POKEMON RELATED
PERSONALITY funny, naive, loyal, unfocused, endearingLuke is zijn hele leven al omringd met ijs en sneeuw, maar dat heeft weinig invloed gehad op zijn persoonlijkheid. Hij is een vriend en broer die zijn omgeving verwarmd. Meestal weet hij precies wat hij moet zeggen om iemand te troosten en bij ruzie's is hij de gene die weer vrede brengt tussen de twee partijen. Hij is bescheiden en zo loyaal als een hond. Met zijn pokémon heeft hij een hele sterke band; het zijn voor hem geen middelen, maar familie.
Omdat hij erg lang geïsoleerd is geweest van de rest van de (modernere) wereld, weet hij niet altijd hoe hij met nieuwe situaties om moet gaan. Vreemdelingen vertrouwt hij meteen. Luke kan niet goed liegen en kan al helemaal niet zien wanneer iemand anders tegen hem liegt. Hij moet nog veel leren over hoe mensen in elkaar zitten.
Dat hij niet snel boos wordt, betekent niet dat hij helemaal nooit boos zal worden. Hij kan tegen een stootje maar als iemand hem echt kwetst zal hij behoorlijk van zich af bijten en wanneer iemand zijn vertrouwen heeft beschaamd kost het hem erg veel moeite om die persoon te vergeven.
Lukas vindt het moeilijk om een doel te vinden in zijn leven. Regelmatig wijkt hij van zijn pad af en meestal doet hij gewoon wat hem leuk of interessant lijkt. Hij moet zichzelf nog leren kennen voordat hij zich ergens op kan focussen, ondanks dat hij misschien best veel potentieel heeft om een grote trainer te worden.
Above all else; Luke houdt wel van een geintje. Hij haalt graag grappen uit met anderen en kan zich soms gedragen als een echte plaaggeest. Meestal kunnen anderen het meest om hem lachen wanneer hij onbedoeld een droge opmerking maakt. Hij kan nogal bijdehand zijn.
TYPES OF PREFERENCE ice, flyingTYPE DISLIKES fire, groundHISTORYLukas is opgegroeid in een klein huisje in de buurt van Snowpoint City, onderaan de Coronet berg. Zelfs in de zomer sneeuwde het er. De constante kou zorgde er soms voor dat het volk een beetje verbitterd raakten en chagrijnig werden, maar ook toen Luke nog heel klein was, wist hij daar wat aan te doen. Hij vrolijke zijn familie altijd op. Zijn vader was echter onmogelijk om in een beter humeur te brengen. Hij was streng en had vaak last van woede-aanvallen. Niet dat hij zijn familie ooit pijn zou doen, maar hij sloeg vaak tegen de muur en schreeuwde veel. Zijn moeder nam hem heel soms mee naar de stad, maar alleen als het echt noodzakelijk was. Hij had maar weinig contact met mensen buiten zijn ouders en broers en zussen. Omdat hij zich snel verveelde, trok hij vaak in zijn eentje de bergen in. Binnen de Coronet was een gigantisch doolhof van grotten en tunnels die hij graag verkende. Toen hij dertien jaar was, was hij te diep de grotten in gegaan. Hij kon de weg terug niet meer vinden. Luke voelde zich eenzaam en koud. Toen hij urenlang in zijn eentje tegen de wand van een grot had gezeten, hoorde hij zachte voetstappen op het ijs. Een kleine pokemon kwam achter een rots vandaan en schuifelde voorzichtig naar hem toe. Hij leek een beetje bang, maar vooral nieuwsgierig. Een snover. Luke bekeek hem met een scheef hoofd. Meestal waren Snovers wel iets groter dan dat. De snover kwam naast hem zitten en allebei bleven ze stil voor zich uit staren. Het duurde uren, en Luke had geen idee waarom de snover had besloten om hem gezelschap te houden maar het creërde meteen een band tussen hen. Opeens kwam de pokemon weer in beweging, glijdend over het ijs liep hij verder de grot in en keek achterom of Luke ook achter hem aan kwam. Het leek erop dat hij hem de weg wou wijzen. Luke liep voorzichtig achter hem aan, volgde hem door alle gangen en tunnels, totdat hij eindelijk weer het licht van de buitenwereld tegemoet kwam lopen.
Zijn vader was woedend; hij was twee dagen lang verdwenen geweest. Luke mocht nooit meer van huis weg in zijn eentje. De kleine snover had hem achtervolgd en kwam nu een paar keer per week langs om hem op te zoeken. Daarna iedere dag. En na een tijdje keerde de pokemon niet meer terug naar de berg. Luke had hem de bijnaam 'Miki' gegeven, want dat betekende 'klein'.
Soms gingen ze stiekem op verkenningstocht, wanneer Mr. en Mrs. Archer niet thuis waren. Hij nam zijn broer en zussen dan mee om te gaan sleeën in de bergen. Wanneer zijn ouders zijn kleine tripjes ontdekten verboden ze dat Miki ooit nog langskwam.
Toen Luke veertien werd, besloot hij dat het tijd was om van huis te gaan. Tijd om de wereld en om zichzelf te ontdekken. Hij had Miki al maanden niet gezien, maar had hem opgezocht en het was alsof er niets veranderd was. Kalos was zijn bestemming en hij zou zijn best doen om alle badges te verzamelen en zoveel mogelijk nieuwe pokemon te leren kennen. Mr. Archer was het er niet mee eens... Luke is weggevlucht uit huis met zijn vader op de hielen.
