Boulevard of broken dreams

Arceus, wat had hij die afleiding nodig zeg. Lumiose City was geen optie meer voor hem. Hij zat er zelfs over na te denken om Kalos tijdelijk te verlaten totdat het weer een beetje bezonken was. Kort ging zijn hand naar de riem waar zijn pokéballs aan hoorden te hangen. Het eerste slot was totaal vernielt, half gesmolten. De pokéball miste dan ook. August beet zijn kiezen op elkaar en bestelde nog een whisky. De roodharige had zijn Pidgeot terug laten gaan om de pokéball van Cascada te zoeken, maar die was toen al weg geweest. Je kon wel zeggen dat hij een beetje radeloos was op dit moment, niet goed meer wist wat hij nu aanmoest. Hij had de eerste badge van de Kalos League al, dus naar een andere regio vertrekken om opnieuw te beginnen was geen optie meer voor hem. De roodharige haalde een keertje diep adem en goot het halve glas in één keer naar binnen. Eigenlijk waren er maar weinig dingen die hem nog iets konden schelen op dit moment. Met zijn hoofd leunde hij op zijn hand, met een strakke blik op zijn gezicht terwijl hij naar zijn drank keek.

{ Alana }

Boem. Tijd om feest te vieren. De gloednieuwe badge brandde in haar zak, och wat voelde het toch fijn. Alana ademde even diep in en liet het gaan. Hoe ze überhaupt naar beneden was gekomen wist ze ook niet helemaal zeker. Maar ach. Ze liet de pokéball van Bo open gaan, waarna ze op haar rug sprong om richting een andere stad te gaan. Ergens moest toch wel iets te beleven zijn? De weg ging soepel op de rug van de Sawsbuck, het was ook wel fijn om wat sneller te gaan en Bo beviel het ook wel. In Coumarine scheen het licht van een kroeg, oke dan zou ze daar wel naartoe gaan, toch? Iets anders om te doen had ze toch niet en het liefste vermeed ze Lumiose door Tim. Die ze overigens een tijdje niet meer had gezien. Ze sprong rustig van de Sawsbuck af, gaf haar een aai over haar neus en liet haar terugkeren. Zou Tim nou eindelijk haar met rust laten? Het was wel even rustig, dat wel. Ze deed de deur open en meteen gingen er een aantal mensen naar haar kijken. Een vrouw hier, wow wat speciaal. Echter viel haar blik op een roodharige, waarvan ze vrijwel zeker wist dat ze die kende. Met een grijns sloop ze op hem af en legde haar handen over zijn ogen. "Ra ra, wie ben ik?" sprak ze met een lief toontje. Zou easy moeten zijn toch? Een grijns op haar lippen, wat deed hij nou hier?

Opeens was zijn drankje verdwenen en werd het zwart voor zijn ogen. August stond op het punt om zijn hoofd weg te trekken, maar de stem die hij toen hoorde liet hem lichtjes ontspannen. "Ik zou het niet weten," mompelde hij toen. Een kleine grijns was voor een paar seconden niet te onderdrukken, maar deze verdween alweer snel en een koele blik verscheen in zijn ogen, "Alana." Het zou moeilijk zijn om haar niet te missen, want hij had de stem van de ander nou al zo vaak gehoord. Dat kon je gewoon niet meer missen ondertussen. Hij wachtte geduldig af totdat ze tevreden zou zijn met zijn antwoord en haar handen weg zou halen voor zijn ogen. "Wat doe jij hier?" vroeg hij ondertussen kalmpjes, zijn hand nog altijd rond het glas whisky geklemd.

"Ik zou het niet weten," Klonk er mompelend. Ha ha. Wat grappig was hij toch weer. "Alana." Verdorie! Alana haalde de handen voor zijn ogen vandaan en ging naast hem zitten met een glimlachje. "Aye!" zei ze op een redelijk vrolijke toon. "Wat doe jij hier?" Alana keek hem vrolijk aan, haar reden... Ze wist het wel, ergens in haar achterhoofd. "Eh.." zei ze terwijl ze naar het plafond keek en haar wijsvinger tegen haar kin legde. "Oh ja! Ik kwam hier om te vieren dat ik de tweede gym heb gehaald!" zei ze op een trotse toon, terwijl ze weer naar August keek. Ze draaide zich even naar de barman, "Biertje," zei ze simpelweg tegen hem, waarna ze weer naar August draaide. "En jij? Ook een goede reden om hier te zitten of simpelweg om te drinken?" vroeg ze aan hem, terwijl ze haar biertje aan nam en een klein slokje ervan nam. Bier was wel eens goed om te nemen ... soms.

