A far cry from a picture perfect calm

Hopelijk kwam het maar goed ja, het had geen zin als het zo door bleef gaan, nietwaar? Het was te voelen hoe de roodharige haar armen om hem heenlegde, het gaf een prettig, ruststellend gevoel. Toen het hem werd gevraagd of het ging, schudde hij zijn hoofd, nee, het ging totaal niet. Het leek gewoon vanzelf te gaan, of zijn ogen begonnen ineens te tranen. "Nee, alles behalve." kwam er, wat snikkend van hem. Het was soms wel prettig, om zo te zitten. Even alle emoties eruit laten, even tot rust komen op deze manier.

Hij richtte zijn ogen op de roodharige toen hij haar hand voelde bij zijn gezicht, terwijl deze wat tranen leek weg te vegen. Er werd met een rustgevende stem gemompeld dat het wel goed kwam, zou het zo? Ja, vast wel. Zijn waterige ogen werden weer neergeslagen toen er werd gesproken dat hij het gewoom even moest laten gaan, dat was ook wat hij aan het doen was he. Nathan rustte zijn hoofd op haar schouder, het gaf een prettig gevoel. Zijn ademhaling ging al wat rustiger, wat meer onder controle. Toch klonk zijn strm nog steeds trillend "Bedankt." dot was nou echt wat hij nodig had.

Hij hoorde dat er een 'geen dank' werd gemompeld door Riddle, hij was er wel blij mee dat ze er niets tegen deed, hem weg duwen bijvoorbeeld. Er werd zachtjes gevraagd of het alweer wat beter ging, voorzichtig knikte hij, het ging wel wat beter ja. Hij haalde rustig adem, het was te voelen hoe hij al wat rustige begon te voelen. Riddle was wel de enige die hem ooit op deze manier zou zien, daar was hij ergens blij mee ook. Het was niet altijd even erg als de rollen waren omgedraaid zeg maar, soms was het ook even pretig voor Nathan zelf.

Toen ze hem na een tijdje los liet, glimlachte de jongen even. Wel grinnikte hij even toen er werd gesproken dat hij gek was, ineens voelde hij wel een vinger tegen zijn wang. Hij fronste even, maar toch was wel nog die glimlach op zijn gezicht te bekennen. Als het een poging was hem weer op te gaan vrolken, werkte deze wel. Hij voog met een snelle beweging zijn tranen weg, waarna de groenharige haar recht in de ogen aankeek. Wat hij echter niet had verwacht, was dat ze nu in zijn wangen kneep. Er klonk dat hij schattig was, nou ja zeg. "Mh- mhh, nathuuwlijk." Het was niet makkelijk zo hoor, om zo te gaan praten.