[ORAS toernooi - 2e Ronde] Alexander Archer vs Silvie Sakura

Silvie keek verbaast op toen haar overwinning werd aangegeven. De brunette keek op en zag dat de scheidsrechter zijn vlag in haar richting had opgeheven. Nova achter haar brulde enthousiast en porde haar trainer in de rug. Silvie viel bijna door de kracht van de draak en draaide zich om. Ze aaide Nova over haar snuit en voelde nog een por. Deze keer niet van haar eigen pokémon, maar van de Beautifly die was komen aanvliegen. De Trapinch kwam er ook aan en al snel bewoog de aarde en stak de kleine, zandkleurige, ronde kop van de pokémon uit het zand. ‘Goed gedaan,’ glimlachte Silvie tegen de twee pokémon. Het was leuk om mee te doen in dit gevecht, maar een tweede overwinning kon ze  niet garanderen. De brunette rommelde in haar tas en haalde er een doosje uit, daar bewaarde ze de snacks voor haar pokémon in. Nu hadden haar geleende pokémon ook wel wat verdient. De Beautifly en Trapinch kregen beide een poképuff die ze vrolijk opaten. Een beledigde brul kwam van achter Silvie. Het meisje draaide zich om en keek in de glinsterende ogen van Nova, die duidelijk ook een poképuff wilde, of vijf. Grinnikend gaf de brunette haar draak een paar snoepjes en draaide zich om naar haar twee geleende pokémon. Toen die hun lekkers op hadden liet ze de pokémon terug in hun pokéballen en liep richting de zaal waar ze de dieren had gekregen.
Binnen was het redelijk druk, van deelnemers en bezoekers, Silvie keek om zich heen op zoek naar de plek waar ze haar Trapinch en Beautifly kon helen. Ergens moest een zuster uit een van de  pokécenters uit Lumiose zijn die de pokémons genas zodat je verder kon naar je volgende wedstrijd. Na even zoeken vond de brunette de plek die ze zocht, een van de pokécenter zusters stond naast een vervoerbaar apparaat waar je pokémons kon opladen. Silvie liep naar voren en gaf haar twee pokéballen af, niemand kwam al te dichtbij door Nova die verbaast om zich heen keek. Alsof ze niet begreep waarom mensen schrik van haar hadden. Toen Silvie haar twee pokéballen terug had liep ze richting de plek met een tv scherm waar de andere gevechten werden op afgebeeld. Na de gevechten zou er vast een pauze komen, voor de deelnemers de kans om hun pokémons op te laden en te leren wie hun volgende tegenstander was. Silvie keek om een plek te vinden waar ze kon wachten tot de overgebleven gevechten waren afgelopen. Ze vond een plek op een bankje in de buurt van het scherm waar ze kon zien hoe de andere gevechten verliepen. Lynn won van Abigail na haar, die was in elk geval ook door. De brunette wist dat Lynn de vorige keer het gevecht in Ambrette had gewonnen, ook een fossiel, maar dat was geen garantie voor deze keer. Daarna was er een gevecht tussen twee mensen die ze niet kende en daarna zag ze Lillium het veld op komen. Die had vorige keer in Ambrette van haar gewonnen. Jammer genoeg verloor ze deze keer, geen kans op een rematch. Niet dat ze die wilde, Silvie kon het nooit zo veel schelen, verliezen of winnen. Het ging er voor haar om dat je plezier maakte met je pokémon. Het laatste gevecht ging tussen Lubbock, die ze een keer in Lumiose had gezien, en ene Vivienne. Tot haar plezier zag Silvie dat Lubbock door ging naar de volgende ronde. Misschien was zijn kleine spin al geëvolueerd, insectpokémon evolueerden erg snel. Maar het kon ook zijn dat de pokémon in bezit was van een everstone en niet evolueerde, voor nu.
Na het laatste gevecht stond de brunette op, net als haar pokémon, en liep richting de balie om de volgende gevechten te zien. Ze kreeg weer een nieuw schema en zag dat ze tegen een Alexander, hij had, als ze het zich goed herinnerde, voor haar gevochten en gewonnen van Aiden. Ze moest als laatste. Silvie zuchtte en liep weer terug naar het bankje, ze kon beter de wedstrijden bekijken dan ergens gaan staan wachten. Misschien moest ze als ze door ging tegen Lynn of Lubbock, zou kunnen, maar of ze door ging? Ze zou het niet kunnen zeggen, maar het maakte niet uit. Het meedoen was al leuk genoeg en ze hoefde geen fossiel te winnen, ze had er een in haar vriend safari als het goed was. De gevechten gingen voorbij, al lette Silvie niet echt op, ze was vooral bezig met Nova die lekker lag te ontspannen onder de streling van haar trainer. ‘Laten we zo gaan,’ mompelde de brunette tegen haar pokémon terwijl het laatste gevecht bezig was, Lynn was tegen een jongeman aan het vechten, maar na de eerste minuten had ze haar aandacht verloren. Silvie was halverwege de gevechten opgestaan omdat ze zich had bedacht dat het slim was om te weten tegen welke pokémon ze moest vechten. Ze was er achter gekomen dat ze in het nadeel was, en tegelijkertijd in het voordeel. Een gras en elektrische pokémon waren in het bezit van haar tegenstander. Trapinch was in het nadeel van de Shiftry, maar heel erg in het voordeel van de Manectric, bij Beautifly was het andersom, ze was sterk tegen de Shiftry, maar ze moest niet tegen de Manectric vechten. Nu stond de brunette weer op omdat het gevecht bijna was afgelopen.

