Why are you even here?! (Nathan Malone)

In de kast stond ze overal naar te staren alsof ze de kleding nog nooit gezien had en tja het was altijd een drama om te kiezen. Op een gegeven moment begon ze maar dingen uit haar kast te trekken. Het ging door een soort keuring heen en ondertussen lagen er vijf kledingstukken op de grond en had ze er twee in haar handen. Haar felblauwe ogen gingen naar Nathan die nog steeds in bed zat. Wat zou het toch makkelijk zijn als man, die trokken wat uit hun kast en deden het aan. De jongen zei of vroeg of wat het ook was, dat ze maar gewoon iets aan moest doen waarin ze zich prettig voelde. Ze keek hem vervolgens even droog aan, waarna ze haar wenkbrauwen fronste. "Was het maar zo makkelijk" zei ze droogjes als antwoord waarna ze naar een jurkje keek die ze in haar handen hield. "Er is veel oncomfortabele kleding, maar het zit dan nog net goed genoeg om te dragen, omdat je er mooi uit wilt zien, maar als ik er mooi uit wil zien, kan ik niet een sloffie rond gaan lopen wat lekker zit" begon ze maar uit te leggen. "Er zijn maar weinig comfortabele en mooie kleding" zei ze nog even kort waarna ze de andere kledingstukken weer op vouwde en in haar kast duwde. Het jurkje wat ze vast had, had ze maar gewoon gekozen. Ze liep vervolgens haar kast uit en liep door waarna ze stopte bij de kleding van Nathan, of na ja zijn shirt. Ze pakte het shirt op en gooide het naar hem toe "Misschien moet jij je ook is om gaan kleden" grinnikte ze, waarna ze uit haar kamer verdween en in de badkamer terecht kwam.

De jongen leek duidelijk niet te snappen wat een kleding crisis vrouwen konden hebben. Waarschijnlijk zouden ze het inderdaad nooit gaan snappen, maar mannen snappen vrouwen niet en vrouwen snappen mannen ook niet. Die twee geslachten gingen elkaar nooit helemaal snappen. Vervolgens had ze zijn shirt zowat in zijn gezicht gegooid en gezegd dat hij zichzelf ook maar is moest omkleden. Riddle wilde zelf vervolgens aanstalten maken om naar de douche te gaan, maar ze bleef in de deuropening van haar slaapkamer stilstaan terwijl ze Nathan aan keek. Hij zei dat hij ook moest douchen. "Vrouwen gaan voor" zei ze liefelijk "Of je wilt gezellig samen douchen?" zei ze met een grijns, waarna ze lichtelijk moest lachen. "Ik ben toch eerder in de douche" zei ze uitdagend waarna ze snel de slaapkamerdeur dicht trok en naar de badkamer 'rende'. Eenmaal binnen, trok ze de deur achter zich dicht. "Ik win" mompelde ze geamuseerd, tegen haar zelf. Ze rekte zich een keer uit, weer het slot op de deur vergetend, waarna ze haar haarelastiek uit deed en vervolgens ook haar shirt waarna ze even kort in de spiegel keek. Wat een slaapkop had ze, ze begon dan ook maar de restjes make-up van haar gezicht af te boenen.

Nam hij nou haar woorden gewoon veel te serieus? Of was het gewoon een grapje wat mis ging? Riddle keek op toen ineens de deur open gegooid werd. Twee felblauwe ogen keken de groenharige jongen aan die nu dus in de deuropening stond. Ze bleef hem aan kijken "Je moet niet alles te letterlijk nemen" zei ze grinnikend. Echter drong het ook weer pas later binnen dat ze haar shirt al uit getrokken had. Ze stond nu dus gewoon in haar bh. Misschien had ze niet zo snel haar shirt uit moeten trekken? En waarom had ze weer die stomme deur niet op slot gedaan? Haar ogen werden groot terwijl ze nog steeds Nathan aan keek. Riddle's gezicht werd vuurrood en ze sloeg haar armen om zichzelf heen. Wat waarschijnlijk niet veel hielp. Ze zuchtte lichtjes "Als je zo graag iets wilt zien, kan je het ook vragen" zei ze nors met een rood hoofd. "En volgende keer mag je ook wel kloppen hoor" zei ze erachteraan, niet goed wetend hoe ze op deze hele situatie moest reageren. Terug denkend naar het moment toen ze die dag uit de douche kwam zetten en ze hem een handdoek in zijn face gooide, bij die gedachten moest ze toch echt wel lichtelijk grinniken. Ze draaide zich vervolgens maar om zodat ze met haar rug naar hem toe stond "Nu ga ik douchen.... als je het niet erg vind" mompelde ze wat, wel hoorbaar genoeg voor Nathan. Vervolgens keek ze nog even om, om te kijken wat zijn plan was.

