[ORAS toernooi - Finale] Silvie Sakura vs Lynn Xavier

Silvie keek op, had ze gewonnen? Alweer? De vlag van de scheids hing haar kant op... dan was ze door naar de finale! Nova brulde opgewonden en gaf haar trainer een duw met haar snuit. Silvie keek wat verbijstert, maar herstelde zich al snel. Beautifly, een ervaren pokémon, kwam al meteen haar kant op en fladderde vrolijk voor de brunettes neus. Trapinch kwam ook boven en keek met wat waarschijnlijk vrolijkheid was uit zijn ogen. Silvie draaide zich om en keek even naar haar Salamence. Nu moest ze tegen Lynn, iemand die een Eevee had overgenomen. Lynn had al een keer een toernooi gewonnen, maar dat was geen garantie op een tweede overwinnen en fossiel. 'L-Laten we gaan,' mompelde Silvie noch steeds wat licht verbijstert tegen de drie pokémon om haar heen.

Silvie liep voor de laatste keer het podium op, ze stond in de finale. Nova stond achter haar en keek met een blik die zei: We zijn al zo ver gekomen, nu gaan we het ook afmaken. Kortom, de Salamence leek te willen winnen. Beautifly en Trapinch werden uit hun pokébal gehaald en stonden klaar op hun kant van het poduim. Met een zelfverzekerde blik keek Silvie over het podium, veel zelfverzekerder dan ze zich voelde. Met zenuwachtige kriebels in haar buik wachtte ze tot het gevecht zou beginnen.

Voor de derde keer die dag stapte het zwartharige meisje het openluchttheather binnen, in haar ene  hand twee verkleine Pokéballs met daarin twee volledig geheelde Pokémon en haar hand in een vestzak gestoken. Op de één of andere manier had ze het weer geflikt, bedacht Lynn zich terwijl ze later dan de gewoonte was geworden naar haar vak liep. Normaal gesproken was het meisje altijd veels te vroeg verschenen om nog wat te kunnen oefenen, maar mede door het ongeloof dat het weer gelukt was, was het daar deze keer niet van gekomen. De Liepard naast het meisje, Zara, leek aan haar gedrag te zien echter al van tevoren gedacht te hebben dat haar Trainer het tot de finale zou schoppen. Voor de tweede keer. De paarse Pokémon keek rustig om zich heen en leek al helemaal gewend te zijn aan het publiek en het openluchttheather zelf, in tegenstelling tot haar maatje. Lynn schudde wat afwezig haar hoofd. Ze kon het eigenlijk nog steeds niet geloven en vroeg zich onuitgesproken af waaraan ze al die meevallers aan te danken had. Was het een soort verontschuldiging van het leven, werd ze nu terugbetaald voor haar ouderloze jeugd? De jonge Trainer grinnikte bij die idiote gedachte en zag ondertussen dat ze bijna bij het op de grond gekalkte vak aangekomen was. Het leven bood geen verontschuldigingen aan, al zou dat dan moeten betekenen dat ze toch iets goed deed.
Met haar beide voeten stond Lynn nu in haar vak en wierp een blik op haar maatje. De katachtige Pokémon leek haar een grijns vol vertrouwen toe te werpen en Lynn beantwoordde het trouwe gebaar van de Liepard met een glimlach en een stevige aai. "Goed, laten we dit doen." Mompelde de jonge Trainer terwijl ze de twee Pokéballs in haar hand vergrootte en opwierp. De inmiddels bekende Loudred en Snorunt draaiden zich naar hun tijdelijke Trainer toe en lieten enthousiaste geluiden horen. Lynn keek met een glimlach beide Pokémon een moment aan voordat ze sprak: "Onze oude tactiek blijkt te werken, daarom zal ik hem ook maar niet veranderen; probeer zo veel mogelijk schade aan te tegenstander toe te brengen en misschien lukt het ons dan nog wel een keertje.". Om de één of andere reden leek het haar nogal onwaarschijnlijk, maar het was het proberen waard. Een sterk nieuw teamlid dat goed in de groep paste was altijd welkom, het feit dat ze dan voor de tweede keer een toernooi had gewonnen boeide Lynn nogal weinig. Zowel de grote, vierkante Pokémon als de kleine, driehoekige lieten opnieuw een opgewekt geluid horen en het zwartharige meisje richtte haar blik met een glimlachje op de over kant van het veld.
Hé.. Nòg een bekend gezicht! Meteen schoot de naam van de brunette aan de overkant Lynn te binnen, en de jonge Trainer stak haar hand op als groet. "Silvie, hey! Succes," Na haar begroeting geroepen te hebben, gleed Lynns blik naar de Pokémon van haar tegenstander. Al snel werd ook Lynns Pokédex tevoorschijn gehaald en op de twee Pokémon gericht, waarna Lynn wist met welke tegenstanders Loudred en Snorunt te maken zouden hebben. Het zwartharige meisje knikte, zette een pasje naar achteren zodat ze in het midden van het vak stond en begon: "Snorunt, ga achter Loudred staan en gebruik Double team! Loudred, gebruik Uproar!". Op hetzelfde moment dat alleen Lynn kon zien dat er nu in plaats van maar één Snow Hat Pokémon, een groep van de Pokémonsoort achter te Loudred stond, werden keiharde geluidsgolven op zowel de Beautifly als de Trapinch afgevuurd. "Op Trapinch af met Stomp, Loudred!" De grote, paarse Pokémon schoot recht op zijn oranje tegenstander af en Lynns tegenstander zou nu ook zicht hebben op de groep Snorunts. "Gebruik afwisselend Ice Shard en Icy Wind op Beautifly, maar houd afstand!" Commandeerde Lynn vervolgens, haar blik strak op de Pokémon van tegenstander gericht. Een gigantische wolk van ijskoude wind en vlijmscherpe scherven geproduceerd door de grote groep stilstaande Snorunts schoot op de vliegende Pokémon af en benam hopelijk ook voor een deel Silvie's zicht. De geconcentreerde frons was weer op Lynns gezicht verschenen en de jonge Trainer was haar eerdere ongeloof alweer helemaal vergeten, zich volledig focussend op de komende reactie van de bekende persoon tegenover haar.

