Drunken sailor~

Lilium glimlachte wat zwakjes en boog zich wat naar voren over de tafel en tikte Aiden eventjes kort tegen zijn neus met een speels lachje. "Onthoud dat maar," glimlachte ze naar de jongen, waarna ze terug zakte op de stoel en Ruddles van de grond tilde. Ze nam de Dedenne op schoot en kietelde deze zich over zijn buikje. "Maar jij houdt wel een speciaal plekje in mijn hart hoor, Ruddles. Maak je maar geen zorgen, daar kan Aiden niet bij." Cue stiekem blik en gegrinnik in de richting van Aiden, wachtend op zijn reactie. Hihi.
Maar het gesprek nam al vlug genoeg een serieuzere wending en Lilium keek Aiden aan, ook prompt serieuzer. "Dat weet ik," sprak het meisje, haar vingers op de tafel tappend. "Op zoveel manieren. Met dingen die ze willen hebben, met hun eigen trots, angst..." Misschien leek het niet zo, maar Lil lette wel op wat er om haar heen gebeurde op dat vlak, ondanks de redelijke naïviteit. Ze glimlachte breed en haar serieusheid verdween toen ze het eten zag. "Sowieso, eetsmakelijk!" sprak ze met een glimlachje. Ze had heus geen trek.

Een tikje tegen zijn neus. Aiden sloot zijn ene oog even en keek het blondje met een lichte glimlach aan. Toen ze de Dedenne op haar schoot nam en zei dat Aiden niet bij het speciale plekje van de Dedenne kon komen. “Ah, ja joh?” Een grijns trok over zijn gezicht bij de woorden die ze had gesproken. “Dus, mijn valentijnscadeau heeft zoveel indruk gemaakt, ja?” Oh, Muk! Zijn mond viel open en al gauw ontstond er een gigantische grijns op zijn gelaat. “Doet me eraan denken dat ik laatst nog een kaart vond…” Hihi~
Lilium leek toch wat meer te weten over de manipulatieve aard van de mensheid dan ze deed denken. “Ja. Angst, vooral. Ik zag het bij mijn vader. Ze spelen de held, winnen het vertrouwen en pakken de macht voor je iets weet. Maar, dat is goed. Voor nu zullen ze genieten van die macht en niets geks doen.” Immers zouden ze het niet meteen willen verpesten.
“Jij ook,” zei Aiden nog, voor hij een hap nam.

Ruddles keek eventjes op naar Aiden toen deze over hem begon. Valentijn, dat woord kwam hem nog wel bekend voor. Lilium glimlachte en aaide de Dedenne over zijn hoofdje. "Misschien wel meer dan jij," kwam er treiterig uit. Ze zat nu toch aan de andere kant van een tafel. Ze was veilig~ Ze verschoot echter toen Aiden over de kaart begon. "O-oh.." kwam er wat bedeesder uit, terwijl ze haar vingers nerveus door haar blonde lokken liet glijden, alle assertiviteit was op dit vlakje wel weg.
Lilium liet haar kin op haar handpalm steunen en glimlachte zachtjes. "Tja.. Angst werkt wel inderdaad.." mompelde ze, "daar zal ik het echter niet mee kunnen redden," kwam er onschuldiger achteraan. Eigenlijk wilde ze dit onderwerp wel weg hebben. Nare associaties. Rustig nam ze een hap en sneed vervolgens een klein stukje aardappel af. "Sshh.." zei ze zachtjes, met een grijnsje, tegen Ruddles, terwijl ze deze een klein stukje van haar aardappel gaf.

