Okay, maybe just for the silence~ (Tore Adolfsson)

Dat mens was gekomen en was de andere seconde weer gegaan, Arceus, ze had niet eens uitgelegd waar ze dit aan 'verdiende', maar het leek erop dat ze iedereen af ging die maar in een 'koppel' liep. Ze had echter niet meer haar aandacht op dat rare mens wat ondertussen alweer verdwenen was. Het enige wat ze nog mee gekregen had, was dat meneer hier de vrouw had willen ontwijken en dat dat volledig mislukt was en dat ze nu daar stond naast hem met twee kaartjes in haar handen voor een film. Ze snapte nog steeds niet waar dit alles net vandaan kwam... Maar goed die opmerking, waarom precies nu?! In de hoop dat het niet opgemerkt was, staarde ze naar de kaartjes. Hopend dat haar blonde haren haar gezicht afdekte en dit niet gezien hoefde te worden. Puh, zij en hem een stelletje? No way. Ze hoorde hem nu wel ineens fluiten, maar geen idee hebbende waarom hij dat deed. Ze had ondertussen zijn kaartje zowat in zijn gezicht geduwd, nog steeds de andere kant op proberen te kijken, naar haar eigen ticket. De blonde jongen nam hem heel snel aan en ze keek maar weer op naar Tore. Echter sprak hij zijn woorden uit met een grijns op zijn gezicht en die woorden zag ze alles behalve aankomen. Haar gezicht werd nu nog roder, van schaamte en ze fronste flink. Zag er waarschijnlijk heel charmant uit. "Tomaat?!" kon ze alleen een beetje snauwend uitbrengen. Ze beet op haar lip en draaide zichzelf abrupt om, helaas hij had het dus wel opgemerkt. Ze sloeg haar armen over elkaar en met nog steeds een rood gezicht begon ze te lopen. Ze haalde haar ene hand even snel door haar lange, blonde haren heen "Schiet dan op" sprak ze, totaal niet eens met die bijnaam en het feit dat meneer het opgemerkt had. "De bioscoop is niet zo ver gelukkig" sprak ze weer, waarna ze eventjes lichtelijk zuchtte. Die opmerkingen hielpen niet echt om een minder rood hoofd te krijgen, verdomme. Ze hield haar armen echter nog steeds over elkaar heen geslagen en ze liep stevig door. Puh, haar zomaar 'tomaat' noemen.

Ze was 'boos' verder gelopen, echter was ze niet echt boos, meer eu... beschaamd en dat liet ze op deze manier wel weten ja. Niet dat ze aan het blozen was voor hem of zo, puh. Hij was vijftien, daar moest ze niks van hebben, die vrouw die hun als een stelletje aanzag, was gewoon blind of zo. Of heel stom, dat was ook een optie. Ze hoorde achter haar nog zijn stem, iets over een bijnaam en beter dan 'geluksvogel'. Het kon haar geen hol schelen wat hij van haar vond, ze kende elkaar net een paar minuten, misschien een kwartier of zo. Ze zuchtte dan ook even en voordat ze het wist was de blonde jongen alweer naast haar verschenen. Haar hoofd was gelukkig voor haar niet meer zo rood. Ze keek dan ook op, een tikkeltje verbaasd, dat hij ondanks dit alles haar nog steeds volgde. Na ja ze zouden samen naar de film gaan, de kaartjes waren tenslotte gratis. Ze haalde een hand door haar blonde haren en keek even de andere kant op met haar blauwe kijkers. "Uhm... goede vraag" sprak ze, wel duidelijk genoeg voor Tore. "Er spelen aardig wat films op het moment die ik zou willen zien" sprak ze, ondertussen een glimlach op haar gezicht getoverd. "Maar misschien is het ook handig als jij weet wat je wilt zien, want ik kan wel kiezen, maar niet elke film is een film die jij wilt zien" sprak ze waarna ze naar een tijdje lopen even tot stilstand kwam. Ze stonden recht voor de bioscoop, mooi getimed. "We zijn er" sprak ze, zelf ook een beetje verrast. "Anders kijken we binnen welke films er zijn?" sprak ze als een vraag, maar zonder op antwoord te wachten, liep ze de bioscoop in.