De roodharige luisterde rustig naar wat Alana te zeggen had, terwijl hij het glas whisky weer naar zijn lippen bracht en er een slok van nam. Haar reden was omdat ze haar tweede badge op zak had. "Gefeliciteerd," zei hij kalmpjes terwijl hij weer een slok van zijn drankje nam en de bar een keertje rondkeek. De roodharige naast hem bestelde een biertje, en vroeg toen naar zijn reden voor zijn aanwezigheid hier deze avond. Luchtig haalde hij zijn schouders op. Normaal gesproken zou hij naar mensen snauwen dat het hen niks aanging, of er gewoon luchtig omheen draaien. Maar Alana kon hij dit soort dingen toevertrouwen, right? Het kon hem eigenlijk nog weinig schelen of iemand te vertrouwen was of niet. "Het is uit tussen Tawnee en mij," zei hij toen kalmpjes, of het de normaalste zaak van de wereld was. "Vraag me niet om het hele verhaal te doen," zei hij toen en snoof een keertje kort. Door dat kind was hij nu ook nog eens zijn Dewott verloren. "En ik ben Cascada's pokéball verloren toen ze haar Metagross een Hyper Beam op me liet doen." Zijn stem was droogjes, maar toen hij de naam van zijn geliefde pokémon uitsprak was er duidelijk pijn in te horen. "Genoeg redenen zo denk ik.."

Whisky, bah, niet precies haar keuze maar oke. Als August dat lekker vond weet je. "Gefeliciteerd," klonk er kalm, waarna hij nog een slok nam van zijn ... vieze whisky. "Thank you~" zei ze met een glimlachje. "Het is uit tussen Tawnee en mij," Alana bevroor meteen, wat? Alana slikte even, dat arme kind. "Vraag me niet om het hele verhaal te doen," Deed ze dat dan? Naja in ieder geval, ookal leek hij het niet erg te laten zien had hij steun nodig en guess what. Dat ging ze lekker doen ook. Haar bestie kon ze nu niet laten zitten he? "En ik ben Cascada's pokéball verloren toen ze haar Metagross een Hyper Beam op me liet doen." WAS DAT KIND VAN EEN TAWNEE NOU HELEMAAL GESTOORD? Dat mens hield van mensen aanvallen! Dat was gewoon geen normale mens meer! Maar ze zag wel dat hij er moeite mee had, arme August, dit had hij toch niet verdient? "Genoeg redenen zo denk ik.." Oke, nu kon ze zichzelf niet meer inhouden. Ze trok hem naar haar toe om hem vast te houden voor een knuffel. Geen woorden, gewoon een knuffel. Ze had er ook geen woorden voor, dat was vreselijk. Hoe ... hoe kon ze dat hem aandoen? Ze hield hem stevig vast, dit was Alana's manier om hem te laten weten dat ze er voor hem was. Hoe awkward hij dat dan ook misschien mocht vinden.

Voordat August het doorhad, had het roodharige meisje haar armen al naar hem uitgestrekt en werd hij half van zijn barkruk afgetrokken voor een knuffel. Eerst hingen zijn armen wat in de lucht, maar hij liet ze toen voorzichtig weer zakken en keek met een schuin oog naar de roodharige. Hij moest nodig een manier bedenken om aan zijn Dewott terug te komen. De kans was groot dat Tawnee het had gevonden en mee had genomen. Kort slikte hij. Nou ja, Cascada was sterk en zou zichzelf wel een tijdje kunnen redden, daar twijfelde hij niet aan. "Bedankt.." mompelde hij toen. Zijn glas was leeg geweest en die had hij op de bar neergezet. Een aantal mensen keken hun kant op, maar het kon hem vrij weinig schelen. Niks kon hem meer schelen na die ene dag als hij er zo eens bij stilstond. De hele wereld kon hem wat. Zijn vertrouwen in de mensheid was aardig gezakt hierdoor, alles leek weer net zoals vroeger te zijn. Hij stond er alleen voor. Maar de persoon hier voor hem, die was anders. Een kleine glimlach verscheen zelfs rond zijn lippen.

