Print "I'm an Idiot"[Open]

Het leek gewoon goed te gaan, hij wierp even een blik op de grond onder hen, waar het niet echt op leek dat er iets mis was, gelukkig. Hij hoorde Tore's stem maar half, maar kon nog opmaken uit de woorden die hij wel hoorde wat de blonde leek te bedoelen. "Denk je echt dat ze in heel Lumiose zoeken?" er waren plekken waar ze nooit zouden komen, maar dat betekende dus ook dat hij Tore daar niet heen ging brengen, immers waren het enkel plekken die Team Rocket zou weten, iets waar de ander duidelijk niet bij hoorde. Maar op die plekken na, echt wel dat er nog genoeg andere plekken in de hoofdstad waren. Hij ging even wat verzitten, zodat hij nu gewoon bleef zitten zonder zich vast te houden en lette nu op zijn linkerarm, waar een deel van zijn vest doorweekt was met het bloed. Een stuk van de zoom van zijn shirt scheurde hij af, om het daarna strak om zijn arm daarmee proberen te verbinden. Ging niet geheel zoals hij had gehoopt, maar op het moment was hij daar blij genoeg mee. Het deed zeker pijn ja, maar erom gaan zeuren zou ook niets gaan helpen, het enige wat hij kon doen eraan was het verbinden, zoals hij net had gedaan en maar op zijn kiezen bijten. Toen er echter ineens een grom van Agrona had geklonken, samen met een brul die hij die dag al te vaak had gehoord keek hij meteen naar de Charizard. Welke luid bruldenrichting een Garchomp... Welke vloog.. Waarom vliegde het. Hij keek even droog naar de Garchomp, waarbij het hem pas wat later was opgevallen dat het beest er anders uitzag dan normaal, hm. Mega evolutie? Daar leek het wel op, lekker dan. "Dragon Pulse." hij wist wel dat hij nu altijd Agrona kon laten mega evolueren, maar de groenharige betwijfelde dat sterk of het echt nodig was, gezien het duidelijk was dat er een enorme kloof aan het verschil in sterkte tussen de Charizard en Garchomp. "Hou je maar goed vast!" klonk er met een kleine grijns van Nathan richting Tore, waarna hij snel riep naar Abby "Wing Attack!" meteen leken de vleugels van de kleinere Charizard wat te groeien, waarna ze naar voren stoof en de aanval uitvoerde. Ondertussen had Agrona haarzelf al voorbereid op een tweede Dragon Pulse, gezien de eerste mis was geweest. Een luchtgevecht, hoe vaak kwam dat nou voor zeg, hijzelf had het nog weinig meegemaakt als hij zelf op Agrona zat.

Er had nog een antwoord geklonken van Tore, maar de groenharige had geen flauw idee wat deze nou had gezegd. Gelukkig hadden de Wing Attack, zowel als de tweede Dragon Pulse en op de een of andere manier vliegende Garchomp geraakt, welke een luide brul had geuit als reactie op de twee aanvallen. Niet veel later had hij de blonde weer wat horen zeggen, iets wat leek op een waarschuwing maar omdat hij er te laat mee was werd Agrona met een klap geraakt door de Dragon Claw. Of ze er weer veel last van had was een tweede, want dat leek gelukkig niet echt het geval te zijn. "Laat je vallen, daarna Dragon Pulse van onder." had zijn stem geklonken, luid genoeg dat Agrona het wel gewoon zou moeten verstaan. In de eerste instantie leek ze met volle vaart op de Garchomp af te vliegen welke ondertussen alweer afstand had genomen, maar er vlak voor de landhaai vouwde de Charizard haar vleugels in en stortte voor enkele meters neer naar de grond, maar sloeg al snel weer haar vleugels uit en vuurde in diezelfde tijd een Dragon Pulse af op de Garchomp.

Zoals hij had verwacht was de aanval gewoon raak, de Garchomp leek vlak na de impact ook naar beneden te stortten, hij betwijfelde echter of deze dezelfde tactiek zou gebruiken als de jongen net deed. Door het geraas van de wind hoorde hij de blonde moeilijk, maar het was nog verstaanbaar. Kort zuchtte hij bij de woorden, ja, dacht het dus niet dat hij die ging redden. Nathan keek voor even omlaag naar de vallende Pokémon, om daarna nonchalant zijn schouders op te halen "Die gaat waarschijnlijk dood ja." moest de landhaai maar een landhaai blijven en ook niet proberen te vliegen, het was toch te verwachten dat het niet geweldig kon vliegen. Trouwens, als de Pokémon echt zou sterven, hem kon het serieus niet minder uitmaken, net zat het beest immers achter de twee aan, hen een beetje proberen te vermoorden. Zou hij dan medelijden voor het beest hebben? Nee, absoluut niet. Ondertussen was het beest minder dan een stipje geworden, maar al enkele seconde later kon hij net op de grond een stofwolk zien, alsof er daarop iets met een enorme zwaarte was gevallen, de Garchomp dus.