Silvie liep het podium op, nu mocht ze kijken of Trapinch en Beautifly sterk genoeg waren om naar de volgende ronde te mogen. Ze haalde haar pokéballen tevoorschijn en liet haar twee geleende pokémons er uit. De Beautifly en Trapinch hadden een vernieuwd enthousiasme voor het gevecht nu ze weer waren opgeladen. Nova brulde ook zachtjes en had een opgewonden blik in haar ogen.  Silvie glimlachte en keek over het veld. Opeens werd alles donker en zag ze alleen stof. Een geamuseerde brul klonk achter haar. Silvie trok de muts van haar trui van haar hoofd en keek Nova aan, de draak  had een vrolijke glinstering in haar ogen. Het meisje schudde haar hoofd en keek de Salamence met een geamuseerde blik aan. Ze draaide zich weer om naar het veld, haar pokémon stonden klaar. Even dacht Silvie dat het vast geen goede eerste indruk was, als je pokémon je aan het plagen was.

Yes! Hij had gewonnen van die andere trainer! Een grote grijns was verschenen op zijn gezicht op het moment dat hij als winnaar van het terrein af mocht gaan, afwachten hoe zijn volgende ronde zou zijn. Maar de eerste ronde had hij in ieder geval al gehaald, de helft van de trainers waar ze mee waren begonnen waren afgevallen en dat idee beviel hem wel. Zijn pokémon waren uitgeput en daarom bracht hij ze naar de plek waar ze genezen konden worden, voordat hij gewoon wat ging rondhangen door de stad. Veel was er niet te doen voor hem, er waren teveel mensen om hem heen en dat was ook een reden waarom hij zo'n soort steden nooit leuk had gevonden, maar hij moest het er op het moment maar mee doen. Er kwam een omroep dat de volgende spelers zich moesten melden en zo snel als hij kon liep hij weer terug. Tijd voor het volgende gevecht!

Voor hem stond een meisje en hij kon niets anders doen dan geërgerd zuchten en met zijn ogen rollen toen de Salamance een truc uithaalde met zijn trainer. Moest ze die pokémon niet weghalen? Als hij het gevecht zou verstoren dan zou hij daar in ieder geval niet zo heel blij mee zijn. Voor hem stond een Trapinch en een Beautifly en ergens hoopte hij dat hij die twee pokémon wel kon verslaan met zijn Shiftry en Manetric. Hij haalde zijn twee pokéballs tevoorschijn en haalde eerst de Shiftry en daarna de Manectric eruit. De Manectric liet elektriciteit over zijn lichaam heen gaan en zachtjes grinnikte hij, die pokémon was dus weer opgeladen. Enthousiast zoals hij in het vorige gevecht ook was, met een zekere vechtlust om te vechten. De shiftry was meer geconcentreerd en kalm en met zijn moordende blik staarde hij de pokémon voor hem aan. De Trapinch zou goed tegen de elektrische aanvallen van de Manectric kunnen, maar daar in tegen was hij zwak tegen het gras type, zijn Shiftry. De Beautifly was daarnaast zwak tegen elektriciteit, dus hij wist meteen al wie hij ging aanvallen. Manectric, doe Thunder Wave op de Beautifly en probeer hem uit de lucht te halen met een Bite!" De Manectric schoot een Thunder Wave op de Beautifly af, wat zo snel als de bliksem op de Beautifly afkwam. Meteen rende de Manectric erachteraan, om dichtbij de Beautifly in de lucht te springen nadat ze geraakt was door Thunder Wave, en een Bite op haar probeerde uit te oefenen. Alex hoopte dat dit snel genoeg achter elkaar was geweest, snel genoeg om de Beautifly op de grond te krijgen. Want een vliegende pokémon op de grond was altijd een ramp voor deze pokémon. Vleugels waren namelijk hun alles. "Nu Shiftry! Doe Leaf Tornado op de Trapinch, vervolgd door Feint Attack!" Scherpe bladeren verschenen rond de Trapinch, die om hem heen begonnen te draaien en zo mogelijk schade probeerden aan te brengen. Nadat de bladeren expres gezakt waren, stond de Shiftry al bij de pokémon en probeerde deze een klap uit te delen aan de Trapinch.

