Aromatherapy

En daar was ze blij om. Goed zo. Hij zag hoe ze verlegen naar beneden keek en negeerde de rond hupsende Chikorita’s voor een moment, al was dit van korte duur. Al gauw genoeg kreeg hij een foto van zichzelf te zien, waarna ze opmerkte dat hij een fangirl had. Hij wilde reageren, maar toen werd zijn hoedje van zijn hoofd geslagen door het blad van de Chikorita op zijn schoot, waarna ze van zijn schoot sprong en in het hoedje kroop. Aiden keek even achterom, maar zuchtte al gauw, besluitend de terrorist maar even te laten liggen. Met zijn hand ging hij kort door zijn rode haren, het blondje aankijkend. “Je bent wel heel slecht voor mijn super stoere, gym-slopende imago, weet je dat?” vroeg hij onschuldig, even grijnzend.

Aiden pakte het hoedje met beide handen beet en legde het op zijn schoot, de opgekrulde Chikorita erin houdend. Voorzichtig aaide hij het beestje over haar rug, terwijl deze het zich comfortabel maakte in de hoed. Hij glimlachte lichtjes. Het was toch wel heel erg schattig zo, of niet? Lilium’s woorden deden hem echter opkijken. Met rust laten? Verhuizen naar Unova? Zijn wenkbrauwen gingen iets omhoog. “Helaas,” zei hij met een onschuldig glimlachje. “Maar ik denk niet dat ik je kan laten gaan. Ik ben bang dat je he-le-maal vast zit,” knipoogde hij. Nee, hij zou haar niet zo makkelijk laten vertrekken. Niet nu.
“... Ben je van plan er één mee te nemen?” vroeg hij uiteindelijk. Zo’n Chikorita leek hem wel iets voor haar, eigenlijk.

Ja, ze zat absoluut vast. Toen ze zei dat hij zich geen zorgen moest maken, dat ze niet van plan was ergens heen te gaan omdat ze hem veel te hard zou missen, keek hij even met een klein glimlachje naar de Chikorita, voor hij het blondje weer aankeek. “Dan is het goed.” Zijn standaard reactie zo onderhand als hij tevreden was met haar woorden en niet wist hoe hij erop moest reageren. In ieder geval was hij er blij mee.
Haar volgende woorden deden hem zuchten en hij keek haar aan. “Je hebt Leo’s Blast Burn, je hebt Cheshire,” begon hij zijn opsomming. “En ik ben er altijd voor je…” Even viel hij stil. “En mijn vader is er nu niet om je lastig te vallen.” Dat hielp ook. Nu zijn vader weg is, had ze toch weer iets minder te vrezen. “Ik denk dat een baby misschien wel een mooie nieuwe start is,” zei hij met een kleine glimlach, de Chikorita op zijn schoot kriebelend. Het was zo schattig klein in zijn hoedje…

Lilium kwam naast hem zitten en hij keek haar met een kleine glimlach aan. “Ja,” zei hij na haar woorden. “Dus het kan prima.” Alleen al om de gedachte dat ze kon veranderen binnen haar team wat ze wilde, omdat ze niet hoefde te vrezen voor haar leven. Het zou een verandering zijn die meer dan welkom was. En zou er alsnog iemand zijn die haar iets aan zou willen doen, dan was hij daar om dat te stoppen.
Ze wilde degene die op haar schoot lag en zei helaas dat Alyss haar team niet uit ging. “Al enig idee wie dat wel gaat?” vroeg hij. Toen één van de Chikoritas een speeltje kwam brengen, hield Aiden het in zijn hand en deed alsof hij het gooide. De loslopende Chikoritas renden er vrolijk achteraan, terwijl degene op zijn schoot met een vernauwde blik naar zijn hand bleef kijken. Ughe. Hij had gehoopt dat het mee zou rennen.