De jongen zei dat hij dat ook niet deed en ze moest dan ook weer even haar lach in zien te houden. Ze merkte echter wel dat hij haar recht in de ogen aan bleef kijken. Ze wist niet zo goed wat genanter was, maar hij keek echter niet naar beneden, waarschijnlijk om te vermijden dat het nog meer awkward werd. De jongen zei dat het in eerste instantie als een grapje was bedoeld en ze keek hem dan ook even droogjes aan. Waarna ze weer lichtelijk moest grinniken, wat was hij toch schattig. Nathan kon ik niet meer fatsoenlijk reageren op haar woorden over dat als hij iets wilde zien bijvoorbeeld. Ze had zich uiteindelijk maar omgedraaid en gezegd dat ze ging douchen. De groenharige jongen verdween vervolgens achter de deur en Riddle zuchtte lichtjes. Het begon haast normaal te worden op deze manier. Ze draaide zich weer om, om de deur nu echt op slot te draaien. Waarna ze zich helemaal uit kleedde en onder de douche sprong. Eenmaal klaar en afgedroogd, trok ze het jurkje aan wat ze uit had gekozen. Met wat moeite had ze haar blonde haren gedeeltelijk droog gekregen en deze opgestoken in een knot. Ze draaide vervolgens de deur van het slot om de badkamer weer uit te lopen en half over de gang heen te schreeuwen "Nathan... jij kan douchen". Stilletjes liep ze naar haar slaapkamer om de deur te openen en naar binnen te lopen.

Nathan was langs haar de douche in geglipt en zelf was ze naar haar slaapkamer gelopen. Eenmaal binnen zat ze nog wat aan haar haar te frunniken en keek ze om haar heen. Ze liep naar haar bed en begon het op te maken zodat het er weer fatsoenlijk uit zag. Ze keek vervolgens weer om haar heen, hmmm ze miste iets... maar wat? Ze keek vervolgens naar beneden en keek een beetje stomverbaasd toen ze merkte dat ze maar één kniekous aan had gedaan. Jezus, waar was ze met haar hoofd, het ding lag waarschijnlijk nog in de douche. Zonder er over na te denken, liep ze terug naar de badkamer. Ze legde haar hand op de klink en merkte dat de deur niet op slot zat. Ze hoorde ook geen water meer stromen, dus hij was vast klaar met douchen. Met een glimlach gooide ze de deur open "Sorry, ik was wat vergeten...". Ze bleef echter verstijfd stil staan kijken terwijl haar ogen groot werden en er een blos over haar gezicht verscheen. Ja, Nathan was klaar met douchen, maar niet klaar met omkleden. Hij stond voor haar in de badkamer met alleen een handdoek om. Waarom kwam dit zo bekend voor? Ze keek even weg en zocht met haar felblauwe ogen naar de kniekous die ze vergeten was. Ze merkte het ding op en liep snel erop af om het op te pakken. "Sorry" kwam er kort en gênant uit waarna ze weer snel de badkamer verliet en de deur achter zich sloot. Ze bleef even tegen de deur staan en zuchtte even lichtjes. Hoe vaak ging dit nog gebeuren? Of moesten ze er maar gewoon aan wennen? Dit gebeurde echt te vaak op het moment.

