EGGS

Met een geirriteerd geluid beet de redhead op haar lip terwijl ze verder ging met de producten plaatsen op hun goede plek. Ze hopte nu echt van baan naar baan omdat niemand er duidelijk zin in had om haar bij te leren dat met dingen gooien niet de bedoeling was. Misschien moest ze proberen om honkballer te worden? Hmm nee, die knuppels. Dat zou niet veilig zijn voor de anderen, Rave kennende zouden ze naar mensen hun hoofd geslingerd worden en naar wat ze wist was dat die dingen pijn konden doen als ze tegen je hoofd aan werden gesmeten. De gedachte alleen al liet haar zacht grinniken maar gromde zodra een groep jongens langs haar heen door de gangpaden rende en iets omgooide. Nee Rave tot tien tellen verpest dit nou niet. Ze keek terug naar de producten maar zodra er voor de tweede keer een stel mogolen langs haar heen rende schoot ze uit haar slof en greep het eerste de beste wat ze kon vinden en smeet het hun kant op. Nieteens doorhebbend dat er iemand anders net het gangpad in liep.

-Raven ;)

Raven had misschien wel net zo'n geïrriteerde uitdrukking op zijn gezicht, terwijl hij door de drukke winkel heen liep met een grote zak pokémonvoer. Die beesten aten de oren van zijn hoofd, maar hij hield heus wel van ze hoor. Feral voeren daar begon die niet eens aan, de grote draak mocht zijn eigen vis uit de zee vissen. De Noivern deed dit dan ook met alle plezier, net zoals Luca die eigenlijk ook prima voor zichzelf kon zorgen. Helaas voor hem had hij ook nog een paar jonkies in zijn team zitten, die hij zeker niet alleen in de wildernis vertrouwde.
Over koters gesproken. Er rende een stel langs, en Raven bracht snel de kilo's zware zak boven op zijn schouder om geen ongelukken te veroorzaken. Hij gromde iets gefrustreerd, maar echt verstaanbaar was het niet, en liep toen het gangpad in om richting de uitgang te lopen. Ver kwam hij niet. Raven was nog maar net de hoek om, en voelde toen plots een harde klap tegen zijn andere schouder. De doos brak open en al snel drong de stank van rauwe ei zijn neus binnen. Met afschuw besefte hij dat hij helemaal onder zat. "Verdomme.." gromde hij kwaad, terwijl hij zijn gezicht fel omdraaide naar de persoon die de doos gegooid had, op het punt staande om diens botten te breken. Niet dat hij dat deed, maar de gedachte was al heel bevredigend.

Een bijna tevreden grijns had heel even over haar lippen gespeeld maar al snel was deze veranderd en staarde ze met grote ogen naar degene die haar eier-regen onder ogen had moeten komen. De even iets oudere jongen dan zij zelf was had nog net de grote zak voer gered maar hij zelf was compleet bedolven onder de slijmerige doorzichtige substantie terwijl de dooiers op de grond vielen en daar hun einde vonden compleet uit elkaar spattend. Ze slikte een brok in haar keel weg en draaide langzaam haar hoofd om starend naar haar baas die op ontploffen leek te staan. Echter voor hij een woord tegen Rave sprak liep hij naar de man toe en begon uitgebreid zijn excuses aan te bieden en commandeerde Rave hem mee te nemen naar achteren. Met een grom slikte ze haar woede in en liep naar hem toe. "Meneer.. volgt u mij." Haar stem was zacht en ze keek half naar de grond. Zowieso zou ze sterven zodra ze achter de veilige deuren waren van het magazijn. Deze gast zou haar vermoorden. Nou ja ging ze tenminste wel uit in stijl.

Raven probeerde niet al te veel stil te staan bij het feit dat de slijmerige substantie langzaam zijn jas in kwam lopen. Gadver. Het zat zelfs op zijn gezicht, en de jongen moest er alles aan doen om niet ter plekke uit zijn slof te schieten. Hij behield de strakke uitdrukking, ook toen bleek dat de manager alles gezien had en haastig naar hem toe kwam lopen om zijn diepe verontschuldigingen aan te bieden. Vervolgens werd er geroepen dat het meisje hem mee moest nemen. Raven trok zijn kin op. Hij wou hier nog geen minuut langer blijven, maar omdat hij ook geen zin had om onder het eigeel verder te lopen, volgde hij haar naar achter.
Eenmaal achter de deuren, en buiten het bereik van priemende ogen, draaide hij zich met een ruk naar haar toe. "Heb jij een doodwens?!" dreigde hij woedend. De worp was te doeltreffend geweest om het als een ongeluk te bestempelen. Dit meisje had bewust met eieren lopen smijten. Werknemer van het jaar.