Silvie zag de twee pokémon van haar tegenstander verschijnen en stelde zich in op het gevecht. Nova wist dat ze nu niet meer kon spelen en ging rustig liggen achter haar trainer. De Salamence was in een korte tijd veel meer volwassen geworden dan eerst, en ze was nog geen half jaar oud. Zo als verwacht viel de Manectric Beautifly aan en de Shiftry Trapinch. Silvie dacht snel na, wat kon ze in haar voordeel gebruiken? De thunder wave kon ze niet tegenhouden, maar misschien kon ze de bite verhinderen. Beautifly was immuun voor grondaanvallen. 'Trapinch, earth power op de Manectric,' reageerde ze. De grond onder de Manectric leek te ontploffen, zo zou hij in elk geval niet in de buurt van de vlinder kunnen komen, die wat last leek te hebben van de thunder wave. Silvie zag dat haar Trapinch werd omringd door een bladerstorm, dat was niet goed, de oorzaak was de Shiftry. 'Dig.' Direct na de aanval verdween de grondpokémon onder de aarde waardoor de Shiftry bij een gat stond toen die naar voren kwam. Een handige manier om je tegenstander te ontwijken. De Beautifly had duidelijk last van haar status conditie, maar hield het vol hoger in de lucht te vliegen. Het was niet fantastisch hoog, maar wel genoeg. 'Silver wind.' Silvie keek naar haar geleende pokémon die er in slaagde kleine vlokjes van haar vleugels op beide tegenstander af te schieten. 'Air cutter.' Het was het proberen waard, maar het lukte de Beautifly niet met haar vleugels de krachtige wind af te vuren. Ondertussen kwam Trapinch ook weer boven onder de poten van de Manectric om een poging te doen zich stevig vast te bijten met crunch.

Voordat hij het wist was de Beautifly alweer te hoog omhoog gegaan om de bite van zijn Manectric te ontwijken. Een aanval werd op zijn Manectric uitgevoerd door de Trapinch, Earth power zogenaamd. De grond onder de poten van zijn Manectric ontplofte en er was geen ontwijken aan, allen maar eruit komen. "Ga daar weg!" Zijn Manectric luisterde naar zijn woorden en sprong zo snel als hij kon weg van de ontploffing, natuurlijk geraakt door een paar brokstenen van de aarde. Voordat zijn Shiftry een verdere aanval kon doen, riep het meisje Dig, waardoor de pokémon onder de grond verdween. Hij slaakte een diepe zucht. Waarom had zijn zo'n lastige pokémon? De een vloog en de ander kon onder de grond gaan. Hij kon alleen maar op de grond blijven. Een Silver Wind werd op zijn pokémon afgericht. "Shiftry, doe Whirlwind om het af te slaan!" De poeder werd succesvol van zijn twee pokémon afgehouden en gericht op de Beautifly zelf, al zou het haar niet veel uitmaken waarschijnlijk. Al had Alex daar geen idee van. Een volgende aanval kwam, althans, dat was het plan, maar de Beautifly leek niet in staat te zijn om de krachtige wind af te vuren. Gelukkig maar. Plots verscheen de Trapinch onder de voeten van Manectric en voordat Alexander kon reageren, had deze al in een van de poten van Manectric gebeten. De pokémon gromde het meteen uit van de pijn. "Doe Fire fang!" Gelukkgi was zijn Manectric redelijk soepel en zo snel als hij kon schoot hij met brandende kaken op het lichaam van de Trapinch af. Hopelijk zou het raken en pijn doen. "Shiftry, doe Razor leaf op de Beautifly en probeer haar uit de lucht te krijgen!" Scherpe bladeren schoten op de Beautifly af en hopelijk zouden ze raak zijn tegen haar vleugels, zodat de vliegende pokémon naar beneden zou vallen. Hopelijk zou zijn Manectric dan vrij zijn en kon hij een elektrische aanval op haar uitoefenen.