Zelf moest ze ook toch maar leren om eerst te kloppen voordat ze ergens naar binnen stormt en natuurlijk de deuren op slot doen, dat was ook handig. Dat zou Nathan ook moeten doen. Niet dat het erg was om te 'zien', maar op het moment zelf was het best wel erg gênant. De jongen had nog wel gevraagd of ze quitte stonden, maar daar had ze niet meer op gereageerd, ze was nog nooit zo snel weer een badkamer uit geweest. De deur had ze weer gesloten en ze was even haar kamer in gegaan. Daar vond ze Nathan's shirt. Ze hoorde vervolgens de badkamer deur waarna ze om het hoekje van haar slaapkamer deur keek. Hij liep nu alleen nog maar in een broek, met een ontbloot bovenlijf dus. Met een droog hoofd gooide ze het shirt naar Nathan toe, hopelijk kwam het weer in zijn gezicht, dat was grappig. "Trek iets aan" zei ze nog met een rood hoofd waarna ze weer in haar kamer verdween en op het bed plaats nam om haar verloren kniekous weer aan te trekken. Zo nu was haar look tenminste compleet. Ze trok het elastiek uit haar haar waarna ze haar rosé blonde haren begon in te vlechten. Met nog steeds een rood hoofd staarde ze wat voor haar uit. Elke keer dat warme gevoel als ze in zijn buurt was. Ze kan nog steeds niet goed geloven hoe deze hele situatie is ontstaan.

Ze had zijn shirt in zijn gezicht gegooid, want hij moest iets aan trekken. Straks bleef ze constant Nathan aan kijken en werd ze weer rood, nee hij moest ook zijn bovenlijf bedekken, ook al was hij een jongen. Ze was op haar bed gaan zitten en vanuit de gang hoorde ze Nathan roepen dat hij al iets aan had. Ze werd weer lichtelijk rood "Te weinig!" riep ze wat nors terug terwijl ze bijna klaar was met haar vlecht. Eenmaal klaar deed ze het elastiekje erom heen en lag de vlecht aan een kant over haar schouder. Ze keek naar de deur, waar was hij heen? Ze hoorde vervolgens gerommel in de andere kamer. Zo nieuwsgierig als ze was stond ze op en keek ze om de hoek van haar kamerdeur. Ze zag dat de andere deur open stond. Oo hij was waarschijnlijk zijn eigen spullen aan het pakken. Ze bleef even kijken "Moet ik helpen?" riep ze vervolgens maar. Ze keek haar eigen kamer in, misschien moest ze toch maar een plekje maken voor zijn spullen. Ze liep naar haar kledingkast en liep naar binnen en begon gewoon maar wat kleding te verplaatsen. Er was nu een hele grote plek vrij, jongens hadden toch niet enorm veel kleren net zoals zij? Ze keek naar de open plek en liep weer de kast uit. "Ik heb plek vrij gemaakt" riep ze maar, wel hard genoeg dat hij het kon horen, waar hij ook was.

De jongen riep terug dat ze het gister niet erg had gevonden en haar rode gezicht werd alleen maar roder. De jongen moest ook nog lachen, pfff. Riddle hield maar gewoon verstandig haar mond en reageerde er niet meer op. Op haar vraag of ze kon helpen werd niet gereageerd, maar ja ze ging zelf ook uiteindelijk haar kledingkast over hoop gooien. Nathan schreeuwde vervolgens een bedankje terug en Riddle kon alleen even grinniken. Niet veel later was Nathan er weer met zijn spullen. Riddle keek even naar het stapeltje kleding wat hij vast had, ja Riddle had veel, veel, veel meer kleren. Ze moest even licht grinniken "Ik heb een 'plekje' vrij gemaakt aan de rechterkant" waarna ze even naar de kledingkast wees. "Maar volgens mij kan je voor dat je dat 'plekje' vol hebt nog honderd extra kledingstukken kopen" zei ze lachend. Riddle ging vervolgens op het eind van haar bed zitten waarna ze zichzelf nog eens uitrekte. Riddle wierp een blik naar buiten, het was buiten nog veel te koud om te zwemmen, jammer.