It's a losing battle

Onderwerp: It's a losing battle wo feb 11, 2015 8:09 pm

De dagen waren weer eens voorbij gevlogen zonder dat hij echt veel menselijk contact had gehad. Zijn pokémon had hij alweer een paar uur in hun pokéball laten zitten, hij had waarschijnlijk gewoon een momentje voor zichzelf nodig. Shawn was absoluut niet het meest sociale type, zeker niet als je hem niet goed kende. Hij kon vriendelijk zijn, misschien. Op dit moment liet hij zich neerzakken op een afgehakte boomstronk in het Santalune Forest. Hij had zoals gewoonlijk de oordopjes weer in zijn oren, waar de muziek uit vloeide en zijn hoofd mee vulde. Deze knikte dan ook een paar keer mee op de maat, maar vervolgens plantte hij zijn ellebogen op zijn benen en liet hij zijn hoofd er op neerzakken. Ogen gesloten. Wat wilde hij nou eigenlijk met zijn leven doen? Hij had werkelijk waar geen idee wat hij ermee moest. Gewoon eenzaam doorleven zoals hij nu deed? Het beste waarschijnlijk voor dit moment.

{Celestia Sayaka}

Onderwerp: Re: It's a losing battle wo feb 11, 2015 9:03 pm

Celestia was wel iemand die van de natuur hield en dan vooral de rust in de natuur. Met haar armen achterop haar rug liep ze vrolijk door Santalune Forest. Ze liep nu nog op het pad, maar meestal ging Celestia ook wel is van het pad af voor nog meer rust en dan was de kans ook groter dat ze nog wat leuke pokémon tegen kwam. Na een tijdje week ze dan ook van het bospad af en liep ze over wat takken verder het bos in. Gelukkig kende ze de meeste plaatsen uit haar hoofd en verdwaalde ze dus ook niet snel. Na wat dieper het bos in gelopen te zijn zag ze in de verte een gedaante zitten, op een omgevallen boomstronk. Celestia was absoluut niet de meest sociale, maar nieuwsgierig was ze dan weer wel. Uit nieuwsgierigheid kwam ze wat dichterbij, maar de jongen, die ze nu kon identificeren als jongen, leek haar niet op te merken. Celestia had echter een vreselijke hekel aan bug pokémon en toch gaat ze de bossen in. Celestia hoorde dan ook wat achter haar en ze draaide even om te kijken waar het vandaan komt. Bij alleen maar het zicht van de pokémon raakte ze lichtelijk in paniek. Ze begon dan ook te rennen, maar die boomstronk met die jongen erop, lag echt in de weg. Met een smak viel ze naast de jongen over de boomstronk heen. Auw, dat deed zeer. Ze krabbelde half overeind en zuchtte even diep. Ze keek vervolgens op zij en zag dat ze precies over de boomstronk gevallen was waar de jongen op zat. Oo fijn.

Onderwerp: Re: It's a losing battle wo feb 11, 2015 10:41 pm

Nog altijd had hij zijn ogen gesloten en deinde zijn hoofd zo nu en dan een beetje mee met de muziek. Soms kon je wel zeggen dat hij wat teveel werd meegesleept in zijn eigen, muzikale wereldje waarin enkel hij bestond. Maar het kon hem immers niks schelen wat anderen van hem dachten. Wat ze dachten mochten ze denken, het was niet zijn probleem dus. Toch hoorde hij, door zijn muziek heen, plots een hoop leven in zijn omgeving. Eerst hield hij zijn ogen gesloten, maar opende deze toen langzaam. Zijn blauwe kijkers gleden naar de plek waar een witharig meisje stond. Hieruit kon hij opmerken dat ze zojuist bijna over de boomstam heen was gestruikeld waar hij op zat. Kalmpjes keek hij haar aan, niet echt de moeite nemend om een van zijn oordopjes uit zijn oren te halen. Hij kon het toch wel horen met de gedempte muziek op de achtergrond. "Hoi," zei hij enkel en keek toen weer naar het meisje. Wat was hij toch een gentlemen om haar tenminste nog te begroeten. Immers kon hij ook gewoon zijn ogen weer sluiten en doen alsof ze lucht was.

Onderwerp: Re: It's a losing battle do feb 12, 2015 6:14 pm

Eenmaal gestruikeld over de boomstam, om niks eigenlijk, de Bug pokémon was gelukkig nergens meer te vinden. Mooi, dan hoefde hij ook de reden niet te weten waarom ze zo binnen kwam vallen. De jongen had het duidelijk druk met muziek luisteren, maar ze stond nu wel voor zijn neus en de jongen had haar ondertussen in de gaten gekregen. Haar blik bleef op de jongen staan terwijl er alleen hoi uit zijn mond kwam. Hij had ook zijn oordopjes nog in en deed niet de moeite om die uit te doen. Of hij was niet sociaal, net zoals zij, of ze was niet interessant genoeg om tegen te praten. "Eu... hoi" zei ze wat nerveus terug, waarna ze met een verlegen blik de andere kant op kijken. Daar stond ze dan een beetje awkward te zijn. "Sorry... eu... voor het... binnen vallen" zei ze zachtjes terwijl ze nog steeds de andere kant op keek, maar haar blik schoof langzaam weer naar de blonde jongen op de boomstam. Waarom kwam ze altijd mensen tegen op de meest gênantste momenten. Ze was in eerste instantie naar het bos gegaan voor de rust, maar ja om nou ineens weg te lopen is ook zowat. Maar hier blijven staan als een standbeeld en niks zeggen was ook geen super idee. Met die gedachte in haar hoofd stond ze daar af te dwalen.

Gesponsorde inhoud

» Losing sleep
» Losing money
» [Blind Date] Losing my grip in the grey
» The second battle.
» The third battle.