Typhlosion? [open]

De archeoloog keek Vivienne nieuwsgierig aan en vroeg: "Hebben jullie iets gevonden daar binnen? Tekens of ingraveringen? De hiker hield een hand op de man's schouders en zei verontschuldigend: "[i]Het spijt me, Floris is een beetje een werk gek." Jace lachte en ging op een steen die dicht bij het kampvuur zat zitten en gebaarde Vivienne naast hem te komen zitten. Hij zei vervolgens: "Het spijt ons, als jullie niet op bezoekers gerekend hadden vinden we het niet erg zelf iets bij elkaar te ritselen."

Er werden ogen op haar gericht en ze kon het niet laten om haar blik af te wenden en zich in de arm van Jace te verstoppen. Arceus, Viev, wat was er met je vandaag. Je hoofd staat er echt niet bij. Misschien door die klap, misschien door de 'ruzie' met Jace, ze wist het niet. Ze gromde wat tegen zichzelf en zuchtte. De hoofdpijn achter in haar hoofd begon langzaam weer terug te komen, maar dat zou waarschijnlijk gewoon komen omdat ze barstende honger had. Ze ging naast Jace zitten en kroop dicht tegen hem aan. Ze hielt zich nog maar eventjes buiten het gesprek, tenzij haar iets gevraagd zou worden. Jace ging wel lekker zo met spreken, dus liet ze hem maar gaan.

De archeoloog glimlachte naar Jace en zei trots: "Geen zorgen ik heb zo lang in het veld gewerkt dat ik heel goed geworden ben in het vinden en bereiden van ingrediënten." Hierop ging Jace blij in met een geheel gesprek over wat voor een lekkere dingen er wel niet te vinden waren in het bos en koken in het algemeen. De hiker zuchte en glimlachte vriendelijk naar Vivienne toen hij vroeg: "Het gaat denk ik nog even door zo en ik heb best honger, zal ik maar voor ons opscheppen?"

Suddenly, cooks talk. Vivienne keek eventjes vreemd op, toen het gesprek zo opeens van onderwerp switchte, maar haalde haar schouders langzaam op. Ze was er inmiddels gewend aan geraakt dat Jace fanatiek over eten en zijn hobby kon praten. Al moest ze toegeven dat ze dat zelf ook wel kon doen. Ze keek eventjes op toen er iets aan haar werd gevraagd en voelde hoe haar hoofd langzaam rood werd. "Oh uh ... ja, dank u," stamelde ze zachtjes en glimlachte naar de hiker. "Ik ben er aan gewend geraakt dat hij zo begint te praten als er een kok bij is," glimlachte ze daarna wat voorzichtig en keek eventjes opzij naar haar vriend.

De hiker zuchtte en zei verslagen: "Dat maakt dan twee van ons, Floris weet niet van ophouden." Hij schepte een grote schep van de stoofpot op voor Vivienne en reikte deze naar haar toe. Hij schepte ondertussen behendig met zijn andere hand op voor de anderen. De stoofpot rook heerlijk...

"Dank u," zei ze zachtjes, terwijl ze de kom aanpakte. Het rook werkelijk heerlijk, maar ze moest toegeven dat ze inmiddels zo veel honger had dat alles lekker rook en vast ook wel zou smaken. "Het ruikt heerlijk," complimenteerde ze de hiker met een glimlach. Ze roerde eventjes in de stoofpot en haar ogen gleden terug naar Jace. Daarna nam ze een hap. "Hoe lang zijn jullie hier eigenlijk al?" vroeg ze nadat ze haar mond had leeggegeten.

"Maar een dagje ofzo. We waren van plan te kijkenwaar dit heen leidde, maar we zijn op doorreis richting de Reflecting Cave, maar we proberen Lumoise City te ontwijken wegens team rocket, ze zijn de laatste tijd zeer actief en team rocket heeft altijd interesse in onderzoekers." Jace en Floris aten rustig door blij pratend over koken nadat ze iedereen smakelijk eten gewenst hadden.

Vivienne knikte, terwijl ze nog een hap van d'r eten nam. "Ja, ik weet wat u bedoeld. Team Rocket heeft me te lang dwars gezeten in het verleden," verzuchtte ze zachtjes, terwijl ze haar kom iets liet zakken. De beelden van Marcus schoten door haar hoofd heen en direct werd ze weer overweldigd door de angst van toen Jace zo kwaad werd over dat hele gebeuren. Ze keek naar haar eten en zuchtte zachtjes. Een huivering gleed over haar rug heen toen ze een arm over haar schouder voelde. Oh. Dear. Arceus. Wat nu weer.

