Boulevard of broken dreams

"Succesvol, dat ga ik toch wel worden," Alana glimlachte naar hem. Iedereen wou succesvol worden, haar vader ook. Haar gezicht vertrok even, die zat nu toch in de gevangenis. Ze gooide de Cognac achterover, pfoe sterk spul. "Ik jou ook niet, hoor." Alana keek hem even aan met een glimlachje, "Echt niet? Écht niet?" vroeg ze vervolgens aan hem. Tot nu toe hadden mensen haar teveel pijn gedaan, misschien was dat ook de reden dat ze nog niks had verteld over Tim. Had ze überhaupt wel verteld over Connor? Geen idee, of hij het wist dat ze wel een relatie had gehad. Allemaal duister. Maar wat ze wel wist was dat ze steeds meer de realiteit begon te verliezen, maar wat had ze dan ook verder te verliezen behalve haar pokémon?

"Heb een beetje geloof in me, wil je," zei hij en keek haar vanuit zijn ooghoek weer aan terwijl hij wat whisky naar binnen gooide. "Ik zeg het heus niet zomaar." Hij slikte een keertje en zette het glas weer neer op de bar, waarna hij met zijn hand door zijn warrige bos rood haar heen streek en toen weer naar Alana keek met een nonchalante blik in zijn groene ogen. "Natuurlijk zou ik jou geen pijn doen, je bent tot nu toe de enige persoon in mijn leven die mij nog geen pijn gedaan heeft." Een scheve glimlach kwam rond zijn lippen te liggen, het was de waarheid. Ondertussen was zijn glas weer bijgevuld door de barman, die vond het wel best, want die verdiende er toch aan dat dit tweetal hier dingen naar binnen bleef gieten.

"Heb een beetje geloof in me, wil je," klonk er, mhm. De keren dat ze in mensen geloofde braken ze haar hart keer op keer. Connor, haar vader, vrienden van vroeger... August nam nog wat van zijn Whisky, dus besloot Alana nog wat Cognac te drinken. Goed spul dit. "Ik zeg het heus niet zomaar." Nee doe ... ... ... Alana keek met haar paarse ogen in zijn groene ogen, slik. "Natuurlijk zou ik jou geen pijn doen, je bent tot nu toe de enige persoon in mijn leven die mij nog geen pijn gedaan heeft." Oh... Alana slikte even. Alana leunde voorover, naar August toe, en drukte zachtjes haar lippen tegen de zijne. Ze trok zich langzaam terug, kneep haar broek tesamen met haar handen en richtte haar blik op de vloer. "... Sorry" fluisterde ze zachtjes. "Maar... Ik denk dat ik van je hou." fluisterde ze zachtjes terwijl ze haar paarse ogen dichtkneep.

Oh snap

De roodharige nam weer een slokje van zijn glas whisky en zette het uiteindelijk maar eventjes neer op de bar. Het was eventjes stil van Alana's kant, dus draaide hij zijn hoofd naar haar. Voordat hij het wist voelde hij een paar lippen die zacht op die van hem drukten. Hij bleef zitten, niet goed wetend wat te doen. Verbazing overviel hem. De ander trok zich toen weer terug trok fronste hij lichtjes, en keek haar afwachtend aan met zijn groene ogen. Ze.. wat? Het meisje zei te denken dat ze van hem hield. "Wat..?" mompelde hij lichtjes verbaasd, nog altijd fronsend. Hij bleef stil en draaide zijn barkruk toen wat meer naar haar toe. Ze had haar ogen dichtgeknepen en blik op de vloer gericht. Was hij dan zo afschrikwekkend? Waarschijnlijk was het een combinatie van de drank en de vervelende situatie waar hij zich hiervoor in had begeven, dat hij niet lang twijfelde. Voordat hij het wist had hij zich naar voren gebogen en zijn lippen op die van haar geplant, waarbij zijn arm zich een weg om haar heen vond om haar zo nog dichter bij hem te krijgen.

Ze kon het niet, ze durfde hem niet aan te kijken. "Wat..?" klonk er, licht verbaasd. Natuurlijk was hij verbaasd. Zo romantisch had ze het niet gezegd en ze wist niet eens wat er echt gebeurde. Waarschijnlijk gemixte gevoelens die opeens allemaal eruit kwamen. Ze wist het niet meer, ze wist het helemaal niet meer. Toen ze de lippen van August voelde opende ze eerst haar ogen, licht geschrokken dat de jongen haar ook kuste, maar vervolgens sloot ook zij haar ogen en legde ze haar handen tegen zijn borstkast. Misschien omdat ze dronken waren, misschien omdat het altijd diep in haar had gelegen of misschien nog wel iets heel anders. Wat ze wel wist was dat ze op dit moment genoot. Wat er dan ook morgen zou gebeuren. Het ging om het nu, daar ging het om. Met één hand strook ze over zijn haar, terwijl ze zachtjes haar lippen drukte op de zijne.

