Not so comfortable

Onderwerp: Re: Not so comfortable zo feb 08, 2015 7:21 pm

Het waren niet zozeer de woorden van dat hij geen man tegenover haar durfde te zijn die hem lieten omdraaien. Het waren de eerste woorden die ze uitgesproken had. Hij draaide zich resoluut om, deed een paar stappen naar voren tot hij dichtbij haar stond en keek haar met samengeknepen ogen aan. ‘Dat wat ik eerder zei was sarcastisch omdat ik het juist niet zou doen,’ siste hij naar haar. ‘Als je één ding van me moet weten, dan is dat dat ik nooit, maar dan ook nooit een andere Pokémon of een vrouw pijn zou doen. Dat zijn twee dingen die écht niet door de beugel kunnen.’ Hij deed een paar stappen naar achteren. ‘En om een respons te geven op het laatste wat je zei,’ snauwde hij haar toe, ‘ik snap niet echt wat ik verkeerd heb gedaan. Natuurlijk weet ik dat ik je beledigd heb, maar dat probeerde ik goed te maken. Dat werd kennelijk niet geaccepteerd, dus besloot ik dat het beter was om weg te gaan. Hoe moet een man zich volgens jou dan anders gedragen?’ Hij keek haar nu haast spottend aan en deed vervolgens nog een stap naar achteren om zijn woorden kracht bij te zetten dat hij haar of haar Charmander geen pijn zou doen. Een vrouw of een onschuldige Pokémon slaan was gewoon not done, hoe kwaad je ook op één van beiden was. Pikachu was inmiddels gaan verzitten op zijn schouder en liet zijn blik glijden naar de Charmander. Hij besloot echter om zichzelf er niet in te mengen, maar aan het onrustige bewegen van zijn oortjes kon je duidelijk zien dat hij zich niet op zijn gemak voelde in deze situatie.

Onderwerp: Re: Not so comfortable di feb 10, 2015 5:26 pm

De jongen draaide zich weer om, zoals ze had verwacht. ‘Dat wat ik eerder zei was sarcastisch omdat ik het juist niet zou doen,’ Sarcastisch omdat hij het niet zou doen, logisch ja. ‘Als je één ding van me moet weten, dan is dat dat ik nooit, maar dan ook nooit een andere Pokémon of een vrouw pijn zou doen. Dat zijn twee dingen die écht niet door de beugel kunnen.’ Zo zo, ladies man dus zeker? De jongen deed weer een paar stappen naar achteren, niet dat het haar boeide of hij dichterbij stond of verder weg. ‘En om een respons te geven op het laatste wat je zei,’ snauwde hij haar toe, wat een schatje -kuch- was het toch ook. ‘ik snap niet echt wat ik verkeerd heb gedaan. Natuurlijk weet ik dat ik je beledigd heb, maar dat probeerde ik goed te maken. Dat werd kennelijk niet geaccepteerd, dus besloot ik dat het beter was om weg te gaan. Hoe moet een man zich volgens jou dan anders gedragen?’ Alana legde haar handen op haar achterhoofd en leunde naar achteren. "In ieder geval lopen ze niet weg, of wel dan?" zei ze droogjes, waarna ze naar hem keek. Charles begon harder aan haar broek te trekken, hij vond het totaal niet leuk zoals ze deed. Maar aan de andere kant wou hij haar ook niet verlaten dus hield hij haar been vast. Alana's blik stond strak, met een licht glimlachje. Jup, dit vond ze ook wel eens leuk.

