak dat dit veel beter was. Al snel volgde er een vraag, wat ze in de bibliotheek deed? Ze keek hem droogjes aan, serieus, moest ze serieus overal een verklaring voor afleggen? "Ben je een detective of de politie of zo?" vroeg ze terwijl ze hem droogjes aan bleef kijken. Al grinnikte ze snel weer "Ik hou ook wel is een keertje van rust en dan ga ik naar de bieb en dan pak ik een random boek en dan ga ik lezen" sprak ze simpeltjes. Ze keek weer even naar haar HC en stopte het ding weg in haar broekzak "Meer niet al te erg naar m'n ouders luisteren, was het meer" doelend op het niet ijverige leerlinge met hoge cijfers. "En je wilt dus ook zeggen dat ik botox gebruik?" vroeg ze er direct achteraan. Ze rekte zichzelf eventjes uit en draaide zich om, om een stukje verder te lopen. Voor de ingang blijven staan was ook niet een perfect plan.

Hij had bij haar vraag zichzelf ineens omgedraaid, met zijn rug naar haar toe en was nu heel erg eu... dramatisch aan het doen. Ja, zo kon ze het wel noemen. Ze keek hem even droogjes, wel met een glimlach, aan toen hij sprak dat zijn identiteit ontrafeld was. Gossie, toch. Echter draaide de blonde zichzelf al weer snel om, om haar weer aan te kijken. Al kwam er niet echt een groot antwoord op het feit wat ze in de bieb deed... eigenlijk kwam er geen tegenspraak, ook voor de eerste keer. Goed gedaan Tore. Maar ja, niet iedereen kon je over een kam scheren, puh. En tegen haar ouders keren als een typische puber... tja, sommige konden dat en sommige niet en bij sommige was het niet erg en bij sommige kon je je beter afvragen waar het respect gebleven was. Maar Layla wist zelf dondersgoed wat haar ouders voor haar deden, maar ze zag het nut niet in het halen van een tien, als je ook iets langer stuff kon kijken op je laptop en nog steeds een acht zou halen, helemaal moppie dus. Tore leek het er echter niet mee eens te zijn, zijn reactie klonk daar naar. Ze had hem dan ook even licht fronsend aangekeken, maar die gezichtsuitdrukking veranderde al snel toen hij sprak dat ze een 'natuurlijke vorm' van Botox had, wat ook wel jeugdigheid genoemd werd. Wauw, wat een uitleg. Ze knipperde even "Juist ja... ik ben dus geen oma" sprak ze nog voordat ze zich had omgedraaid. En niet veel later volgde de jongen haar op de voet, de interesse was er dus wel degelijk. Ze keek hem aan met haar blauwe ogen toen hij vroeg of ze een leuke plek wilde of stiekem een toerist was. Ze snoof even "Zie ik eruit als een toerist?" vroeg ze terwijl ze hem aanstaarde, ze grinnikte daarna even "Nee, ik weet wel wat plekjes, vooral cafétjes eigenlijk... of ga je liever ergens anders heen?" vroeg ze dan maar terwijl ze hem aan bleef kijken met een glimlach.

Er ging waarschijnlijk heel wat rond in dat hoofd van hem, maar er ging ook heel wat rond in dat hoofd van Layla, volgens haar ging in iedereens hoofd wel veel rond. 'Echte' leeghoofden bestonden er niet echt. Zelfs die mensen dachten over dingen na, waarschijnlijk enorm onnozele dingen, maar ja. Al waren die mensen bijvoorbeeld totaal niet aan het nadenken over de gevolgen van de dingen die ze deden. Ja, dat was het sowieso. Ze maakte hem vervolgens even duidelijk dat ze geen toerist was, maar Tore vond dat als ze een zonnebril had en een camera dat het dan wel goed zou komen. Ze snoof even, maar reageerde er verder niet op. Ze had hem wel aangestaard en weer merkte ze op dat meneer het alles behalve prettig vond als ze hem aan staarde. Hierdoor krulde een mondhoek omhoog. Dat kon nog van pas komen. Hij stemde ermee in om naar een café te gaan, mooi zo. Verder wist ze niet zoveel in deze stad, ssssht. Terwijl ze nog steeds liepen, werd er weer een vraag gesteld, al was het dit keer niet echt een overhoring. Ze knipperde weer even en keek hem aan met nog steeds diezelfde glimlach "Niet zo ver meer hier vandaan" sprak ze simpel "Het is dus..." echter kon ze haar zin totaal niet afmaken. Ineens voor hun neus stond een of andere weirdo te zwaaien met uhm... tickets? Ze keek de vrouw die iets te enthousiast was, verbaasd aan. Arceus, wat moest dit mens ineens? 'Wat een leuk stelletje zijn jullie!' kwam er vervolgens uit dat persoon 'Hier! Jullie verdienen een leuke tijd!' werd er vervolgens gesproken. Het ging voor Layla allemaal iets té snel om fatsoenlijk op te reageren, zeker toen ze twee kaartjes in d'r handen geduwd kreeg en die vrouw zichzelf weer uit de voeten te maakte om het volgende 'koppel' mensen te storen. Met verbaasde ogen staarde ze naar de twee kaartjes in haar handen "Maar..." was het enige wat mompelend uit kon brengen, waarna ze op keek naar Tore "We zijn helemaal geen stelletje...." floepte er vervolgens uit waarna ze toch weer snel naar de kaartjes keek. Voelend hoe haar gezicht lichtjes rood werd "Uhm... ik bedoel, we kunnen het nu nog moeilijk afslaan" probeerde ze erover heen te praten. Ze las vervolgens op de kaartjes dat het vrijkaartjes waren voor een film naar keuze. Hmm... niet slecht, misschien was dit wel beter dan een café. "Naar de film dan maar?" vroeg ze dan maar, terwijl ze de kaartjes ophield zodat hij het ook kon zien.