“Meer dan ik, ja?” vroeg Aiden met een lichte glimlach toen Lilium sprak dat het cadeau misschien meer indruk had gemaakt dan hij. Aiden leunde wat voorover en keek haar glimlachend aan, zijn groene ogen strak op die van haar gericht. “Dan moet ik er maar voor zorgen dat dat gaat veranderen.” Knipoog, hap eten. Oh, ja, hij kon dat wel. Het was alleen zien op wat voor manier. Al wist hij zeker dat alles goed zat met haar. Het was voor het eerst dat hij zo’n zekerheid had en dat luchtte enorm op. Zelfs zo zeker dat hij zich de kaart herinnerde, iets waar ze wat verlegen over leek. “Hij kwam… Vlak voor ik mijn fouten maakte en had hem nooit geopend,” gaf Aiden toe. Alles was flink mis gegaan. “Ik… Bedankt. Jij ook.” Ze zou vast nog wel weten wat er op de kaart had gestaan. “En valentijn is zo slecht nog niet.” Nee, sinds dit jaar kon hij het nog wel waarderen, eigenlijk. Altijd was het immers een dag geweest waarop hij geld uitgaf aan een cheesy cadeau, een cadeau waarvan hij wist dat elk meisje het zou waarderen. En dat was ‘t ‘m nou juist. Dat had hij ook bij Lilium kunnen doen. Een ketting, een kaartje… Hij wist zeker dat ze het gewaardeerd zou hebben. Maar, daar was hij nooit tevreden over geweest. Hij had zijn brein gekraakt, was gegaan voor een hit or miss. Voor iets waar ze van moest houden, iets wat ze nu tegenover hem hield. Een cadeau dat ze nooit zou vergeten, een simpel blijk dat hij haar kende en dat hij stiekem wel wist wat ze wilde. Dat was wat valentijn in had moeten houden. Als het niet zo cheesy en onorigineel was, dan had hij er misschien nog wel van gehouden. Afgelopen valentijn was immers een absoluut succes en misschien werd de komende dat ook nog wel. In ieder geval was er nog een lange weg te gaan. Wie weet spraken ze elkaar dan niet meer, of was alles juist nog beter dan nu.
Angst werkte. Ja, dat wist hij. Intimideren zodat mensen niet dichterbij zouden komen. Dat kende de roodharige jongen ergens van. Hij had het ooit bij haar geprobeerd, maar er was altijd iets geweest dat hem geïnteresseerd had. Eerst zou hij het een fout hebben gevonden dat hij niet losgelaten had, dat hij in haar buurt was gebleven, maar zo onderhand wist hij dat het absoluut geen fout was. Nee, ze… Zij. Zij was degene die hij wilde beschermen, out of all people. Dat zat wel goed. “Ach, daar ben ik voor.” Een glimlach trok over zijn gezicht. Nee, zij had het niet nodig. Zij was perfect zo. Hij zou haar wel beschermen, want ze hoefde niet bitter te worden. Hij nam rustig een hap van zijn eten en glimlachte even. Ja, het was allemaal goed zo.

Ruddles zakte wat achterover en rekte zich wat uit, het zich gemakkelijk makend op Lilium's schoot. De Dedenne was ondertussen vaak aanwezig bij alles wat Lilium deed, al moest ze nog een praktischer plek voor hem vinden dan dat haar capuchon was. Dat was nou eenmaal echt te zwaar geworden. De Dedenne werd niet alleen een beetje dikker (oeps) maar ook wat groter. Lilium werd ondertussen weer eventjes wat roder door Aiden's knipoog. Verdomme Stark. "N-nou.. Dan ben ik benieuwd.." wist ze er toch nog wel uit te krijgen, onzekerder dan dat ze had gehoopt. Maar goed, dat was eerder omdat ze verlegen was dan omdat ze er niet benieuwd naar was. Ze was namelijk best wel benieuwd.. De Valentijnskaart maakte haar echter ongemakkelijker. Haar blik zakte af naar haar handen en het meisje verschoof eventjes op haar stoel. Ze was al onzeker geweest op het moment dat ze hem stuurde. Aiden had toen immers aangegeven om niks aan Valentijn te doen en ze was er oh zo zeker van geweest dat dat inderdaad een fout was geweest toen het inderdaad.. Tja, toen het inderdaad wat? Ze wilde het niet eens in haar gedachten uitspreken, alsof enkel de gedachten al iets kon triggeren. "Wat.. wat vond je?" vroeg het meisje uiteindelijk, alleen maar nerveuzer raken van het onderwerp. "Het was erg weinig in vergelijking met wat jij gegeven hebt.. Maar ik hoop.." Haar stem stierf wat af. Aiden had haar een onvergetelijke dag bezorgd en waar kwam zij mee aanzetten? Een lullig kaartje, nou chapeau Lilium. Nee, Aiden verdiende zoveel meer...
Lilium leunde wat naar achteren om Aiden wat beter aan te kijken en glimlachte zwakjes. "Je bent er niet altijd," sprak ze, waarna ze kort knipoogde. "Nou ja, we zullen eerst zien hoe dit gaat, en anders zal ik Cheshire of Leo terug halen. Knap persoon die dan iets kan uithalen." Nee, Cheshire en Leo waren niet echt aardig als iemand haar bedreigde. Of Alyss, Alyss werd dan écht vals. Dat had Aiden toch wel mogen ondervinden, meermaals.