Onderwerp: Re: Not so comfortable wo feb 11, 2015 4:20 pm

Connor zuchtte en trok een gezicht naar haar. Misschien was het wel een tikkeltje hilarisch hoe ze hier nu stonden. Het was midden in de nacht en zij hadden een conversatie die eigenlijk op niet veel sloeg. Maar hij wilde haar graag informeren dat ze het bij het verkeerde eind had als ze soms dacht dat hij haar of haar Pokémon pijn ging doen. Arceus, had hij maar nooit iets gezegd over die fire-Pokémon. Nu was het daar uiteraard te laat voor. Vrouwen, ze moesten overal over zagen. ‘Wat jij wilt, chick,’ zei hij schouderophalend. Hij begon een beetje moe te worden. Niet alles omdat het midden in de nacht was, maar ook van haar. Bovendien begon het koud te worden en hier dichtbij bevond zich Santalune City. Nou ja, dichtbij… Het was nu ook weer niet dat hij veel kon zien. Zijn blik gleed naar de vrouw. Hij zuchtte diep, waarna hij haar aankeek met zijn felblauwe ogen. ‘Het spijt me dat ik zo over je fire-Pokémon begon, oké?’ gaf hij toe. ‘Ik bedoelde het niet zo. Misschien kan het inderdaad een goede strategie zijn, al zeker als je andere Pokémon hebt die in kunnen springen als je geen type-voordeel hebt met je fire-Pokémon.’ Hij haalde zijn schouders op en een licht glimlachje kwam tevoorschijn. Als het nu niet goed was, dan ging hij gewoon terug naar Aquacorde Town of verder naar Santalune City en bekeek ze het maar. Hij had hier schoon genoeg van. Hij wilde morgenvroeg weer opstaan zodat hij zijn Pokémon kon trainen.

Onderwerp: Re: Not so comfortable wo feb 11, 2015 4:27 pm

‘Wat jij wilt, chick,’ zei Connor schouderophalend. Na een korte stilte zei hij uiteindelijk; ‘Het spijt me dat ik zo over je fire-Pokémon begon, oké?’ Hehe, was dat zo lastig? ‘Ik bedoelde het niet zo. Misschien kan het inderdaad een goede strategie zijn, al zeker als je andere Pokémon hebt die in kunnen springen als je geen type-voordeel hebt met je fire-Pokémon.’ De jongen glimlachte lichtjes, waarop Alana terug lachte. "Ik accepteer je excuses," zei ze met een glimlachje. Hehe, dan was die ruzie ook weer over voor haar part. Alana deed vriendelijk weer een paar stappen naar voren, zo konden ze beter praten right? Maar ze werd doodsbang toen ze iets hoorde ritselen in de bosjes, en dat was zeker niet de wind. Als reactie daarop greep ze de jongen vast om zijn middel en riep ze; "Iek!" Alana was hier geen held in, dat zeker niet. Totdat ze doorkreeg wat ze aan het doen was. Alana sprong meteen naar achteren. "D-dat bedoelde ik niet!" riep ze meteen, haar gezicht helemaal rood. Great...

Onderwerp: Re: Not so comfortable wo feb 11, 2015 4:41 pm

Connor had bijna opgelucht ‘fjuuw’ willen zeggen, maar hield zich nog net in. Dat was iets wat hij niet hoorde te zeggen. Of… nou ja, whatever. Hij dacht na over wat hij nog kon zeggen. Misschien zou hij eens afscheid gaan nemen, want het werd echt wel laat. Net toen hij wilde zeggen dat het het beste was als hij nu ging omdat het anders te laat werd, klonk er een geluid. Het volgende moment voelde hij een paar armen rond zijn middel. Als reactie zette hij zijn handen op haar schouderbladen en keek geschrokken om zich heen, maar hij zag niks. Zijn kaken werden vervolgens rood toen hij besefte hoe innig ze hier wel niet bij elkaar stonden. Alana leek dat ook in de gaten te hebben, want ze sprong naar achteren. Connor liet zijn handen losjes langs zijn zij vallen en keek haar aan. Zijn wangen waren ontzettend rood. Hij had geluk dat het zo donker was, anders had ze hem daar misschien mee geplaagd. Hoewel, hij kon aan het stotteren horen dat zij ook wel aan het blozen was, als hij het goed had. Hij wreef met zijn hand over zijn achterhoofd om toch maar iets te doen en keek verlegen weg. ‘Geeft niet,’ mompelde hij. ‘Je kon er niks aan doen.’ Zijn blik gleed naar het bosje dat net aan het ritselen was, maar was het ook was, het was weg. ‘Het is trouwens weg, wat het ook was. Je hoeft je dus geen zorgen te maken,’ zei hij zo gewoontjes mogelijk, maar hij had één hand tot vuist gebald en de andere op zijn heup gelegd – waar zijn Poké Balls zaten – voor het geval er toch iets was. Pikachu was dankzij Alana’s beweging half van Connor’s schouder gevallen en keek ook gealarmeerd naar de bosjes, maar kon niks opmerken en klom daarom weer op Connor’s schouder tot hij zich weer in een goede positie bevond. Zijn blik gleed naar Connor en hij grinnikte licht toen hij zag dat Connor nog steeds bloosde. Connor ontspande ondertussen toen hij merkte dat er echt niks was, maar kwam vrijwel direct ook tot de conclusie dat hij écht had willen ingrijpen als er iets gebeurd was. Ook al kende hij haar nauwelijks. Wat was hij toch een held soms….