Silvie hief ook haar hand op als begroeting richting Lynn, ze kende haar niet echt, maar iemand groeten was altijd vriendelijk. Er werd niet echt terug gehouden, vele Snorunts stonden op het veld en een uproar kwam ook hun kant op. 'Beautifly, air cutter om de Snorunts weg te werken,' Silvie keek naar de vlinder die met krachtige vleugelslagen de dubbelgangers weg werkte. Het was jammer dat Beautifly en Trapinch niet echt pokémon waren die elkaar konden verdedigen. Dan moesten ze maar het beste van maken met aanvallen om elkaar te beschermen. 'Trapinch, dig, Beautifly, hoger,' dig zou de geluidsaanval in elk geval neutraliseren, maar Beautifly was hier een makkelijk doelwit. Misschien was de schade te beperken als die hoger ging vliegen. Na even kwam Trapinch weer boven in de buurt van een paar Snorunts, waarschijnlijk dubbelgangers. De Loudred kwam de grondpokémons richting uit en de Snorunts werden op Beautifly af gestuurt.
De vlinder kon niet tegen de ijsaanvallen. Silvie dacht kort na, het kwam weer eens op Trapinch aan. 'Trapinch, bescherm Beautifly met een rock slide.' De kleine, zandkleurige pokémon vormde stenen uit het niets en richtte die in de buurt van de aanvallende Snorunts. De vlinder werd geraakt door een paar scherven scherp ijs, maar door de stenen kon ze wat bescherming vinden voor de andere aanvallen. Silvie keek tevreden naar de vliegende pokémon, die zou de gevallen stenen als schild kunnen gebruiken tegen de komende aanvallen van de Snorunts. Nu was er alleen nog de Loudred die bijna bij Trapinch was aangekomen met zijn stomp. 'Trapinch, superpower.' Silvie keek naar de kleine pokémon die zich op de aankomende, paarse pokémon richtte en even kracht spaarde voor de sterke aanval die hij zo zou gebruiken. Trapinch kwam in actie vlak voor de Loudred bij hem was. De kleine pokémon sloeg met een gigantische kracht zijn kop tegen de kleine buik van de aanvallende pokémon. Zo zou die in elk geval wat schade krijgen van de super effectieve aanval.