Het viel in elk geval al mee dat ze hem niet meteen van zich afduwde. Na een paar tellen voelde hij haar hand in zijn bos rode haar, terwijl de andere nog altijd op zijn borstkas rustte. Het kon de jongen niks schelen dat er mensen zouden zijn die hen zouden zien, gezien je dit soort taferelen wel vaker zag in een bar als iedereen teveel ophad. August had besloten om in het hier en nu te leven, en nu was hij bij Alana. Hij zoende haar rustig terug alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat je zo close was met je bestie, alsof het normaal was dat je zoiets deed nadat je het uit had gemaakt met iemand die je zo liefhad. Wat maakte het allemaal nog uit? Uiteindelijk kwam het toch allemaal op hem aan. De roodharige zorgde ervoor dat het meisje nog wat dichterbij hem kwam, en beëindigde de zoen toen langzaam maar zeker. Een kleine grijns speelde rond zijn lippen, terwijl hij afwachtend naar de ander keek.

Dat ze dichterbij de jongen werd getrokken vond ze echt niet erg, als ze eerlijk was dan vond ze het nog fijn ook. Toen de jongen de kus langzaam aan beëindigde vond ze het zelfs jammer. Alana beet op haar lip, terwijl ze met een licht glimlachje in zijn groene ogen keek. Arceus, ze kon zeker niet ontkennen dat hij knap was. Ze kwam weer rustig dichterbij, waarna ze zacht haar lippen op de zijne zette en ze er weer rustig af haalde. Ze leunde met haar hoofd tegen zijn borstkast en sloot even haar paarse ogen. Haar handen lagen op zijn borstkast, naast haar hoofd. Het voelde goed om te weten dat ze werd vastgehouden, door een persoon die niet Tim heette. Ze keek weer op naar August met een lichte glimlach, terwijl ze op haar lip beet. Dit was het nu, dit was het heden. Wat morgen zou gebeuren was nu niet van toepassing.

August voelde al snel weer hoe het meisje wat dichterbij gekomen was en voelde al snel weer haar lippen op die van hem. Hierna haalde ze haar lippen weer van die van hem af en plaatste haar hoofd tegen zijn borstkas, net zoals haar handen. August bleef zo zitten zoals hij zat, beide armen om haar heen geslagen zodat ze niet zomaar weg kon. Een van zijn handen vond een weg naar boven en streek een keertje door haar rode haren heen. Het voelde anders om zo dichtbij Alana te zijn, maar dat maakte het des te beter nu. Ondertussen had ze hem met een lichte glimlach aan gekeken, en hij kreeg weer die kleine grijns rond zijn lippen en boog zijn hoofd een beetje, om haar zo weer een keer te zoenen. Aan de ene kant voelde het verkeerd, maar aan de andere kant, hij was weer single, dus wat gaf het? Er was niks verkeerds aan om iemand te zoenen terwijl je single was. En voor zover hij wist, was zij ook nog single. Geen haan die ernaar kraaide als je het hem vroeg.

Ze vond het fijn dat ze zo werd vastgehouden. Alsof niemand anders haar nog kon aanraken. Alsof er een schild om haar heen zat. Ze vond het dan ook totaal niet erg toen hij haar weer begon te zoenen, want daarmee drukte ze ook zachtjes haar lippen tegen de zijne. Ergens riep het nog wel in haar hoofd, het is net uit met Tawnee, wat doet ze. Het is haar bestie, wat doe je. Maar weet je, haar gedachten konden haar nu helemaal niks meer schelen. Ze was nu met August, ookal was dat misschien maar voor één avond. Misschien was het alleen maar door de alcohol. Maar het boeide niemand hier, niemand die ook maar iets erom zou vrage- oh wacht Tim wel. Als die dit zag zou hij weer stalken. Ach, whatever. Ze kon het dan ook niet laten om te glimlachen tijdens te zoen, iets wat natuurlijk niet echt hielp, maar ergens gaf dat ook weer een goed teken.

Hij had het nooit ontkent dat de persoon tegenover hem knap was. Dat was ze gewoon, een feit. De roodharige zoende hem terug en hij voelde dat ze tussendoor glimlachte. Hijzelf grijnsde een keertje kort en opende zijn ogen toen weer, zijn lippen losmakend van die van haar. "Dit had ik echt even nodig," zei hij met nog altijd die kleine grijns rond zijn lippen. Het was niet gelogen, alles behalve. Vervolgens boog hij zijn hoofd weer naar haar toe, maar liet zijn lippen op een paar centimeter van haar steken, plagerig. Zijn groene ogen keken haar lichtjes uitdagend aan, mondhoeken trokken geamuseerd een beetje omhoog. Hierna verkleinde hij de afstand en zoende haar nog een keertje. Het leek wel alsof hij niet genoeg kon krijgen vanavond, de drank interesseerde hem namelijk niet meer. Enkel Alana.