Er kwam geen tegenwoord van de blonde jongen toen ze sprak dat ze nog niet wist, welke film ze wilde gaan kijken. Zelfs toen ze gezegd had dat hij ook een keuze kon maken, ze gingen samen naar de film tenslotte, dus dat betekende samen beslissen, toch? Tenminste, of meneer wilde dat zij alle keuzes maakte, of dat een goed idee was, was een ander verhaal. Ze was ondertussen naar binnen gegaan, want uhm ja, ze moesten een film gaan kijken. Na ja 'moesten', het was altijd nog beter dan in een café zitten en awkwardly aan een tafeltje zitten en alleen maar kletsen. De jongen had tot haar verbazing wel ingestemd. Hij wist zelf zeker ook niet wat hij wilde zien, zucht, dit ging nog moeite kosten ook. Echter binnen zag ze hoe de blonde jongen naar alle film posters staarde. Haar oog viel gelijk op een film die ze wel wilde zien. Haar blauwe kijkers bleven naar de poster staren. Het was een horrorfilm en de beschrijving was maar vaagjes, maar interessant genoeg. Ze keek Tore dan ook aan toen hij vroeg of ze al een keuze had gemaakt. Ze knikte kort "Ik wil deze zien..." sprak ze waarna ze naar de horrorfilm poster wees. "Maar... alleen als jij hem ook wilt zien natuurlijk" ging ze verder. Met het kaartje in haar handen keek ze hem wat hoopvol aan. "Maar als je een andere film wilt zien is dat ook goed hoor" begon ze gelijk verder te praten. Tja, misschien hield hij wel helemaal niet van dit soort films.

Ze kon niet echt uit zijn reactie halen of hij de film een goed idee vond of dus totaal niet. Hij sprak alleen maar de titel hardop uit en daar kon ze ook niet echt uithalen of hij de film wilde zien of niet. Ze had daarna dan ook maar gesproken dat als hij een andere film wilde zien dat ook goed was natuurlijk. Maar al snel schudde hij zijn hoofd en sprak hij dat het prima was. Een glimlach verscheen op Layla's gezicht, mooi, ze wilde de horrorfilm wel graag zien, maar no way dat ze de film in haar eentje ging kijken natuurlijk. Dus het was alleen maar mooi deze gelegenheid. Alleen voordat ze iets anders kon doen, werd er gesproken dat zij maar iets van eten moest halen. Ze keek hem een tikkeltje overdonderd aan, maar ze knikte maar snel, want niet veel later werd haar ticket uit haar handen gegrist. Ze keek hem dan ook even droogjes aan toen hij in de niet bestaande rij ging staan. Ze schudde even lichtjes haar hoofd en draaide zich om, om naar de plek te lopen waar ze al het lekkernij verkochten en drinken en nog meer zooi. Voordat ze echter de kans kreeg om in de rij te gaan staan, oke het was een rij van hoogstens twee mensen, maar toch. Voelde ze iets in haar nek wat haar liep op schrikken, met een fronsend gezicht draaide ze zich om, klaar om diegene een stomp te geven, wie het ook was. Echter kwam ze snel tot een halt toen ze zag dat het Tore was en uhm... niet een wildvreemde. Oeps, haar gezichtsuitdrukking veranderde ook gelijk terwijl ze naar zijn woorden luisterde. "Mooi zo" sprak ze met een glimlach nu "Waarom moeten we ons haasten dan?" vroeg ze vervolgens nieuwsgierig, terwijl ze zonder te vragen een ticket uit zijn handen trok en er naar keek. Toen ze de tijd zag en even naar de grote klok keek die in de bioscoop hing, werden haar ogen groot. "Ja, omg..." sprak ze en zonder na te denken, greep ze Tore's pols vast om hem mee te sleuren naar de filmzaal. Eenmaal binnen en bijna bij de stoelen, liet ze zijn pols weer los. Ze zuchtte even opgelucht toen de reclames nog bezig waren. Ze keek even op haar kaartje en ging op de stoel zitten met haar nummer. Na ja dat eten kwam wel... als er een pauze was en anders hadden ze gewoon pech.