Een Air Cutter werd ingezet om ervoor te zorgen dat er minder Snorunts op het veld kwamen te staan. Dit was redelijk effectief: ongeveer de helft van de clones spatten uiteen in glinsterende scherven terwijl de andere helft, inclusief de echte Ice Hat Pokémon, doorgingen met hun aanvallen uitvoeren. Lynn besloot dat het tijd was om wat meer in de aanval te gaan. "Snorunts, ga meer op Beautifly af!" De kleine, driehoekige Pokémon zetten er flink de pas in en gingen op hun tegenstander af. Ze waren ongeveer tot halverwege genaderd toen er plots brokken steen tussen het kleine legertje en de vliegende Pokémon verschenen die de Snorunts deden afremmen.
Op het moment dat de jonge Trainer een nieuw commando aan de Ice-type Pokémon wilde geven, zag ze dat Loudred zijn doel genaderd was en dat hij zo een aanval van het Fight-type te verduren zou krijgen. Niet bepaald wat Lynn wilde. "Snorunt, Ice Shard op Trapinch! Gebruik daarna Icy Wind op de grond en zorg dat de bij je teamgenoot komt!" Haast meteen schoten er twee messen van ijs door de lucht, recht op de Trapinch af. Lynn wierp nog een laatste blik op de Snorunt, die in een mum van tijd een laag ijs op de grond liet staan en zich met een aanloop  op het ijs zette en zo op de Trapinch afschoot, een nieuw paar Ice Shards in zijn pootjes geklemd. Lynns ogen flitsten weer naar de Loudred, de Superpower viel haast niet te ontwijken vanwege de kleine afstand tussen de twee Pokémon, maar misschien viel er nog wel een ander voordeel uit te halen. "Loudred, gebruik je armen om je te beschermen en doe tegelijkertijd Supersonic!" Net op het moment dat de Trapinch de Loud Voice Pokémon tegen zijn buik zou raken, bewoog de Loudred zijn zware armen krachtig naar beneden, waardoor de schade wat beperkter bleef. Superpower bleef echter een sterke en supereffectieve aanval en dat was ook wel te zien. Niet erg goed, zo aan het begin van een gevecht. Al was het natuurlijk wel fijn dat de defense en Attack van de Trapinch nu omlaag zouden gaan.
De geconcentreerde frons op Lynns gezicht Werd iets kleiner terwijl de jonge Trainer toekeek hoe het verwarrende bolletje op er kleine afstand op de Trapinch afgeschoten werd, en hoe de Snorunt aan kwam glijden terwijl die zijn ijsscherven op de Trapinch af lanceerde. "Snorunt, gebruik Icy Wind op beide tegenstanders!" De ijskoude wolk werd in de richting van zowel de Beautifly als de Trapinch gestuurd, waarna de kleine Ice Hat Pokémon, beschermend tegenover zijn teamgenoot, op de rug van de Trapinch sprong om vervolgens een Ice Fang te gebruiken.

Silvie keek naar Trapinch die het nu zwaar te verduren kreeg. De super effectieve ijsaanvallen werden tegen de kleine pokémon ingezet en die kreeg er duidelijk schade van. De grondpokémon sloeg op de Loudred in, maar zou het duidelijk niet meer lang volhouden. "Trapinch, dig. Beautifly, stun spore en attract." De Beautifly vloog van achter een steen op en liet gele sporen op haar tegenstanders los op het moment dat haar teamgenoot onder de grond ontsnapte. Ook liet de vlinder kort daarna een waterval van hartjes los die om de Loudred cirkelden en hem, als het een hij was, verliefd maakte op de vlinder. "Air cutter om de andere Snorunts kapot te maken." Silvie keek naar de Beautifly die met haar vleugels sloeg en de overige klonen kapot maakte. Nu zou Trapinch maar een doelwit hebben om te raken, al zou hij waarschijnlijk toch de goede hebben geraakt aangezien hij kon voelen waar de Snorunt stond. Trapinch kwam onder de grond vandaan en beet zich hard vast in de ijspokémon. Waarschijnlijk mocht hij die niet zo. Silvie keek toe en besloot er van gebruik te maken dat de twee tegenstanders zo dicht bij elkaar waren. "Trapinch, rock slide. Beautifly, air cutter en morning sun." Trapinch liet los en rende naar achteren terwijl hij stenen vormde die hij goed gericht op de twee pokémon afschoot. Beautifly klapperde weer met haar vleugels en stuurde een wind op de Snorunt en Loudred af. Daarna haalde ze weer wat meer kracht uit de herfstzon. De stenen zouden het meeste van de pokémons verbergen, maar een extra aanval kon geen kwaad. "Sand Tomb" Silvie keek naar de zandtornado die de stenen omringden, hoe zouden ze er uit komen?