Welcome to the world [Alexander Archer]

Het zachte getik van haar schoenen die de grond raakten galmden door het gebouw. Lilac hield in haar armen een ei vast, welke ze pas had gekocht bij iemand. Haar nieuwsgierigheid groeide met de seconde dat ze het ding vast hield, wat zou erin zitten? Wat voor karakter zou hij of zij hebben? De vragen tolden door haar hoofd terwijl de vrouw door het Pokémon center liep, ze had net een sleutel bij de balie opgehaald zodat ze even wat privacy kon krijgen al bleek het dat de kamer niet zo dicht in de buurt was als ze had gehoopt. In haar linkerhand speelde ze met de sleutel, om de tijd hopelijk sneller te laten gaan, op een labeltje die aan de ijzeren sleutel hing stond haar kamer nummer 24, haar ogen gleden langs de cijfers die boven de deuren hingen. 15, 16, 17, 18, het Pokémon center was best wel groot bedacht de vrouw haarzelf. Een kleine gaap verliet haar mond, eigenlijk had ze geen idee waarom de blondine zo vroeg was opgestaan, het was namelijk pas ochtend.

Een minuutje later stond de blondine voor haar kamerdeur, stak de sleutel in het nieuwe slot, of deze zag er niet uit en liep naar binnen. Het was niet al te groot, al was er genoeg plek om er een nachtje of twee te blijven, de vrouw was zeker van plan om dit zo weinig mogelijk te doen, al was het alleen maar om de mensen te vermijden. Het bed was een simpel eenpersoons ding al was deze ruim genoeg om er fatsoenlijk op te kunnen liggen, verder was de kamer ietwat kaal op een bureau. Voorzichtig legde ze het ei in het midden van het bed, gewoon om zeker te weten dat deze er niet zou gaan afrollen en als deze dat ging doen had ze in welk geval genoeg tijd om te gaan reageren. Lilac draaide om en sloot langzaam de deur.

Het ei leek even te wiebelen, wat de aandacht trok van de vrouw. Had ze dit nou verbeeld of was het echt gebeurd? Weer wiebelde het ding, ze wist nog dat de verkoper had gezegd dat hij of zij natuurlijk, snel kon uitkomen al had Lilac natuurlijk nooit eraan gedacht dat het ei nu al ging uitkomen. Nog heviger wiebelde het ding en omdat het zo stil was klonk er een holle tik, nog een tik gevolgd door een minuscuul barstje. Het barstje werd groter toen er nog een tik volgde, al klonk deze anders dan de eerste twee, harder, met veel meer kracht. Het barstje veranderde in een scheur bij nog een tik, dit proces herhaalde zich een paar keer tot er een stuk ei brak en een klein kopje naar buiten kwam kijken, het was eigenlijk best wel een schatje. Al had de blondine geen idee wat voor Pokémon het was dus snel graaide ze naar haar tas, haalde de Pokédex erbij en richte het rode ding op de pasgeboren, bruinachtige

Terwijl de Pokédex informatie ratelde bekeek de vrouw haar nieuwe Pokémon Litleo, the Lion Cub Pokémon. They set off on their own from their pride and live by themselves to become stronger. These hot-blooded Pokémon are quick to fight. aha, er was dus een grote kans dat er nog een heethoofd in haar team komt. De overblijfselen van het ei moest ze maar gaan opruimen, want het daar op het bed te laten liggen zou waarschijnlijk geen goed idee zijn. Voorzichtig schraapte ze de overblijfselen van het ooit ovale ding bij elkaar, al lette ze wel op dat de blondine haarzelf niet sneed, tilde dit nog voorzichtiger op en dumpte het in de prullenbak. Waar zou ze het anders moeten laten?

De Pokémon die dus blijkbaar een Litleo was maakte een volijk geluidje terwijl het de vrouw binnenschoot dat hem nog een naam zou moeten geven. De Lion Cub Pokémon hief trots zijn kopje terwijl de blondine er nog steeds over een het nadenken wat voor naam ze hem ging geven. Ineens schoot het haar te binnen "Jou naam word Scar." het leek net alsof hij de naam ging goed keuren, was zo een nieuwgeboren Pokémon dan al zo slim? Of was het anders? Om de nieuwe Scar wat vrijheid te geven tilde ze hem op, paradeerde naar buiten en zette hem voorzichtig neer terwijl ze rustig ging zitten op een bankje dat in de buurt stond.

Nog af en toe struikelde het zwartje beestje nog, wat hem wel erg schattig maakte. Al was ze bij mensen was dit voor het eerst sinds rijden dat het haar weinig had uitgemaakt, op het moment was ze gewoon aan het genieten van de vrolijkheid die de kleine Litleo bracht. Een kleine glimlach gleed over haar mond terwijl ze de Pokéball los klikte van Sora, op de knop klikte en in een flits kwam de Ponyta. Deze bekeek de pasgeboren met grote interesse en liep pas een minuut of langer naar haar trainster toe, de kleine Scar goed observerend. Het vuur welke de manen waren van de Ponyta waren flink heet, waardoor het snel ongemakkelijk werd en eigenlijk wou Lilac de Flame Horse Pokémon snel weer laten terug keren. Al deed ze dit niet, dit was een keertje voor de verandering.