Why are you even here?! (Nathan Malone)

Het kind stribbelde tegen en toen ze haar zowat tegen de deur had gesmeten, leek ze geen aandacht te besteden aan Riddle en gewoon weer om haar heen te lopen. Riddle's ogen werden even groot, maar haar gezichtsuitdrukking veranderde al snel in donder. Ze draaide zich om en keek doods naar het mens wat nu voor Nathan stond. De jongen was vervolgens voor haar gaan staan, haar weg versperrend. Ze keek het tafereel dus even aan. Ze keek even schuin naar haar Mightyena die op ontploffen stond en haalde even snel haar hand over zijn kop. Hiro reageerde gelijk en begon wat minder fel te grommen en ging er ook bij zitten. Haar felblauwe ogen keken naar de twee, waarna Nathan begon met praten. Hij had het over dat ze in Unova klaar met hem was en dat hij nu klaar met haar was. Wat was dit? Stond ze nou achter een of ander liefdesdrama. Dan had ze nu toch echt pech. "Weet je..." begon ze geïrriteerd "Het word nu dringend tijd dat je even op rot" zei ze weer geïrriteerd. Het boeide haar niet dat ze achter dat kind stond. Hiro voelde hoe zijn trainster voelde en dat had een enorm effect op hem. Hij ging weer staan, dit keer in aanvalshouding. Riddle's felblauwe ogen schoten naar de pokémon, maar dit had ze aan kunnen zien komen. Het boeide haar niet veel eigenlijk, dus ze ging haar pokémon ook niet tegen houden. Hiro hield het niet langer en schoot op de vrouw af waarna zijn kaken in haar onderbeen werden gezet. Op Riddle's gezicht verscheen een grijns "Oeps~".

Het meisje had waarschijnlijk niet verwacht dat Nathan zo zou reageren. Wat deed ze überhaupt in haar huis, was ze Nathan gaan zoeken of kwam ze hier echt om iets te stelen. Het maakte Riddle echter niet meer uit, dat mens moest het huis uit. Riddle sprak haar woorden uit en niet veel later hing Hiro dus aan Alma's been. Riddle vond het stiekem heel amuserend, maar ja, het was leuk om dat kind te horen gillen van de pijn en angst. Nathan sprak nog wat woorden over dat hij hoopte dat dit genoeg was en dat hij haar niet meer hoefde te zien en dat ze onmiddellijk uit het huis moest verdwijnen. Ja, en snel een beetje, schoot er door Riddle's gedachten. Riddle keek naar Hiro "Los" zei ze met een glimlach, waarna de Mightyena los liet en zich naar Riddle draaide. Met een kwispelende staart stond hij voor Riddle en Riddle kon alleen maar glimlachen naar haar pokémon. Riddle liep naar de voordeur en opende deze waarna ze scherp naar Alma keek. "Na u" zei ze met een brede grijns, waarna ze toe keek hoe de zwartharige dame strompelend het huis verliet. Ze wist niet hoe snel ze moest 'rennen' zover ze dat nog kon met dat been. Riddle keek haar even na in de deuropening en smeet de deur vervolgens dicht. "Zo, ook weer opgeruimd" zei ze geamuseerd.

Riddle had geamuseerd gezegd dat dat 'ding' nu opgeruimd was. Ze hoopte voor haar dat ze Riddle nooit meer tegen kwam, dan zou ze namelijk een zeer slechte dag hebben. Na die woorden had ze nog even door het raam gekeken of het kreng echt weg was, gelukkig wel. Ze keek weer naar Nathan die moest grinniken om haar woorden, waardoor ze zelf ook even moest grinniken. Maar de volgende woorden die de groenharige jongen sprak, had ze niet aan zien komen, in tegendeel. Ze schoot gelijk rood aan bij de gedachten eraan en keek even weg. Hiro keek een beetje doelloos naar de twee, maar spurtte vervolgens naar boven, misschien moest hij maar gewoon alvast gaan slapen of zo. Riddle keek Nathan weer aan met een rode kop. "En waar waren wij mee 'bezig' dan" zei ze nog steeds met die rode kop, maar al snel moest ze weer grinniken. Ze kon haar lach niet inhouden, omdat het gewoon grappig was, maar gedeeltelijk door verlegenheid. Ze stond vervolgens binnen een paar passen voor zijn neus en ze legde een arm om zijn nek heen. Ze kwam heel dichtbij, zo dichtbij met haar lippen dat ze zijn lippen net niet raakte, waarna ze weer terug deinsde. Ze grinnikte en keek hem wat uitdagend aan "Kom dan" zei ze met een grijnsje waarna ze de trap op rende. Halverwege bleef ze staan en draaide ze zich geamuseerd om "Dan gaan we weer verder met waar wij mee 'bezig' waren" zei ze speels en half lachend. Waarna ze weer om draaide en het laatste stukje weer verder de trap op rende. Ze verdween in haar kamer en liet zich achterover op het bed vallen, lachend en geamuseerd.

