Who wants to fight? [OPEN]

North wierp een geërgerde blik op Hydro. Hij wist dat de Pokémon op het randje van evolueren zat, maar hij leek dat laatste duwtje in zijn rug niet te krijgen. De Pokémon die ze tot nu toe hadden uitgedaagd waren op de een of andere manier niet uitdagend genoeg voor de Squirtle. Dat uitte de Pokémon overduidelijk door lang te gapen en de andere kant op te kijken. North sloeg zijn armen over elkaar heen en keek de Pokémon bedenkelijk aan. Hij moest dus iemand vinden tegen wie hij kon trainen. Iemand die een waardige tegenstander zou zijn en die Hydro zeker dat laatste duwtje in zijn rug zou kunnen geven. North zou graag een Wartortle willen, want die zou handig zijn tegen de tweede gym. En wie weet kon hij hem ook nog in de eerste gym gebruiken, maar daar had hij Pikachu eigenlijk al voor. En Petal natuurlijk. Hij zou wel zien. Voor nu was het belangrijk dat hij Hydro zou kunnen laten evolueren. Een tikkeltje doelloos liep North een paar minuten later door de stad. Er waren wel mensen, maar hij wist niet zeker of ze trainers waren. Ze leken veel ouder dan hem en waren bovendien ook nog eens enorm gehaast. Lumiose City was echter een grote stad en de kans dat hij niemand vond om tegen te trainen was erg klein. Misschien moest hij gewoon wat beter zoeken. Een coördinator of zelfs een breeder zou ook een waardige tegenstander kunnen zijn. Het hoefde niet per se een trainer te zijn. Als het maar iemand was die Hydro kon amuseren en tot het uiterste kon drijven. Zijn blik viel op iemand die hem wel geschikt leek. North liep naar de persoon toe en tikte de persoon op de schouder. ‘Sorry dat ik het zo direct vraag, maar heb je soms zin in een één op één gevecht? Mijn Squirtle moet namelijk evolueren.’

OOC: Iedereen welkom c:

De persoon die zich omdraaide bleek een meisje te zijn. Ze had wit haar, blauwe ogen en was zo te zien van zijn leeftijd. Het was een vreemde combinatie. Wit haar en blauwe ogen. Hij zou juist verwachten dat oude mensen dat zouden hebben. Maar zij was zo te zien niet oud. Hij wilde net vragen of ze haar haren soms liet verven toen ze antwoordde. Dat bracht hem weer naar het voorstel dat hij net had gedaan en hij glimlachte. ‘Tof!’ zei hij oprecht tegen haar. Hij keek verbaasd toen een Braixen tevoorschijn kwam en dacht dat dit zijn tegenstander ging zijn, maar zo te zien was de Pokémon enkel bevoegd om te passen op de tassen van het meisje. North grijnsde. Vrouwen. Hij vond het best zielig voor de Braixen, maar ja. Het maakte hem echter wel nieuwsgierig naar wat ze dan wél zou gebruiken. Het meisje vond het wel zo beleefd om zich voor te stellen en even keek North onderzoekend naar haar uitgestoken had. Hij deed niet echt aan handen schudden, maar hij vond het wel zo beleefd om een uitzondering voor haar te maken. Kalm schudde de jongen dus beleefd haar hand. ‘Ik ben North en dit is Petal,’ zei hij tegen haar waarna hij naar Petal wees. Deze stak zijn roede uit en nam ook gauw even de hand van het meisje aan waarop North grinnikte. Zijn Pokémon wierp een zijdelingse blik toe en North stak zijn handen in de lucht. Hé, hij was hier om Hydro te evolueren, niet om zijn Pokémon te beoordelen over zijn té nette manieren. Je had beleefd en je had té beleefd. Pokémon hoorden geen handen te schudden met andere trainers, maar daar dacht zijn te beleefde Ivysaur natuurlijk helemaal anders over. ‘Laten we dan maar beginnen,’ zei hij enthousiast. ‘Ik ben benieuwd wie jij gaat gebruiken.’ Hij deed een paar stappen naar achteren, haalde de Poké Ball van Hydro tevoorschijn en gooide deze naar voren. Petal ging bij de Braixen staan en keek de Pokémon vriendelijk aan, maar richtte zijn blik ook weer nieuwsgierig op North. Hij was benieuwd hoe North’s eerste gevecht van zijn reis zou verlopen. Het was de eerste keer dat North echt direct tegen een trainer vocht en het was misschien wel een goede oefening voor hij tegen een gymleider zou gaan vechten. Hydro spoot vrolijk wat water de lucht in en keek zijn tegenstander uitdagend aan. ‘Ladies first,’ zei North lachend tegen Sara waarna hij wachtte tot ze zouden beginnen.

