Wave after wave

"Je bent echt net een klein kind zo." Kon haar niks schelen. Kort knipte ze haar pen aan en scheurde ze papier uit het boekje. In koeien van letters pende ze 'KIDO' neer en duwde ze deze in zijn gezicht. Zodat hij het zeker weten zag. Ugh. Kon je dit geloven? Nee, zij niet allesinds. Ze snoof lichtjes en liet haar hand zakken. Ondertussen was de roodharige een eindje verderop aan het bellen met schijnbaar haar vader, want ze herkende die stem. Echter leek de jonge vrouw plotseling van slag te zijn, waardoor Tawn vragend keek naar haar en vervolgens naar Nath. Ze was freaky aan het lachen. Freaky lachen betekende nooit iets goeds. En ze had dat ding laten vallen ook... Dus dat was ook niet goed. Ietwat bezorgd was ze even de situatie vergeten. Ze knipperde, licht verbaasd. Oh wauw... wat was er aan de hand?

Er werd weer wat neergeschreven, waarna het boekje iets te letterlijk in zijn gezicht werd geduwd. Na het ding weer te hebben weggeduwd las hij wat er stond, om vervolgens plagerig zijn tong uit te steken. Toen Riddle ineens werd gebeld keek de groenharige fronstend naar haar, wat was er aan de hand? Hij kon niet weten wat er werd gesproken, maar het gezicht van de roodharige leek extreem in de war, wat zou er zijn? Ze hing op, met een nogal enge glimlach voor haar doen. De holo caster viel met een klap op de grond. Er klonk een gelach. "Ehm.. Riddle..?" klonk er bezorgd van Nathan. Wat was er aan de hand dat ze zo deed?

Dat kind maakte haar bang... Like serieus, waarom deed ze opeens zo? Kort keek ze ietwat onzeker naar Nathan... Toch ietwat bezorgd over dat gek lachend wijf dat daar stond. Uhm... Yeah.... Help. Toen deze echter op hen afkwam, keek ze even lichtjes naar haar op. Maar toen dat mens opeens naar voren kwam en haar hoofd pakte. Wacht, what the Muk. Met grote ogen staarde ze even naar het kind dat dichter kwam en haar kop tegen de hare drukte, like wtf, wat deed ze. "Hey.... Z-U-S-J-E" En ze liet haar los... wacht... wat? Toen draaide dat kind zich om en begon ze raar te doen, waardoor ze even naar de groenharige keek. "Maar papa verteld altijd de waarheid..." wat... wat was dit? Zusje? Wat? Kort keek ze even neer op dat boekje. 'Waar heeft ze het over, ik heb geen zus... Toch?'

Ineens kwam de roodharige naar hen toe, eerste werd de groenharige met die glimlach aangekeken, Arceus, hij kreeg er echt kippenvel van als Riddle zo deed. Ineens pakte Riddle het hoofd van Tawnee vast, om daarna "Hey.... Z-U-S-J-E." Te zeggen. What the Muk? Wat was er in godsnaam aan de hand? Toen ze Tawn weer had losgelaten werd er wat gesproken over dat haar vader altijd gelijk had. Hij keek Tawnee aan, precies op het moment dat de blondine Nathan leek aan te kijken. Hij las wat ze had opgeschreven. "Ik heb werkelijk geen idee Tawn..." mompelde de jongen.

"Ik heb werkelijk geen idee Tawn..." zei nath op haar gekrabbel. "Ja, ik had ook geen idee...." hoorde ze opeens en ze keek op. "Tot dat papa belde" Opeens trilde de holo caster. Het blonde meisje kek even lichtjes bezorgd van de roodharige naar de jongen naast zich. "Het lijkt erop dat ik je naar Kalos moet sleuren.... naar mijn... eu... ons huis?" "Ons?" Herhaalde Tawn even duidelijk. Like... What the Muk was dit nu weer. Als ze zich nog goed kon herinneren was ze geboren in Kanto en daar leefde haar familie... En ze had een broer... Dus... wat was dit? "Maar ja... ik heb dus ook geen idee wat dit allemaal moet betekenen" Ze keek even vragend naar haar. Okay, wat was dit?

Ineeens ontving de roodharige een berichtje ifzo, gezien haar holo caster trilde. Hij fronste kort toen er werd gesproken dat Riddle haar dan mee haar haar, hun huis moest gaan meesleuren. Oke dan, juist ja. "Zo te horen hebben een paar mensen heel wat uit te leggen." Ach, hij had niets van dit 'nieus' ontvangen, dus geen enige zorgen voor de jongen. Of eigenlijk, dat hoopte hij maar. Wat er net was gebeurd, ogf eerder, gezegd. Dat was nogal heel erg onverachts geweest.

Ze snapte het echt niet meer. Wat er allemaal gebeurde... dit was raar .. war bedoelde ze precies? Kort slikte ze onzeker. Wat bedoelden ze toch alle twee? Ugh. Kort keek ze licht onzeker naar hen... hoe... wat... like wat was dit? Ze fronste even bij die droom zin. Bloedserieus schudde het blonde meisje haar hoofd. Neh... dit was echt. Daar kon ze zeker van zijn. De pijn was levensecht... nu de verdoving ook begon uit te werken. Kort knipte ze de pen weer eens aan. 'Serieus? Wat gebeurd er? Wat bedoelen jullie?' pende ze neer. Ze knipte het ding weer uit en keek even onzeker naar de roodharige... dat kind deed raar, echt.

Er werd door de roodharige gesproken dat ze heel wat hadden te uitleggen, waardoor Nathan kort grinnikte. Zodra er werd gevraagd of dit misschien een droom was, leek Tawn al gereageerd te hebben. Er werd wat neergeschreven, met een snelle blik las hij wat er was geschreven. "We gaan weer terug naar Kalos Tawn." sprak hij met een glimlachje. Geen idee wanneer het zou gaat gebeuren, ooit. Misschien binnenkort, was wel aanzien.