Onderwerp: Re: Not so comfortable wo feb 11, 2015 4:48 pm

Arceus, natuurlijk moest het haar overkomen. Ze was echt zo bang. Zo'n schijterd. Ze durfde hem niet eens meer aan te kijken, zou hij haar uitlachen? ‘Geeft niet,’ klonk er uiteindelijk ‘Je kon er niks aan doen.’ Alana knikte even kalm. Charles kwam meteen naar Alana toegewaggeld en keek bezorgd naar Alana. Maar door het licht van zijn staart kon je overduidelijk zien hoe rood Alana was. ‘Het is trouwens weg, wat het ook was. Je hoeft je dus geen zorgen te maken,’ Alana slikte even. Zie je wel, ze was weer eens voor niks bang. Het enige waar ze bang voor was waren Ghost pokémon. Ookal had ze John, die een dark type was, was ze nog steeds zo bang. "S-sorry..." mompelde ze zachtjes. "Ik ben te snel... bang.." fluisterde ze er zachtjes achteraan, terwijl ze naar de grond bleef staren. Ze beet even op haar lip. Awkward...

Onderwerp: Re: Not so comfortable wo feb 11, 2015 4:57 pm

Het was eigenlijk een hele verandering om haar zo te zien. Hij had haar tot nu toe vriendelijk, blij, pittig en kwaad meegemaakt, maar nog niet bang. En nu leek ze wel… verlegen? Wauw, bel de krant. Maar ja, hij was ook verlegen. Hij kon duidelijk zien dat ze rood was, maar hoe rood zou hij wel niet zijn? Hij besloot om er geen spottende of vervelende opmerking over te gaan maken, want hij had het immers zelf ook voor. Niet dat hij bang was, maar dat hij bloosde. Over dat ze bang was wilde hij trouwens ook geen spottende opmerking maken. Vreemd, want normaal gezien vond hij meisjes die te snel bang waren juist wel een onderwerp om over te spotten. Niet recht in hun gezicht, maar wel achter hun rug om. Bij Alana had hij deze keer echter niet echt het gevoel dat hij dat moest doen. Ze leek er zelf al genoeg mee te zitten. Alsof hij een marionet was werd hij naar voren gedwongen – door zijn eigen benen, leek het wel – en legde hij zijn vinger zacht tegen haar kin. Hij gaf een beetje kracht zodat hij kon zorgen dat ze hem aankeek. ‘Hé,’ mompelde hij zacht. ‘Iedereen z’n gebreken, right?’ Hij glimlachte voorzichtig, omdat hij niet wist hoe ze het op zou vatten. Hij trok snel zijn hand terug. Hij had geen idee waarom hij dat net gedaan had. Waarschijnlijk omdat hij wilde dat ze oogcontact maakten. ‘Misschien kunnen we beter teruggaan naar Aquacorde Town of een heel stuk doorlopen naar Santalune City zodat we daar een warme Pokémon Center kunnen zoeken? Het is ook al vrij laat. Wie weet wat er allemaal hier rondspookt.’ Dat laatste zei hij zo zacht mogelijk omdat hij haar geen angst wilde aanjagen, maar hij kon zover hij kon zien niks griezelig zien dat hun meteen zou aanvallen. Misschien kon hij zich wel beter aan zijn woord houden en samen ergens naartoe gaan. Het leek hem geen slim idee om een meisje die snel bang was in het bos midden in de nacht achter te laten.

