the one with the girlfriend {Cecille & Sara}

Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest

De zwartharige was blij om te merken, dat een van de twee aanvallen gewerkt hadden. Waardoor ze toch en gevoel had dat ze het onder de knie begon te krijgen. Ook al kon haar pokemon vrij weinig aanvallen nog. Maar goed als ze besloot meer te gaan trainen met Chiyo voor haar coördinator schap. Kon ze vast wel meer aanvallen leren samen met haar Torchic.

Al gauw kwam de blondharige natuurlijk terug met een tegen aanval. Cecille deed hem als eerste voor, en daarna nam de Pancham het over om het uit te gaan voeren. Als die raak zou zijn zou haar vuur pokemon het niet lang volhouden. "Chiyo vlug scratch op de grond, zodat je makkelijker kan ontwijken," vertelde Yara haar pokemon. De scratch op de grond ging goed, alleen het ontwijken helaas minder. In het hoofd van de zwart harige zag het er allemaal goed uit. Maar net voor dat d zand nog op kon stuiven, had de Pancham de vuur pokemon al geraakt. "Chiyo gaat?" vroeg de zwart harige bezorgd. In de hoop dat ze een reactie kreeg, ze hoorde en piepje. Een goed teken volgens mij, alleen yara twijfelde even of ze nog wel door zou gaan. Want de klap van de pancham was natuurlijk wel goed raak geweest. Maar besloot om er voor te gaan "Chiyo probeer nog eens Scratch op de Bjorn te doen," vervolgde Yara verder, twijfelend of ze wel door zou moeten gaan. Maar ze wou graag winnen, ook al was dit maar haar tweede oefen gevecht.

tag: name // Words: aantal .

Scratch op de grond? Cecille begreep het niet helemaal - totdat het zand omhoog stoof en de blondine in zag dag het een soort Sand Attack moest voorstellen. Gelukkig voor Björn was hij sneller en had hij de Torchic geraakt voor het zand effect kon hebben. Chiyo bleef even liggen en Cecille was geneigd om het gevecht te laten stoppen, maar de pokémon kwam dan toch overeind en voerde opnieuw een Scratch aanval uit. De blondine was zo trots op de pokémon van haar zusje, dat ze haar eigen niet eens opdroeg om de aanval te ontwijken. Hij werd geraakt en het frustreerde de panda, maar daar liet hij zich niet door kisten. "Björn, doe Work Up en daarna Tackle!" droeg Cecille hem op. De Work Up zou Yara tijd geven om een tegenaanval te verzinnen. Zo niet, dan kwam de Tackle harder aan dan normaal gesproken...

Like a fever I will take you down ♪

Het was geen goed idee om de Fennekin op zijn fouten te wijzen. Sara vond echter dat hij moest realiseren dat hij ook slechte keuzes had gemaakt en hoopte dat hij daarmee een beetje zou veranderen. Hij leek te koppig te zijn om het ook echt te doen, dus misschien moest ze het toch iets anders aanpakken. Nu ze hem verteld had wat hun doel moest zijn had ze in elk geval één stap in de goede richting gezet. Dat hij een stap in de verkeerde richting zetten kon ze niks aan veranderen – tenzij ze hem in haar voordeel kon manipuleren. Hm. “Maar ach, als je zo graag wil winnen kan je ook gewoon blijven doen wat je net deed. Dat werkte immers zo goed.” Nu raakte ze een gevoelige snaar. De Pokémon kwam overeind en gromde kwaad naar haar, waarna hij zijn rug weer naar haar toe keerde en wegliep. Sara keek hem kort na voor ze haar blik maar weer even op het gevecht richtte. Hij koelde zo wel weer af.

tell me can a heart be turned to stone?