Jace was gezellig aan het praten, maar hield ondertussen Vivienne in de gate. Met een half oor luisterde hij mee en hoorde al snel iets over team rocket. Hij gebaarde de man voor hem eventjes stil te zijn en legde zijn arm over haar schouders heen. Hij zoende haar op de wang en fluisterde: "Ik hou me wel rustig hoor. Ik hou van je, alles komt goed."

Ze keek op toen ze Jace opeens hoorde spreken en legde haar hoofd tegen zijn borst aan. "Dank je," zei ze zachtjes en ze slaakte een zucht. Ondertussen keek de hiker haar een beetje vreemd aan en ze voelde hoe haar hoofd langzaam rood kleurde. "Ik heb aardig wat problemen gehad met Team Rocket, sinds ik hier in Kalos ben. Jace helpt me er door heen, maar weet dat het geen makkelijk onderwerp is voor me," legde ze zachtjes uit, terwijl ze van haar blonde vriend naar de hiker keek.

Jace legde even zijn bord neer en knuffelde zijn vriendin. Ondertussen keek de hiker heel verontrust en verdrietig terwijl hij zei: "Jonge dame het spijt me zo erg, ik had er nooit over moeten beginnen." Jace schudde zijn hoofd en zei tegen hem: "Dat geeft niet hoor, dat had u niet kunnen weten."

De brunette glimlachte eventjes naar Jace en schudde haar hoofd toen de hiker zijn excuses aanbood. "Maakt niet uit, ik vind het niet zo heel erg om over te praten," ze zei met een kleine glimlach. "Ik ben er, mede door Jace, sterker uit gekomen en daar ben ik 'm zeer dankbaar voor," ze glimlachte naar haar vriend en kroop dichter tegen hem aan. "Het eten is trouwens erg lekker." Haar blik stond al een stuk vriendelijker, en wat minder verlegen, terwijl ze een glimlach op d'r gezicht toverde.

Ze aten rustig verder en praatte over ditjes en datjes toen plotseling, zodra ze klaar waren, Chavell tevoorschijn kwam uit zijn pokeball. Jace keek verrast op en glimlachte terwijl hij vroeg: "Is er iets jongen?" Chevell schudde zijn hoofd en liep op Vivienne af. Hij legde zijn hand op haar hoofd en sloot zijn ogen in focus. Hij knikte vervolgens en ging aan de andere kant naast Jace zitten. Jace glimlachte naar zijn Kirlia en zei: "Jij hebt ook echt een zwak voor dames hé?" Chevell stond heel geschrokken en blozend op, maar stootte daarbij Jace z'n tas om. Een felle steen rolde er uit en rustte tegen Chevell's voet. Jace en Chevell keken bijde benieuwd naar de steen, toen het tot Jace door drong wat het was. Een fel licht omringde de steen en Chevell. Met een luid geluid barstte de mantel van licht open en stond Chevell daar, geëvolueerd.

Vivienne babbelde rustig verder met de hiker, toen ze op keek. Chevell stond voor haar en ze stak haar hand uit om 'm een aai over z'n hoofd te geven. Ze grinnikte zachtjes toen hij achteruit strompelde en daarbij de tas van Jace omgooide. Net op het moment dat ze naar voren wilde bukken om de spullen te pakken, tikte Chevell tegen de Dawn Stone aan en evolueerde. Vivienne ging achteruit zitten en keek toe hoe de Kirlia veranderde in een Gallade. Ze herkende de pokémon, een lange tijd geleden had ze een jongen leren kennen die er ook een bij zich had. Met een glimlach viste ze de pokéball van Fiora van haar broek en liet de shiny Gardevoir eruit. "Kijk eens Fiora, Chevell is geëvolueerd," zei ze vrolijk en de Gardevoir liet een vrolijk geluidje horen. Met een glimlach draaide ze zich naar Jace toe. "Gefeliciteerd," zei ze vrolijk.

Jace glimlachte naar zijn pokemon en haalde zijn pokedex er even bij. Hij scande Chevell in en met een piep zei de pokedex: "allade is a white, bipedal Pokémon. Its lower body consists of rounded hips with strong legs. It has a thin green torso with sharp, red horns sticking out of its chest and back. Its arms are shaped like tonfas with extendable blades in its elbows. It will use its arms like swords in order to protect someone. Its head resembles a gladiator's helmet with a white face and a teal head crest. It has spikes on the sides of its face. It is a master of courtesy and swordsmanship that is capable of predicting its foe’s moves.
As Mega Gallade, red plates emerge on its arms, and the helmet and cape-like protrusions on its head and back give it a knightly appearance. When the situation demands, Mega Gallade can use its psychic power to reshape both arms into blades simultaneously, and fight using a dual-wielding style. Its upper body becomes white, and the spikes on its head elongate."
Een mega evolutie was dus mogelijk met een gallade... Jace aaide hem en glimlachte dat Chevell alleen oog had voor Fiora.