Onderwerp: Re: Not so comfortable wo feb 11, 2015 5:05 pm

Ze hoorde zijn voetstappen, die kwamen dichterbij. Ze voelde zijn vinger tegen haar kin en hoe hij ervoor zorgde dat ze met haar paarse ogen in zijn blauwe ogen keek. Haar hart bonsde in haar keel, wat was hij van plan? ‘Hé,’ mompelde Connor zacht. ‘Iedereen z’n gebreken, right?’ Alana knikte voorzichtig, waarna hij uiteindelijk zijn hand terug trok. ‘Misschien kunnen we beter teruggaan naar Aquacorde Town of een heel stuk doorlopen naar Santalune City zodat we daar een warme Pokémon Center kunnen zoeken? Het is ook al vrij laat. Wie weet wat er allemaal hier rondspookt.’ Daarop knikte Alana rustig. Het maakte haar niet uit waarna ze naartoe gingen, zolang ze hier maar weg was. Zolang ze niet bang meer hoefde zijn. Charles keek verbaasd naar de jongen, hij kwam zomaar aan zijn trainster! Charles pakte Alana's been vast, alsof hij haar een knuffel gaf. Alana glimlachte zwakjes en aaide de Charmander even over zijn bol. "Ik volg jou wel gewoon.." fluisterde ze zachtjes tegen Connor, het maakte haar niet zo heel veel uit, ze zou hem gewoon volgen.

Onderwerp: Re: Not so comfortable wo feb 11, 2015 5:22 pm

Gelukkig kreeg hij geen uitbrander omdat hij haar had aangeraakt zonder toestemming. Hoewel het een beetje vreemd was om daarvoor toestemming te gaan vragen. Alsof je echt aan iemand ging vragen of je hem of haar mocht aanraken. Dat zou pas echt raar zijn. Maar hij kon zich voorstellen dat ze van hem zou schrikken als hij zulke dingen deed, dus hij nam zich voor om dat in elk geval al niet meer te doen. Toen hij haar woorden hoorde, had hij erg veel zin om ‘Follow the leader, leader, leader, follow the leader’ te zingen, maar dat leek hem niet gepast op dit moment. Alana leek nog niet echt over haar schrik heen te zijn en misschien dacht ze dan dat hij van dit alles één grote grap aan het maken was. ‘Juist,’ zei hij, waarna hij om zich heen keek. Hij moest nu laten zien dat hij ook de juiste richting kon bepalen, uiteraard. Hij wees met zijn wijsvinger – uiteraard uit het zicht van Alana – naar een bepaalde richting en begon te lopen. ‘Weet je,’ begon hij over een ander onderwerp, om haar op te vrolijken. ‘Ik zal morgenochtend wel op je wachten als je de gymleider gaat uitdagen. Tenzij je dat natuurlijk op een andere dag gaat doen, als je van idee bent veranderd.’ Hij zei het niet spottend, hij zei het eerder als een soort van aanbod. Hij had nog steeds het gevoel dat ze de juiste kant opgingen. Hij had besloten om haar naar Santalune City te leiden, zodat ze tenminste een warme Pokémon Center hadden om in te kunnen slapen. Hij vermoedde dat het nog een paar minuten lopen was vanaf hier. Hij hoopte ook dat hij gelijk had. Hij liet zijn twijfels echter niet merken en liep gewoon door, terwijl hij zijn oren gespitst hield op rare geluiden. Deze hoorde hij echter niet en rustig liet hij zijn passen gelijkkomen met haar. Nope, er was niks om zich zorgen over te maken. Alles was goed.

Onderwerp: Re: Not so comfortable wo feb 11, 2015 5:31 pm

‘Juist,’ zei hij, waarna hij ergens naartoe ging wijzen. Alana die deed eerst Charles terug in zijn pokéball, waarna ze op een rustig tempo naar Connor rende en naast hem ging lopen. ‘Weet je,’ begon hij plots. Wat nou weer? ‘Ik zal morgenochtend wel op je wachten als je de gymleider gaat uitdagen. Tenzij je dat natuurlijk op een andere dag gaat doen, als je van idee bent veranderd.’ Alana keek hem even verbaasd aan. "Wat wil je dan doen?" vroeg ze aan hem. "Wil je kijken naar hoe ik vecht?" vroeg ze vervolgens aan hem, lichtjes verbaasd. Het voelde wel wat meer vertrouwd om bij Connor te zijn, hij lette op alles en het leek erop dat hij haar wou beschermen. Ongeacht wat ze hem had aangedaan, qua boosheid enzo. Doordat ze diep in gedachtes was verzonken lette ze niet op en struikelde ze over een uitstekende wortel en voelde ze hoe ze haar evenwicht verloor. Zou ze dan weer vallen?

