Typhlosion? [open]

Vlekken danste voor haar ogen en ze kneep ze dicht om het draaien te laten stoppen. Naast haar hoorde ze ze de bezorgde stem van Jace en knikte moeizaam. Wat er voor zorgde dat er een volgende golf aan duizeligheid, gemengd met misselijkheid door haar heen spoelde. "Ik moet ... gaan liggen," sprak ze moeizaam. Met trillende handen pakte ze een pokéball, gelukkig wist ze welke pokémon waar zat aan haar riem, en al snel stonden Fiora en Alice voor haar neus. "Help," was het enige wat Vivienne zachtjes zei en Fiora schoot al direct te hulp. Ze legde haar trainster neer op de grond en Alice zorgde voor wat blokjes ijs. "Jace," schoot opeens de stem van Fiora door de stilte heen. "Heb je iets om het ijs in te doen? Om tegen d'r achterhoofd te houden."

Jace keek verrast op door de plotseling, en zeer snelle, wending van gebeurtenissen. Hij knikte moeizaam naar Fiora en haalde in een vloeiende beweging een theedoek uit zijn militaire rugzak en stak deze naar Alice uit. Hij wist niet pressies wat hij moest doen en wierp in wanhoop Chavels pokeball op. Hij zei alleen maar tegen zijn Kirlia: "Zou je misschien Fiora, de Gardevoir, kunnen helpen?"

Vivienne had d'r ogen gesloten. Het bonken begon erger te worden en ze had moeite met zichzelf bij bewustzijn te houden. Ondertussen maakte haar maag meer dan alleen rondjes en leek nu volledig in de knoop te liggen. Waarom, waarom gebeurde haar dit altijd. Waarom trok zij altijd gevaarte en ongeluk aan. Ondertussen had Alice wat ijsblokjes in de theedoek gedaan en was Fiora duidelijk blij met de hulp van de kleine Kirlia. Ze gaf de mannelijke pokémon de opdracht om de theedoek tegen de brunette haar achterhoofd te drukken, zodat zij haar overeind kon houden. Daarna bedankte ze Alice voor haar hulp en gleden d'r ogen naar Jace toe. "Het komt wel goed," zei ze bemoedigend tegen de jongeman. "Ze heeft een harde klap gemaakt op de grond en heeft waarschijnlijk een kleine hersenschudding opgelopen. We moeten er nu voor zorgen dat ze bij bewustzijn blijft en als ze gaat slapen om de twee uur wordt wakker gemaakt. Dan moet je d'r een persoonlijke vraag stellen, zodat we zeker weten dat er geen geheugenverlies heeft opgetrokken. Morgen zal het beter moeten zijn."

Chavel volgde behulpzaam de instructies van Fiora en Jace voelde zich zo onnozel en hulpeloos. Toen Fiora het aan hem uitlegde knikte hij gwoon maar. Het was het minste dat hij kon doen. Hij zei alleen maar zachtjes en een beetje uit het veld geslagen: "Ehm... Bedankt, Fiora." Hij keek bezorgd naar Vivienne en zei: "We moeten haar ergens veilig heen brengen, misschien naar de ingang?"

Fiora hielt het hoofd van Vivienne recht en knikte naar Jace toen die begon over een veiligere plaats om d'r heen te brengen. "Daar kan ze tenminste recht liggen ja. Ik weet alleen niet of ik het alleen aan kan om dr naar de ingang te teleporteren," gaf ze daarna licht beschaamd toe. Ze was sterk ja, maar het was een hele klus om mensen mee te nemen in een teleportatie en vooral als ze gewond waren. Dan moest ze op te veel dingen gaan letten. "N-nee," mompelde Vivienne opeens en haar blauwe ogen gingen langzaam een stukje open. "H-het gaat. J-jullie moeten gewoon stil blijven staan," mompelde ze zwakjes, terwijl ze moeite deed om het beeld voor dr ogen stil te laten staan.

Jace knikte naar Vivienne en zei: "Het komt wel goed liefje, ik zorg wel voor je." Hij keerde zich naar Fiora en knikte naar haar als teken dat hij haar veilig zou verplaatsen. Hij dacht even na over hoe hij dit ging doen hij had immers zijn arm in het verband, maar hij zou er wel iets op vinden.

Zwakjes pakte ze de arm van Jace vast. "Blijf," mompelde ze zachtjes. "H-haal de pijn weg," een traan glinsterde in haar ooghoek en Fiora keek eventjes moeizaam naar Jace. Daarna schoten de ogen van de Gardevoir naar de Absol toe en werd aan Alice gevraagd alvast vooruit te rennen om er voor te zorgen dat er niemand op hun pad zou komen. De Absol knikte en schoot naar beneden toe. Fiora richtte zich ondertussen op Jace. "Ik kan proberen wat van de pijn weg te halen met mn Heal Pulse aanval. Als je wilt," vroeg ze daarna zachtjes, terwijl ze met een hand wat haar van het voorhoofd van Vivienne weg veegde.

Jace knikte en zei: "Laat Chevell je helpen." Hij gebaarde Chavell om aan de slag te gaan. Chavell liep voorzichtig op Vivienne af en hield zijn handen naar haar hoofd gericht. Zijn handen pulseerde met roze en paars uitstralende energie en Jace voelde aan dat het hielp aangezien Healing Pulse een redelijk grote effect radius had.

