Wave after wave

Het was klaar... Zo te zien. Kort knipperde ze en keek ze lichtjes op wanneer ze even toekeek hoe de man verdween. Ze drukte zichzelf overeind en keek even naar het verband. Kort beet ze op haar onderlip. Uhm. "Nu moet het goedkomen" Ze keek lichtjes op en lachte even naar der. Uhm... Yeah... Sure... Kort slikte ze even waarna ze haar voeten van de bank haalde en kort even nerveus aan een plukje begon te trekken. Daarna keek ze kort naar Nath. "Ag u, mij?" kort zuchtte ze en legde ze een hand in haar gezicht waarna ze even kort erin wreef. Na enige tijd, pakte ze dan maar het boekje dat in haar achterzak nam, om daar even iets op te schrijven. 'Het spijt me' schreef ze uiteindelijk op, maar toen doorstreepte ze het toch maar. 'Ben je boos?' Nee... Opnieuw doorstreepte ze het. 'Ik weet niet wat ik deed' ze zuchtte nogmaals en plaatste haar beide handen in haar gezicht. Nee, dat ook niet.

Niet heel veel later leek de man klaar te zijn, daarbij zijn spullen leek op te ruimen en vervolgens weg ging. Hij keek de blondine schuin aan toen deze wat probeerde te zeggen, maar volledig mislukte. Wat. Juist ja, had hij natuurlijk ook veel aan, dus niet. Toen de groenharige zag dat ze wat in het boekje van haar opkrabbelde stond de jongen op, om over haar schouder mee te lezen. Twee dingen waren doorgestreept, Nathan deed niet eens de moeite ervoor om dat dan te gaan lezen. Bij het zien van de laatste grinnikte hij even. "Er is in welk geval niemand dood." Dat was wel een belangrijk ding. Of eigenlijk, vast wel was er iemand dood gegaan, maar niemand belangrijk voor zover hij kon weten.

Kort knipperde ze met haar ogen waarna ze alweer het zinnetje wilde doorstrepen, maar voordat ze dat kon doen was de groenharige al naast haar verschenen, waardoor ze even verrast naar hem keek, maar vervolgens ook licht verrast naar Riddle keek, die aan de andere kant van haar verscheen. Iep. "Er is in welk geval niemand dood." zei deze nadat hij even had moeten lachen. Kort slikte ze... Uh yeah. "Nee... gelukkig niet" Ze zette even een schuine lach op... Juist ja. "Na ja je hoeft nu in ieder geval niet naar het ziekenhuis" Kort probeerde ze de lach in stand te houden. Juist ja... 'Over ziekenhuizen gesprokken... Het spijt me nog van dat weglopen,' pende ze even kort neer. 'En van zo verward te zijn' was het volgende waarna ze even kort schuin wegkeek van het boekje.

Het had gekund dat er iemand ging sterven op dat moment, maar gelukkig niet gebeurd. Het had gemakkelijk een van hun drie kunnen zijn. Hij die bijna werd gewurgd, Tawnee met een kogel, Riddle bijna neergestoken. Hij wou niet over die dingen nadenken. Toen er droogjes door de roodharige werd gesproken dat het gelukkig niet was gebeurd, zette hij een klein glimlachje op. Ach, het was nu over en dat was een van de belangrijkste dingen op het moment, hou het daar maar op. Hij keek weer in het boekje van de blondine toen deze weer wat leek neer te schrijven. Het speet haar, ach. "Je werd gek daar, niet echt iets waar ik je de schuld van kan geven." sprak de jongen daar simpeltjes antwoord op.

"Je werd gek daar, niet echt iets waar ik je de schuld van kan geven." Kort keek ze schuin naar hem op... Uhm yeah... Dat dus. Kort lachte ze even schuin naar hem. Daarna probeerde ze het uiteindelijk toch maar. Kort draaide ze haar hoofd weer naar het blad. 'Mag ik nu Kido terug?' pende ze even neer. Ze wist zelf niet zeker of ze dan wel nog braaf zou zijn. Ze was immers een beetje... Uhm... Ze maakte gewoon misbruik van die power, dat besefte ze eigenlijk zelf wel... Maar yeah... Ze hield ervan, het was lichtjes verslavend en daar kon ze weinig aandoen. Kort keek ze de groenharige dan ook doordringend aan. Ze had haar power nodig, haar monsertje.

Er werd kort naar hem gelachen, al stopte deze snel en leek Tawnee weer wat te gaan schrijven. Of ze Kido terug kreeg. "Nee." sprak de jongen direct, zonder enige twijfel in zijn stem. Pas waneer het veilig genoeg zou zijn. Waarschijnlijk nooit, dus zou het wel iets eerder moeten gaan gebeuren dan dat. Een zuchtje kwam van de jongen, waarschijnlijk ging de blondine er totaal niet blij mee zijn, maar dat was dan nu gewoon eenmaal zo. Moest ze het maar mee gaan doen. Werd het wel aanzien waneer ze die Aggron van 'der ging terug krijgen.

"Nee." Excuseer mij? Kort keek ze hem. Dit kon hij toch niet menen eh? Waarom zou hij zelfs dat beest willen? Ze was van haar en haar alleen en iedereen moest met zijn poten eraf blijven. Hem in het bijzonder... Geen idee waarom. Ze draaide haar hoofd terug naar het papier. 'Ze is wel van mij eh' pende ze vervolgens neer. Vervolgens keek ze even naar Nath. "Mij," herhaalde ze nogmaals waarna ze haar ogen kort snuivend vernauwde en haar hand uitstak, als teken dat ze haar nu terug wilde.

Er werd naar hem gekeken, waardoor de jongen droogjes terugkeek. Nope, voorlopig kreeg ze dat ding niet terug. Hij las dat Kido wel van haar was. "Voor nu even niet meer." zorgen voor eigen veiligheid hier mensen, daarom kreeg ze de Aggron mooi niet terug. "Mij," sprak Tawnee, terwijl deze een hand uitstak. De groenharige negeerde de hand volledig. "Voorlopig krijg je haar niet terug." zei hij simpeltjes. Ze leek er niet blij mee te zijn, totaal niet. Pech voor de blondine.

"Voor nu even niet meer." Oh no, he did not just say that. Kort werden haar ogen groter. Wat? Serieus? Hoe durfde hij? Ze snoof even boos en balde haar hand tot een lichtjes tot een vuist waarna ze even kort snoof en haar tanden op elkaar klemde. "Voorlopig krijg je haar niet terug." Kort haalde ze even uit met haar hand naar hem, met de vuist. Daarna begon ze als een klein kind op de grond te stampen, dankzij de verdoving die nog lichtjes werkte kon ze dit doen. Haar ogen gesloten en haar handen in het rond slaande. "MIJ! MIJ! MIJ! VA MIJ!" Gilde ze luidkeels. Daarna opende ze haar mond en gilde ze even. Van haar.

Toen Tawnee als een klein kind ging reageren, kon de jongen het niet even laten om te lachen. De vuist die naar hem werd uitgehaald ontweek de groenharige met gemak, dit maakte het best wel grappig. Meerdere keren werd er kwaad geroepen dat het van haar was. "Je bent echt net een klein kind zo." En dat mocht de blondine nog eens mooi gaan weten ook. En geloof hem, met dit kinderachtige gedrag ging de groenharige Kido absoluut niet teruggeven, dit liet de tijd echter langer duren. Dat kon hij mooi gaan beloven, dus als Tawn ging die macht ging misbruiken en als een kind van vijf jaar reageren als deze haar zin niet kreeg werd de Aggron niet teruggevegen,