{Aiden} Just sit back and relapse again

Lilium merkte op dat Amore Ruddles een beetje bang gemaakt had en Aiden keek naar het beestje dat zich tegen het blondje had genesteld. “Ja, Amore maakt mij ook wel eens een beetje bang,” zei hij rustig. De Pikachu snoof even ongeamuseerd. Een onschuldig lachje ontstond op Aiden’s gezicht. Nee, bang voor Amore was hij niet. Hij had haar in het begin verontrustend en irritant gevonden, maar echt eng…? Een Pikachu? Nope.
Lilium hoopte dat ze snel kwamen met de papieren. Toen ze zei dat ze drie maanden had kunnen vluchten van dit, hief Aiden zijn wenkbrauwen. Drie maanden? Hij herinnerde zich haar nog wel toen het net gebeurd was. Als dat alweer drie maanden geleden was… “De tijd gaat dan nog aardig snel,” merkte hij op. En wat hadden ze achterlijk veel meegemaakt in die tijd, zeg. Heilige Arceus.

En frisse lucht. Aiden slaakte een opgeluchte zucht zodra ze het Center uit stapten en de Pikachu, met Ruddles vast aan zijn staart, hen op stonden te wachten. De Pikachu liet de staart van de Dedenne los en sprong op haar trainer af, om op zijn schouder te klimmen en een enthousiast kreetje te slaken. Aiden keek ‘t blondje even aan met een opgeheven wenkbrauw. “Vandaag ben je nog geclaimd,” zei hij rustig. Immers wist hij niet of Team Rocket weer toe zou slaan en ze hadden immers al besloten om te gaan voor stickers, was het niet? “Dus, vind je ‘t erg om ff langs ‘t Center te wandelen?” Hij wilde toch even naar zijn spullen en zich opfrissen. Dan konden ze daarna eens op zoek gaan naar stickers voor haar balls.

En wat als ze het niet wilde. Aiden wilde haar zeggen dat ze weinig keuze had en dat hij haar als een kleine puppy aan zou kunnen lijnen, maar gelukkig zei ze al snel genoeg het goed te vinden en tevreden te zijn met het feit dat ze daar weg waren. “Prima,” zei hij rustig, de Pikachu op zijn schouder even op haar koppie kriebelend. “Kom maar mee, dan.”


Het duurde gelukkig niet al te lang voor ze aan kwamen bij het Center. “Kom mee, dan wacht je maar in de kamer,” zei hij rustig. Hij hoopte maar dat het een beetje voor zich sprak dat hij zich op wilde frissen en zwaaide zijn slaapkamerdeur open, verwachtende dat zij het wel dicht zou doen. De kamer was aardig netjes, afgezien van de openstaande tas die op het kusseneind lag en die ene lege Pokéball die ernaast lag omdat Aiden het in zijn tas gevonden had en het niet meer aan zijn riem paste. “Ga even zitten, dan gaan we zo stickers halen.” En met die woorden pakte hij wat schone kleren en liep hij de badkamer in. Heilige Arceus, hij had een douche nodig.

De deur zat niet op slot. Bang dat Lilium de badkamer in kwam was Aiden immers niet. Dat Amore haar trainer miste en met een simpele beweging de deurklink naar beneden haalde, waardoor de badkamerdeur op een minuscuul kiertje open kwam te staan. De Pikachu stapte naar binnen en zette haar pootje tegen het vochtige douchedeurraam.
Wat volgde was een hele hoop gescheld en gevloek wat Muk en Arceusverdomme te boven ging, waardoor Tutu het wegens haar admin-status op een site vol kindertjes niet uit mocht typen. Aiden trok zijn ondergoed en -broek aan en stapte met een kwade blik naar buiten, de Pikachu aan haar staart richting het bed gooiend, waardoor het ding meerdere piepjes slaakte, voor ze half-lachend op het bed terecht kwam. De natte, rode haren van de jongen hingen langs zijn nek en zijn bovenlijf drupte nog van het water, maar Aiden had geen seconde langer op die tintelende badkamervloer willen blijven staan en was op het moment helemaal vergeten dat er nog iemand op zijn bank zat. “Ben jij gek?” vroeg hij. “Je wordt nog eens mijn dood,” kwam er met een zucht uit, voor hij met zijn hand door zijn haar ging en de zwaar geamuseerde muis aankeek.
Snertbeest.

Of het met hem ging. Aiden keek om. Oh, ja, Lilium. Ach, hij had de deur in ieder geval dicht gedaan. Of zij had dat gedaan. Hij keek haar even met een grijnsje aan, voor hij zich richting de Pikachu zette en het ding aan haar staart beetpakte, waardoor het ondersteboven bungelde. “Dit wezentje hier,” zei hij, “Heeft uitgevonden wat voor effect water en elektriciteit hebben.” Amore grinnikte nog altijd even geamuseerd en hij liet haar weer op het bed vallen. “De volgende keer sluit ik je op in je Pokéball en kom je die stomme box van je niet meer uit,” verzuchtte hij naar de Pikachu, nogmaals even zuchtend voor hij zijn blik op Lilium liet vallen. “Als je ooit een vervelende muis wil adopteren,” mompelde hij, voor hij even met zijn hand door zijn natte haren gleed. Het litteken over zijn schouder had hij haar als het goed is al van verteld, maar in RPG hadden alle coole jongens littekens het was gelukkig goed geheeld en dus niet zo’n lelijk ding wat je van drie kilometer afstand zag.
“Geef me nog een moment,” merkte hij op. “En jij wegblijven,” gromde hij nog tegen de Pikachu, voor hij zich de badkamer weer in zette. Klik, deurtje op slot ~

Het duurde niet heel lang meer voor Aiden zich weer uitgekleed, afgedroogd en weer aangekleed had. Hij kwam de badkamer weer rustig uitlopen met een handdoek waarmee hij nog wat door zijn warrige rode haren ging en keek Lilium aan. Hij gooide de doek op het bed en pakte zijn hoedje eraf, om dit ding op zijn hoofd te plaatsen en de Pikachu op zijn schouder te laten springen. “Dus, klaar om stickers te halen meis?” vroeg hij met een licht geamuseerde grijns op zijn gezicht, voor hij de deur opende en met een plagerig grijnsje naar buiten wees. “Pups gaan voor.” Plagen mocht. Plagen kon ook vriendschappelijk. Bam. Ze konden dit wel. Echt wel.

“Pups kunnen ook aan het voeteneind van de baas slapen ‘s nachts,” zei hij liefjes en geamuseerd keek Aiden het blondje aan, terwijl deze zich langs hem zette om de kamer uit te lopen. Waar zij interessante opmerkingen kon maken, kon hij dat natuurlijk altijd nog veel beter. Hij was immers een veel… Ja, hoe noemde je dat. Hij was een veel Seedotteriger persoon dan zij ooit zijn zou en het zou hem niets verbazen als ze nog steeds zou schrikken van sommige opmerkingen.
Ruimteschepen. Aiden keek het blondje met een geamuseerde glimlach aan en haalde een stickervel tevoorschijn waar allemaal hartjes, sterretjes en puppypootjes op te vinden waren. “Ik vind deze bij je passen,” merkte hij rustig op. Yep, dit paste.