Het was zo makkelijk om het meisje weer in verlegenheid te brengen. De rode kleur die verscheen op haar wangen had hem weleens laten denken dat hij te ver was gegaan, maar zo onderhand wist hij beter. Zo onderhand werkten ze, wisten ze wat ze van elkaar konden verwachten en wist hij dat ze het wel kon waarderen, dat ondanks de rode kop ze wel ergens toch een klein beetje onschuld verloren was en nieuwsgierig was. Dat haar woorden gemeend waren. Daarom trok er een kleine glimlach over zijn gezicht, terwijl hij haar aankeek. Ja, hij was ook benieuwd. “Dan laat ik je maar niet al te lang wachten.” Er was genoeg om te doen. Al was het maar een simpel gebaar, hij zou haar vast wel weer een keer van haar voeten zwiepen en onder de indruk krijgen. Het was bijna een soort levensdoel aan het worden om die glimlach op d’r gezicht te krijgen, datgeen wat hij zo’n lange tijd zo gemist had.
Het onderwerp ging over op de valentijnskaart en ze vroeg hem wat hij vond. Ze vond het niet even veel als wat hij haar gegeven had, waarop een glimlach opnieuw om zijn lippen vormde. “Het ging compleet om het gebaar, Lil,” zei hij kalm. “En het gebaar was heel goed.” Grijnsje. Ja, hij was er blij mee geweest. Al was hij nog veel blijer met het feit dat ze nu met hem mee was gegaan. Dat ging alles te boven. Want, ze… Ze was nu zijn vriendin. Valentijn was hier niets bij. “Ik vond ‘m echt heel aandoenlijk.”
Hij was er niet altijd. Nee, was het maar zo simpel hmn? Ze vertelde over Chesh en leo en Aiden schudde zijn hoofd. “Laten we beginnen met jou uit de problemen te houden. Wie weet heb je ze hierna helemaal niet meer nodig,” zei hij met een grijnsje. “Het… Zou fijn zijn als ik zeker wist dat je veilig was.” Want de gedachte dat haar iets zou overkomen was er één die hij liever niet had.

Aiden glimlachte om haar woorden, iets wat ergens toch wel een grote opluchting was. Als hij glimlachte, was hij immers tevreden niet waar? Lilium glimlachte op haar beurt ook. "Ik ben blij dat je het leuk vond.." zei ze met een zwakke glimlach, waarna ze terug dacht. "Ik heb meer dan een uur in die winkel staan zoeken," verzuchtte ze vervolgens, eventjes tegen haar voorhoofd tikkend bij de gedachte. "Het was of te klef, of er zaten geloof ik hints in die een beetje te ver gingen of ze waren gemeen en dat is ook weer niet leuk," somde het meisje op. Nee, de kaart uitzoeken was niet makkelijk geweest. Uiteindelijk had ze de Shiny Eevee gekozen. Ze wisten allebei immers wat die betekende. Als ze de tijd had gehad, had ze misschien zelf een kaart gemaakt, maar ja, tijd.
Haar uit de problemen houden, het klonk zo simpel, het bleek zo moeilijk. "Nieuwe ronde, nieuwe kansen in Hoenn toch?" glimlachte het meisje, "als we weer terug naar Kalos gaan wil ik wel weer een persoonlijke bodyguard hoor," kwam er onschuldiger achteraan. Het meisje grinnikte eventjes zachtjes. Nee, Aiden was ondertussen zoveel meer dan een beschermengel. En dat wist hij zelf ook. "Al trekt Kalos me alleen maar minder nu," kwam er met een fronsje achteraan.

Lilium zei blij te zijn dat hij de kaart had kunnen waarderen en hij glimlachte, een glimlach die enkel breder werd toen ze haar woorden vervolgde. Ze had moeite moeten doen voor de kaart, had nagedacht en de bewuste keuze op de Eevee gelegd. Het was dus helemaal perfect. Dat was alles waar het om draaide, alhoewel… De woorden drongen tot hem door en een grijns trok over zijn gezicht. “Hints?” vroeg hij. “Vertel eens.” Hij nam een hap van zijn eten en slikte deze al gauw - na kauwen - door. “En, dat is… Precies waar het om draait. Ik had je ook een ketting of een kaart kunnen geven, maar…” Hij viel even stil. Ze wisten beiden dat ze niet zijn eerste vriendin was, dat was geen geheim. “Ik wilde dat het anders was dan de keren ervoor.” Eerlijkheid. Hij wilde meer, hij wilde dat zij wist dat ze niet was zoals zij waren. Nee, voor haar voldeed een simpel kaartje niet.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Aiden knikte even bij het horen van de woorden die door Lilium gesproken werden, maar snoof al snel even geamuseerd bij het horen van haar daarop volgende woorden. De persoonlijke bodyguard. “Ik zie mezelf meer als een schattig beschermengeltje,” merkte hij grappend op, voor hij zijn hoofd even schudde. “Nee, als je ooit terug wil, dan hoef je maar te roepen en ik kom mee.” Want, met haar in zijn buurt was hij toch net wat gelukkiger. En dat klonk klef, cliché en wist hij veel wat nog meer, maar ze was niet voor niets dat ene persoon waar hij zoveel bij was. Als het niet eens kon na alles wat ze hadden meegemaakt, zou het niets voorstellen.