De helft van de aanvallen raakten, net als bij haar pokémon net. De Manectric beet in de Trapinch die het niet al te fijn leek te vinden. Silvie dacht snel na, de meeste aanvallen van de grondpokémon waren fysiek, ze moest het doen met die die dat niet waren. Rock slide, nee, earth power, die was al gebruikt. 'Sand tombe.' De Trapinch hield op met spartelen en een zandstorm omringde hem en de Manectric. Misschien zou het ook wat schade doen aan de grondpokémon, maar dat maakte niet veel uit voor de aanval. De Beautifly was moeilijker, aangezien het een insectsoort was leerde die niet fantastisch goede aanvallen, maar gelukkig wel een paar die de energie herstelden. Scherpe bladeren werden op de vlinder af gevuurd. Die zou waarschijnlijk raken aangezien de vlinder paralized was en niet goed kon bewegen. Maar het was wel mogelijk de aanval wat te verminderen. 'Whirlwind, en morning sun.' Silvie keek naar haar geleende Beautifly, die vuurde een wervelwind op de bladeren af waardoor een deel ervan werd weggeleid uit de baan die ze moesten volgen. De andere bladeren sneden de vlinder, vooral in zijn vleugels, waardoor die gedwongen werd lager te vliegen. Na een mislukte poging tot morning sun lukte het de pokémon toch weer een groot deel van haar energie te herstellen. De Beautifly vloog meteen een stuk zelfverzekerder in de lucht, al bevond ze zich nu wel gevaarlijk dichtbij de grond.

De zandstorm die de Trapinch had gemaakt, kwam zelfs tot aan hem en dwong hem ertoe om zijn ogen fijn te knijpen. Hij kon zijn pokémon niet goed zien nu en daarom kon hij niet veel zeggen tegen zijn Manectric. "Doe een Whirlwind op die zandstorm!" Zijn Shiftry stond namelijk vrij, dus dan kon hij de zandstorm best ongedaan maken, als het zo zou lukken. Zijn Manectric werd weer zichtbaar en zo ook de Trapinch, wat hij wel kon zien was dat de Manectric redelijk geraakt was door de storm. Hij zag er moe uit, maar dat betekende niet dat Alex het op zou geven. De Beautifly zag er ook redelijk slecht aan toe, net zoals zijn Manectric die de meeste aanvallen op zich had gekregen. De elektrische pokémon leek hem even aan te kijken en een klein knikje maakte duidelijk dat hij klaar was om verder te gaan. De Beautifly was, zoals gehoopt, alweer wat lager op de grond en dat was het moment voor zijn Manectric om toe te slaan. Hopelijk zou het lukken. "Manectric, ren naar voren!" Zijn Manectric schoot naar voren, geheel uit het niets, hopelijk zou de Trapinch hem niet nog kunnen grijpen. "Doe Discharge zodra je bij de Beautifly bent!" En dat was ook precies wat gebeurde. Recht onder de vliegende Beautifly, deed Manectric zijn Discharge, waardoor elektriciteit door de lucht vloog en hopelijk ook wat schade zou aanbrengen bij de Beautifly. "Shiftry, doe Razor Leaf en daarna Whirlwind om het effect groter te maken!" En dat was precies wat de pokémon deed, alleen nu ging zijn Razor leaf richting de Trapinch en niet richting de Beautifly. Ondertussen deed de Beautifly Whirlwind en Morning Sun. Zijn Manectric werd daardoor redelijk uit balans gehaalt, waardoor deze de rest van zijn aanval moest staken.