Healing pokémon konden daadwerkelijk een helpende hand bieden. Heck ze was blij dat ze een Gardevoir had met de overmate hoeveelheid ongeluk die ze met zich meebracht. Toch voelde ze iets van ... well, het voelde anders toen de Kirlia zijn Heal Pulse aanval deed. Sterker, zwaarder, dan als een vrouwelijke pokémon het deed. Fiora legde een hand op de schouder van de Kirlia en leende een hand door de aanval te versterken. Bij de brunette voelde ze hoe de hoofdpijn verlicht werd en het bonken minimaliseerde tot een zacht geklop in haar achterhoofd, op de plek waar ze gevallen was. Haar blauwe ogen gingen over en ze slaakte een zucht van verlichting. Daarna glimlachte ze zwakjes naar Jace. "Dank je," zei ze zachtjes. Fiora keek op naar Jace en knikte. "Het komt wel goed, zolang we dr goed in de gate houden en de hoofdpijn niet al te erg wordt, kunnen we doorgaan met de tocht," zei ze op een kalme toon, waarna ze de Kirlia een paar complimentjes gaf. De mannelijke pokémon had goed z'n best gedaan en daar was de Gardevoir maar al te blij mee.

Jace knikte en keerde Chevell terug in zijn pokeball. Hij haakte de pokeball weer aan zijn riem en hield zijn goede arm uitgereikt naar Vivienne om haar overeind te helpen. Hij zei met een medelevende toon: "Kom schat, ik help je wel. Laat me je maar verwennen vandaag." Hij zou wel voorzichtig moeten doen en goed op letten. Hij wist weinig van geneeskunde, maar Fiora blijkbaar meer dan hij.

Haar hoofdpijn was gezakt en de meeste vlekken waren verdwenen, toch voelde ze zich nog wat duizelig toen ze overeind ging zitten. Een glimlach ging in de richting van Fiora toen ze een bezorgde hand op haar schouder voelde. "Het is al goed," zei ze zachtjes. "Dank je." Ze kwam overeind, met behulp van de hand die Jace naar haar had uitgestoken en viel tegen hem aan, waarbij ze haar armen snel om zijn borst heen sloeg. "Fiora, zou je Alice willen gaan halen? Ze is helemaal alleen bij de ingang," vroeg ze daarna aan de Gardevoir, die met een flits verdween, op zoek naar de jonge Absol. De brunette keek op naar haar vriend en glimlach zwakjes. "Sorry, ik trek echt te veel ongeluk aan," verontschuldigde ze zich zachtjes.

Jace haalde voorzichtig met de achterkant van zijn hand Vivienne's haar uit haar gezicht en gaf haar een zacht kusje, eerst op de lippen en daarna op haar voorhoofd. Hij keek haar glimlachend in de ogen terwijl hij zei: "Je trekt geen ongeluk aan, lieverd." Hij hield zo van haar. Hij liep verder met haar hand in de zijne en zei: "Ik zorg wel voor je schatje."

Ze sloot d'r ogen voor een tel toen Jace een kus op dr voorhoofd planten. Ze voelde zich schuldig over het feit dat ze altijd in de problemen wist te komen. Ze kon er zelf ook niets aan doen, heck, ze wilde dat ze er wat aan kon doen. Dit begon d'r zo'n beetje te slopen momenteel. Ze drukte zich lekker dicht tegen Jace aan en glimlach voorzichtig. "Dank je," zei ze zachtjes, waarna ze hem weer los liet en zijn hand vast pakte.
In de verte zag ze hoe Alice terug kwam gerend en Fiora verscheen weer naast haar. Snel pakte ze de pokéballs van haar pokémon en liet de twee terug keren. "Bedankt jongens," mompelde ze tegen de pokéballs, waarna ze ze terug haakte aan haar riem. Ze keek eventjes naar Jace, glimlachte en wandelde verder. "Zou er iets bijzonders hier beneden zitten?" vroeg ze zachtjes, terwijl ze keek hoe de langs de ingang van de grot waren gelopen en nu richting ondergronds gingen.

Jace keek haar vragend aan en antwoordde: "Jij had het over een groot ondergronds tunnel stelsel. Ik weet niets over deze toren eigenlijk, jij hebt de leiding." Dat laatste zei hij me een plagerige glimlach op zijn lippen. Hij knuffelde haar half terwijl ze verder liepen. Zij was werkelijk zijn alles. Het begon steeds donkerder te worden dus besloot Jace een pokeball op te gooien. Pyre kwam al vluchtig tevoorschijn om hun pad te verlichten, dat nu wel heel donker en diep begon te worden.

Vivienne grinnikte zachtjes. "Je geeft míj de leiding? Je weet dat we dan ergens verdwalen, hè?" zei ze met een zacht gelach. Nee, ze had totaal geen goed richtingsgevoel. Wat waarschijnlijk ook de reden was waarom ze telkens weer wist te verdwalen als ze naar nieuwe steden toe moest gaan, of als ze in een bos terecht was gekomen. Gelukkig had ze nu wel d'r pokémon bij zich en met Enya kon ze zich redelijk goed ... redden, maar in een grot ging dat lastig worden. Jace haalde Pyre, zijn Volcarona, erbij en ze glimlachte eventjes. "Hey Pyre, goed je weer te zien," zei ze tegen de pokémon, terwijl ze haar hand uitstak naar de mot pokémon. Ze zou best Nuria erbij willen halen, zodat de twee Volcarona's wat gezelschap zouden hebben, maar misschien was het beter om dat maar even te laten. Anders zou het zo druk worden hier. "Zullen we dan maar?" vroeg ze voorzichtig, terwijl ze de duisternis voor hen in tuurde.