Ze had zich versproken, ze had het moeten weten. Het was mis toen de grijns op Aiden's gezicht breder werd en keek eventjes nukkig weg. Maar uiteindelijk, toen ze sprak, keek ze Aiden's richting weer op, de Tauros was duidelijk weer ontwaakt in haar ogen voor een moment en kwam even hallo zeggen. "Nee," kwam eruit. Ze ging die dingen echt niet herhalen, nopenope. Iets met dat hij dat kon vergeten. Uitdagend keek ze Aiden aan, alsof ze wilde kijken of hij ertegenin zou gaan. Het meisje kalmeerde en glimlachte al best snel bij de woorden van Aiden. "Dank je.. voor alle moeite," glimlachte ze zwakjes, "ik hoop dat het het waard was voor je."
Lilium begon eventjes zachtjes te lachen bij Aiden's woorden. Een schattig beschermengeltje. Het was dat ze in een redelijk beschaafde situatie zat, want anders had hij een corrigerende poke gehad. "We houden het wel op een beschermengeltje ja." Het meisje glimlachte zachtjes. "Laten we hier eerst nog maar een tijdje blijven.. Ik denk dat een frisse omgeving mij wel gaat bevallen. Al zal ik nog wegwijs moeten worden."

De Tauros ontwaakte in het meisje en ze sprak een duidelijke nee, maar ze wisten beiden dat hij meestal toch wel kreeg wat hij hebben wilde. Een grijns trok daarom over zijn gezicht. “Weet je ‘t zeker? ~” vroeg hij onschuldig. “Want anders moet ik er zelf achter gaan komen…” Hij was echt absoluut de onschuld zelve, niemand zou hem dat ooit kunnen afnemen. Hij was een schatje.
Lilium bedankte hem voor alle moeite en zei te hopen dat het ‘t waard was voor ‘m. Een lichte glimlach trok weer over zijn gezicht. “Ja,” zei hij. “Natuurlijk was het dat.” Er was vrij weinig twijfel over mogelijk, anders zou hij hier nu niet met haar zitten. Hij nam nog een rustige hap van zijn eten, voor hij een slok cola nam. Arceus, dat werd wennen.
Beschermengeltje was goed. Hihihi. Hij had alleen nog een wit jurkje nodig. Of toch maar niet, want dat werd misschien toch best wel awkward om te dragen. Het meisje zei hier nog een tijdje te blijven, dat een frisse omgeving haar wel zou bevallen. Aiden knikte. “Je was één van de eersten die ik tegen kwam toen ik in Kalos was,” gaf hij geamuseerd toe. Hij kwam immers niet uit Kalos en had met haar een interessante eerste indruk van de regio gehad.

De wel bekende grijns trok over Aiden's gezicht. Dit was blijkbaar weer een uitdaging, was het niet? Nou, die uitdaging ging ze dan aan. Het meisje snoof eventjes lichtjes en keek hem aan met haar typische, koppige blik, haar wenkbrauwen iets bij elkaar brengend. "Zeker," reageerde ze, stiekem ook wel lol hebbend in dit conflict, maar dat zou ze niet toegeven aan een roodharige Seedot, "erachter komen ga je toch niet," kwam er vervolgens rustig achteraan, "Taurossen verpletteren Seedots immers," kwam er met een onschuldig grijnsje achteraan. Nee, als ze te snel toegaf aan Aiden zou hij arrogant worden, pssk pssk, konden ze niet hebben.
Rustig nam Lilium een hap van haar eten en nadat dat weggeslikt was, nam ze een slok van haar Fanta. Het was fijn om hier gewoon rustig te zitten met Aiden, zonder dat ze bang hoefde te zijn dat ze fouten maakte of dat het om zou slaan. Want ze wist ondertussen wel zeker dat het gemeend was, dat hij zich ook prettig voelde hierbij. Hem ongelukkig zien was immers vreselijk geweest, ondanks dat ze ruzie hadden. Hoe hij zichzelf volzoop... Nee, dat ging nooit meer gebeuren, zelfs al moest ze er hoogstpersoonlijk voor zorgen. Ze keek wat verbaasd op bij zijn woorden. "Was ik dat?" vroeg ze hem, wat verbaasd met haar ogen knipperend. Ze zuchtte eventjes lichtjes. "Nou dat gesprek verliep soepel.." glimlachte ze zwakjes.