Ik vergeet altijd midden in de post dat je nog verdere aanvallen hebt gedaan oops haha. Ik heb ze aan het einde erin gezet :'D

Silvie keek naar de Beautifly die het nu het zwaarst had, de meeste aanvallen werden op de vlinder gericht al was die niet de sterkste van het duo. Aangezien de Manectric waarschijnlijk nog onder de invloed van de sand tombe was zou dat ook nog wat schade doen. Nu er niet op Trapinch werd gelet kon die maar beter verdwijnen. Als de grondpokémon zijn teammaatje moest helpen kon dat beter als hij al zijn krachten had, de Trapinch had geen handige aanval als morning sun. 'Dig.' Silvie keek naar hoe de Trapinch onder de grond verdween, hierdoor ook nog aanvallen ontwijkend. Ze bleef er bij dat het een erg fijne aanval was. De Beautifly had het moeilijk met de elektrische aanvallen, de morning sun had wel wat energie hersteld, maar lang niet alles. Het was lastig als je maar een pokémon had die echt krachtige aanvallen kende. Nu de vlinder wat kracht was verloren was het handig de pokémon wat veiligheid te geven. De Trapinch kwam boven onder de vlinder, in de buurt van de Manectric aangezien de Shiftry ergens anders stond, en gooide modder naar de hond zijn ogen, mud-slap. Jammer genoeg stonden ze nu bij elkaar en waren ze een makkelijk doelwit. Silvie dacht na over wat ze kon doen, alleen was de Beautifly een makkelijk doelwit, maar ook niet sterk.

Maakt niet uit :P

De Trapinch verdween weer en daardoor werd de aanval die de Shiftry had afgeschoten ontweken. Geërgerd keek hij toe hoe er nog maar één pokémon van haar op het veld stond. Als dit nou eens gewoon een harde vloer was geweest, was het haar nooit gelukt om dig te doen! Stomme grond. Hij moest het er maar van maken en daarom besloot hij gewoon een aanval te richten op de Beautifly, maar die tijd kreeg hij niet eens. Het vieze mormel kwam weer naar boven en gooide modder in de ogen van de Manectric, die ongecontroleerd begon te bewegen. Hij sloot zijn ogen en haalde even diep adem. Oké, hier was hij klaar voor. "Manectric, blijf stil staan." Zijn pokémon gehoorzaamde. "Shiftry, doe Razor leaf op de Beautifly en Trapinch!" Hij hoopte dat het zou raken, op allebei. De bladeren kwamen dichterbij en dichterbij en op het moment dat ze dichtbij genoeg waren besloot hij dat zijn Manectric ook kon toeslaan. "Discharge!" Zijn pokémon hoefde niet echt te richten voor deze aanval, want om hem heen zou zich bliksem vormen, die alle pokémon om hem heen zou aanraken. Zowel de Trapinch en Beautifly en de razor leafs waren ook net aangekomen, waardoor de aanval dubbelop was. Hij hoopte eigenlijk dat het goed zou raken. Zijn Manectric had nog steeds modder in zijn ogen en die probeerde hij er tevergeefs uit te vegen. Wat een rot aanval!

De Manectric leek de modder niet echt te waarderen, aangezien de hond wild bewoog en pas stopte op commando. Silvie grijnsde, dit maakte het wel een beetje moeilijker voor de elektrische pokémon om te raken. Maar aan de andere kant was de Shiftry gevaarlijker met zijn grasaanvallen en voordeel tegen grondsoort aanvallen. Dan had je de Beautifly wél weer hard nodig. Misschien was het handiger als de graspokémon net zo in moeilijkheden kwam als de vlinder. Maar hij zou het kunnen ontwijken met zijn luchtaanvallen. Nu lagen haar twee geleende pokémon onder vuur en was het slimmer zich daar op te concentreren. Een razor leaf kwam op beide pokémon af, gevolgd door een discharge. Trapinch zou de aanval makkelijk kunnen ontwijken, maar de Beautifly niet. Silvie dacht kort na, om de razor leaf te ontwijken was het te laat, maar ze kon nog wat tegen de discharge doen. De bladeren sloegen op beide pokémon in en lieten kleine sneetjes achter op de twee dieren. De discharge van de Manectric kwam ook snel dichtbij. 'Trapinch, bescherm Beautifly.' De kleine, zandkleurige pokémon liet de vlinder achter zich vliegen en ving de klap op. De elektriciteit ging door de Trapinch heen en verdween in de aarde, dit alles zonder een schrammetje te maken op de grondpokémon. Silvie glimlachte, immuniteit was zo handig. En nu. De Manectric had nog steeds last van de modder en kon niet zo veel als de Shiftry. 'Rock slide.' Trapinch liet stenen op de twee tegenstanders afvliegen, dat zou die wel even bezig houden. 'Beautifly, stun spore en gust, Shiftry.' Silvie dacht dat als het zou lukken dat in lek geval een deel van de dreiging van de graspokémon weg was. De vlinder trok een wat gepijnigde blik, dat kwam hoogstwaarschijnlijk door de paralize, en slaagde er met wat moeite in een geel poeder tevoorschijn te toveren. 'Dig,' Silvie zag de Trapinch onder de grond verdwijnen, zo zou die niet een status conditie krijgen. Met wat zwakke vleugelslagen, het was een soort halve gust, werd het poeder naar de tegenstanders van de Beautifly geblazen. De vlinder hield dapper stand, maar had duidelijk moeite met de aanvallen. De Manectric zou waarschijnlijk geen last hebben van het poeder, die had ook een bepaalde immuniteit, maar als de Shiftry onder invloed zou zijn... Het zou niet zo makkelijk over gaan als bij de elektrische hond. Silvie keek naar haar geleende pokémon die momenteel boven de grond was, het was allemaal wat veel voor de vlinder. De Beautifly fladderde neer en lande op de grond met een vermoeide blik, lang zou ze het niet volhouden.

