Abigail Daisy Page

{ P a s s p o r t }

Name ;; Abigail Daisy Page
Nickname{s} ;; Ab
Age ;; 17 years
Birthday ;; 5th of april
Gender ;; Female
Hometown ;; Mauville City
Region ;; Hoenn
Type ;; Trainer
Sexuality ;; Hetero

{ C h a r a c t e r }

;; Abigail is een wat ingetogen meisje, maar dit betekent niet meteen dat ze verlegen is, nee, ze heeft altijd haar woordje wel klaar, maar ze houdt zich liever met haar eigen zaken bezig. Soms kan ze wat bot overkomen, zeker als iemand nadrukkelijk aanwezig is en ze daar eigenlijk niet veel trek in heeft. Haar ambitie maakt haar soms echter wel nieuwsgierig naar andere Trainers. Meestal worden die als een gevaar gezien voor haar toekomst als beste trainer ooit. Tactieken van anderen interesseren haar dus ook erg en tijdens gevechten maakt ze hier ook mentale notities van. Verliezen is echter.. haar zwakke punt. Als ze op het punt staat een gevecht te verliezen denkt ze gewoonweg niet meer logisch na en vormt er zich een waas voor haar ogen. Domme beslissingen worden gemaakt en meestal eindigt ze dan nog slechter dan de situatie ervoor. Haar pokémon zullen hier dan ook mee om moeten kunnen gaan.
Ondanks haar wat ingetogen karakter, krijgen haar pokémon de beste behandeling die ze maar moeten krijgen. Abigail had in haar geboorteplaats niet echt de mogelijkheid veel vrienden te maken, dus was het moment waarop ze haar starter kreeg ook het moment waarop ze haar eerste echte vriend kreeg. Meteen raakte ze verliefd op de kleine pokémon en werd deze als een beste vriend behandeld. Voor Abigail zijn pokémon daarom ook weer geen middelen om gevechten mee te winnen, maar de hoofdrolspelers. Banden vormen is voor haar dus ook de eerste stap nadat ze een nieuwe pokémon heeft verkregen.
Type preferences ;; Dragon and grass
Type dislikes ;; Fire and electric

{ L o o k s }

;; Abigail is van gemiddelde lengte en heeft een wat mager postuur. Nooit heeft ze zich echt met jongens bezig gehouden en aangezien ze ook op school het stille type was, hoefde ze van make-up en al die zooi niets te weten. Haar haar heeft een blonde kleur en wordt toch ook wel weer goed verzorgd. Meestal heeft ze ergens wel een zonnebril op haar hoofd of in ieder geval in haar rommelige rugzak. Haar ogen hebben een kleur tussen bruin en rood in.
Clothing preferences ;; Makkelijk zittende kleding en haar preferentie gaat vaak uit naar rokjes met een panty eronder. Verder kan het van topjes tot dikke sweaters gaan, ze heeft eigenlijk alles wel meegenomen op haar reis naar Kalos.

{ S t o r y }

;; Abigail werd in een rijke familie geworden. Haar vader was de eigenaar van een van de grootste pokemonvoer bedrijven in Hoenn. Veel was hij niet thuis en haar moeder werkte vrijwillig in het pokemon center. Abigail werd dus eigenlijk opgevoed door werksters. Veel last heeft ze er niet van gehad, want de afwezigheid van haar ouders kenmerkte haar ingetogen karakter. Toen ze twaalf jaar oud werd gebeurde het toch eindelijk dat haar vader midden in de week een dag vrij had genomen en haar meenam naar Littleroot Town. Je kan het al raden. Abigail kon het niet geloven toen haar vader alles uitlegde. Het was eigenlijk ook niet echt een verjaardagscadeau, want Abigail had nooit veel interesse getoond in dure en mooie spullen [dit hadden haar ouders zeer waarschijnlijk ook gemerkt] en ze was vaak alleen; dus- een pokemon zou dit alles kunnen oplossen! Ze kwamen aan in het kleine dorpje, een zeer groot contrast met het grote Mauville. Abigail vertoonde voor het eerst in haar leven een ongeduldig karakter en kon de glimlach maar niet van haar gezicht laten verdwijnen.

De deuren vlogen open en professor Birch kwam naar buiten met een grote grijns op zijn gezicht. Drie pokémon stonden aan zijn voeten en hij wees naar elk van heen. Ze mocht kiezen, ze mocht gewoon kiezen. Eindelijk werd er niet eens iets voor haar voorgekauwd, maar mocht ze de keuze zelf maken. Haar vader stapte echter eerst naar voren, om te kijken of de pokémon niet gevaarlijk waren voor zijn dochter, maar Abigail had haar oog al laten vallen op de Treecko. Als een wat alleenstaand type keek hij naar de grond en gelijk wist ze, nee, voelde ze dat ze deze pokemon wilde hebben. “Die.” Sprak ze uit, maar wees niet naar de pokémon, maar knielde neer en reikte haar hand uit naar de pokemon. Wat nerveus keek de Treecko haar aan en plaatste toen voorzichtig zijn voorpoot op haar uitgereikte hand. “Dat is dan geregeld.” Zei de professor waarna ze naar binnen werden genomen om alles uitgelegd te krijgen.

