Print "I'm an Idiot"[Open]

Het kon net zo goed aan hem liggen, of leek het nou net dat er wat aande blonde was veranderd kua houding? Hm, het zal wel aan hem liggen. Geen idee hebbende hoe het er aan de andere kant eraan toeging wachtte hij rustig af, maar fronste even toen de lamp in de cel even kort leek te knipperen, oh? Niet veel later schoof de celdeur wat open, maar niet helemaal, nog ietsjes smal was het voor hem, maar daar kon wel wat aan worden geregeld. Hij stapte richting de celdeur, om zich als eerste er wat doorheen wou wurmen, wat eigenlijk nog wel net aan leek te lukken. Eenmaal eruit keek hij kort om zich heen, de omgeving snel bekijkend. "We gaan maar een kant op, dan is het wel te zien of het de goede of slechte is." want tja. Het was ook nou niet echt bepaald dat er bordjes hingen die aangaven welke kant je opmoest. Nathan liep dus gewoon een richting op, wel bij elke hoek goed oplettend of er ergens een agent was, wat nog niet echt bepaald het geval leek. Hij ging in elke kamer kijken welke hem ook maar wat belangrijk leek, vooral zoekend op zijn Pokémon, of misschien wel een kaart van het gebouw.

Een andere optie? Die zou er wel kunnen zijn, maar wat dan? Hij zou echt geen idee hebben, al betwijfelde hij het of het wel heel handig zou zijn. Kort fronste hij bij het zicht dat Tore ineens voor hem stond, waardoor de groenharige ook stopte in zijn pas en de blonde aankeek. Hm, die manier om te ontsnappen klonk hem wel prima, maar zijn Pokémon dan? Op het moment dat hij erover wou beginnen klonk er al dat zijn Pokémon wel daar ergens zouden zijn. Maar te hopen. Hij knikte kort "Beter dan gewoon rondlopen." als die agenten daar niet meer volledig verlamd waren, kon daar altijd nog wel wat aan worden gedaan. Nou, maar voor nu werd dat gewoon teruglopen. Hij draaide zich om, ging vervolgens maar die richting oplopen. Ondertussen nog steeds volledig op zijn hoede, het kon natuurlijk altijd nog gaan veranderen want dat zou hem helemaal niets verbazen. Nog niets, godver, dat het zo lang uitgesteld leek te worden begon hem ook echt op zijn zenuwen te werken, iets dat wel wat zichtbaar werd. Er was een zacht, binnenmonds gevloek te horen, natuurlijk was het wel beter dat ze nut niet werden lastig gevallen door de politie, maar dat zorgde er niet meteen voor dar hij zich er wat meer gestresd door werd. Tijdens het lopen kon hij zweren dat hij nog andere voetstappen had gehoord vlak bij hun, hierdoor had hij zijn pas tot zo versloomds dat hij rustig aan het lopen was, elke hoek en gang die ze tegenkwamen kijkend of er agenten of dergelijk in stonden. Het mocht er wel stom uitzien, maar als het hun nu zou gaan helpen zou het maar al te handig zijn. "Daar zijn ze!" klonk er ineens, maar dan van achter hun. "Muk. We need to run for it." want natuurlijk hadden ze ook ondertussen hun wapens op de twee gericht, geweldig. Hij had zichzelf echt net aan laten uitspreken of zette het op een rennen, de blonde zou wel slim genoeg zijn om er niet te blijven rondhangen nam hij aan.

Arceus, dit was echt absoluut niet de bedoeling geweest. Maar ja, waarom zou het dan eigenlijk in het algemeen iemands doel zijn om te worden opgepakt door politie en daar leuk op het bureau zitten? Vast wel dat er het een en ander aan redenen waren, maar daarvan hoefde hij niet echt iets te weten. Het was dat er gewoon echt geen tijd en moment voor was, anders was Nathan echt even gestopt om te zuchten toen de blonde was gevallen en dan rustig de tijd nam om Tore te helpen, die tijd ontbrak echter en op het moment dat hij de blonde overeind wou helpen stond deze al zelf, prima. Hij ging maar weer doorrennen en de richting op van wat hij dacht dat het wel de goede richting zou zijn.. niet. Enkel meer agenten. Muk. Wat te doen wat te doen. Oh, natuurlijk! "Zorg ervoor dat je Elekid die agenten verlamd." misschien was het wel lame ja om zo te gaan vechten, maar voor wat het er nu maar op leek was dit wel een beetje hun enigste en beste kans om te gaan ontsnappen. Voor de zekerheid stak hij wel zijn hand in zijn zak, alvast het pistool dat daar altijd nog plaats vond vasthoudend, gewoon voor het geval dat. En ook had de groenharige nog wel even zo een heel sterk gevoel dat hij het wapen nog eens mooi moest gaan gebruiken ook.