Een Ralts kwam tevoorschijn en geïnteresseerde zijnde keek North naar de Pokémon. Hij wist dat deze Pokémon afkomstig was van Hoenn. Het was een grappig uitziende Pokémon, maar ze zou zeker ook wel krachtig zijn. Hydro keek op haar gemak naar de Pokémon. Het verschil tussen Petal, Thunder en Hydro was dat Hydro altijd kalm deed, Thunder meer agressief was en Petal meer nadacht voor hij zomaar dingen deed. Het zou dus goed kunnen dat Hydro best impulsief zou zijn. De aanval Confusion werd geroepen en snel dacht North na. Het zou te ontwijken kunnen zijn met een zijlingse sprong waarbij Hydro een paar graden moest draaien om het volledig te kunnen ontwijken, maar dat ging te riskant worden, dus… ‘Withdraw!’ Hydro luisterde onmiddellijk naar wat haar trainer zei en kroop gauw terug in haar schild. De Confusion raakte haar schild volop en zorgde ervoor dat ze een beetje naar achteren week, maar toen Hydro haar kopje naar buiten stak, zag North dat de grootste schade vermeden was door de aanval. ‘Goed, gebruik nu Water Gun om haar van zijn plaats te krijgen! Probeer daarna zo snel mogelijk achter haar te komen en val vervolgens aan met Bite!’ Dankzij de Confusion had Sara verraden dat de Ralts psychic type was. North durfde echter te wedden dat ze nog wel één type moest hebben, alleen kon hij er niet op komen welke. Gespannen keek hij naar Hydro terwijl zij haar Water Gun gebruikte en daarmee een krachtige straal water produceerde die in de dagen dat ze trainden sterker was geworden. Onmiddellijk daarna rende ze naar de Ralts toe en opende haar bek om aan te vallen met een Bite. Misschien was het nu nog niet zo heel sterk, maar als ze zou groeien zouden haar tanden groter en scherper worden en zou het pijnlijker zijn. Nu kon hij alleen maar hopen dat het wat schade aan zou richten.

Het was een slimme zet van Sara geweest om Double Team te gebruiken. Hij was helemaal niet bekend met Ralts en had eerlijk gezegd ook niet veel met psychic types. Hij was zelf niet van plan om er ooit eentje voor zijn team aan te schaffen, maar nu hij Sara er zo mee zag vechten, werd de drang hem toch wel wat groter. Hij wilde echter ook nog een fire type en een dragon type in zijn team hebben, dus hij ging keuzes moeten maken. Heel erg moeilijke keuzes. Zijn aandacht ging weer terug naar het gevecht. Bite leek wel effectief te zijn, maar hij betwijfelde of het echt zo veel deed. Hij wist dat Ralts niet enkel een psychic type was. Dat kon hij wel raden omdat Bite, een dark type move, niet zo veel effect had op haar als hij in eerste instantie had gedacht. Dat moest betekenen dat Ralts een type had die het neutraal maakte, want het was ook weer niet zo dat het niet erg effectief was. Oh well, hij zou het na het gevecht wel vragen als hij er niet achter… oh, nevermind. Terwijl hij zo aan het denken was gezet, had Ralts ondertussen al Teleport gebruikt en vuurde nu een Disarming Voice op Hydro af. Een fairy type dus. ‘Hij komt van rechts!’ schreeuwde North nog, maar het was te laat. Hij betwijfelde of hij sowieso wel op tijd geweest zou zijn als hij al niet was verdronken in zijn eigen gedachten, want de Ralts was echt wel snel geweest. Maar nu hij wist welke types het allemaal was, kon hij makkelijker gebruik maken van zijn kleine assortiment aan aanvallen. ‘Goed, Hydro, laten we het anders doen,’ zei hij tegen zijn Pokémon. ‘Zorg dat je terug in je schild terechtkomt en gebruik vervolgens Water Gun. Schiet het naar plaatsen waar je denkt dat de Ralts naartoe zal vluchten.’ Het was een niet erg duidelijke order, maar wat moest hij anders doen? Nadat Hydro overeind was gekomen, begon ze in haar schild te draaien en stopte enkel om harde stralen water naar Ralts te spuwen. ‘Kom nu gauw uit je schild en gebruik Tackle!’ Hopelijk zou de aanval zijn doel treffen.