Onderwerp: Re: Not so comfortable wo feb 11, 2015 5:38 pm

Connor voelde Alana’s verbaasde blik en voelde zijn kaken rood worden. Gelukkig was er nu geen Charmander meer – aangezien Alana deze had teruggekeerd in zijn Poké Ball – om zijn gezicht te verlichten en zou het dus niet zo opvallen. ‘Natuurlijk,’ zei hij tegen haar. ‘Ik denk dat je wel wat extra steun kunt gebruiken. Zoiets in je eentje doen is ook weer zo zenuwslopend.’ Hij glimlachte naar haar. Hierdoor zag hij de uitstekende wortel die zich voor hun bevond, maar Alana niet. Hij wilde haar waarschuwen, maar het was al te laat. Instinctief dook hij naar voren en stak hij zijn armen uit om te verhinderen dat Alana contact maakte met de grond. Hij ving haar netjes op in zijn armen. Dankzij het bijkomende gewicht verloor hij bijna zijn evenwicht, maar hij wist hun beiden netjes op de grond te houden en trok haar weer overeind. Hij voelde zijn kaken weer rood worden. Man, wat maakte hij toch allemaal mee vandaag. Eerst had hij een meisje om zijn lijf hangen omdat ze geschrokken was van iets en vervolgens had hij haar in zijn armen omdat ze bijna was gevallen. ‘Gaat het?’ Hij merkte op dat zijn toon bezorgd klonk en ondertussen duwde hij haar weer in haar volle lengte overeind. Nadat hij er vrij zeker van was dat ze niet opnieuw kon vallen, liet hij haar pas los. Hij voelde zijn kaken nog roder worden. Om het te verdoezelen klopte hij een denkbeeldig stofje van zijn schouder. Vervolgens maakte hij aanstalten om weer verder te lopen, maar hij wilde toch zeker weten of hij haar niet pijn had gedaan door haar zo onhandig op te vangen. Hij had haar weliswaar gered van een pijnlijke val, maar hij wist niet of vallen in zijn armen nu echt zo comfortabel was. Hij kon het niet weten. Hij was nog nooit in de armen van iemand anders gevallen. Gelukkig.

Onderwerp: Re: Not so comfortable wo feb 11, 2015 5:52 pm

‘Natuurlijk,’ zei hij tegen haar. ‘Ik denk dat je wel wat extra steun kunt gebruiken. Zoiets in je eentje doen is ook weer zo zenuwslopend.’ zei hij terwijl hij glimlachte. Alana glimlachte terug "Dankjewel! Dan neem ik dat zeker aan!" zei ze met een glimlach. Toen ze viel over de wortel voelde ze hoe ze werd opgevangen, Connor..? Ze werd weer overeind getrokken en Alana bloosde even. ‘Gaat het?’ klonk er. "Ja, dank... Dankjewel.." zei ze. Maar goed dat hij nu niet zag hoe erg ze moest blozen. Hij liet haar los en maakte aanstalten om weer verder te gaan. "Ik beland wel vaak in je armen vandaag he?" zei ze met een plagerig glimlachje, waarna ook zij weer ging lopen. Awkward? Jazeker. Droog? Jup. Super droog.

Onderwerp: Re: Not so comfortable wo feb 11, 2015 6:02 pm

Een lichte glimlach verspreidde zich om zijn lippen toen hij hoorde dat Alana oké was. ‘Mooi zo,’ zei hij, waarna hij ook daadwerkelijk begon te lopen. Het zou nu niet ver meer moeten zijn naar Santalune City. Gelukkig, want hij begon een beetje moe te worden van al dat wandelen en praten. Hij begon het ook lichtelijk koud te krijgen en vroeg zich af of Alana daar geen last van zou hebben, maar zo te zien was dat nog niet het geval. Hij durfde te wedden dat zij ook aan het blozen was. Haar opmerking liet hem lachen. ‘Als dat je favoriete plek is, kun je dat ook gewoon zeggen, hoor,’ kaatste hij plagerig terug. Ja, hij kon ook plagen. Je zou het misschien niet van hem verwachten, maar het was echt waar. Hij had tot nu toe nog niet echt veel geplaagd. Hij was eigenlijk vrij serieus altijd. Hij had momenten dat hij grappig kon zijn, maar die hield hij meestal voor zich. Hij wist niet echt waarom. Misschien omdat hij dacht dat niemand hem anders grappig zou vinden? Ach ja. ‘Ik geloof dat we bijna bij het Pokémon Center zijn,’ zei hij zo optimistisch mogelijk. ‘Gelukkig, want ik begin nu toch wel moe te worden.’ Hij grinnikte even. Hoe laat zou het zijn? Een uur ’s nachts, misschien al twee uur? Waarschijnlijk zoiets. In elk geval zou het morgen lastig worden om vroeg uit bed te komen, maar het zou toch moesten. Hij wilde immers Alana’s gevecht tegen de gymleider voor geen goud missen. Het was een grote kans dat hij ook wat kon opmaken van dat gevecht! En natuurlijk wilde hij haar ook supporteren.