Nou ja niets meer aan te doen, meneer hier zat onder het eislijm en haar baantje zou na vanavond niet meer bestaan. Dit was nog een werkgever waarvan ze niet hoopte dat haar volgende werkgever er ooit achter zou komen dat ze hier gewerkt had want tja, Eieren gooien was nou niet echt het meest aantrekkelijke in een werknemer of tenminste niet in het werk dat goed verdiende. De man hielt zich vreemd stil niet dat het Rave veel deerde. Ze had liever dat hij zijn mond hielt en gewoon meewerkte als een brave kleine klant. Maar natuurlijk. Zodra de deuren haar veiligheid afsloten begon de gast al tegen haar uit te vallen en ze staarde kil op naar hem. "Wellicht ja? Ben jij van plan mij te vermoorden dan?" Snauwde ze terug naar hem zelfs het kleinste masker dat haar iets van aardig liet lijken zakte af en ze gromde haar handen in haar zakken stekend. "Kom nou maar gewoon mee." Mompelde ze en begon richting de kantine te lopen.

"Ik zou dat niet testen," gromde hij waarschuwend. Nee, natuurlijk ging hij haar niet vermoorden in het magazijn Arceus alleen het cliché al, maar hij duldde op dit moment even geen geintjes meer. Raven zette met een kwade beweging het zak voer op de grond en volgde haar toen naar de kantine. Onderhand had hij al geraden dat daar een douche moest wezen. Hij trok zijn jas uit en haalde toen met een snelle beweging, voordat het eigeel verder zijn nek in kroop, zijn shirt over zijn hoofd, die hij vervolgens ruw in haar handen duwde. Zij mocht z'n kleding maar in de wasmachine gooien. "Waar is de douche?" vroeg hij bot, terwijl hij haar strak aanstaarde, zonder er verder erg in te hebben hoe hij er nu bij stond in de kantine.

"Ik zou niet durven." Ze siste en hielt verdere scheldwoorden in. Arceus wat was hij een irritante klootzak en ze had nog geeneens een minuut met hem vastgezeten. Als ze al niet ontslagen werd dan nam ze nu ontslag al verwachtte ze niet dat de gast voor haar neus ook echt nog terug zou komen naar het krot dat een supermarkt voor moest stellen. Zodra hij zijn jas uittrok rolde ze met haar ogen maar voor ze de kans had weg te kijken trok hij zijn shirt uit en beet op haar onderlip om te zorgen dat de haar onderkaak vast bleef op haar bovenkaak en haar mond niet open zou vallen. 95% Voor het feit dat hij gewoon zijn shirt uit trok en misschien 5% omdat hij best een goed lichaam had. Niet dat hij dat te weten zou komen van haar. Zijn vraag liet haar zacht grommen en ze liep naar de aparte kamer en trok de deur open. "Eat your heart out." Siste ze naar achteren stappen om hem er in te laten. De gehele wereld verachtend om het feit dat de kleine wasmaschine in dezelfde ruimte stond maar gelukkig was het douchegedeelte wel afgeschermd. Stomme goedkope zooi dat he ook was hier.

Ze trok een deur open en Raven stapte voor haar de kamer in om de douche te vinden. Hij begreep eerst niet waarom ze hem volgde, niet dat het hem nou zoveel kon schelen ze deed maar, tot hij haar protest bij de wasmachine hoorde. Raven fronste. Mooi, dan was zijn kleding in ieder geval op tijd schoon. Mits ze beter kon wassen dan dat ze vakken vulde (wat zijn we toch weer denigrerend). Zijn handen vonden de muur die naar het afgeschermde deel leidde en hij stapte de cabine zodat hij de rest van zijn kleding uit kon trekken. Al snel vielen de warme stralen van de douche op zijn huid en waste ze al het rauwe ei van zijn lichaam. Heel lang kon hij er niet onder blijven, vanwege de wond op zijn borstkas die nog moest herstellen, maar hij zorgde er wel voor dat minstens alles weg was. Toen hij de douche weer uit stapte, met weliswaar zijn broek weer aan, luisterde hij eerst of die meid er nog steeds was, terwijl hij met de handdoek een poging deed zijn warrige haar droog te krijgen. Het water had het grootste gedeelte van zijn woede weg weten te spoelen, tot op het punt dat hij niet meer in staat was iets te slopen, maar dat betekende nog niet dat hij blij was met dit hele gedoe.

In elke andere situatie had ze waarschijnlijk gevraagd aan de jongen waar het gigantische litteken op zijn borst vandaan kwam maar nu had ze absoluut geen zin om ook maar iets tegen hem te zeggen. Sterker nog ze hoopte dat de douche zo heet zou staan dat hij zich compleet zou verbrande en vervolgens zo koud zou worden dat hij gillend er onder vandaan zou komen. Een grijns gleed over haar lippen bij de gedachte terwijl ze de kleding in de machine gooide compleet niet kijkend naar temperatuur waarop het maximaal gewassen kon worden en de machine aan voor ze naar de deur stapte. Zonder ook nog maar haar ogen mogelijk naar hem te kijken. Ze had geen zin om mogelijke edele delen te zien. Haar hele lichaam walgde even van het idee en ze trok aan de deurknop om de deur te openen maar die gaf voor geen seconde mee. Haar ogen werden groot en ze probeerde te duwen ondanks dat ze zeker wist dat de deur naar haar toe open ging en ja hoor. Ook duwen leverde niets op. Haar ogen werden nog groter en ze bleef trekken en duwen tot ze hoorde dat de Douche stopte en beet op haar onderlip. Ze had absoluut geen zin aan hem onder ogen moeten komen met het leuke nieuws dat iemand of van de buitenkant de deur had afgesloten of dat deze geblokkeerd was op een of andere manier. Opgesloten met een gestoorde die haar waarschijnlijk nogsteeds wou vermoorden. Zelfs voor haar was dit een nieuw dieptepunt..