Yara Celica schreef:: Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest

De blondine vertelde haar panda om Work Up te doen en daarna een Tackle. Een goeie tegen aanval wist ze niet te doen. Ze besloot het maar simpel te houden en koos voor een simpele ontwijking. “Chiyo ontwijk de aanval” vertelde de zwart harige. Bjorn kwam dichter bij er, en Yara zag dat haar pokemon haar uiterste best deed om op te letten. Net op het moment dat ze wou gaan ontwijken maakte ze een mis stap en zakte door haar pootje. Ze viel op de grond, en de tackle kwam ook er hard tegen aan. De hoofd van de zwart harige zakte en liep naar haar pokemon. Ze knielde er neer en zei “Sorry meid, had het gevecht al moeten stoppen het spijt me, gaat het?” vroeg ze met veel schuld gevoel in haar lichaam. Gelukkig begreep de torchic het en bracht nog een vrolijk geluidje, voor dat de pokemon zich zelf opgaf in haar armen. Yara pakte haar bal, stoote hem zachtjes op de hoofd van Chiyo die zo in haar bal verdween. Ze stond op en liep naar haar zus toe “Volgende keer een rematch oke, dan zorg ik dat mijn vurige kuiken onverslaanbaar is,” grapte ze naar Cecille toe.
tag: name // Words: aantal .
( © eli. )

Ze was er vrij zeker van dat Chiyo de aanval kon ontwijken, maar toen puntje bij paaltje kwam, maakte de pokémon een misstap en werd ze alsnog geraakt door Björn. De panda was daar wel blij mee, maar Cecille iets minder. Ze wist dat Yara lang niet zo competitief was als zijzelf, dus dit kwam misschien wel als een hardere klap bij het meisje aan. Ondanks dat gaf de zwartharige een positievere reactie dan de blondine had verwacht. Haar bezorgde frons verdween daarom al snel een maakte plaats voor een brede, geruststellende grijns. “Daar houd ik je aan,” liet ze aan Yara weten. “We gaan zo wel even langs bij het pokécenter, oké? Dan verzorgen we onze pokémon daar.” Dat stelde haar zusje vast wel wat meer gerust. “Kom, dan kijken we hoe het met Sara ervoor staat.” Cecille gooide haar arm om Yara’s schouder en liet Björn met Sivar hergroeperen. Die vonden hun weg wel.

Like a fever I will take you down ♪

Zo makkelijk als het gevecht was begonnen was het ook weer geëindigd. Cinnamon was een paar meters van Sara af gelopen toen Chiyo in haar Pokéball werd teruggekeerd, wat het einde van de strijd aankondigde. Cecille had beide gevechten dus gewonnen – wat geen verrassing was, gezien zij hier de grootste vechter was. Toch vond Sara het jammer dat ze zichzelf niet had kunnen bewijzen met Cinnamon. Hij kreeg daar de schuld van, natuurlijk. Hij had gewoon moeten luisteren…
De witharige stond op en klapte in haar handen. Ze deed maar een paar passen naar de twee meiden toe, want meer was niet nodig. Sara was al lang en breed opgemerkt. “Goed gevochten allebei,” complimenteerde het meisje de winnaar en verliezer. Naar haar mening was het niet nodig om Yara af te katten omdat ze verloren had. Ze wist dankzij haar ouders hoe zwaar dat op de schouders kon liggen. Toch wierp ze een extra trotse glimlach naar Cecille, al was dit voornamelijk omdat de blondine nou eenmaal haar vriendin was. Dan was het logisch dat ze extra trots op haar was, toch?

tell me can a heart be turned to stone?

Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest

De blondine vertelde dat ze de zwartharige aan haar rematch voorstel zou houden. Iets wat ze absoluut niet erg vond, in tegen deel ze durfde te wedden dat binnenkort haar pokemon goed sterk zou zijn. En haar team ook meer uitgebreider zou zijn. De voorstel om zo naar de pokemon centrum te gaan, om hun pokemon daar te verzorgen klonk goed in haar oren. Iets wat Chiyo ook wel verdiend had. Ze knikte dan ook instemmend, en ook op het feit dat ze terug naar Sara lopen om te kijken hoe het ging met haar.