Er was een lichte glimlach om North’s lippen gegleden toen hij zag dat de aanval van Hydro een voltreffer was geweest. Oké, de Ralts had meerdere stralen weten te ontwijken, maar was ook geraakt geweest. De Tackle die daarop volgde was ook een voltreffer en North wilde overgaan tot juichen, maar wist dat hij dat nu niet kon doen en dat hij zijn focus voor dit gevecht gewoon niet mocht verliezen. Als hij dat wel deed, zou hij misschien alsnog verliezen en dat was niet de bedoeling. De aanval die volgde deed hem even schrikken. Hij wist dat Hydro niet snel ter been was omdat het nu eenmaal een turtle Pokémon was. Met zijn korte beentjes zou hij niet ver komen en een aanval zoals Rapid Spin om het sneller te ontwijken had hij nog niet. Dan restte hem maar één ding. ‘Hydro, probeer opzij te springen om de meeste bladeren te ontwijken!’ riep hij. Hydro sprong opzij, maar omdat Magical Leaf een aanval was die zijn slachtoffer bleef achtervolgen – en daardoor een aanval was die nooit miste. En dat mocht Hydro ondervinden. De Squirtle kermde van de pijn toen hij geraakt werd door de grass move. Hij viel op de grond, waardoor hij een makkelijker slachtoffer was voor de Ralts. Toch zou North het niet zo ver laten komen. ‘Zorg dat je je volledig naar je rug verplaatst en schop dan met je voeten naar die Ralts, Hydro!’ De Squirtle zou nooit genoeg tijd hebben gehad om overeind te komen en de Draining Kiss te ontwijken, dus het moest maar zo. Ondanks dat Hydro een uitval deed naar Ralts, was de Draining Kiss toch raak en raakte Hydro een deeltje van zijn energie kwijt. ‘Water Gun om het te verbreken!’ riep hij. Hydro spoot een straal water zodat Ralts naar gedwongen weg zou moeten springen en haar Draining Kiss geen effect meer op de Squirtle had. Hijgend kwam de water type overeind. Ze keek furieus naar de Ralts, riep kwaad en vervolgens gebeurde iets wat North nog niet zo snel voor mogelijk had gehouden. De Squirtle begon van vorm te veranderen terwijl hij werd gehuld in wit licht. North hoefde geen professor te zijn om te weten dat zijn Squirtle momenteel aan het evolueren was. Het moest de Magical Leaf zijn geweest die hem tot het uiterste had gedwongen, aangezien de Squirtle daarvoor nog niet zo heel veel schade had opgelopen. North grijnsde toen zijn gloednieuwe geëvolueerde Pokémon daar stond. ‘Bite, Hydro!’ riep hij. Eens zien of dit gevecht interessanter zou worden.

North moest eerlijk toegeven dat hij Sara een geweldige en waardige tegenstander vond. Er waren er niet veel die zich zo snel konden herstellen na zoiets onverwachts. Hydro’s evolutie had dan wel weer het voordeel gehad dat hij had kunnen uithalen vanwege Sara’s verbazing, maar dat had niet al te lang geduurd. Ze had zich hersteld en ging weer terug in de tegenaanval. ‘Draai je om, Hydro!’ riep North. De schildpad-Pokémon draaide zich half om om de Bite alsnog goed uit te voeren, maar werd afgeremd door een Draining Kiss langs Ralts’ kant. Ook al kon Hydro zijn tanden voor een deel in de huid van Ralts zetten, het was niet genoeg om echt door te bijten en daardoor de schade aan te richten die hij moest aanrichten. En omdat het een dark type was, had het sowieso niet al te veel effect op de Ralts. North knarste met zijn tanden toen hij zag dat Hydro duidelijk pijn leed aan de Draining Kiss. ‘Duw haar weg!’ riep hij. En dat deed de blauwe Pokémon. Ze sprong naar achteren, belandde op haar voeten en stond daar even wankelend. Haar lichaam wankelde heen en weer en even dacht North dacht ze verslagen op de grond zou vallen – wat hij haar trouwens niet kwalijk kon nemen – maar dat bleek toch niet het geval te zijn. North had het gevoel dat hij slechts nog maar voor één aanval kon gaan en dat dat het winnende punt moest zijn, want zijn Wartortle had al zolang gevochten dat ze echt uitgeput begon te raken. Hij wist dat zijn Pokémon echter door zou gaan tot ze er letterlijk bij neer zou vallen omdat ze North niet teleur wilde stellen, maar de gezondheid van zijn Pokémon ging boven al zijn overwinningen uit. Nog één aanval, bedacht hij zich verbeten. En dan was het genoeg geweest. Dan zouden ze naar het Pokémon Center gaan en eventueel hun dagje samen doorbrengen zodat hij wat meer over haar te weten zou komen. Dat ze goed kon vechten wist hij nu al, maar verder wist hij eigenlijk niet veel over haar. ‘Goed, Hydro,’ sprak hij. ‘Laatste actie. Ga voor een Water Gun naar rechts om haar af te leiden en gebruik vervolgens Tackle!’ Vol spanning keek hij naar de uitgeputte Pokémon. Hij wist dat als dit niet genoeg was, het afgelopen zou zijn voor Hydro en hem.