Ze had het ticket gewoon uit zijn handen gepakt... na ja hij had hetzelfde gedaan. Dat bevestigde hij dan ook iets later met zijn woorden, maar Layla liet het vooral langs haar heen gaan, want ze was druk bezig aan het lezen geweest, wat er op het ticket stond dus. Ze reageerde dan dus ook niet op zijn woorden. En tja die blik van hem... dat ging ook langs d'r heen, oeps. Ze had naar de klok gekeken en hoorde ze een vragende 'gaan we nou?', maar Layla had al andere plannen gehad. Ze had hem bij zijn pols vast gepakt en letterlijk meegesleurd. Ach, hij moest niet klagen. Ze had hem nog horen roepen dat hij zelf kon rennen, maar die woorden negeerde ze compleet. Haar gedachte was dan ook bij het niet te laat komen voor de film, dan het feit dat ze Tore's pols vast had en hem mee trok. Echter leek er daarna geen gemopper meer te komen, maar geen idee wat er allemaal door de blonde jongen gedacht werd though. Eenmaal in de zaal had ze hem los gelaten en was ze gaan zitten op haar stoel, met haar nummer. Niet veel later kwam de jongen naast haar in de andere stoel zitten. Layla's blik ging even de bioscoopzaal rond. Er waren maar heel weinig mensen hier zeg... Echter werd haar aandacht getrokken door Tore die wat zachtjes begon te zeggen. Hij sprak dat hij benen had om mee te rennen, waardoor ze hem ietwat verward aan keek, maar het tot haar door drong toen hij verder sprak dat hij al vijftien was en dus niet hand-in-hand hoefde te lopen. Gelijk verscheen er een glimlach op haar gezicht waardoor ze lichtelijk moest grinniken, oke misschien vond ze het wel net zo amuserend als het koppeltje wat verderop zat, sorry. Hij sprak nog wat over die dame, maar daarna werd het licht gedempt en begon de reclame, blegh. "Ik weet dat je benen hebt" sprak ze fluisterend, maar enorm geamuseerd "Echter... dit was meer een reflex dan dat ik het zelf wilde hoor" sprak ze fluisterend verder. Het is dat ze zijn beschaamde gezicht niet kon zien, daar was het iets te donker voor. "Na ja laten we gezellig naar de reclame kijken" sprak ze, nog steeds fluisterend, alleen heel sarcastisch. Want reclames waren niet gezellig, behalve de reclames voor de nieuwe films waren leuk. Na al die reclames begon de echte film dan eindelijk, godzijdank. Ze rekte zichzelf nog even uit en staarde naar het scherm terwijl er een of andere introductie begon, natuurlijk begon het al creepy, maar nog niet zo creepy dat ze zou moeten schrikken van iets, gewoon meer spanning opbouwen voor de rest van de film.