Toen ze richting de witharige liep, kwam zij ook hun kant op. Terwijl ze in haar handen klapte en hun beide feliciteerde "Dankje," reageerde ze vriendelijk terug.

tag: name // Words: aantal .

[

Er werd voor hen geklapt. Cecille zou Cecille niet zijn als ze een overdreven buiginkje maakte, hoewel er in plaats van een brede grijns dit keer een bescheiden glimlach op haar gelaat rustte. “Dank u, dank u,” sprak ze op grappende toon erbij, waarna ze rechtkwam en dankbaar naar haar vriendin keek. Het compliment werd zeker gewaardeerd en ze besloot dat aan te geven door eens niet van die overdreven grapjes te maken. Yara bedankte de witharige ook en toen was het onderwerp alweer afgesloten. Cecille liet haar blik daarom op Cinnamon vallen. “Hoe is het met meneer McSassy daaro?” vroeg ze aan Sara. Ondanks de bijnaam had ze een serieuze blik in haar ogen. Een pokémon die niet luisterde was absoluut niet grappig, want dat kon voor ernstige probemen zorgen.

Like a fever I will take you down ♪

Het verschil in reacties van de twee meiden was opmerkelijk. Waar Yara een bescheiden bedankje over haar lippen liet rollen, maakte Cecille er een soort show van. Sara moest toegeven dat die tweede reactie haar bijna met haar ogen liet rollen, wat ze nog net kon voorkomen omdat het toch eigenlijk best schattig was. Dat zou ze echter niet hardop toegeven.

Ze vond het in alle eerlijkheid niet zo fijn dat het onderwerp veranderd werd naar Cinnamon, al begreep ze dat de anderen zich ook zorgen maakten om hem. Ze haalde haar schouders op. “Ik bood hem een oplossing, maar hij lijkt er nog niet echt klaar voor om het te accepteren.” Ze hield haar blik expres van hem af. “Ik hoop dat hij bijdraait, want op deze manier maken we weinig kans in de gym.” Ze hadden immers ook van Sivar verloren. Nou was diens level hoger dan dat van de Pokémon in de gym en Cinnamon had zijn type voordeel tegen hem niet, maar dat haalde niet weg dat dit verlies Sara zenuwachtig maakte voor het gevecht.

tell me can a heart be turned to stone?

Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest

Na de beleefde dankjes terug naar de witharige, besloot Cecille om het onderwerp te veranderen. Yara stond versteld over hoe neutraal de witharige het kon vertellen. Over wat ze besproken had met haar pokemon en wat voor keuze ze hem had voor gelegd. Ookal wou de zwart harige graag terug reageren met 'het spijt me omdat te horen' Deed ze dat toch niet. Niet omdat ze bang was op de reactie van Sara, maar gewoon om het feit dat ze de witharige nog niet zo goed kende. En ook geen aanvullend advies zou weten voor haar. Iets waar Yara wel van baalde natuurlijk, maar het was nou eenmaal niet anders.

tag: name // Words: aantal .

Cecille fronste bij het horen van de reactie. Cinnamon leek nog koppiger dan Björn was. Misschien nog wel koppiger dan zijzelf. De blondine legde haar armen over elkaar heen en rustte haar gewicht op één been. “Misschien heeft ‘ie gewoon tijd nodig, inderdaad,” sprak ze tegen haar vriendin. “Als ik boos ben heb ik ook even rust nodig,” voegde ze eraan toe, waarna ze grijnzend naar de twee meiden keek. Beiden hadden daar inmiddels wel ervaring mee, al ging Yara er natuurlijk anders mee om dan Sara. Cecille besloot het onderwerp wederom om te slaan, hoewel dit meer aansloot op het huidige onderwerp dan de vorige switch die ze had gemaakt. “Waarom gaan we niet gezellig picknicken? Ik heb best honger gekregen!” Sivar stemde daarmee in. Voedsel zou hij nu ook wel heel graag willen hebben.