Dagen gingen voorbij en Abigail had zich alleen maar in de tuin van haar huis vertoond. De Treecko voelde zich fijn in de gigantische boomgaard. Apollo was zijn naam geworden, omdat de Treecko bij haar een wat losbandig karakter vertoonde. Al snel werden de twee onafscheidelijk en vier jaar gingen voorbij voordat Abigail het verlangen had om meer te zien van de wereld. Apollo was redelijk sterker geworden, maar het was de band tussen de Trainer en haar pokemon die bijzonder was. Abigail zorgde ervoor dat niets haar Treecko overkwam en visa versa. Haar ouders waren echter de oorzaak dat ze niet verder kwam dan het grote pad na Mauville City. Ze vonden het maar gevaarlijk, zo’n reis.

Toch barstte het op een dag. Abigail kreeg flinke ruzie met haar ouders en vertrok met een tent en een paar blikjes voedsel. Apollo volgde haar op de voet en voelde dezelfde ergernis tegenover de ouders van Abigail. De twee glipten stilletjes door de tuin, in het midden van de nacht en kropen verder en verder. Totdat ze plots boven de boomtoppen de vulkaan zagen. Lavaridge Town?! Waren ze al zo ver gekomen? Een plotselinge laag van wolken trok hun aandacht echter en de twee maakten snel hun kamp op. Nog niets hadden ze gehoord van haar ouders, maar ze waren daar misschien te ver weg voor.
Het kamperen ging hen goed af, totdat de storm losbarstte. Donder maakte de twee bang en Apollo kroop bij Abigail in haar slaapzak. Nog nooit was ze zo bang geweest voor die lichtflitsen. Alles werd plots stil, maar plots.. een kreun. Als zelf door de bliksem geslagen bleef Abigail muisstil liggen, maar nogmaals weerklonk een kreun. Waren er ook nog eens spoken hier..?! De donder leek opgehouden te zijn en uiterst voorzichtig opende ze haar tent. Niet ver van hun kampeerplaats af lag een pokemon, duidelijk gewond. Abigail en Apollo haastten zich uit de tent en Abigail pakte haar zaklamp erbij. Een kleine Bagon lag op de grond, zijn buikje omringend. Hij was geraakt door de bliksem misschien..? Zonder te twijfelen nam ze de kleine pokemon mee haar tent in en opende in alle haast haar ehbo kit die ze toch had meegenomen.

Met de ‘skills’ die ze van haar moeder had geleerd wist ze de kleine pokemon op te lappen, maar het was al laat en vermoeidheid pakte haar al snel beet. Toen ze wakker werd was de Bagon verdwenen, maar zodra ze haar tent uit was gekomen zag ze het kleine ventje al hulpeloos zitten op een steen. Hij was nog jong, misschien net uit zijn ei gekomen. Waarschijnlijk was hij zijn moeder kwijtgeraakt in de storm. Abigail gaf hem wat voedsel, maar moest vertrekken. Zoveel zorgen wilde ze haar ouders ook weer niet aan doen.

Het was vreemd, maar de kleine Bagon bleef haar achtervolgen tot Mauville City. Apollo probeerde de Bagon een paar keer af te schudden, met hem te praten of hem de weg naar het bos te wijzen, maar koppig bleef de Bagon staan. Abigail probeerde hem er vriendelijk op te wijzen dat dit zijn thuis niet was, maar nog steeds hield de pokemon zijn poot bij stuk. Schouderophalend besloten de twee verder te gaan en zelfs toen ze thuis kwamen zagen ze de blauwe pokemon nog haastig een hoekje in duiken. Ach god.. wat moesten ze nu?

Zelfs als de twee zich weer insloten in de tuid, verscheen de Bagon. En op een dag was het zover. De kleine pokemon trok aan Apollo’s staart en het was duidelijk. Een gevecht. En dit zou hij krijgen ook.
Apollo was een getrainde pokemon en de Bagon nog maar een baby, dus het spel was redelijk snel gespeeld. Het intrigeerde Abigail echter dat de Bagon zo’n grote strijdlust in zich had. Met de pokeballs die ze had gekregen van professor Birch ving ze de redelijk vermoeide pokemon. Het werd haar nu toch wel duidelijk dat een team samenstellen haar wel lag, maar voor meer pokemon moest ze uit huis.

Een heel jaar deed ze erover om haar ouders te smeken haar weg te laten gaan, op reis. Maar ze vonden het te gevaarlijk. De Hoenn regio was volgens haar vader niet veilig voor een kind, vooral met een vulkaan die elk moment zou kunnen springen een zee die ze zou moeten passeren om bij steden te komen.
Hoe het Abigail uiteindelijk toch is gelukt om naar Kalos te trekken is eigenlijk redelijk simpel. Haar ouders geloofden er heilig in dat een kind rond zijn zeventiende oud genoeg was beslissingen te nemen. Dit hadden ze haar van jongsafaan meegedeeld. Ook al waren ze er nu recht op tegen, Abigail gebruikte haar eigen geld, wat ze allemaal had opgespaard, om te vertrekken naar Kalos, wat haar ouders dan nog de veiligste regio vonden. Emotioneel was het afscheid echter niet, want beiden hadden geen tijd om haar uit te zwaaien. Het kon Abigail ook niet veel schelen, want ze had haar twee pokemon aan haar zijde.

{ F a m i l y }

Parents ;; Joël Page - Marilyn Page [Belliveau]
Brothers ;; none
Sisters ;; none
Uncles ;; Michael Page
Aunts ;; none
Further ;; none