the one with the girlfriend {Cecille & Sara}

Haar keuze om even rust te nemen werd gelukkig begrepen door beide meiden. Niet dat Sara ze veel keuze had gegeven aangezien ze al naar de kant toe was gestapt. Ze was op dit moment Yara erg dankbaar voor het maken van de lunches, want ze had op zich wel trek gekregen. Ze moest ook het gesprek met Cinnamon mentaal voorbereiden, dus ze had genoeg te doen terwijl de andere twee meiden aan hun gevecht begonnen.

Sara was al bijna weggetrokken in haar gedachten toen Cecille nog eens tegen haar sprak. Ze zei haar dat als ze iets nodig had ze er gewoon om kon vragen. De glimlach zorgde voor een warm gevoel in de witharige en ze weerspiegelde de uitdrukking, hoewel die bij haarzelf een stuk minder uitgebreid werd. “Zal ik doen,” reageerde ze. Ze was opgevoed om om hulp te vragen als ze dat nodig had, dus dat zou geen probleem worden. Al maakte ze zich wel zorgen dat ze het gevecht zou verstoren, maar Cecille had het aangeboden, dus dan was het oké, toch? Sara nam plaats op de plek waar Yara zich eerst had bevonden en richtte haar blik nieuwsgierig op het strijdveld. Haar gedachten bevonden zich echter ergens anders.

Sara had geen idee hoe ze dit aan moest pakken. Ze wilde Cinnamon niet nu meteen al uit zijn Pokéball halen want hij verdiende rust, maar ze wilde ook niet te lang wachten, want dan zou het gevecht al over zijn nog voordat ze haar boodschap over had kunnen brengen. De witharige hield de bal in haar handen en keek er met een bezorgde frons naar, twijfelend over wanneer ze haar plan zou uitvoeren. Misschien hielp het als ze even naar het gevecht keek. Ze hief haar hoofd en stukje op en kreeg nog net mee dat Björn uit zijn Pokéball tevoorschijn kwam. Cecille nam het gevecht in eigen hand en riep het eerste bevel. Een Tackle. Echt inspireren voor een gesprek deed het niet, maar misschien kwam dat als het gevecht nog wat verder verlopen was.

Ondanks dat Chiyo niet helemaal succesvol de aanval had ontweken luisterde ze toch duidelijk beter dan Cinnamon. Ze maakte haar fouten niet expres, maar was gewoon onervaren. Cinnamon had de bevelen van Sara compleet genegeerd en dat was zeker wel iets wat expres gedaan werd. De witharige voelde spanning ontstaan in haar handen en besloot ze daarom maar even te strekken. Was ze boos? Misschien wel. Cinnamon was haar partner Pokémon. Ze hadden een goede band, dus waarom hij zich zo gedroeg was haar een enorm raadsel – en het hielp niet echt met de zenuwen voor het gymgevecht.

Björn werd volop geraakt door de klauwen van Chiyo, maar werd daarna opgedragen om een Arm Thrust te gebruiken. Het was interessant om te zien hoe Cecille haar Pokémon erg fysiek liet aanvallen. Niet iedereen deed dat op die manier. Cinnamon zou die vechtstijl vast niet erg vinden om ook toe te passen. Was dat het probleem? Sloot Sara’s vechtstijl niet op hem aan? Dat was misschien nog iets wat ze konden oplossen.

Het was niet gemeen bedoeld, maar zodra Sara de paniek in Yara’s stem hoorde kon ze het niet meer aan zien en maakte ze bewust de keuze om haar gesprek met Cinnamon nu te gaan voeren. Ze haalde zijn Pokéball tevoorschijn en liet hem er uit komen. Normaalgesproken zou de Fennekin fier op zijn poten staan, maar nu verscheen hij liggend voor haar. Hij keek op, een ontevreden frons op zijn gezicht, welke Sara had kunnen weerspiegelen als ze dat wilde.

“Cin, ik snap dat je baalt, en ik hoop dat je je realiseert dat wij beide schuldig zijn.” Sara had besloten om er niet omheen te draaien. “Als je wil dat we dat gymgevecht winnen, zullen we echter samen moeten werken. Daarom wil ik een oplossing vinden. Samen.” De Fennekin liet zijn oren naar achteren zakken en draaide zijn kop weg. Sara wilde al bijna boos worden dat hij zich zo rebels gedroeg, maar besloot om kalm te blijven. “Volgens mij vind jij het fijn om vuur aanvallen te gebruiken, of niet? De gym gebruikt insect type Pokémon, dus ik zal je zo veel mogelijk vuur aanvallen laten gebruiken.” De oren van Cinnamon trokken alweer ietsje naar boven. “Als compensatie zal ik je wel moeten vragen om iets minder roekeloos te zijn. Ik kan het gevecht beter overzien omdat ik afstand er van heb, dus ik kan beter inzien wanneer iets het risico waard is en wanneer niet. Daarom zou ik je willen vragen of je naar mijn bevelen wil luisteren.” Dat leek Cinnamon weer minder leuk te vinden om te horen, wat Sara eigenlijk al wel had verwacht. De Fennekin was geen prettige Pokémon om een deal mee te sluiten.

Onzeker over hoe Sara dit probleem moest oplossen richtte ze haar blik weer even op het strijdveld. Ze kreeg nog net mee dat Björn geraakt werd door de Scratch aanval en dat gaf haar een idee. “Cin, kijk anders even naar het gevecht. Je zult zien dat die Pokémon elke opdracht opvolgen, zelfs als ze het zelf anders zouden hebben gedaan. Dat is teamwork.” De Fennekin leek niet onder de indruk van het verhaal, maar richtte toch zijn blik op wat er gebeurde. Het viel hem op dat Cecille zelf de beweging van de opgedragen aanval maakte. Hij vond het er stom uit zien. Sara had echter een andere mening. “Cecille is een goed voorbeeld. Zij ligt zo op één lijn met haar Pokémon, dat ze precies weet hoe hij beweegt. Dat is bij ons niet zo.” Sara had alleen geen idee hoe ze zoiets moest oplossen. Zij was niet van plan om zich helemaal te veranderen, maar Cinnamon duidelijk ook niet.