Like a fever I will take you down ♪

Volgens Cecille kon tijd inderdaad een oplossing zijn. Sara kon het niet helpen om haar blik op de Pokémon te richten, wie zijn rug naar de mensen toe had gekeerd en opgekruld op de grond was gaan liggen. Ze begreep niet dat hij niet inzag dat dit niet hielp. Zelfs zij was niet zo koppig. “We zullen zien,” was het laatste wat ze er over te zeggen had. Iets anders dan wachten konden ze niet echt.

Ze konden natuurlijk wel iets doen tijdens het wachten. Afleiding zou Sara sowieso wel goed doen, en wie weet trok de geur van eten Cinnamon ook weer aan. Ze vroeg zich af of hij daarna zou luisteren naar haar bevelen, maar daar zouden ze dan pas achter komen in het gymgevecht. De witharige was namelijk niet van plan om hem nog meer te laten vechten nu. Dat was voor beide niet goed. “Dat klinkt als een goed plan,” liet Sara weten. “Yara, jij had de lunches gemaakt, toch?” Ze was benieuwd wat er van geworden was. Misschien kon ze de zwartharige nog wat tips geven om haar brood nog lekkerder te beleggen.

tell me can a heart be turned to stone?

Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest

De blondine vertelde dat als zij boos was ook even de tijd en rust nodig had om te kalmeren. Waar door Yara bijna in de lach schoot, omdat ze de goeie ouwe tijd herinneringen weer naar boven kwamen.

"Ja goed idee," reageerde de zwart harige enthousiast, want man wat had zij een trek gekregen. Iets wat ze nog niet realiseerde tot dat de blondine over eten begon. Ook de witharige stemde in en vroeg nog even na of ze lunch had gemaakt. "Jup dat had ik inderdaad, zit allemaal in me tas daar," zei ze met een brede glimlach op haar gezicht, terwijl ze met haar vinger naar de tas wees.

tag: name // Words: aantal .

De rest scheen het wel eens te zijn met haar nieuwe plan. Zelfvoldaan grijnsde ze naar de twee meiden, wie met elkaar uitwisselden waar de lunches nu eigenlijk te vinden waren. Cecille kwam toen meteen in actie en sprintte, samen met haar Tyrogue, op de tas van Yara af. Het leek net alsof ze een afgesproken race met elkaar hielden, terwijl ze in feite alleen elkaars blik hadden gevangen en er toen als een speer vandoor gingen. Helaas voor Sivar was de blondine sneller en griste ze de tas van zijn plek af voor hij daar zelf de kans voor kreeg. “Ha!” riep ze triomfantelijk, terwijl ze de tas omhoog hield. Vervolgens draaide ze zich terug naar de twee meiden. “Zit er ook een kleed in of wordt dat op het gras zitten?” Ze had haar jack immers ook niet bij zich en dat was plek voor maar één persoon…

Like a fever I will take you down ♪

Verbaasd keek Sara op toen de blondine er als een haas vandoor ging. De richting die ze had gekozen was de richting van Yara’s tas, waardoor de witharige al snel begreep dat haar vriendin gewoon heel graag als eerste bij het eten wilde zijn. Ze vond het ietwat kinderachtig, maar niet iets waar ze een opmerking over wilde maken. In plaats daar van liep ze op haar eigen tempo dezelfde richting op. Zodra ze in de buurt van Cecille was richtte ze een blik over haar schouder, om te zien of Cinnamon nog zat te mokken. Tot haar verbazing, maar ook geruststelling, was hij hen komen volgen. Dat betekende dat hij in elk geval niet te koppig was om een maaltijd over te slaan. Hij hield nog wel wat afstand tussen hemzelf en de witharige, maar dat zou zo vast ook niet meer het geval zijn.

tell me can a heart be turned to stone?

Gesponsorde inhoud

» Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara]
» The sun has set on me +Cecille
» With or without you [+ Cecille]
» The Sara Claus
» Never Have I Ever [+Sara Sweets]