Why are you even here?! (Nathan Malone)

Nathan was maar al te leuk om gewoon alleen maar naar te kijken. Ja, haar hart had een goede keuze gemaakt. Ze vertelde hem dat hij nog wel van alles te weten kwam, maar dat ze eerst de zooi op moesten ruimen. Ondanks dat haar kamer niet spik en span hoefde te zijn, was ze ook niet weer zo slonzig. De jongen knikte en antwoordde met een okay. Riddle glimlachte naar hem en deed weer een poging om elk stukje van haar kleding te krijgen. Ze vroeg zich nu wel een beetje nieuwsgierig af waar Dexter gebleven was. Na ja, hij zou het wel overleven. Riddle's felblauwe ogen keken weer naar de groenharige jongen voor haar. Hij moest grinniken en zei dat ze hen is moest zien, helemaal onder de spinnenwebben. Ze keek even kort naar haar zelf en daarna naar de spinnenwebben die nog aan Nathan plakte. Riddle moest grinniken "Ja, het ziet er erg hilarisch uit, als je het mij vraagt" zei ze geamuseerd. Haar blik ging naar Hiro "Nog bedankt he". Hiro kwispelde even terwijl er nog een stukje spinnenweb op zijn neus geplakt zat. Riddle moest weer grinniken en plukte het stukje van zijn neus. "Nou Hiro is spinnenweb vrij, nu wij nog" lachte ze waarna ze weer wild begon te plukken. Worstelend met wat spinnenwebben op haar rug bracht ze haar zelf in allerlei houdingen om het maar van haar rug te krijgen. "Hardnekkige zooi" zei ze droogjes terwijl ze verder ging met plukken, het was bijna allemaal weg, gelukkig.

De Mightyena schudde zich eens flink uit en maakte zich weer uit de voeten door de slaapkamer uit te glippen. Riddle keek de pokémon na "Oke tot ziens" zei ze droogjes. Haar blik ging naar Nathan die zei dat het veel erger had kunnen zijn en dat ze beide geëlektrocuteerd konden worden. Riddle keek hem even droogjes aan "Ik heb mijn dosis al gehad~" zei ze wat koppig. Waarna ze lichtjes moest grinniken. Ze had de laatste spinnenweb bemachtigd en ze maakte er dan ook bolletje van, van alle spinnenwebben die ze in haar hand had en had verzameld. "Zo nu kan ik iemand irriteren" zei ze grappend met een grijns terwijl ze het bolletje spinnenwebben in haar hand had. Het was nu perfect om tegen iemand aan te gooien, gewoon omdat het grappig was. Maar wie? Haar blik ging naar Nathan en ze grijnsde wat liefelijk waarna ze het bolletje, zo groot was hij niet, tegen zijn voorhoofd aan gooide. Het balletje met spinnenweb moest blijven plakken en Riddle moest dan even lachen, ze vond het altijd maar te amuserend. Voorbereidend op het ergste huppelde ze naar haar bed en sprong ze erop waarna ze nu op haar bed stond. Ze draaide zich om naar Nathan "Oeps, ik schoot uit, sorry~" zei ze met een onschuldige gezichtsuitdrukking, maar in haar grijnsje was een tikkeltje amusement en uitdaging te vinden.

Hij zei dat hij een grapje maakte en Riddle had alleen even geglimlacht. Natuurlijk wist ze dat, maar ja het was gewoon leuk hoe hij reageerde. Ze had er dan ook niet meer op geantwoord, want daarna had ze het bolletje spinnenweb tegen z'n voorhoofd aan gegooid en was ze op haar bed gesprongen, op veilige afstand dus. Dit deed ze ook alleen maar om hem te 'pesten'? Of gewoon om zijn reacties te zien en gewoon omdat het leuk was. De jongen had nog even nee geroepen, maar het was tevergeefs voor hem. Het bolletje plakte nu aan zijn voorhoofd en Riddle kon haar lach niet in houden. Ze lachte hem niet uit, ze lachte hem gewoon toe. Toen ze eenmaal op haar bed stond had ze zich 'verontschuldigd' en de jongen zei dat hij de kerstman was. Ze liet zich vallen op het bed en lag nu op haar rug een beetje te grinniken. Ze ging al snel weer rechtop zitten en keek Nathan aan met een grijns op haar gezicht "Oo de kerstman he? Ben ik lief genoeg geweest voor een cadeautje?" vroeg ze vervolgens met een liefelijk glimlachje. "Of ben ik stout geweest?" vroeg ze gniffelend. Ze had hier zo'n lol mee, Riddle vond het gewoon amuserend.

Ze liet zich achterover op het bed vallen en was nog steeds aan het lachen. De jongen voelde zich waarschijnlijk zeer ongemakkelijk en zeker toen ze dingen ging zeggen over dat hij de kerstman was. Was van hem niet zo'n goed idee geweest om zo iets te zeggen. Riddle ging er maar altijd te graag op in, zeker jongens, die reageerde altijd grappig, meestal dan, sommige gingen er te ver op in, maar Nathan wist gewoon niet wat hij moest zeggen en er kwam alleen een 'Eummm' uit en Riddle vond het alleen maar heel schattig. Riddle keek even naar het plafond en zuchtte even "No worries" begon ze "Just kidding" zei ze er grinnikend uit. Ze ging weer rechtop zitten "Had ik trouwens niet gezegd dat je je thuis moest voelen?" zei ze met een glimlach "Dus sta daar niet als zo'n houtenklaas" zei ze er grinnikend achteraan. Ze bracht de jongen waarschijnlijk helemaal in verlegenheid op deze manier, maar Riddle was hem alleen maar aan het uit testen. Nathan heeft al die tijd zichzelf best groot gemaakt voor haar neus, maar volgens haar had de jongen maar een klein hartje. Ze ging weer languit liggen en rekte zich uit. "Dit bed ligt heel lekker hoor" zei ze met een glimlachje, nergens op doelend.