Dat hij stopte... dat was even jammer. Alana keek hem ietwat beteuterd aan. "Dit had ik echt even nodig," Alana glimlachte alleen, want veel tijd om te antwoorden had ze ook niet, aangezien August weer dichterbij kwam. Toen hij op een paar centimeter stopte keek Alana hem beteuterd aan, hoe durfde hij dat nou opeens te doen? Ze glimlachte zachtjes, terwijl ze met haar paarse ogen zacht in zijn groene ogen keek. Toen hun lippen elkaar weer raakten ... Het was eigenlijk onbeschrijvelijk.

-Time Skip-

Hmn. Wat... Wat was er allemaal gebeurd..? Ze wist dat ze met August was en... oh Arceus. Ze had hem verteld dat ze van hem hield. Verder..? Niks volgens mij. Zwart. Vergeten. Weg. Huh... zo hoorden kussens toch eigenlijk niet te liggen..? Alana opende haar paarse ogen en toen ze opkeek schrok ze zich dood. Dat was.. August! Ze knipperde een paar keer ongelovig met haar ogen, damn. Ze waren dus.. Oh Arceus. Niet alleen had ze dus gezegd dat ze van hem hield, maar blijkbaar gebeurde dit ook. Ze durfde hem niet wakker te maken, maar ook niet zomaar weg te gaan. Dus besloot ze, omdat dit de kleinste kans had dat dit hem wakker te maken, weer op dezelfde plek met haar hoofd te liggen, hoe awkward dat dan ook wel niet mocht zijn.

Zijn ademhaling was rustig terwijl hij langzaam maar zeker begon te ontwaken uit zijn slaap. Hij voelde een vreemde druk op zijn borstkas, en hij kreeg weer wat vlagen terug van de vorige avond. Alana en hij waren in een bar geweest, daarna werd het allemaal een beetje vaag, al wist hij nog wel degelijk dat hun lippen elkaar geraakt hadden. Langzaam opende hij één van zijn ogen, het vermoeden werd bevestigd toen hij tegen een bos rood haar aankeek. Hij had zijn hoofd een beetje opgetild, maar liet deze nu weer naar achteren zakken en zuchtte een keertje. Hij moest ook gewoon geen whisky drinken in het bijzijn van mensen die hij kende, dat zorgde altijd voor dit soort situaties. "Rise and shine," mompelde hij uiteindelijk maar sarcastisch, waarna hij met een schuine blik keek naar de persoon die op zijn borstkas lag, zou ze al wakker zijn?

Ze voelde wat beweging, maar ze durfde niks te zeggen. Wat als hij het herinnerde wat ze had gezegd? Ze slikte even, ze durfde hem niet aan te kijken. "Rise and shine," hoorde ze hem mompelen. Oke, nu zou ze nog een beetje normaal kunnen opstaan. Ze hief zichzelf overeind. "Ook wakker?" mompelde ze zachtjes, terwijl ze hem aankeek. Arceus, laat hem niet herinneren wat ze zei. "Wat weet jij nog van gisternacht?" besloot ze daarom te vragen. Alsjeblieft Arceus. Ze beet even op haar lip, tot ze opeens bedacht hoe ze er waarschijnlijk uit zag op dit moment. Ondergoed, bh. Half naakt dus. Damn. Awkward to the max.

Nog een kort postje voordat ik naar de korfbal ging xD

Vrijwel meteen kwam de roodharige overeind, blijkbaar was ze dus al wakker geweest. Hij knikte een keertje kort op de vraag of hij ook wakker was. Zijn blik was gericht op Alana, en kort trok hij eventjes zijn wenkbrauw op. Hij had zijn armen achter zijn hoofd geslagen en keek haar kalmpjes aan. "Nadat we de bar verlieten niet zo goed meer," zei hij toen en bestudeerde haar. De woorden die ze gisteravond had gezegd herinnerde hij zich nog, maar de vraag was of zij het zich nog kon herinneren. Hij besloot niks te zeggen totdat ze er zelf naar vroeg. Ondertussen was hij half overeind gekomen waarbij zijn borstkas beter zichtbaar werd. Je kon wel zeggen dat hij niet bepaald de meest zwakke persoon was, gezien hij duidelijk een sixpack had. Dat was gekomen van al het vluchten toen hij nog in Unova was. Kort grijnsde de roodharige een keertje. "Wat weet jij nog, dan?"

August vouwde zijn armen achter zijn hoofd, oh wat als hij het wist. Wat dan? "Nadat we de bar verlieten niet zo goed meer," Na de bar dus... Ook wat ze gezegd had.. Damn. Oh ze hield wel van wat ze zag. Oke weg kijken. Als ze ernaar zou staren zou het ook beetje awkward zijn. "Wat weet jij nog, dan?" Alana slikte even. "Ook tot we de bar verlieten" mompelde ze zachtjes. Ze voelde haar wangen al kleuren. Wangen. Stop. "Dan weet je ook wat ik heb gezegd." zei ze terwijl ze haar ogen dicht kneep en weg keek. Ze schaamde zich zo erg, wat nu. Oh Arceus wat nu. Naja, zelf zat ze al in haar bh en ondergoed aan dus ... hm.