Wave after wave

Rustig aaide ze de shiny Trapinch even over haar kopje. Genietend sloot deze haar ogen en duwde ze teder haar blauwachtige kopje tegen de handpalm aan. Ze was meteen na het gevecht naar een Pokémon Center gegaan, dankzij Saiko had dat niet lang geduurd. Ze richtte echter al snel haar ogen op het golvende water dat tegen het strand aanbotste. Haar rechterbeen zat momenteel in het verband, haar linkeroog was afgebogen en ze hinkte heerlijk door het leven met zo'n stok waar chanel en ik niet op de naam van kunnen komen. Een kruk -tx Marieke-! Dat was het. Ze leunde er nu op, aangezien ze gaan steun mocht geven op het been. Kort zuchtte ze even en liet ze zich in het zand zakken. De Pokémon keek even naar haar en begon toen in het zand te woelen met haar snuitje. Kort trok ze haar benen op. Rechterarm in het verband, rechterbeen in het verband tot haar knie, linkeroog afgedekt... jezus, ze leek wel een wandelde mummy... Zucht.

{Riddle & Nathan}

Misschien.. Misschien dat hij echt een keertje een Ground-type moest gaan vangen, dat was nog wel eigenlijk de reden waarom hij eigenlijk nog in de regio was. Maar eerst zou de jongen gewoon even van deze dag gaan genieten, iets wat hij zeker ging doen. Het weer was heerlijk, echt typisch tropisch was het maar ook nog de zeewind. Hmm, wat te doen, wat te doen. Zijn blik gleed over het strand, weinig mensen te bekennen, lekker rustig was het zo. Een klein zuchtje verliet zijn mond, eerlijk gezegd wou hij wel gewoon weer teruggaan naar Kalos, maar dat zou nog maar even moeten gaan wachten blijkbaar.

Tawnee deed niks. Ze zat te staren naar de zee, ze dede niet veel zoals eerder werd vermeld. Ze was derp. Uiteindelijk besloot ze dat dit saai was en zuchtte ze even. Kort klakte ze even met haar tong, waardoor de blauwe kop van de shiny Pokémon kort boven kwam. Ze leunde even kort op de bek van het beestje en kwam overeind. Ze was nu klaar om het te doen. Kort hinkte ze in de richting van het water. Ze had ook haar schoenen afgedaan en al snel hinkte ze het water in. Daar zakte ze door haar knieën en legde ze de kruk even op haar schoot. Ze klikte de ball van haar riem en hield deze kort voor zich.... Haar nieuwsgierigheid was groot. Toen de ball open kwam, verscheen een blauw wezentje in het water. Deze keek haar met vrolijke ogen aan. Een lichte twinkeling in haar grote ogen. Het opende haar bekje en liet een blij piepje horen waarna ze al snel even rondzwom in het ondiepe water. Ze had een soort smiley op haar rug. Kort staarde ze ernaar... Hey... Wacht... Was dit niet...?

Toen er ineens iets op zijn rug was gesprongen, sprong de jongen zowaar op van de schrik. Dat had hij niet zien aankomen. Echter, bij het horen van een al te bekende stem grinnikte de jongen even. Hij keek achterom, om daamee haar recht in de ogen te gaan aankijken. "Ook hallo." klonk er, geamuseerd van hem. Het was zeker nodig geweest dat de roodharige had had gedaan, hij vrog er maar niet naar, wetende dat Nathan gewoon een flauw antwoord zou gaan krijgen van Riddle.

Toen ze opeens geplons hoorde, keek de Pokémon op. het blauwe ding zwom even kort een cirkeltje in het water, waarna het haar zwarte ogen legde op iets. Kort volgde ze blik waarna ze lichtjes overeind kwam en de kruk wederom in haar niet verbonden arm pakte om er even op te steunen. Kort lachte ze even kort naar het beestje dat ook naar haar lachte. Ze kon zweren dat ze deze Pokémon kende... Of nuja, eigenlijk niet kende, er was gewoon iets aan dat beest dat iets in haar leek wakker te schudden. Ze schudde even krachtig haar hoofd en draaide vervolgens haar kop. Echter bleef ze even met grote ogen staren naar het ding dat daar stond. MIEP WTF.

Toen er ineens, voor heel eventjes maar een helse pijn door zijn maag schoot klemde hij zijn kiezen op elkaar. Ugh, die brandwond deed als het aan hem lag teveel pijn, maar pja, hiij had er indirect zelf voor gezorgd dat dit was gebeurd. De jongen had het niet ergens laten nakijken, nog steeds werden ziekenhuizen zo veel mogelijk door hem vermeden. Zijn blik hing daarna even op Riddle, tot hem een ander persoon opviel. Zij was hier, waarom was zij hier nou weer. Eigenlijk wou hij het niet echt, maar toch volgde Nathan de roodharige, welke dichter was gekomen bij de blondine. De groenharige keek naar de Pokémon die de blondine bij haar had. Ergens brak wat, iets van binnen.

Het beest met tanden was verschrikkelijk eng in haar grijze ogen. Ze vond deze dingen aan de ene kant enorm schattig, maar dan aan de andere kant ook lichtjes eng. Alsof ze een beetje verdeelde gevoelens had over iets... Mh. "Hey..." Verbaasd keek ze lichtjes op. Aangezien ongeveer de helft van haar gezicht in het verband was, moest ze even zoeken met haar ene oog. Tja, dat moest je wel doen als je een ooglapjachtig iets had yar. Kort knipperde ze even, waarna ze al snel even een hand opstak en kort een keer zwaaide naar haar. Ze had immers nog niet de ander opgemerkt, allemaal dankzij het beperkte zicht. Ze trok haar gewonde been op en draaide zich om waarna ze door de hulp van de kruk terug op het zand kwam en al snel even omkeek naar de Pokémon die tevreden even rondjes zwom in het water, hierdoor verscheen even een klein lachje op haar gezicht.

Hij was absoluut niet van plan om dichterbij te komen, tenzij er iets aan de hand zou zijn, wat de groenharige zou gaan betwijfelen. Van een afstandje, al was deze niet al te groot keek hij naar de twee. Het leek gewoon prima te gaan, niets aan de hand en geen enkele reden om daarheen te gaan. Good. Hou dat maar zo ja. Kort rekte hij zich uit, niet om een reden om deze post te vullen. Hierna liet hij zijn armen gewoon slap langs zich hangen, gewoon wachten was het dan maar nu.

"Wat heb jij gedaan?" zei de roodharige, waardoor ze even knipperde en al snel naar haar keek en kort knipperde. Even haalde ze traag haar schouders op. Uhm, dingen? geen idee. Nuja, ze wist wat er was gebeurd. Ze had een TRapinch aan haar voet gehad en een Nathan vuist in haar face. Daarbij had ze ook nog eens zijn vlammen gevoeld... KOrt slikte ze even en keek ze even naar de grond. "Waarom sta je helemaal daar...??" Dit trok haar aandacht en ze keek even kort op. Wie? Zij... Of... Toen ze de blik van Riddle volgde en opeens hem zag staan, verstijfde ze als het ware. Uit angst of uit shock. Niet dit opnieuw.