Het verbaasde hem niet dat Tore nogal verrast leek met zijn voorstel. Niet dat hun nou bepaald een andere goede optie hadden, dus wel een beetje het enige dat voor nu mogelijk was zonder de optie dat hun zouden worden opgepakt. Hij liet zijn blik glijden over de agenten en hun Pokémon, in de eerste instantie niet echt iets om zorgen over te gaan maken, toch? De Elekid had diens aanval uitgevoerd waar het duidelijk zichtbaar was dat albde agenten daar meteen verlamd lagen, op een bepaalde Pokémon na. "Muk." vloekte hij binnenmonds bij het zien van de Pokémon, natuurlijk had het die moeten zijn van alle Pokémon die er bestonden. Zijn ogen werden wat groter bij het zien van dat de Dragon Type een Dragon Claw inzette en op de twee jongens afstormde, de trap in diens pad vernietigend. Zonder enig pardon pakte hij Tore's kraag en zette het op een rennen, als hij maar zijn Pokémon had, kon deze de twee jongen wel helpen. Niet veel later liet hij de blonde, nog steeds rennend door een pissed off draak die achter hen aanzat, los en keek even naar hem. "Ik leg zo uit waarom het niet werkte." nu was niet bepaald de tijd om het even leuk te gaan vertellen namelijk.

Nou, goed om te weten was het dat de blonde al blijkbaar de hoop ermee had opgegeven, gelukkig maar dat er nog iemand was die een beetje normaal kon nadenken in deze situatie. Al snel zodra hij Tore had meegetrokken begon deze uit zichzelf te rennen, beter, het schoot niet echt op als Nathan de ander moest blijven meesleuren namelijk. Hij voelde tijdens het rennen de adrealine zowaar door zijn lijf gieren, maar het leek er op op dat de draak in ieder geval verder van de twee leek te zijn dan eerder. Ze waren de goede kant aan het oprennen, wat in ieder geval wel beter was. Net zoals Tore ging hij in de kamers kijken, maar dan nu waarin de blonde niet had gekeken, veel nut zou het niet echt anders hebben. "Al wat gevonden?" vroeg hij na even, zelf had de groenharige niet echt bepaald geluk gehad jammer genoeg. De volgende kamer waar hij ondertussen in keek was een kantoor, de anderen was een lab, kleedruimte en nog wat amdere dingen geweest. Hij liep naar binnen en ging meteen richting het bureau, begon daar wat te lezen zodra zijn blik op wat papieren viel, papieren die bij nader inzien informatie over de twee bevatten in twee nette mapjes waarop hun namen stonden. "Moet je dit anders eens kijken." klonk er van de groenharige, terwijl hij vrij nieuwsgierig door het mapje van Tore bladerde, het lag er gewoon voor het lezen hoor. Hij raakte wel van het doel af ja.

Hij fronste even toen er gesnauw van Tore klonk, al had de jongen er wel gelijk in ja, voor even kijken kon heus geen kwaad hoor. Toch legde hij de map weer terug op de tafel, om vervolgens het kantoortje verder te onderzoeken. Hij was aan de andere kant gaan staan, maar keek even op toen er een halejula had geklonken, waarna hij die kant weer op was gaan lopen. Hoe het de jongen was gelukt, geen idee, maar de blonde had drie Poké balls gevonden, waarvan deze er al een in diens handen had. En toen had er ineens een flippin, roofvogel in de kamer gekomen, goed bezig Tore, helemaal geweldig. Of het voor hun een voordeel was, moeilijk te zeggen. Al had de vogel wel de Garchomp even aangevalt, keek het beest de twee jongens aan met een moordlustige blik. Zonder zijn ogen echt van de vogel af te houden pakte hij de capsule aan die hij van Tore overhandigd kreeg, dit ging ansoluut niet goed. En ja hoor, alsof die ene kleine bewewing een hele kettingreactie had ingezet viel de vogel aan met een Crush Claw, een verdomde Crush Claw. Nathan keek voor even naar de capsule die hij had gekregen, maar kon ondanks het vage silhouette dat te zien was niet precies opmaken welke Pokémon het was, wel dat het op een soort van hond had geleken, en het was ook niet bepaald dat er nou veel Pokémon waren die daarop leken. Hierdoor had hij niet snel genoeg opzij kunnen gaan en voelde dus al de klauwen over zijn arm gaan waardoor hij even vloekte, zichzelf niet echt de tiid gevend om pijn te hebben en naar de wond te kijken was het meteen naar het dichtsbijzijne meubel gaan voor een soort van dekking. Nu pas keek hiji voor even naar zijn arm, welke leek te bloeden, Arceus dat hij dat niet eens had gemerkt zonder te kijken. Maar al snel richtte hij zijn aandacht weer op de Braviary, hoe te hel moesten ze iets aan de vogel gaan doen. "Wat zat er in die andere Poké ball?" vroeg hij Tore, misschien dat deze had gezien welke het waren, immers had Nathan zelf geen tijd ervoor gehad om het nou echt te gaan kijken. Zou hij het erop wagen? Oh, waarom ook niet. Hij gooide de Poké ball op, waaruit een Mightyena kwam, in ieder geval een beetje een bekende Pokémon voor hem, of het zou gaan luisteren was echter een heel erg ander verhaal. "Bite." het was vooral even bedoeld als een test, want als het of niet luisterde, of hun zou aanvallen dpwas het niet de gevaarlijkste aanval meteen, hoopte hij.