Alexander bekeek zijn pokémon even, in een moment dat de andere pokémon zich probeerden te beschermen tegen de aanvallen. Zijn Manectric zag er behoorlijk toegetakeld uit en zijn Shiftry zag er juist best sterk uit, maar hij wist dat hij ze allebei nog redelijk kon gebruiken, totdat ze neer zouden vallen waren ze vast nog bruikbaar. Misschien de Manectric niet veel meer met de fysieke tackle aanvallen, maar wel met andere aanvallen. De Manectric werd geraakt door de Rock Slide, maar de Shiftry wist deze behendig te ontwijken. Zijn Shiftry was nu echter het target en zodra de Trapinch dig had uitgevoerd, kwam de poeder zijn kant op. "Whirlw-" Te laat. Zijn shiftry werd geraakt, maar probeerde de whirlwind nog uit te voeren. Misschien dat het zou terugkaatsen op de beautifly, maar de kans dat die daardoor nog meer paralized zou worden was klein. Zijn Shiftry kon nog amper bewegen en voor een Shiftry was dat juist alles. Hij moest een uitweg bedenken, maar wat wist hij niet. Zijn Manectric wist de aanval echter wel te ontwijken, doordat de whirlwind nog net alles voor de pokémon had weg weten te waaien. Ondertussen was deze bezig met de modder uit zijn ogen te krijgen en uiteindelijk was het hem ook deels gelukt, met een open oog en een dichtgeknepen oog keek hij weer omhoog. "Doe Thunder fang!" Manectric strompelde wat op zijn tegenstander af, gepijnigd door de rock slide en alle aanvallen die hij te verduren had gehad en zette vervolgens vol nieuwe strijdlust zijn tanden in de beautifly, om een schok toe te dienen, die misschien iets slapper was geworden doordat de pokémon ook al erg toegetakeld was.

Silvie keek toe hoe de Shiftry werd geraakt door de stun spore, nu zou een deel van de aanvallen niet kunnen worden uitgevoerd. Dat werkte weer in haar voordeel. Beautifly zat nu op de grond, ze had het erg moeilijk met alle schade die ze had geleden en haar eigen status conditie. De Manectric werd niet geraakt door de poeder, niet dat het wat uitmaakte, hij was immuun tegen de elektriciteit. De hond kwam naar voren en beet de vlinder met zijn overgebleven kracht. De elektrische schok was pijnlijk voor de deels vliegende pokémon. Naast de twee pokémon bewoog de grond en kwam Trapinch tevoorschijn. 'Crunch.' Silvie keek naar de pokémons op de grond. Beautifly had meer energie nodig als ze bij bewustzijn wilde blijven. Trapinch beet zich op zijn beurt vast in de poot van de Manectric met een venijnige blik in zijn ogen. 'Morning sun,' Silvie keek naar de Beautifly die nog eens energie haalde uit de herfstzon. De aanval kon niet nog erg veel vaker worden uitgevoerd. De Shiftry was nu even buiten bereik, en de Beautifly had nog niet genoeg energie om een luchtaanval te doen. Het was even afwachten.