Let's show 'm!

In de verte kon ze al de grote Prism Tower zien. Ze was er bijna. Ze was bijna weer teruggekeerd in de stad waar ze in een korte tijd al een band mee had gemaakt. Het nieuwtje dat er ook nog eens een Gym lag verborgen in die grote stad deed altijd wel een glimlach op haar gelaat verschijnen. Dat zou dus betekenen dat ze nogmaals zou terugkeren in Lumiose.
Haar eerste badge was behaald en nu moest ze haar reis weer vervolgen naar Cyllage, waar ze ook al een keer eerder was geweest. Rock types, dus. Apollo had het nieuwtje ook al opgevangen en zette zich bij elke training voor 120 procent in. Het feit dat hij niet had mee kunnen doen bij haar eerste gym gevecht had hem dus wel geraakt. Dus voor deze wandeling had ze alleen hem tevoorschijn gehaald en de Grovyle verschool zich tevreden onder het bladerdek dat het pad omringde.
Ze zette haar voeten tevreden op het stenen pad en kwam al snel uit op de brede straten van de stad die nooit echt stil leek te zijn, dit keer niet midden in de nacht. Zou Tyler hier nog rondhangen? Of was hij allang verder getrokken? Of Elisia? Hm.. Apollo krabbelde dichterbij, wat wantrouwig om zich heen kijkend. De drukte was niet zijn ding. "We rusten wel weer een dagje in het pokemon center, oké?" Glimlachte ze naar haar Grovyle die opgewekt knikte en in de richting van het rode gebouw wees. Ja, hij wist het nog goed. "Jup, daar zo, maar laten we eerst nog wat genieten van het mooie weer." Glimlachte ze en sprong vrolijk op de stoep, waarna ze een van de drukke winkelstraten insloeg en met nieuwsgierige blikken naar de opgestelde spulletjes keek.

Natuurlijk waren de spullen in de winkels mooier en waardevoller dan de spullen die in de kraampjes werden aangeboden, maar de kraampjes straalden een veel persoonlijker iets uit. Abigail bleef even hangen bij een kraampje dat eten verkocht en hoorde meteen haar maag rammelen. Ze kocht twee broodjes, waarvan ze Apollo alvast een helft van een van de warme broodjes gaf en de andere helft in haar tas stopte voor later. Zelf begon ze genietend van haar lunch te knabbelen, totdat ze plots een soort.. kreet hoorde. Wild keek ze om zich heen en zag bij de ingang van een andere straat wat mensen verzameld. Zo nieuwsgierig als dat ze was raapte ze al haar moed bij elkaar, maar werd toch voorgegaan door Apollo, die als eerste zijn kop om de hoek van de straat stak en terugkwam met een wat rustige uitdrukking. Dus het was geen wreed spektakel dat zich daar aan het afspelen was?
Zelf moest Abigail natuurlijk ook een blikje wagen en dus volgde ze de Grovyle. Haar nieuwsgierigheid werd vervangen door nervositeit toen ze een grote gevleugelde pokemon zag, die deze kreet had geslaakt. De pokemon had een trainer bij zich, maar het leek zo.. vreemd. Hoe kon een trainer zo'n pokemon hebben? "Is.. is dat jouw pokemon?" Ze moest het voor de zekerheid weten. Met moeite had ze de meeste angst uit haar stem verdreven en haar ogen keken onder de indruk naar het grote wezen. Wow.

Ze kon haar blik maar niet van de grote gevleugelde pokemon af houden. Wat een gevecht had het wel niet moeten zijn om die te vangen. “Ja, dit hier is Altaïr,” De Trainer wierp een blik op haar en Apollo. “Ik heb hem pas gevangen en dacht rustig kennis te maken, maar schijnbaar kon hij zijn… grote mond niet houden,” Abigail toverde een voorzichtige glimlach op haar gelaat en begon zich nu af te vragen wat voor een pokemon hij allemaal had gebruikt voor dat gevecht. “Ik ben Aiden, trouwens,”
Oh. Ja natuurlijk, het was nog steeds een gesprek, wat stom van haar om daar maar zo te staan. Apollo kroop wat meer naar haar been toe, toen de trainer een pokedex tevoorschijn haalde. Waarschijnlijk werd hij maar nerveus van een trainer met zo'n pokemon. "Abigail en dit hier is Apollo." Zei ze vriendelijk en gaf een knikje naar de Grovyle die zich bijna had vastgeklemd aan haar been. "Maar als ik het vragen mag.. waar heb je Altaïr gevangen?" Ze vroeg zich nu al af waar in Kalos van die pokemon rondvlogen.