Het was afgelopen. North hoorde hoe Sara nog één aanval riep en wist dat deze al zou raken voordat hij ook maar iets zou zeggen. Toch opende hij zijn mond om een bevel te geven, maar zijn Wartortle werd al geraakt en viel hard op de grond. De Pokémon probeerde overeind te komen, maar North weerhield hem ervan door naar haar toe te lopen, naast haar te knielen en een hand op haar borst te leggen. ‘Je hebt genoeg gedaan,’ sprak hij de Pokémon op een gebiedende toon toe. De Pokémon leek even te trots te zijn om zich bij de woorden van zijn trainer neer te leggen, maar uiteindelijk besefte hij ook wel dat het zo moeilijk ging en gaf een klein knikje alvorens zich op zijn rug te laten zakken. De Pokémon was te uitgeput om verder te gaan en North stak zijn hand op naar Sara. ‘Goed gedaan,’ sprak hij complimenterend. ‘Jij en je Pokémon zijn echt sterk. Hydro en ik kappen ermee.’ De Pokémon probeerde nog trots overeind te komen, maar ook daar leek ze te moe te zijn. En dus, alsof ze een baby was, tilde North haar op in zijn armen. Of probeerde daar toch een poging tot te doen. Jeetje. Als Squirtle was ze veel lichter geweest. Plus dan ook nog het feit dat ze met haar kop tot aan zijn heup kwam maakte het veel moeilijker om haar op te tillen. En dus liep hij maar naar een bankje verderop en zette haar daar zachtjes neer waarna hij een aai over haar bol gaf. ‘Ze is in elk geval geëvolueerd en dat was het uiteindelijk doel. Bovendien heeft ze het goed volgehouden. Ze heeft het perfect gedaan,’ sprak hij glimlachend en keek trots opzij naar zijn Wartortle. Deze leek weer te kunnen glimlachen en gecharmeerd te zijn door North’s complimenten, want ze keek gauw weg van hem en North grijnsde. Ja ja, hij wist ook wel dat hij het goed deed bij de meisjes. Kuch kuch. ‘Nou…’ Hij grinnikte. ‘Een suggestie wat we kunnen doen om wat te bekomen van ons gevecht?’ Hij had geen idee. Misschien naar een cafeetje gaan of zo. Of een ijsje eten zodat ze wat konden bijpraten. Hij wilde haar nu niet achterlaten en weggaan. Dat zou echt net zijn alsof hij enkel in haar geïnteresseerd was voor het gevecht, wat niet echt zo was.

North gaf een dankbaar knikje toen Sara hem feliciteerde met de evolutie. Hij had gehoopt dat haar Ralts ook zou evolueren bij hun gevecht, maar dat was niet gebeurd. North vermoedde dat de Ralts wel bijna zou evolueren. Als ze Hydro zou kunnen verslaan, dan zou het echt niet meer lang moeten duren tot ze in een Kirlia zou evolueren. Zijn wangen werden een tikkeltje rood toen ze over een Pokémon Center begon. Wat stom! Daar had hij ook wel aan kunnen denken. Hij moest zijn Pokémon altijd op de eerste plaats zetten. Hij durfde te wedden dat als het Petal was geweest dat hij daar wel meteen aan had gedacht, maar hij zat nog steeds met zijn hoofd bij Hydro’s evolutie en bij het feit dat hij op één haartje na verloren had. Iets wat trouwens best wel goed was, want dat wilde zeggen dat hij een hoger niveau ook al bijna aankon. Ze hadden gewoon ietsje meer training nodig. Zijn blik gleed naar Sara. ‘Dat is echt dom van me. Normaal gezien zet ik mijn Pokémon altijd op de eerste plaats. Ik moet afgeleid geweest zijn,’ zei hij en hij lachte wel, maar hij vond het erg stom van zichzelf. Dadelijk dacht Sara dat hij geen zier om zijn Pokémon gaf en dat het hem niet uitmaakte dat ze pijn had, iets wat niet waar was. Hij wilde haar naar het Pokémon Center dragen als dat zou moeten, maar de Wartortle leek geen hulp te willen accepteren en North vroeg zich met een grijns af van wie ze dat toch zou hebben. ‘Nee, we gaan gewoon naar een Pokémon Center,’ zei hij vastberaden. ‘Als je twee Pokémon moet oplappen dan heb je zoveel geld voor niets weggesmeten aan die medicijnen. Mijn Pokémon zijn bovendien niet jouw zorg. Maar toch bedankt,’ zei hij glimlachend. Hij had wel een middel om Hydro uit te laten rusten. Hij richtte de Poké Ball naar haar en keerde haar terug in haar Poké Ball. ‘Laten we dan maar gaan,’ zei hij glimlachend. Hij draaide zich om, pakte zijn rugzak en sloeg deze over zijn schouder. ‘Je moet me wel een beetje helpen, want ik ben niet bekend hier.’ Hij grinnikte even. Zijn rode wangen trokken inmiddels weg nu hij al deels over zijn schaamte van zijn blunder heen was. Gelukkig.