The Wild Wolf {SIU}

_{Oh Arceus. O heilige Arceus. Het kon toch niet waar zijn? Had hij zojuist serieus .. een géést in Floyd gekregen?? Hij beet op zijn lip en probeerde zijn rechterhand tot een vuist te ballen. Maar toen realiseerde hij zich dat zijn hand er niet meer aan zat. Oh ja .. "Oké we moeten kalm blijven!". Riep hij heel geagiteerd uit. "Okeokeokeokeoke .. er moet een oplossing zijn". Marcus wankelde dichter naar Floyd toe en dacht diep na. Waarom gebeurde dit juist nu dat hij zo dicht bij het geven van een make over aan Allison haar kantoor? "Floyd, ik moet wel een exorcist bellen .. of nee wacht, eerst moeten we het zelf opzoeken". Verbeterde hij zichzelf halverwege. Marcus had eens gelezen hoe je geesten kon wegjagen .. maar hij had vast niet iets bij de hand wat daarmee helpen kon. Wellicht had Allison wat in haar kantoor. "Kom op! Laten we gaan kijken in Allison haar kantoor of we daar wat vinden wat die geest uit je krijgen kan". En als alles faalde, kon hij voor alsnog Allison wakker maken. Dan zou die geest zich een hoedje schrikken en vanzelf wel opkrassen. Hij schommelde naar Floyd toe en stak zijn hand naar hem uit.}

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Zodra Marcus weer vermelde om een exorcist te bellen greep Floyd naar zijn holocaster maar dat ding stak niet meer in zijn broekzak. Oja, dat was waar ook. Het ding was ‘kapot’ en daarom had hij het rot ding weg gegooid. Gelukkig dat Marcus zei dat ze het eerst zelf maar moeste proberen. ‘Oh,’ was de eerste reactie die de zwart harige gaf. Marcus sprak ondertussen wel verder. Ze konden inderdaad proberen om eerst in Allison haar kantoor te gaan kijken. Daar kon inderdaad wat zijn dat ze nodig hadden. ‘Hoe wil je precies die geest uit me krijgen?’ De uitgestoken hand van Marcus nam hij ook maar aan om hem vervolgens waarschijnlijk te kunnen volgen. ‘Weet je wel wat je nodig hebt?’ Daar moest je Best friends voor zijn, een geest in je vriend dumpen.}

_{Marcus trok Floyd overeind en moest moeite doen om zelf ook niet weer opnieuw om te vallen. Met veel gewiebel en gevloek bleef hij dan toch maar recht staan, met zijn knieën iets gebogen en zijn armen uitgestoken. "Oh ja! Ik heb eens een boek gelezen over exorcisme!" Hij liep naar de deur van het kantoor van Allison en voelde aan de knop. Natuurlijk was hij afgesloten. Hij fronste en besloot om hem maar open te rammen. Tenslotte was hij te dronken om goed te moeten bedenken hoe hij ook weer een slot kraken. Bovendien had hij er geen spullen voor. "Geen tijd te verliezen". Zei hij vastberaden. Hij nam een grote aanloop en rende toen recht op de deur af. Helaas struikelde hij onderweg en kwam hij net echt gunstig tegen de deur aan. Die kraakte in zijn scharnieren en ging niet open. Leunend met zijn wang tegen de deur kreunde hij. "Auwww". Snoof hij met een bonkend hoofd.}

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Marcus zou dus een boek gelezen hebben over al deze shit, maar verder zei hij er niks over. ‘Dus?’ zei Floyd dan ook wat pushend want hij wilde wel weten waar hij zich aan kon verwachten. ‘Wat moeten we doen?’ vervolgde hij nog om duidelijker te maken wat Floyd precies wilde weten. Het uitdrijven van geesten kon niet plezierig zijn. Straks moest hij nog de ingewanden van één of andere pokémon eten. Blegh, die gedachten maakten hem enkel misselijker.
Ondertussen bleek het dat de deur vast zat, en voor Floyd ook maar een voorstel kon doen besloot Marcus al de deur open te rammen. Zonder succes. Bij de klap verkrampte Floyd zijn gezicht ook even want had zag er zeer, maar echt zeer pijnlijk uit. Normaal gezien kon Floyd wel een slot open kraken maar dan had hij zijn zakmesje nodig en die had hij nu juist niet bij. ‘Ben je wel in orde? Alle tanden nog in je mond?’ vroeg Floyd terwijl hij naast Marcus ging staan, hem bezorgt aan keek en één hand op de man zijn schouder legde.}