"Bedankt.." klonk er mompelend. Alana trok zich een klein beetje terug met een lichte glimlach, maar bleef hem wel vasthouden. "Hé, alles om mijn bestie op te vrolijken he?" zei ze met een ietwat plagende glimlach. De mensen om haar heen had haar nooit geboeid, alleen de mensen die voor haar iets betekende telden voor haar. Ze ging weer tegen hem aan en pakte hem nog iets steviger vast, terwijl ze haar gezicht op zijn schouder liet rustten. Ze zou er zijn voor hem, hoelang dat dan ook moest zijn, ze zou voor hem klaar staan als hij dat wou. Dat betekende vrienden zijn, dat betekende goede vrienden zijn. Voor elkaar klaarstaan wanneer ze elkaar nodig hadden, als ze problemen had ze met elkaar delen. Al wist August volgens haar nog niet eens over Tim, haar stalker die ze zo haatte. Maar stiekem had ze zelf ook al die tijd weer een knuffel nodig, dus het was een... win win situatie?

Gelukkig had hij dan tenminste nog één persoon op deze aardbol rondlopen die hij kon vertrouwen. Eerst waren het er twee geweest, maar de blondine probeerde hij nu zo veel mogelijk weg te drukken. Hij wilde niet meer aan haar denken, hij had het verdorie zelf uitgemaakt. Dan mocht hij er niet meer aan denken. Maar die blik in haar ogen.. Het was onmenselijk geweest, niet de Tawnee die hij kende. Kort klemde hij zijn kaken op elkaar waarbij zijn mond een beetje verstrakte. Zijn blik ging naar Alana, hij knikte enkel een keertje op haar antwoord. Hij zou het moeten accepteren wat er gebeurd was. Dingen kwamen en dingen gingen, al had hij nooit gedacht en gehoopt dat hetgeen wat Tawnee en hij hadden gehad zo snel over zou zijn. Zwakte moest hij niet meer tonen, dat had hij ondertussen wel beslist. De enige keer dat hij zwakte had getoond in zijn leven, werd hij recht in zijn gezicht uitgelachen. Nooit meer. Ondertussen richtte hij zijn blik op de barman. "Nog maar een rondje.." zei hij koeltjes en zuchtte een keer kort.

Ze liet de jongen uiteindelijk rustig los, zeer langzaam. "Nog maar een rondje.." één? Watje. Hij had er nog wel meer nodig. Alana dronk gulzig van haar bier, waarna ze naar August keek. "Jij hebt er wel meer nodig dan één August~" zei ze met een lichte glimlach. Ze wenkte de barman naar haar, "Cognac." sprak ze kort. Alana keek naar August, arme hij toch. Het deed haar pijn om hem zo te zien, de vorige keer dat ze elkaar zagen was hij nog wel zo enthousiast... Oke, drank zou het hem voor even laten vergeten. "Geloof me, ik heb ervaring met gebroken hartjes" zei ze met een knipoog. Ach, zijzelf zou vast niet dom zijn om teveel te drinken, anders ... Ze dacht meteen aan die nacht met Aiden. Altijd weer. Maar oke, zo dom zou ze wel niet worden met drinken, niet vandaag ... Hopelijk.

"Misschien." Hij haalde zijn schouders een keertje op, ze had waarschijnlijk wel gelijk dat hij meer nodig had dan nog een glaasje whisky. Toch was het zijn favoriete drank, en hij wilde zich eigenlijk ook weer niet zo zat zuipen dat hij opeens vreselijk vrolijk werd. Daar had hij gewoon weinig zin in, moest hij toegeven. "Gebroken hartjes, hmm?" mompelde hij en keek met een schuin oog naar de roodharige naast hem. "Ik denk dat ik eerder wat geschaad ben in mijn vertrouwen." Natuurlijk gaf hij niet toe dat het eigenlijk wel meer was dan dat. Hij moest zijn mannelijkheid niet te laag laten zinken. De jonge man hief zijn hoofd een beetje en nam zijn volle glas drank weer aan van de barman. De glimlach rond zijn lippen was verdwenen, en een koele blik was in zijn ogen gekomen. Het was wel duidelijk dat hij nog aardig met de situatie in zijn hoofd zat.