Lilium vertelde over de veranderingen die ze haar team zou willen geven na de gyms en Aiden zuchtte voor een klein moment. Ze vertelde over de Cyndaquils en over hoe ze eerst nog de twee laatste gyms wilde doen. Aiden hief zijn schouders. “Ik dacht er eigenlijk aan om de uitdaging voor me uit te schuiven,” gaf hij toe. “Voor nu is het iets waar mijn hoofd niet naar staat. Ik denk dat Tyrion en Garrett de rust kunnen gebruiken en misschien vind ik wel weer iets nieuws, want het voelt alsof ik een oude droom najaag.” Nee, de gyms verslaan was iets wat hij… Natuurlijk wilde hij deze challenge ooit afmaken, maar voor nu was het niet meer wat het ooit geweest was. Het was niet meer wat hij wilde. Hij had geen idee wat hij wilde, daar was hij nog naar op zoek.
Ze wilde haar Feraligatr boxen en zei bijna jaloers te raken toen de Chikorita niet van zijn schoot verdween. Een lichte glimlach trok over zijn gezicht en hij tilde de Chikorita uit zijn hoed, om het op de grond te zetten. “Ga maar weer spelen,” vertelde hij het ding, waarna het even kort twijfelde, maar uiteindelijk toch naar haar nestgenoten ging.

Lilium leunde tegen zijn schouder en hij keek even glimlachend op haar neer, terwijl ze hem vroeg wat hij wilde gaan doen en waarom zijn droom veranderd was. Hij keek even voor een moment naar de Chikorita’s, nadenkend over een antwoord. Hij had eigenlijk geen idee. “Ik weet het niet,” zei hij daarom ook. Liegen was overbodig. “Maar, mijn doel was altijd meer om het maximale te bereiken met Tyrion. En… Ik denk niet dat ik met hem nog veel verder kan komen,” legde hij uit. “Nu hij zo sterk is dat hij niet mee mag doen aan de een na laatste gym, lijkt het allemaal… meer op een kinderdroom.” Het was jammer, want een doel hebben om naar te streven was veel fijner. “Misschien dat ik Arya en Amore bij me houd en de rest een korte vakantie gun, eens zoeken naar iets nieuws…” Wie weet was trainer zijn wel niet van lange duur.
Toen Lilium over de locatie begon, glimlachte Aiden. “Nah, die is prima,” antwoordde hij. “Misschien vind ik ze stiekem ook wel schattig.” Vooral de koningin van het stel, wie het speeltje geclaimd had en met haar blad zwaaide als een ander in de buurt kwam. Ja, de kleine terrorist was er zeker één met een gebruiksaanwijzing.

Lilium zei zijn voorbeeld misschien wel te volgen en sprak over hoe ze zich veel te veel gefocust had op kracht, terwijl ze gewoon voor de lol had willen reizen. Aiden knikte langzaam. Bij hem was het juist andersom. Hij was altijd een competitief persoon geweest en nu wilde hij meer voor de lol reizen, want hij kon met Tyrion toch niet verder en dat was en zou altijd zijn hoofddoel zijn. Tyrion had zijn vakantie verdiend, al zou Aiden hem terughalen om de laatste gym te verslaan. Hij was het immers begonnen met Tyrion, dus met hem zou hij het ook beëindigen. Op haar woorden glimlachte Aiden dan ook. “Dat is inderdaad minder nodig,” bevestigde hij. “En, het klinkt als een goed plan.” Ja, ze verdiende dat beetje lol zeker.
De Chikorita had enorm veel aandacht opgeëist en Lilium merkte op dat het een ringleader was. “Noem het maar gerust een terrorist,” merkte hij op. “Volgens mij zal de rust hier pas wederkeren als een mafkees besluit haar te adopteren.” Mooi niet dat hij die mafkees was.

Lilium zei te denken dat ze de Cyndaquil vanmiddag uit de box zou halen en een kleine glimlach trok over Aiden’s gezicht. Chikorita, Cyndaquil… Ja, dat leek al meer op een Lilium-team. Toen ze hem vroeg wanneer hij zijn team om ging gooien, hief hij zijn schouders kort. “Ik doe vanmiddag met je mee,” zei hij rustig. Immers was deze pauze niet permanent. Garrett en Tyrion zouden ooit weer terugkeren in zijn team. Als hij eenmaal wist wat hij wilde, wist waar hij zich vestigen zou. Maar, tot die tijd waren ze eigenlijk al klaar met hun reis. Hij nog niet.
Een terrorist. Lilium vroeg of Aiden de mafkees wilde zijn en hij schudde zijn hoofd. “Ik heb in de box nog een Eevee zitten uit de breed van Élise waar Ruddles uit kwam,” zei hij. “Ik denk dat voor mij één nieuw jonkie in het team wel genoeg is, vooral als ik Tyrion mis.” Tyrion was altijd de rust geweest binnen het team, immers. “Al vind ik ‘t zielepietje wel wat voor je. Weet je al een naam?” Ze had immers al gezegd haar mee te willen nemen.