Toen ze had gesproken dat het een soort van 'reflex' was geweest, kreeg ze een antwoord terug wat haar een beetje overdonderd op liet kijken. Al was in zijn stem duidelijk te horen dat het eu... tja maar een grapje was. Echter... serieus... moeder-instinct? Ze had hem dan ook eventjes kort, fronsend aan gekeken, puh. Ze had nou ook weer niet de leeftijd om een kind te hebben.. ze wilde geen 19 and pregnant figuur zijn, nee dankje. Het idee alleen al dat ze met zo'n lelijk ding moest lopen, niet te vergeten al die 'voorpret' van een baby hebben, blegh. Ze zei er verder niks over en keek met een droog gezicht naar alle reclames die langs flitste. Uiteindelijk werd eu... die slenderman dinges voorgesteld en begon de film dus echt. Ze snoof even en keek even vanuit haar ooghoeken naar Tore. Haar ogen begonnen aan het donker te wennen, waardoor ze veel meer kon zien nu. De jongen zat met zijn armen over elkaar heen en leek nog niet onder de indruk te zijn van de film. Ze merkte op dat de jongen op de stoelleuning leunde met zijn elleboog, waardoor zij haar arm, maar op de andere stoelleuning legde. Er zaten toch geen mensen naast haar, dus dat was mooi. Echter verscheen dat ding opeens op dat moment waardoor ze bijna een hartaanval kreeg en ze met grote ogen naar het scherm bleef staren. Ze merkte totaal niet op dat Tore ook moeite had om niet te schrikken. Haar ogen waren te gefocust op het scherm dus alles om haar heen merkte ze niet op, good job. Het was weer kalm in de film, maar niet veel later kwam er weer wat in beeld... dit keer een hoofd, met brein en heel veel bloed. Layla trok een vies gezicht en keek even op zij naar Tore. Bij het zien van zijn uitdrukking en zijn hand die de stoelleuning bijna fijn kneep... oke dit was misschien toch wel een beetje grappig om te zien. Ze grinnikte dan ook lichtjes, maar karma is a bitch, want toen ze haar blik weer op de film vestigde kwam die slenderman iets té veel in beeld. Een hoge piep kwam eruit Layla, terwijl ze haar ogen had gesloten en iets vast had gepakt met twee handen... geen idee hebbende dat dat Tore's arm was. Toen ze haar ogen dan ook weer opende, keek ze voorzichtig naar het scherm. Het duurde even voordat ze door had dat ze iets vast had wat geen stoelleuning was. Ze draaide haar hoofd en keek even verbaasd naar haar handen en op naar Tore's gezicht, Muk. "Ah... sorry" kwam er zacht en beschaamd uit waarna ze hem gelijk los liet en ze haar handen op haar schoot drukte. Ze keek ook gelijk de andere kant op, het was gelukkig donker. Haar blauwe ogen probeerde weer naar de film te kijken. Fijn, dit. Weer uhm... kwam er iets ranzig in beeld en werd er daadwerkelijk iemand vermoord, al zag je het dit keer niet letterlijk. Layla was ondertussen aan het wachten op het volgende schrik moment.

De jongen had gemompeld dat ze hem nu wel los kon laten, wel fluisterend, want ze zaten tenslotte hier in de bioscoop en niet iedereen hoefde een heel gesprek te horen van een paar mensen, laat staan dat het de film heel erg zou storen. Echter had Layla zijn woorden in haar schrikreactie niet echt gehoord, ze kwam er dan zelf ook na een paar tellen achter, dat ze zijn arm vast had gegrepen. Die had ze ook weer zo snel als ze kon weer los gelaten hoor. Maar goed, ze had haar handen op haar schoot gedrukt en had weg gekeken. Want zo was ze nou eenmaal, ook al was ze hier de oudste... Echter bij zijn plagende, fluisterende woorden, keek ze hem gelijk aan, fronsend met een lichte blos, die waarschijnlijk amper zichtbaar was in het donker. Ze sloeg haar armen vervolgens over elkaar "Natuurlijk red ik het" fluisterde ze koppig "Daar heb ik jou niet voor nodig" fluisterde ze er nog koppiger achteraan. Haar blauwe ogen keken weer naar het scherm en precies op dat moment waren twee van de hoofdrollen aan het zoenen, omdat het kon natuurlijk. Ze knipperde even met haar ogen en ze keek voor kort even vanuit haar ooghoeken naar Tore die uhm... niet zo goed met deze situatie aan kon. Hij facepalmde.. wauw, good job Tore. Ze keek maar weer naar het scherm. Dit soort scenes had ze al te vaak gezien, dus veel deed het haar niet meer. Dat het Tore wel iets deed, vond ze alleen maar grappig. Alleen toen Slenderman weer achter het koppeltje verscheen werden haar ogen groot, zeker bij het zien hoe het hoofd van die dude eraf vloog en het meisje een beetje wanhopig begon te gillen. Het wijf begon dan ook als een gek te rennen. Haar blik ging weer even naar de blonde jongen, die nog meer moeite met deze scene leek te hebben dan de andere scene. Arceus, kon hij niet tegen bloed of zo? Ze opende dan ook haar mond, gezien hij een gezicht trok alsof hij ieder moment moest gaan overgeven. "Gaat het goed?" fluisterde ze vragend, dit was wel gemeend. "Kan je niet tegen bloed?" vroeg ze vervolgens zachtjes. Vanuit haar ooghoeken keek ze even naar de film die verder ging. Het meisje werd namelijk gestalkt door Slenderman en niet veel later kwam ze ten val, nog een cliché. Het kind begon keihard te gillen en Slenderman kwam natuurlijk steeds meer dichtbij.