[justify][size=10]Nathan overdrijfte niet als de jongen zo zeggen dat hij zijn arm voelde branden zowaar, hij zou zijn arm wel snel moeten gaan verbinden. Ondertussen was een deel van zijn shirt bij die arm doorweekt geraakt met de rode vloeistof, hij kon wel even snel zijn shirt er strak omheen binen, maar de kans dat de vogel ging aanvallen was te groot. Hij wierp even een blik op Tore, maar bij het zien van de blonde die daar zowaar half lag te kosten bedacht de groenharige maar dat hij daar even niets aan had. Goed om te weten zeg. Het zien van zijn eigen bloed deed hem werkelijk niets, de pijn verbeet hij maar want om daar nou te gaan liggen van de pijn werkt ook niet. Want als er wel iemand was van de twee jongen die op het moment ook maar een beetje normaal kon handelen was hij, dat was wel duidelijk geworden ondertussen. De Mightyena leek godzijdank te luisteren, in tegenstelling tot de vogel en valde deze daarom ook direct met de opgegeven Bite aan, gelukkig. Het was maar dat hij deels -dankzij Riddle- de aanvallen van de grijze hond wist, dat was dus in ieder geval een groot voordeel. Het was misschien in de eerste instantie geweest om tegen de vogel te vechten, maar nu de Garchomp hen besloot een bezoekje te nemen werd dat toch wel even wat moelijker. "Roar." meteen klonk er een luid geblaf, waar het wel iets op leek dat in ieder geval de Garchomp even wat bang van leek te worden en ging vluchten, hij zou er bijna om durven te wedden dat deze zeker weten zou terug komen, maar voor nu op de vogel letten. Bij het zien dat de Braviary een aanval wou uitvoeren, hij wachtte niet om te zien welke het was, kwam meteen het volgende bevel "Sucker Punch, hou de vogel bezig met Crunch." meteen hierna richtte hij zich tot Tore, wel nog de Valiant Pokémon in het oog houdend, om wat tegen de blonde te zeggen"We moeten hier meteen weg, die laat die andere Poké ball maar hier, die van de vogel nemen we mee." ergens was in zijn stem een ondertoon van pijn te horen, maar het was duiselijk dat Nathan dit wou verbergen. Terug komen ging de Garchomp vast en zeker doen, dat zou hem niets verbazen, dus ze moesten opschieten, de Mightyena enkel zou niet beiden Pokémon kunnen bezig houden.

In ieder geval leek Tore er wel mee in te stemmen, gezien deze de Poké ball pakte en een zachte prima had uitgebracht. Hij had zijn met zijn rechterhand zijn schouder vastgepakt welke nog bloedde, kort kreunde hij even pijn het pijnlijke gevoel ervan en ook leek zijn handschoen al snel wat doorweekt met het bloed. De groenharige keek kort naar de Mightyena, welke nog steeds de vogel druk leek bezig te houden, hij ging kort daarna richting de gang lopen maar fronste bij de vraag van de blonde. "Behalve voor ze zoeken kunnen we niet veel anders doen." maar verwachten dat ze veel verder waren betwijfelde hij, immers waren de documenten van de twee in dat kantoor en dus zouden de Pokémon vast wel ergens in de buurt gekomen. Meteen ging hij weer de eerste de beste kamer binnen en bekeek deze even, ging wat lang de kasten maar zuchtte even bij het zien dat deze niets leken te bevatten dat ook maar iets leek op een van de capsules. Meteen daarna kwam hij weer naar buiten en ging een andere kamer binnen, al althans, dat probeerde hij. De deur was om de een of andere reden op slot, misschien was dit wel de goede plek.. "Heb jij nog een manier om zo een deur te ontgrendelen?" het was weer zo een elektrisch ding namelijk.