_{Enkele momenten toen de eerste pijn van zijn hoofd verscheen, voelde hij ook een onplezierige pijn in zijn kaak. Ook al proefde hij bloed, het was nu geen tijd voor hem om zielig te doen. Hij tilde zijn hoofd op en kreeg meteen spijt. "Njawwwel" Loog hij. Hij voelde voorzichtig met zijn tong en ja hoor. Hij spuugde wat bloed op de grond en zag dat er twee kiezen ook bij zaten. Ach ja, hij was al een arm kwijt, twee kiezen konden ook geen kwaad. "Helemaal goed" Zei hij moeizaam door het bloed heen. Maar hé, allejezus dit deed echt veel zeer. Hij duwde zijn linkerhand tegen zijn kaak en kneep zijn ogen hard dicht. "Mijn pijn doet er niet toe, mijn beste vriend is bezeten en ik moet hem redden". Zei hij vast besloten en hij keek Floyd recht in zijn ogen. Zijn zin was moeilijk te verstaan door al het bloed en de pijn in zijn kaak maar hij probeerde het. Hij wilde Floyd nooit kwijtraken! En dit was zijn schuld.. dus dit was zijn karma!}

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Bloed kwam uit de man zijn mond gevolgd door nog twee kiezen. Het was ook niet moeilijk om te beseffen dat de man loog want het moest wel pijn doen, dat kon gewoon niet anders. Wat er nog gezegd werd verstond Floyd niet al waren er enkele woorden die hij wel verstond, daar kon hij enkel geen zin uit maken. ‘Jaja, sure,’ was zijn reactie. Wat hij ook zei, het was vast wel waar. Wat het ook was. ‘Zeker dat je in orde bent?’ vroeg Floyd terwijl hij een blik richten naar het bloed op de grond. Normaal kon hij er zeer goed tegen, had hij geen moeiten met bloed maar toch had het geen gewenst effect maar hij wist gelukkig zijn maaginhoud nog binnen te houden. ‘Daar gaan we niet binnen geraken,’ wist hij onder het misselijke gevoel toch uit te krijgen. Er lagen gewoon twee bebloede kiezen op de grond.}

_{Marcus had dit dan al wel en goed besloten maar zijn kaak .. Hij probeerde de gedachten een beetje te verzachten door tegen zichzelf te zeggen dat zijn hand meer pijn gedaan had. Honderd keer meer pijn. Hij hield zijn hand stevig tegen zijn kaak gedrukt en mompelde tussendoor "Jij moet hm nu opun makun". Hij waaierde een beetje nutteloos met zijn gewonde arm waar natuurlijk geen hand meer aan zat. Eerst Floyd exorciserenere, dan Allison haar kantoor een make over geven én dan zag hij wel verder. Ondertussen wenste hij heel vurig dat ergens alcohol verstopt was zodat hij zo dronken worden kon dat zelfs pijn geen bedoelingen meer had. "Tis maar n schrammetje" Mompelde hij afwezig, overtuigd van dit feit.}

