Aromatherapy

Aiden keek met een kleine glimlach toe hoe Élise even opkeek toen Snowflake, de shiny Eevee, haar naderde. Al snel leek Snowflake echter heel blij te zijn om haar moeder te zien en Élise maakte tevreden geluidjes. De andere Eevee, welke een tijd met haar moeder in de box had doorgebracht, wandelde voorzichtig op deze af en keek naar Snowflake. Een vragend geluidje kwam nog uit haar mond. Ze had haar moeder nooit hoeven delen…?
Lilium’s opmerking had Aiden even doen glimlachen en toen ze was gaan zitten, reikte ze hem al snel een sandwich aan. Met een glimlachje nam hij het aan en zette hij zich naast haar neer. “Dit is wel heel anders dan al die Charizards,” merkte hij geamuseerd op. Met Khaleesi en Tyrion was er altijd meteen een hels gevecht in de lucht, dus dit was… rustig.

De Eevee leek in de war te zijn en keek haar moeder eens vragend aan, waarna de Flareon zuchtte. In haar schattig-klinkende Pokémon taaltje begon ze het tweetal maar eens uit te leggen wat er was. Half-zusjes waren ze. En de Eevee was vol nestgenoot van Ruddles.
Lilium sprak en Aiden glimlachte. “Ach,” zei hij. “Dat komt wel goed…” Nee, hij zou niemand haar iets aan laten doen. Hij zou niemand toestaan om ook maar een haar op haar hoofd te krenken. Hij was dat helemaal zat. Het was genoeg gebeurd. “Het is voor mij ook raar, hoor,” merkte hij vervolgens op. “Tyrion laten zien was al genoeg om de meeste dreigingen af te schrikken en met Garrett in de buurt viel er ook niets te vrezen,” merkte hij rustig op, zijn blik richtend op Arya. Niet dat Arya kracht miste, maar ze miste het intimiderende uiterlijk. Zij moest zich eerst bewijzen voor iemand haar zou vrezen. Garrett en Tyrion hoefden enkel te grijnzen.

De Eevee schrok zich een ongeluk toen er aan haar oor werd getrokken en het wezentje piepte hard, voor ze bescherming zocht van haar moeder. Toch, nieuwsgierig als ze was, keek ze al snel weer voorbij de Flareon, haar kopje scheef houdend terwijl ze haar aankeek. Ze was enkel haar moeder en de al volwassen Pokémon van Aiden’s box gewend. Dit wilde gedoe was nieuw.
Mooie deal. Alyss en Garrett eruit. Aiden zuchtte een keer. “Ja, zo wordt er in ieder geval niet naar me gegromd als ik wat dichterbij kom zitten,” merkte hij met een lichte glimlach op. Nee, Alyss was zeker niet zijn favorietje geweest en hij moest zeggen dat het nu vrij makkelijk was. Amore was nu de grootste lastpak waarschijnlijk en die was ook al veel rustiger dan ze ooit was.

Élise leek een keer te zuchten en stapte opzij, de twee Eevee’s aankijkend. Ze zuchtte even en de naamloze Eevee bewoog haar oortjes heen en weer, kijkend naar haar half-zusje. Dit was… vreemd. Voorzichtig stapte ze dichterbij. Als het weer zo wild ging doen, was ze weg hoor!
Alyss wilde haar alleen beschermen. Misschien had die wel een beter instinct qua slechte mensen. “Bedankt,” kwam er onmiddellijk uit Aiden’s mond. Nou, ja, zeg. Dat was nou ook niet echt aardig. Toen het halve beleg ook uit haar broodje viel, griste hij een servetje uit de tas en hield hij het haar voor. “Karma inderdaad,” merkte hij gespeeld zielig op.

Arceus, de Eevee had echt een naam nodig. Maar, dat moest Aiden doen. Voor nu was de naamloze Eevee dus naamloos en keek ze naar haar zusje, haar kop scheef houdend. Toen de naamloze Chikorita tussen hen in kwam staan en zich groot maakte, hief de Eevee haar niet-bestaande wenkbrauwen. Zo, die was stoer!
Lilium nam het servetje met een rode blos aan en veegde haar hand af, waarna ze het servetje weggooide. Aiden snoof eventjes geamuseerd en nam nog een hap van zijn sandwich, Lilium eventjes aankijkend voor hij toch maar weer weg keek. “We zouden het best kunnen doen,” zei hij. “Even naar Hoenn. Het was er mooi…” Hij wist niet eens of hij dit soort dingen wel van d’r kon vragen, want… Eigenlijk waren ze gewoon vrienden. Het was raar. Hij wist niet als wat hij haar zien moest, eigenlijk. En of hij dit kon maken. En of het zou werken.
Holy Arceus, wat een gedoe.

De Chikorita keek even neer op de bangere Eevee en daarna naar de shiny, maar besloot uiteindelijk dat geen van beiden haar aandacht verdienden. Vandaar dat ze door liep, haar kop hoog. Élise nestelde zich neer op de grond en ondertussen keek de Eevee nog altijd naar haar soortgenoot, maar legde zich uiteindelijk tegen haar moeder aan. Dat was tenminste veilig.
Het zou haar leuk lijken. Een lichte glimlach trok over Aiden’s gezicht. “Dan doen we dat.” Niet nu, maar de tijd zou vanzelf komen waarop ze op de boot zouden stappen en richting Hoenn zouden gaan. Het was een mooie regio, maar Aiden had er weinig van gezien de laatste keer dat hij er was. Immers had hij toen veel te veel problemen gehad. Iets met een vermoorde hotelkamer.

Een tour guide die de regio kende, zei het blondje. Aiden kon een korte lach niet onderdrukken. “Ik heb maar weinig van Hoenn gezien mijn vorige keer daar,” gaf hij toe. “Nadat Amore en Nanook de kamer hadden geruïneerd, kregen we niet echt de kans.” Nee, wat dat betrof was het een pure ramp geweest. Nogmaals met Raven op reis gaan stond dus ook niet tussen zijn toekomst-plannen. Alles behalve, zelfs. Het was niet aan hem besteed.
Amore kroop op Aiden’s schoot en hij haalde de Pikachu even met een glimlach aan. Nee, zijn team was nu lang zo angstaanjagend niet meer. Maar, hij wist hoe sterk Arya was. Er kwamen maar weinig in haar buurt. Amore kon daar ook komen. Mensen zouden ze dan niet vaak onderschatten. Hij herinnerde zich de Pikachu nog toen hij haar net ontmoet had en had haar toen liever ver uit zijn buurt gehad.

Dus, dat was er gebeurd. Oh, juist ja. Dat had hij haar niet verteld. Lilium vroeg waarom hij het haar de vorige keer niet had willen vertellen en kort hief hij zijn schouders. “Om de drankspellen en… het feit dat we dat hotel nooit meer in mogen, denk ik,” sprak hij kalm. En omdat het hem ergens claustrofobisch had gemaakt. Alsof hij zich moest verantwoorden. Want, hij was daar een beetje dom geweest. Zo ver kwam hij zelf ook nog wel. Toen Lilium zei dat Nanook lief was en dat Raven op zich aardig was, hief Aiden zijn schouders. “Ik ben niet echt in voor herhaling,” besloot hij enkel te zeggen, zijn blik richtend op de jonge Pokémon die rond aan het hupsen waren. “Arceus, die twee moeten nog een naam…”