Riddle lag ondertussen aan haar kant op het bed en toen Nathan binnen kwam werd meteen het licht uit gedaan. Ah donker, niet leuk, waarna ze onder het dekbed schoot en ze voelde hoe Nathan aan 'zijn' kant van het bed ging liggen. Riddle lag met haar hoofd op haar hoofdkussen en staarde vervolgens maar wat naar het plafond. Niet dat er veel te zien viel, maar na een tijdje begonnen haar ogen aan het donker te wennen. Langzaam werd alles om haar heen beter zichtbaar, net zoals haar nieuwe 'bedpartner'. Bij die gedachten moest ze lichtelijk grinniken. "Hoe laat zou het zijn..." mompelde ze zachtjes tegen zichzelf, maar wel hoorbaar voor Nathan. Waarschijnlijk was het alweer bijna de volgende ochtend. Riddle draaide zich vervolgens maar om waarna ze langzaam in slaap viel. De volgende dag, door wat licht wat in haar ogen scheen, werd ze wakker. Ze knipperde wat met haar oogleden en keek om haar heen. Een paar seconden later drong het tot haar door dat ze half over Nathan heen lag. Met een rood hoofd schoot ze omhoog, waardoor ze rechtop zat in bed. Ze rekte zichzelf vervolgens maar even uit. Pff, wat een nacht.

De jongen naast haar werd ook langzaam wakker, maar was niet helder wakker. Riddle was ondertussen rechtop gaan zitten en had zich uit gerekt, maar tijdens het uitrekken, voelde ze ineens iets. Haar ogen werden groot en haar armen liet ze langzaam naar beneden zakken. Haar blik ging naar beneden. Op een of andere manier had Nathan het voor elkaar gekregen om zijn hand op een nogal intieme plek te liggen. Haar felblauwe ogen keken naar het gebeuren en het duurde even voordat het allemaal door drong. Riddle schoot helemaal rood aan bij het feit dat hij serieus dat ding in zijn hand had. De jongen leek het echter niet echt door te hebben wat hij deed, maar niet veel later trok hij geschrokken zijn hand weg en viel de groenharige jongen bijna van het bed af. Riddle keek Nathan aan met een knalrood hoofd en trok vervolgens het dekbed voor haar. Riddle was not amused, eigenlijk wist ze niet zo goed hoe ze hier op moest reageren en wat ze moest voelen. Ze keek meteen met een rode kop de andere kant op en durfde hem eigenlijk niet echt meer aan te kijken. Toch keek ze Nathan weer aan met een rood hoofd "Ehm...." mompelde ze "Ehm...." met moeite probeerde ze iets te zeggen, maar het wilde er niet echt uit komen.

Riddle klampte het dekbed vast in haar handen en was ondertussen weer de andere kant op aan het kijken met nog steeds een rood hoofd. Haar grip op het dekbed werd al wat minder toen ze keek hoe Nathan de poging had gedaan om niet van het bed af te flikkeren. Oké wat een ochtend om zo wakker te worden. Ze keek met haar rode hoofd Nathan aan die ook duidelijk niks wist te zeggen en ook ondertussen hartstikke rood was geworden. "Ehm ja..." begon ze stamelend "Goedemorgen..." zei ze maar met een licht glimlachje. Het was nou eenmaal gebeurd en ze konden het niet terug draaien. Het dekbed liet ze dan ook maar gewoon rustig zakken. Ze haalde haar handen wat door haar losse haren heen en zuchtte even. Ze keek weer naar Nathan en kon alleen maar licht grinniken, want de situatie was best wel awkward, maar ook best grappig.

Van zijn kant klonk er een wat twijfelende goedemorgen. Hij wist duidelijk niet hoe hij zichzelf een houding moest geven. Best wel schattig, waarna Riddle ook eventjes lichtjes moest grinniken. De groenharige jongen vroeg vervolgens of ze goed had geslapen. Ze keek hem aan met haar felblauwe ogen en knikte hevig. "Heerlijk" zei ze opgetogen, al had de jongen duidelijk niet echt door gehad dat ze waarschijnlijk de halve nacht op hem had gelegen, tenminste zo lag ze toen ze wakker werd. Maar ja, ze moest er nog aan gaan wennen dat was duidelijk. Ook Nathan was onderhand overeind gekomen en Riddle keek even de kamer rond. Haar pokémon lagen nog allemaal vredig in hun bedjes. Riddle klom vervolgens haar bed uit waarna ze naar haar kast liep en de deuren open gooiden. "Ik ga even douchen" zei ze, doelend op Nathan, dat zij dus eerder in die badkamer ging dan hij. Al werd kleding uit kiezen nog een hele opgave. Met een denkend hoofd keek ze naar alle kleding en dingetjes en tja ze had gewoon te veel. "Wat moet ik aan?" vroeg ze meer aan haar zelf, een soort van zeurend, waarna ze dus even zuchtte en wat dingen uit haar kast begon te trekken.