Raven schatte de kans klein dat zijn kleding al klaar was, maar liep toch de kamer in omdat hij geen zin had een uur in de douchecabine te moeten wachten. Ze had hem nou toch al zonder shirt gezien, dus echt veel interesseerde hem dat ook niet meer. Hij ging er zelfs al van uit dat ze al lang al weg was, maar daarin werd hij teleurgesteld toen hij haar aan de deur koorde kloten. Raven stond stil en trok zijn wenkbrauwen argwanend op. Waar had hij dit eerder meegemaakt. "Wil het niet lukken?" bromde hij, nog altijd niet in staat iets vriendelijks tegen haar te zeggen. Hij gaf het op met zijn haar en trok de handdoek van zijn hoofd, waardoor hij koele waterdruppels over zijn rug voelde glijden. Alles beter dan eigeel.

Ze gromde bijna wanhopig wordend van de deur die absoluut niet mee wou werken en trapte er uiteindelijk tegenaan om vervolgens een hele rij aan scheldwoorden over haar lippen te laten komen merkend dat in het gevecht met de deur de deur won. Ze stapte achteruit en draaide haar hoofd om naar de man. Met een binnenmondse grom knarste ze met haar tanden. "Nee heel toevallig niet." Siste ze zachtjes en wou bijna weer tegen de deur trappen maar bedacht zich toch dat ze liever niet haar voet brak. Of meer liet zien dat de deur een martelaar was voor zijn neus. "Kotedeur." Mompelde ze zacht haar ogen op de deur proberend te houden en niet naar hem kijkend terwijl hij nogsteeds met een onbloot bovenlichaam stond.

Arceus wist ze niet eens hoe ze een deur open moest krijgen? Raven was zich er ook wel van bewust dat dat niet het probleem was. Ze zaten vast. Dat was hem al heel snel duidelijk. Fijn. Met een geïrriteerde uitdrukking stopte hij zijn handen in zijn zakken. "Heb je geen sleutel?" vroeg hij geërgerd. Ze werkte hier toch? De wasmachine was ondertussen nog aan het draaien, dus hij kon sowieso niet echt ergens naartoe, maar het was niet een bepaald prettig idee dat hij opgesloten zat met de meid van de eieren. De voorraad lag tot zijn opluchting ergens anders, dus hij hoefde niet te vrezen dat hij nog meer voedselproducten naar zijn hoofd ging krijgen. Je wist het immers nooit met haar.

Geweldig gewoon.. Ze zag er nu zeker weten uit als een of ander hopeloos kind dat geen eens een deur kon openen terwijl in realiteit waarscheinlijk een of andere lolbroek aan de andere kant de deur op slot had gedaan. Van je collega's moest je het toch maar hebben nietwaar.. Een zachte grom gleed over haar lippen, haar groene ogen schoten op naar die van de man en ze moest zichzelf dwingen niet uit te halen naar hem. Dacht hij nou serieus dat zij zo'n idioot was?! Natuurlijk had ze verdomme geen sleutel als ze die had gehad was ze al lang en breed uit het verdomde hok geweest en had hem zelf waarschijnlijk ingesloten. Zou hem goed hebben gedaan.. "Wat denk je zelf.' Siste ze zacht en keek op naar hem met harde ogen. "Denk je nou echt dat ik een minuut langer dan nodig was hier wil spenderen." Ze liet de deur los met een grom en greep haar holocaster. Ze unlockte het apparaat en gromde. "En natuurlijk geen bereik. Arceus thats my luck." Gevangen in een hok met een gek geweldig gewoon.

Ravenna verweet hem kwaad dat ze niet zo stom was. 'Denk je nou echt dat ik een minuut langer dan nodig was hier wil spenderen,' siste ze. Raven was niet echt onder de indruk. "Ja, want je bent zo'n goed gezelschap," merkte hij droogjes op, duidelijk nog altijd een wrok naar haar koesterende voor de eieren. Zelf wist hij ook wel dat hij niet de meest gezelligste persoon hier op aarde was, maar ze had zich nog niet eens verontschuldigd of iets dergelijks. Hij wachtte even of ze iets ging bereiken met haar holocaster, maar toen ze ook daar niets mee op schoot trok hij suggererend zijn wenkbrauwen op. "Ik kan de deur open breken." Het klonk niet echt als een voorstel, meer als een dreigement die hij toch wel uit ging voeren als ze hem nog veel langer ging irriteren. No way dat hij zo met haar in dit hok bleef.