Zeker, zei het meisje. Ze was dus niet van plan hem het zomaar te vertellen? Aiden grijnsde zijn tanden bloot. “Misschien moeten we het dan eens opzoeken,” zei hij, nadat Lilium gezegd had dat Taurossen Seedots verpletteren. Hij haalde zijn Holo Caster tevoorschijn en opende het internet, waarna hij al gauw genoeg begon te lachen en de Holo Caster over de tafel schoof. “Deze vond ik ook wel práchtig.” Heheheh. Het kon nooit te vol met hints zitten.
Lilium leek verbaasd te zijn dat ze één van de eersten was die hij tegen was gekomen en merkte op dat dat gesprek soepel verliep. “Ja, ik had nog niet eens echt getraind voor ik jou tegenkwam en toen stond je nog eens recht voor de eerste gym ook,” zei hij met een kleine glimlach. Ja, ze waren elkaar veel te vaak tegengekomen. Al had hij haar in die tijd enkel Simpel gevonden en was hij niet echt geïnteresseerd geweest. Te jong, had hij nog gezegd.

Opzoeken? Oh.. Oh Arceus. Het meisje bleef ongemakkelijk zitten en legde haar handen op haar schoot neer, tot Aiden zijn Holocaster naar haar toeschoof. Voorzichtig pakte ze deze beet en haar ogen schoten over het beeldscherm heen. Ze was niet heel erg niet onschuldig op dit vlak, maar deze snapte ze wel. Haar wangen werden dan ook hoogrood en ze zette het schermpje van Aiden's Holocaster uit, nog niet de moeite nemend om deze terug te geven. Straks ging hij nog meer opzoeken. "Laten we maar stoppen met opzoeken," bracht het meisje wat verhit uit.
Lilium glimlachte zwakjes bij het volgende onderwerp. "Toen was Tyrion nog een Charmander.. En op dat moment liep ik nog op je voor," vertelde het meisje met een glimlachje, "En toen kwam de grot," bracht ze uit met een zacht lachje. Arceus, dat was een ramp geweest.

En hij kreeg precies de reactie waar hij op gehoopt had. Haar kop verschoot en Aiden begon te lachen, terwijl ze zei dat ze maar moesten stoppen met zoeken. “Oh, teleurstellend weer,” merkte Aiden grijnzend op. “Ik begon het net leuk te vinden,” sprak hij vervolgens onschuldig, nog altijd wat nalachend. Oh, ja, op deze manier vond hij het allemaal prachtig. Ze was zo makkelijk te klieren soms.
Lilium sprak over hoe ze voorgelopen had en dat Tyrion nog een Charmander was geweest. “Klopt,” zei hij. “Dat was voor ik besloot te ragen op mijn training,” lachte hij kort. Ja, alle frustratie was er op die manier uitgekomen. “Toch een betere oplossing dan de alcohol.” Dat kwam immers na het trainen pas. Over de grot moest hij even glimlachen. “Leo vlak daarna,” zei hij met een lichte glimlach. Oh, en hoe Leo gestolen werd! Toen had hij toch wel wat met haar mee gevoeld.

Lilium snoof eventjes kort toen Aiden aangaf dat hij het leuk begon te vinden en zette haar handen eventjes kort tegen haar wangen. Arceus, af en toe was dat jong vreselijk hoor.
Ze tikte eventjes kort met Aiden's Holocaster op de tafel toen hij begon over de alcohol. "Zeker een betere oplossing.." kwam er wat weifelend uit, maar al vlug genoeg keek ze weer op toen hij over Leo begon. "Leo kwam daarna inderdaad.. En mijn magnifiek uitgevoerde slag op je wang," kwam er onschuldiger achteraan. Als ze Aiden had moeten geloven, deed dat best wel zeer. Ze keek ondertussen weer op Aiden's Holocaster. "Heb je nog meer van die vage valentijnskaarten?" vroeg Lilium, terwijl ze op zijn afbeeldingen map tapte.