Breeder Show

Deelnemer: Mabel Greene
Naam Pokémon: Alicia
Soort Pokémon: Buneary (shiny)
Geslacht: Female
Stamboom: Despair x Mercy – Safe Haven

Vrolijk huppelde Alicia rond, Mercy keek licht bezorgd toe, maar ze was niet het type de jonge Buneary dingen te verbieden. Alicia kwam van de fokkerij waar ze niet overeen kon komen met de andere konijnen vanwege haar roze vachtje. Maar het was echt een geweldig leuke pokémon, vooral om naar te kijken. Alicia was het type dat met iedereen vrienden wilde zijn, en ze was veel te goed van vertrouwen. Het compleet tegenovergestelde van Mercy zo gezegd. De shiny Lopunny had de zorg over de jonge Buneary op zich gekregen. Hoewel Alicia het ook goed kon vinden met Despair, ze bleef nog liever bij de onzekere Lopunny. Misschien wilde ze voor Mercy zorgen, het was in elk geval vreselijk schattig. Mabel keek glimlachend toe, Alicia had net een rare bloem ontdekt en raakte die voorzichtig, bijna eerbiedig aan. Het was leuk om zo’n onschuldige pokémon mee te nemen op reis. Silvester was eerder het kalme, oudere teamlid, Mercy had haar onschuld verloren na haar ‘avontuur’ bij TR. De Lopunny was hard aan het trainen geweest en ze was verrassend sterk. Niet zo sterk als Silver, maar haar vechtstijl was uniek. En Amy.. tja, wie haar onschuldig noemde moest nog een keer beter kijken. Alicia was dus een welkome verandering. En vandaag waren ze in Hoenn! Mabel had op haar hart gedrukt gekregen dat ze moest meedoen aan de show, het zou goede reclame maken voor de daycare. Vooral als ze mee deed met de kleine, shiny Buneary. En Alicia bleek toch één ding gemeen te hebben met Mercy, de liefde om op het podium te staan. Vandaag was een hordeloop, al zou dat geen probleem zijn. Met al die energie Alicia had zou het wel goed komen. Mabel was op het moment alleen erg dankbaar dat Mercy het grote voorbeeld was en niet Amy, net als haar shiny teamgenoot luisterde de Buneary perfect.. oké, misschien niet perfect, maar wel een stuk beter dan Amy. Hun beurt kwam langzaam dichterbij. Mabel zuchtte en keek naar Alicia en Mercy, de rest zat veilig in hun pokéball. Alleen zij leek nerveus te zijn, zoals altijd.
Ze werden omgeroepen. Mabel zuchtte en kwam overeind, Mercy keek haar bezorgd aan en aaide haar been. “Het gaat wel,” mompelde het meisje tegen haar pokémon. Jammer genoeg moest ze de shiny Lopunny ook terug laten in haar pokéball waardoor ze achter bleef met alleen Alicia. “Ben je er klaar voor Alice?” vroeg Mabel aan de Buneary. Alice was de bijnaam van de jonge shiny, de afkorting. Net als Silver voor Silvester en Merc voor Mercy. Amy was Amy, die naam was al erg kort. Alicia liet een vrolijke ‘Buneary’ horen en liet zich oppakken door haar trainer. Mabel ademde diep in en uit en liep de ring in. Het parcours zag er oké uit, niet al te moeilijk, maar ook niet al te makkelijk. Gelukkig waren er maar drie verschillende hindernissen. De hordes, die eigenlijk meer een grap waren omdat Alicia er met gemak overheen kon springen. De tunnels, zo hoog dat het oor van de Buneary de bovenkant net zou raken. En de wip-wap. Oké, die vond Alicia misschien een beetje eng, maar het zou wel lukken. “Klaar voor?” mompelde Mabel voor de tweede keer tegen haar pokémon terwijl ze die zachtjes op de grond zette. Alicia aaide geruststellend haar trainers hand, moest ze van Mercy hebben afgekeken, en keek het meisje met veel zelfvertrouwen aan. Ze had er zin in! Het startgeluid klonk en Mabel begon te lopen. Als trainer moest ze haar pokémon wijzen waar die heen moest. De eerste horde werd met een ruime sprong genomen, niet moeilijk voor een konijntje. De tweede en derde waren ook geen probleem, al kon Mabel zich voorstellen dat pokémon met zwaardere lichamen het moeilijk vonden. Daarna kwam een tunnel waar Alicia met veel vaart doorheen schoot, met een vrolijke, maar vastberaden uitdrukking op haar snuit. Moest ze ook van Mercy hebben, dezelfde vastberadenheid. Misschien leken ze toch meer op elkaar dan ze dacht. Na nog twee hordes en een tunnel kwam de eerste wip. Licht angstig hopte de shiny Buneary het ding op terwijl ze nerveus naar haar trainer keek voor steun. Zo goed als ze kon  probeerde Mabel een geruststellende blik te geven, maar met al die pokémon om haar heen laaide haar angst in volle bloei op. Ze kon het negeren door zich op Alicia te richten, alleen op Alicia. Bij het midden van de wip bleef de Buneary even staan en zette voorzichtig passen om de wip tot omklappen te brengen. Het ding viel naar de andere kant en liet een bang konijn erop staan. Hier verloren ze wat tijd, maar toen de wip-wap compleet tot stilstand was gekomen kon Alicia er zonder problemen van af huppen.
Na een scherpe bocht kwamen er meer hordes, dubbele hordes, waar de Buneary ook veilig overheen kon springen. De tunnels daarna waren ook niet echt een uitdaging en op een paar scherpe bochten na ging het redelijk soepel. De tweede wip ging beter nu Alicia de werking begon te snappen. Mabel jogde mee en wees de pokémon aan wat ze moest doen, al voelde ze zich alsof de pokémon het ook zonder haar hulp kon. Alicia nam nog een ruime, bijna opschepperige, sprong over een andere dubbele horde en schoot een tunnel in. Misschien had ze toch wat dingen van Amy over genomen. De laatste wip kwam in zicht en deze keer ging het wel zonder problemen, niet helemaal soepel, maar wel zonder problemen. Een tunnel en twee hordes later kwamen ze aan bij de eindstreep. Alicia keek afwachtend naar haar trainer, nog steeds vol energie. Mabel glimlachte en bukte zich om de Buneary te aaien. “Goed gedaan,” mompelde ze tegen de pokémon. Alicia nam de loof vrolijk in ontvangst en wierp een korte blik op de presentator die de tijd en fouten oplas. Geen fouten, al had de tijd sneller gekund. Hopelijk werden ze daar niet op afgestraft. Alicia liet zich weer oppakken en dragen naar de wachtruimte. Mabel nam plaats op een bankje met de pokémon op schoot. Dit was minder eng dan een contest, maar net zo zenuwslopend. Uiteindelijk ging het voor haar niet om winnen, maar om te meten hoe goed ze waren. En als ze dan ook nog iets wonnen was dat een leuke bonus. Voor nu keken ze op een TV naar de andere deelnemers.