Aromatherapy

Restaurants waren altijd zo formeel, was haar excuus. Ze noemde de serveerders en de weggeschoven stoelen en Aiden glimlachte licht. “Dat is zo,” zei hij met een kleine glimlach. “Maar het eten is er goed,” ging hij verder. Ja, hij hield wel van een restaurant, simpelweg omdat hij een goede maaltijd zeker kon waarderen. Vooral zijn saté en pasta’s. Al vond hij een café als de Beertjes ook wel leuk, mits er geen Rattata’s rondliepen. Dat hielp al vaak. “Al kan dit er prima mee door.” Met die woorden sleurde hij een frietje door de speciaalsaus, voor hij het in zijn mond stak. En ach, als zij er blij van werd, dan was het helemaal prima, toch?

Aiden nam een hap van zijn pikanto - wat best wel pittig was, maar het zou vreemd en teleurstellend zijn als dat niet het geval was - terwijl hij hoorde hoe Lilium sprak. Na haar woorden slikte hij echter het stuk Pikanto door. “Dat dacht ik niet.” Ze moest toch echt harder gaan proberen als ze dat eruit wilde krijgen. Aiden had genoeg dates gehad om erin te hebben gestampt dat de jongen betaalde. Geen geld? Dan was het niet daten. En dat was vroeger echt heel erg geweest, want hoe duurder de date hoe groter de kans op-... Ja, dat ja. Dit, een snackbar, was echt een no-go geweest destijds. “Geef dat maar op. Dat gaat tegen mijn mannenego in.”

Deze strijd ging ze aan en een zucht ontsnapte uit zijn mond. Echt waar, Lilium? Moest dat? Toen ze ook zei dat zijn mannenego ouderwets was, nam hij nog een patatje, zodat het niet abnormaal was als hij even stil viel. Toen hij het ding doorgeslikt had, hief hij een wenkbrauw. “Prima, Taurosje,” zei hij rustig, weer een patatje beet pakkend toen hij haar aankeek. Het zou hem meer irriteren om er elke keer tegenin te gaan dan om haar gewoon haar zin te geven, dus dat moest dan maar zo. “Dan is het wel aan jou waar we eten,” zei hij met een kleine glimlach. Als ze betaalde, mocht ze op z’n minst zelf weten wat ze eten gingen. Hij vond het allemaal best. Ze wilde nog een keer samen uit eten, dus het zou wel goed zitten.

Dat zou goed komen, zei het blondje, waarna ze hem vertelde aan te nemen dat hij dus wel in was voor een vervolgdate. “N-” Ze veegde haar mond af met haar mouw en Aiden hief even een wenkbrauw. “Echt, ik dacht dat je streng opgevoed was, maar je manieren…” Hij lachte even kort, voor hij zich weer herpakte. Lilium was zeker een interessant geval. “Een vervolgdate, hmn?” kwam er geamuseerd uit zijn mond en hij zette zijn elleboog op de tafel, haar aankijkend. “Betekent dat dat we dan echt… Aan het daten zijn?” Geamuseerde glimlach op de serieusheid en zijn enige nervositeit te verbergen, want stiekem probeerde hij het nonchalanter te laten klinken dan het was.

Ze at lang niet altijd thuis, zei Lilium na zich verontschuldigd te hebben. Aiden schudde zijn hoofd even met een kleine glimlach. “Figures,” zei hij geamuseerd. Het was typisch hoe je zou denken dat zij het welopgevoede kindertje was, terwijl hij haar nog zoveel te leren had wat date-maniertjes betrof. Nam het stoel afschuiven. Hij had verwacht dat ze dit wel afgekeken had van haar ouders, maar niets bleek minder waar.
Ze dacht. Het leek. Ze wist het niet. Aiden hief zijn wenkbrauwen. Nu hing het ertussen of ze het niet wilde, schrikkend van het feit dat hij het vroeg, of dat ze het juist wel wilde en… ook schrok van zijn vraag. Maar, haar volgende woorden maakten het vrij duidelijk. “Nee,” begon hij. Och, wat gemeen dat hij met dat woord begon, maar dat ging voor hem onbewust. Voor Anita minder. “Je hebt geen fout gemaakt.”

Aiden snapte er niets van. Een traan rolde over haar wang en ze begon te lachen. He? Was dit een of andere vage stunt? Hij keek even bedenkelijk om zich heen, voor hij zijn blik weer op haar richtte. Wat? Toen ze dan ook zei dat hij enorm krot was met woorden en dat hij haar had laten schrikken, werd de frons op zijn gezicht nog groter, voor hoeverre dat al mogelijk was op het moment. “Hè?” kwam er dan ook uit. Charming, Aiden. “... Heb ik iets gedaan?” Hij was nu echt heel erg in de war. Het was toch… Ze wilde toch… He? Hij besloot maar een frietje in zn mond te stoppen en te kauwen, zich nog duidelijk afvragend wat het probleem was. Ze had geen fout gemaakt. Aka, hij vond haar daten goed. Alleen haar. Wat was daar zo erg aan?

Nog een traan. Oh help, Arceus! Ze moest niet huilen. Dat was waar alles al een hele andere kant op was gegaan. Als ze nooit had gehuild over haar ouders, nooit had gehuild op dat graf… Dan was alles vast heel anders geweest. Niet dat hij het nu nog anders zou zien, maar het maakte goed duidelijk hoe slecht hij was met huilende mensen en als ze dan ook nog eens lachten dan begon hij toch te denken dat er iets heel erg mis was. Zou ze een zenuwinzinking krijgen?
Hij was begonnen met nee. Aiden zuchtte een keer en moest toch zacht en kort lachen. “Arceus, Lil,” zei hij hoofdschuddend. Dus… Ze had het echt heel erg gevonden als hij daar nee op had gezegd. Dat… deed hem goed. “N- .. Alles is goed. Ik zou daar geen nee op zeggen,” besloot hij met een glimlach uit te leggen. Arceus, wat een dupperd.

Lilium zei te hebben gedacht dat ze het helemaal verkeerd begrepen had. Aiden zuchtte even lichtjes. Dat was wel vaker het probleem, was het niet? Haar volgende woorden deden hem dan ook even glimlachen en hij schudde zijn hoofd langzaam. “Dat… hoeft niet,” zei hij. “Je moet er vanuit gaan dat… Dat ik het wel wil. Met jou. Alleen met jou.” Arceus, dit ging beter dan het restaurant. Muk Restaurants, snackbar waren de plek om een date te hebben. Vooral snackbar Wong. “Anders zou ik hier niet met je zitten, op ‘t punt om weer richting een kermis te gaan.” Waar hij haar nu toch misschien wel mee het reuzenrad in zou nemen. Het… kon. Het moest kunnen.