Hmm.. hij leek niet zo'n vervelend karakter met zich mee te dragen, dus kon ze zichzelf ook wat meer relaxen. Toch hield ze de grote pokemon nog in de gaten, je wist maar nooit, net gevangen pokemon waren meestal nog een beetje wild van binnen. “Altaïr heb ik uit de Friend Safari in Kiloude City,” Het deed een vaag lichtje branden in haar hoofd, maar ze kon er even niet zo snel opkomen waar ze die plaats eerder had horen vallen. Maar ervan gehoord had ze zeker, wat was het nou ..? “Ik kom zelf uit Kanto en had nog nooit van zo’n gebied gehoord, maar heb zeker geen spijt er te zijn gaan kijken,” Hmm.. het zou dus geen kwaad kunnen er een kijkje te nemen, wie weet wat voor een pokemon haar daar op zouden wachten? “Als kind hoorde ik al altijd verhalen over de grote Aerodactyls, uitgestorven in het wild en alleen te verkrijgen door een fossiel te vinden,” Abigail glimlachte. Van fossiel pokemon wist ze niet veel, ze kende slechts de verhalen over Anorith's en Lileep's uit Hoenn.
"Het blijkt wel dat je dan een sterke trainer bent." Glimlachte ze en knipte toen met haar vingers. Lilium! Die had het over de Friend Safari gehad. Hoe had ze dat nou kunnen vergeten? Lilium was de eerste Kalos bewoner die ze tegen het lijf was gelopen. Hmm, een bezoekje brengen aan Kiloude leek nu niet zo onaangenaam, nee. "Ik ben benieuwd wie ik er zou tegenkomen." Mompelde ze, meer tegen zichzelf bedoeld dan tegen Aiden. "Maar goed, zou ik misschien mogen weten welke pokemon je gebruikt had in het gevecht?" De nieuwsgierigheid van een Trainer kwam bovendrijven.

Ze was Aiden dus mooi voor geweest met zijn actie en in twee flitsen stonden zijn overige twee pokemon naast hem. Een kende ze al qua soort, een Charmeleon. Een rilling gleed over haar rug toen ze aan de pokemon moest denken die haar had willen aanvallen. Maar goed, deze leek niet zo.. gemeen te zijn. Niet alle pokemon droegen hetzelfde karakter, dat moest ze goed in haar hoofd houden. De andere pokemon was nog onbekend voor haar en dus haalde ze haar pokedex erbij. Het bleek een Scizor te zijn, wiens lichaam ijzersterk was. Nou, dat leek haar geen fijne tegenstander in een gevecht. Toen de namen van de twee pokemon bekend waren gemaakt werd haar eenzelfde vraag gesteld.
Met een glimlach pakte ze haar twee pokeballs erbij en in een mum van tijd stonden Hannibal en Reese voor haar op de grond. De Bagon keek met grote ogen naar Altaïr, terwijl Hannibal, die meestal wat vijandig reageerde op andere pokemon, bijzonder stil bleef en zijn blauwe ogen naar een muur liet gaan. "Dit zijn mijn overige twee pokemon, Hannibal en Reese." Glimlachte ze naar de Trainer. "Doe jij ook de Gym uitdaging?" Het leek haar wel zo, of hij moest hele bijzondere acts als Coördinator hebben.

Het voor de hand liggende antwoord werd ook gegeven. De eerste Gym had Aiden dus al gehaald en ergens beeldde Abigail zich een zeer kort Gymgevecht in met deze sterke pokemon. Maar misschien had Aiden toen met een Charmander gevochten en was deze later geëvolueerd, hetzelfde als met de Scizor. “En jij? Ook een trainer?” Iets wat dus ook aan haar werd gevraagd. "Jup, ook een Trainer. Heb net zoals jij de eerste Gym ook succesvol gehaald, maar ik denk dat de tweede een stukje moeilijker wordt." Glimlachte ze naar hem. Apollo was wel in het voordeel tegen die rocktypes en Hannibal ook, maar ze had gehoord dat deze rocktypes twee bijzondere dubbele soorten hadden, die toch verraderlijk sterk konden zijn.

“Daar heb je gelijk in,” Ook hij zou het dus lastig krijgen bij het uitdagen van de tweede Gym? Wat aarzelend beet ze op haar lip, een snelle blik werpende op de drie pokemon aan haar zijde. Ja, dat werd nog eens een moeizaam gevecht. Maar zelfs na drie keer op een rij verloren te hebben zou ze nog doorgaan, haar pokemon zouden toch sterker moeten worden dan? “Rotstypes verdragen veel en ik heb geen enorme typevoordelen, dus ik denk dat dat voor mij ook geldt,” Abigail knikte, wat meer gerustgesteld nu. Ze was er immers nog niet en dat had ook een reden. Nog genoeg tijd om van alles en nog wat te doen met haar pokemon.
Vervolgens vroeg Aiden of zijn pokemon haar dagje in Lumiose had verpest. "Nou.. 'verpest'.." Begon ze, wat optimistischer. "..zo zou ik het niet noemen. Het was natuurlijk heel leuk om je ontmoet te hebben." Grinnikte ze vervolgens.