"Misschien." Alana beet even op haar lip, waarna ze een slok van haar Cognac nam. Fijn en nu? "Gebroken hartjes, hmm?" klonk er vervolgens. Ja, was dat zo erg? "Ik denk dat ik eerder wat geschaad ben in mijn vertrouwen." Dat zit erbij inbegrepen, wist hij dat niet? Alana gooide de Cognac naar achteren. Ze wenkte voor nog één, terwijl ze ietwat zuchtend naar August keek. "Wat moet ik toch met je aan?" zei ze terwijl ze haar hoofd op haar arm liet leunen en naar hem keek. Ze keek even naar de nieuwe Cognac die voor haar neus werd ingeschonken, waarop ze een gulzige slok deed. Ze draaide even met haar glas, waardoor de rest van de Cognac erin meegesleurd werd. "Het komt wel goed." zei ze uiteindelijk. "Ik zal er altijd zijn om je te helpen, dat weet je toch?" zei ze tegen hem met een licht glimlachje.

Hij richtte zijn blik weer op Alana, die ook goed bezig was met haar drankje. De roodharige had zijn glas ondertussen weer leeg en liet het bijvullen. Dit werd weer een duur grapje, but who cares. Hij zou het geld wel weer ergens vandaan halen. Misschien had hij ergens wel een of andere persoon lopen die hem nog iets verschuldigd was en kon hij het daar halen. Hij zag wel wat er gebeurde, op dit moment kon het hem niet bepaald veel schelen. Er waren ergere dingen in zijn leven dat zo'n rekeningetje bij een café. "Wat zou ik ook zonder je moeten," merkte hij op en keek haar schuin aan, één wenkbrauw lichtjes opgetrokken en een kleine geamuseerde blik op zijn gezicht. Hij bleef natuurlijk August, die bleef nooit echt lang bij de pakken neerzitten. Dat was hij wel gewend, want zijn leven had ook tot nu toe nog voornamelijk uit tegenslagen bestaan.

"Wat zou ik ook zonder je moeten," hoorde ze hem opmerken en ze draaide haar hoofd schuin naar hem. "Waarschijnlijk zou je dan trainen?" zei ze met een plagerig glimlachje terwijl ze een slokje nam van haar Cognac. "En waarschijnlijk zeer succesvol geweest~" sprak ze met een lachje, terwijl ze de rest opdronk. Ze zette het glas weer met een plofje neer en wenkte voor meer. Je kon wel zien dat ze aangeschoten werd, ze kreeg dan altijd zo'n rode blos op haar gezicht en dat begon nu al op te komen. Ach, ze had nog nooit Cognac geprobeerd, daarom werd ze waarschijnlijk sneller aangeschoten dan anders. "Mhm, ik zal je nooit bedriegen of pijn doen." mompelde ze zachtjes, met een glimlachje. "Want daar zijn besties toch voor?"

De whisky begon hem nu toch wel een beetje veel te worden. Zijn hoeveelste glas was dit nou? Voordat Alana op kwam dagen had hij er namelijk ook al een paar achterover gewerkt, waar zelfs nog wat zachtere drankjes aan vooraf gegaan waren. "Succesvol, dat ga ik toch wel worden," zei hij met een kleine grijns. Het was altijd zijn droom al geweest om succesvol te worden, alle gyms doen en op een dag zelfs de elite vier te verslaan. En dat dan in alle regio's. Het was zijn jongensdroom geweest. Terwijl sommige droomden om de beste voetballer te worden, droomde hij ervan om de beste trainer te worden. Een droom die meer kinderen waarschijnlijk hadden, but who cares. Alana meldde vervolgens dat ze hem nooit zou bedriegen of pijn doen. "Ik jou ook niet, hoor." De roodharige kon het niet laten om kort naar haar te knipogen. Inderdaad, besties, zoals zij het noemde.