De jongen reageerde niet op haar woorden over dat het ook nu 'zijn' huis was en dat hij er niet als een houtenklaas moest gaan staan. Na ja ze begreep het wel, maar hij kwam wel van zijn plek af en kwam dan ook dichterbij terwijl Riddle nog steeds naar het plafond staarde terwijl ze op haar bed lag. Ja, haar bed was gewoon hemels om op te liggen en slapen. Ze had hem gezegd dat haar bed heerlijk lag en de jongen was nog dichterbij gekomen. Hij zei dat hij daar gisteren al achter was gekomen en nu stond hij voor haar neus. Riddle ging wat rechter op zitten en keek hem even aan. Ze grinnikte "Ooo ja" sprak ze "Toen was ik dronken~" zei ze er wat half lachend met een iet wat rood hoofd achterna. Ja, drank en Riddle gingen niet samen, na ja het ging wel, maar dan had je gewoon een ongelijk projectiel in je buurt rond rennen en tja niet iedereen vond dat even prettig. "Maar ja.." begon ze weer "Jij hebt niet echt kunnen slapen" zei ze waarna ze bijna in de lach schoot "Heb wel een beetje medelijden met je" zei ze vervolgens met een pruillipje.

Nathan kwam naast haar zitten op het bed en zei dat ze toen echt stomdronken was. Met een rood hoofd keek ze wat nors weg "Ja, het was een grote fout om die chocolaatjes te eten" zei ze beschaamd. Welke doos werd ook dronken van chocola, dat soort dingen gebeurde alleen Riddle. Riddle keek Nathan echter al weer snel aan toen ze had gezegd dat hij niet veel had kunnen slapen. Nathan knikte en stemde in met haar, op zich vrij logisch, maar hij zei nog dat hij erger gewend was. Erger? Kwam er in haar hoofd langs, terug denkend op wat hij gezegd had over zijn verleden liet ze het maar gewoon rusten. Op het moment niet een goed idee om te vragen überhaupt. "Maar misschien moet jij gewoon is gaan slapen of zo" zei ze met een brede glimlach. Riddle was niks van plan hoor, hij moest gewoon slapen, hij had te weinig geslapen vond Riddle en slaap is goed voor je. Nu kon hij makkelijk slapen, dus moest hij ook slapen. "Slaap is belangrijk" grinnikte ze er nog achteraan.

Nathan had gezegd dat zij niet kon weten dat er alcohol in die dingen had gezeten. Na ja als ze het doosje had gelezen had ze dat wel geweten en normale mensen proeven dat ook als ze iets eten, maar Riddle is sowieso te verslaafd aan chocola om er af te kunnen blijven. Riddle had dan ook niet meer op zijn vraag gereageerd er waren namelijk zoveel manieren waardoor ze het wel had kunnen weten. Riddle had hem dan ook verteld dat hij gewoon moest gaan slapen, omdat zij die nacht wel heerlijk had geslapen, maar hij heel de nacht wakker had gelegen blijkbaar. Hij vertelde haar dat ze nu ineens goed voor hem zorgde en Riddle moest lichtjes grinniken. Natuurlijk zorgde ze goed voor hem. Haar blik ging naar Nathan die zich achterover op haar bed liet vallen om vervolgens nog kort te reageren op haar woorden en vervolgens diep in slaap te vallen. Riddle bleef hem even aan staren terwijl hij sliep, hij was zo schattig. Echter toen ze door had dat ze naar hem aan het staren was, keek ze snel weg, oke hij was dan misschien wel schattig, maar ze hoefde niet als een creep hier te blijven staren naar hem. Riddle zuchtte lichtjes waarna ze voorzichtig van het bed op stond, zorgend dat ze niet te ruw bewoog bij die actie. Hmm... wat kon ze is gaan doen? Vroeg ze zichzelf af. Waar was Dexter eigenlijk gebleven? Ze keek even om haar heen, naar Nathan, daar was hij ook niet. Ze keek even naar de grond voordat ze misschien perongeluk op hem ging staan. "Waar ben je kleine dondersteen?" zei ze zachtjes, nieuwsgierig naar waar de pokémon zich had verstopt.

Waar was dat beest gebleven, hij zou waarschijnlijk wel oppassen, maar haar pokémon waren ook best wel lomp en Riddle deed soms ook maar wat. Echter zouden haar pokémon hem niet zo snel pletten, ze roken hem waarschijnlijk al voordat hij in de buurt was, na ja haar Mightyena waarschijnlijk. Riddle keek om zich heen. Nergens een gele pokémon te zien, maar ja hij was klein, hij kon overal zitten. "Dexter..." mompelde ze zachtjes. Haar blik ging weer even naar Nathan die nog steeds op het bed lag, hij was in ieder geval ver heen. En hij was schattig, Riddle schudde haar hoofd, alsjeblieft zeg dacht ze weer. Opeens viel er iets geels voor haar neus naar beneden. Haar felblauwe ogen volgde het ding meteen en op de grond zat nu een kleine, spin pokémon. Riddle grinnikte "Gevonden" mompelde ze zachtjes. Ze ging door haar knieën en ging vervolgens op de grond zitten in kleermakerszit. "Wat heb jij allemaal gedaan?" vroeg ze grinnikend, alles op een zachte toon, want ze wilde Nathan niet wakker maken. Ze haalde haar hand zachtjes over de pokémon heen, hij was zo schattig.