Onderwerp: Re: Not so comfortable wo feb 11, 2015 6:06 pm

‘Mooi zo,’ zei hij voordat hij ook weer ging lopen. ‘Als dat je favoriete plek is, kun je dat ook gewoon zeggen, hoor,’ Alana stak even haar tong naar hem uit. "Stiekem vind jij het ook gewoon leuk om mij in je armen te hebben, je had me ook kunnen laten vallen." zei ze even plagerig terug. ‘Ik geloof dat we bijna bij het Pokémon Center zijn,’ Mooi, want ze begon het koud te krijgen. ‘Gelukkig, want ik begin nu toch wel moe te worden.’ Alana keek even naar hem, hij en moe? "Het is koud.." sprak ze zachtjes, waarna ze met haar handen over haar armen wreef. Het liefste zou ze zijn arm pakken, om haar heen slaan en van zijn warmte meegenieten, maar dat deed ze toch maar niet, het was al zo awkward. Wat... Wat als ze straks in het Pokécenter nog maar 1 kamer hadden..?

Onderwerp: Re: Not so comfortable wo feb 11, 2015 6:19 pm

Connor grinnikte enkel kort op haar woorden, besluitend om geen antwoord te geven. Het voelde vreemd aan om na één avond al zulke gesprekken te hebben, maar ze hadden dan ook al wel wat meegemaakt. Toch voelde het… anders. Niet heel slecht of zo. Hij kon het niet uitleggen, hij kon enkel zeggen dat hij deze gesprekken niet zo erg vond als dat hij ze vroeger zou hebben gevonden. Zijn blik gleed opzij toen ze zei dat het koud was. Hij beet op zijn lip toen ze over haar armen wreef en keek toen naar zijn eigen trui. Hij dacht even na. Hij had hieronder nog een shirt aan met een V-hals. Dat zou hem maar warm moeten houden tot Santalune City. Hij deed zijn trui uit met een snelle .beweging. Dankzij die beweging ging zijn shirt omhoog en werd er een klein stukje zichtbaar van zijn al redelijk gespierde lichaam. Hij had er zelf echter geen erg in en wilde Alana zijn trui aangeven, afwachtend of ze het zou aannemen ‘Hier,’ zei hij schouderophalend. ‘Ik heb het toch warm genoeg.’ Dat was overduidelijk gelogen, maar hij wilde geen mietje zijn. Hij had zijn jas in zijn tas zitten, maar hij wilde nu niet achterlijk gaan doen en zijn jas tevoorschijn gaan halen. ‘Bovendien denk ik dat we er toch zo zijn. Zo ver is het niet meer.’ Hij hield zijn trui in een bundeltje naar haar uitgestoken terwijl hij rustig verder liep. Pikachu was van zijn schouder gesprongen toen Connor zijn trui had uitgedaan en keek verbaasd naar zijn trainer. Zo had hij Connor eerlijk gezegd nog nooit gezien. Hij had eerder verwacht dat Connor het Alana’s eigen schuld zou vinden omdat ze zo het bos in ging en haar zo hebben laten rondlopen, maar schijnbaar kon zijn trainer zich dan toch als een gentlemen gedragen. ‘Pika!’ zei Pikachu vrolijk toen hij de uitgang zag – die zich een stukje verderop bevond - en wees ernaar, waarna Connor glimlachte. Nog even en ze zouden in Santalune City zijn.

Gesponsorde inhoud