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Hij moest de deur maar open krijgen. Hoe wat hij dat in godsnaam van plan. Zijn brein werkte niet bepaald op volle toeren en zijn gedachten dwaalde af naar van alles en nog wat. Juist materiaal had hij ook niet en de tanden die op de grond lagen waren om misselijk van te worden. Niet te vergeten het bloed. Damn, sinds wanneer had bloed zo’n slecht effect op hem. ‘Wel uh,’ zei hij om toch maar wat te zeggen en niet heel de tijd te blijven zwijgen. ‘Geen goed materiaal?’ vervolgde hij nog terwijl hij zijn schouwers even ophield. Misschien had Marcus ook helemaal niet bedoeld dat hij het op zo een manier moest openmaken. Hij had misschien bedoeld dat Floyd ook tegen de deur moest aan lopen. ‘Ho no way dat ik er tegen ga lopen!’ zei hij dan ook vanaf het moment dat die gedachten door zijn hoofd vloog. Zonder er bij na te denken nam hij een kies op en toonde die aan de oudere man. ‘Straks he, ligge die van mij d’r oek uit,’ zei hij en hij wees naar de tand die hij vast had. Toen drong het ook tot hem door wat hij vast had en snel liet hij het ding uit zijn hand vallen op de grond en hield hij één hand tegen zijn mond voor moest zijn maaginhoud omhoog komen.}

_{Er viel even een stilte. Marcus keek verwachtingsvol tussen dichtgeknepen ogen naar Floyd. Welnu, ging hij nou nog tegen die deur aan lopen of niet? 'Ho no way dat ik er tegen ga lopen!' Zei hij dan ook vervolgens alsof hij zijn gedachten lezen kon. Nou, wat flauw weer. Hij trok een gezicht en die vertrok toen een pijnscheut door zijn kaak schoot. "Klotezooi" Vloekte hij moeizaam. Hij keek opzij toen Floyd zich bukte en overeind kwam met iets wit op zijn handpalm. Hé! Dat was zijn kies!? Gaaf! "Klotezooi!" Vloekte hij nogmaals, luider toen hij Floyd zijn hele gezicht zag vertrekken. Hier zat hij, handloos, lichtelijk kiesloos en met een beste vriend die bezeten was! Misschien moest hij maar overgeven, misschien kan dan de geest eruit. "Laat het eruit man, misschien komt dan je geest eruit". Stelde hij heel erg kalmpjes vast en hij legde zijn stompje op de rug van Floyd.}  

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Het was in ieder geval wel een goed moment om te vloeken want niet ging echt volgens het plan. Niet dat ze een plan hadden maar dat ter zijden. Of jawel, ze hadden wel een plan en dat was om eerst bij Alli binnen te geraken. Onderweg was het plan om de geheime verdieping te vinden en dan weer Alli haar bureau. Het ging dus niet volgens plan, helemaal niet. Ook niet wanneer er verwacht werd dat hij tegen een deur moest lopen, of Floyd dacht toch dat dat de bedoeling was en alles wat hij de afgelopen avond gedronken er weer uit wilde gaan. Volgens de wijze raad van zijn Best Friend moest hij alles eruit laten.
‘Maar wat als jij dan bezeten word? Nene, niet in het openbaar waar het zo van lichaam kan wisselen,’ zei Floyd. Als Marcus werd bezeten zou het allemaal alleen maar erger worden. Dan zou het meer zijn dan enkel kiezen en bloed. Straks verloor die zijn tweede hand ook nog!}

_{Tja, daar stonden ze dan. Zijn dronken hoofd liet hem weten dat het niet lang meer zou duren voor hem om bewusteloos te raken van alle alcohol. Op dit moment zou hij het graag willen, zijn kaak deed zeer, zijn hoofd deed zeer, zijn stompje deed zeer.. auw! Hij wendde zich weer tot Floyd en stopte even met ademen bij die gedachten. "Wat nou .. als we naar een plek gaan waar veel mensen zijn!" Begon hij enthousiast. "Dan bezit hij misschien iemand anders!" Wauw, wat klonk dat weer geniaal. Want tenslotte was het zo normaal dat iemand bezeten was. Oh maar wacht, zei Floyd dat net niet ook al net. Hmm "Misschien moeten we maar weer terug naar de lift en de lift goden verzoeken" Mompelde hij met moeite door zijn dikke kaak.}

