A far cry from a picture perfect calm

Bij het zien hoe haar glimlach echter bereder werd bij het zien van zijn blik, zuchtte de jongen even. Geweldig. Uiteindelijk was het shirt wel aan, het was iets in ieder geval. Enkel bij de gedachte dat nu nog zijn broek moest verdween de norse uitdrukking en werd hij ietwat ongemakkelijk, het was apart. Niet elke dag kwam het voor dat zo iets gebeurde namelijk. Toen de broek nog eens werd uitetrokken, werd de ongemakkelijkhied niet bepaald minder, erger zelfs. Er kwam wel een gevoel van opluchting toen de andere broek werd aangetrokken, jammer genoeg wel met wat moeite, maar het was iets wel.

Alsof het al niet erg genoeg was dat Riddle zijn broek moest aandoen, kwam ook nog eens haar moeder binnen stormen. Geen woord kunnen uitspreken lag hij daar maar wat, nog meer in de war zijn door de grijns die op het gezicht van de vrouw was. Help. Zijn ogen werden groot toen er werd gesproken dat ze verder moesten gaan waar ze mee bezig waren. Oh. Ze dacht toch niet dat..? Blijkbaar wel. Arceus, awkward was dit. Al snel zat zijn broek wel weer goed, gelukkig. Maar Nathan zelf, lag daar maar wat, sprakeloos van wat er net was gebeurt. "Ehh.." was letterlijk het enige dat er klonk van de groenharige.

Toen er werd gesproken dat ze er maar niet over moesten praten, stemde hij er ergens in zijn gedachten mee in. Het was wel er aanlokkelijk om haar erover te gaan plagen nu, vooral door de situatie. Een kleine grijns verscheen op zijn gezicht "Maar we kunnen ook gewoon 'verdergaan' daarmee." er klonk een licht amusante toon in zijn stem, wat een lol had hij hiermee ook zeg. Nee, dat niet, awkward situatie was iets minder awkward maar nog steeds awkward.

Bij het norse gezicht grinnikte hij kort, het verlichtte wel de situatie een beetje.. in zijn ogen. Ineens werd hij in zijn wang geport, waardoor hij Riddle fronsend aankeek, serieus? Vervolgens werd er gemompeld dat hij dat niet moest doen, waardoor de grijns enkel breder werd. "Ik maak maar een grapje hoor." uiteindelijk werd hij het gepor best wel zat, dus hield hij met zijn ene hand haar pols vast. Niet meer doen gewoon.

Er werd een sorry gemompeld zodra de jongen haar pols had vastgepakt, maar al snel liet hij haar pols weer los, de boodschap was duidelijk. "Dat hoef je niet te zeggen hoor, maar soms word het vervelend." sprak de jongen luchtig erover, verder zag hij er namelijk geen enkel probleem in. Geen zorgen dus om over te gaan maken, toch? Nee, niets aan de hand..

Ondertussen had hij al wat in gedachten wat de jongen kon gaan doen en al was het misschien niet al te aardig, zou het best grappig worden. Hij draaide zich op zijn zij, met zijn rug naar Riddle toe en luisterde niet naar haar als ze wat te zeggen had, nog niet. Kort greens hij bij de gedachte hoe de roodharige misschien zou gaan reageren, het zou wel erg grappig worden ja. Een wonder, ze was stil. Had hij iets verkeerds gezegd? Geen idee.

Er was aan hand bij zijn schouder te voelen, nog niet Nathan. Hij moest nog even wachten, dan zou het pas grappig worden. "Hmm..?" klonk er dus van hem, alsof hij niet achter zijn schild aan het uitvoeren was. Echter, als naar zijn gezicht werd gekeken was er iets heel anders te zien. Er stond een grijns op, misschien een beetje maniakaal. In tegenstelling tot wel vaker, was het nu een grapje, een waarschijnlijk wel heel erg succesvol grapje.