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Dat was een mogelijkheid, om terug te gaan naar ergens waar het meer bevolkt was, dan had de geest meer keuzes. Het probleem was dat ze er nog moesten geraken, en Floyd had geen zin meer in nog een nachtelijke wandeling. Zijn maag zou er dan ook alles behalve tevreden mee zijn, ze liepen dan kans dat alsnog de verkerde persoon werd bezeten. ‘Terug naar de liftgoden...klinkt goed, ja doen we,’ dat was nog het beste idee. Marcus wist de goden vast wel te overtuigen op de één of andere manier. ‘En als dat niet werkt...vliegen we richting de wc’s.’ Dat leek hem ook een goed plan, al zei hij het zelf. Het was een besloten ruimte met geen of kleine raampjes, als Marcus dan buiten bleef zou de geest gevangen geraken in de wc’. Hij zou de geest zelfs kunnen laten wegspoelen!
Sowieso moesten ze eerst de lift naar beneden nemen. Joyjoy. Floyd zetten in ieder geval al enkele stappen terug richting delift, maar hij wierp even een blik op zijn vriend om te zien of hij wel kon volgen met alles wat hij had.}

_{Tot zijn opluchting stemde Floyd in met het idee. Hij kwam zelfs met een plan b. Marcus knikte vastberaden. Mooi. Nu hadden ze een plan B mocht het fout af gaan lopen. De WC's waren op elke verdieping, dus konden ze er af wanneer ze maar wilde. Wie weet ondertussen vonden ze ook nog die geheime verdieping. Hij vroeg zich af wat voor verdieping het wel niet zijn kon! okama way Hij besefte op dat moment dat hij stil stond dus volgde hij Floyd, waggelend als een pinguïn. Pfoe, wat was hij moe, en wat tolde zijn hoofd, en wat deed zijn kaak zeer. Oei oei! Marcus duwde op het liftknopje en zuchtte diep. "Deze avond begon zo goed" Mompelde hij teleurgesteld. "En nu heb je door mij een geest in je" Snoof hij, geëmotioneerd door de alcohol. Waarom deed hij nou ook altijd alles fout? "Zat die geest maar in mij! Dan kon ik jou het besparen!" Riep hij in een depressieve opwelling en hij wuifde zijn vuisten naar het plafon.}

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Floyd keek over zijn schouder om naar Marcus wanneer hij weer begon te praten, maar veel minder vrolijk als eerst. Had hij misschien zoveel last van de klap en alles? Het zou hem helemaal niks verbazen en hij had eigenlijk ook echt wel medelijden met de kerel. Floyd gaf de man na zijn woorden enkele schouderklopjes in de hoop hem wat gerust te kunnen stellen. ‘Oi oi, alles komt vast wel goed. Ik ben sterker dan die vuile geest, ‘k krijg die er wel uit!’ zei hij zelf verzekerd. Niets ging hem klein krijgen en zeker niet zo’n domme geest. Misschien moesten ze gewoon een dag wachten, dan zou alles zeker goed komen! Een nieuwe dag met nieuwe kracht en...nog iets ofzo.
De deuren van de lift ging ondertussen open zodat het twee tal weer in zou kunnen stappen. ‘We moeten gewoon sterk blijven,’ zei Floyd. De trietse uitdrukking en de woorden verbeterde de sfeer zeker niet. het werd er alleen maar erger op.}

_{Het belletje rinkelde en de liftdeuren gleden open met een vaag zoemend geluid. In en in triest stapte hij met hangende schouders de lift in en leunde hij depressief tegen de muur aan. Toen de liftdeuren dicht gleden achter hem zuchtte hij enorm diep alsof de wereld om hem heen aan het vergaan was. "Hé" Mompelde hij toen. De roodharige man draaide zijn hoofd om in de richting van zijn beste vriend. "Als jij vanavond gaat, dan ga ik met je mee!". Riep hij uit in een opwelling alsof ze zojuist zich in een gigantisch gevecht zouden storten. Alcoholische tranen welde op in zijn ogen en hij snufte droogjes. "Ik laatje nooit alleen, bestie!". Hij hief zijn vuisten op naar de lucht en keek Floyd met tranende ogen aan. Auw, wat doet me kaak zeer .. Dacht hij met toegeknepen ogen. Maar niet zo veel als de geest in Floyd zou doen.}