Not so comfortable

Alana ging rennend het bos in. Het was nacht, het was donker en het liefste zou ze nu liggen slapen. Maar ze moest zo nodig weer gaan hardlopen, even haar gedachtes vrijmaken. Ze zou bijna de Gym hier uitdagen, dus moest ze mentaal goed voorbereid zijn. Alleen al die pokémon hier ... brr. Ze liep dan ook in een trainingspak rond, heel sexy -not- en een speciale riem waar haar pokémons aanzaten. Alana kwam hijgend tot stilstand en ging met haar mouw langs haar voorhoofd om het zweet ervan te halen. Ze moest zelf ook in goede conditie zijn wou ze goed haar pokémon trainen. Ze dronk wat uit haar bidon, waarna ze haarzelf op de grond liet vallen. Even uitrusten hoor.

&Connor Jacob

Alana keek ietwat angstig op toen ze een geluid hoorde. Ze slikte even, terwijl ze één van haar handen op de pokéball van John hield, haar Umbreon. Als het een ghost pokémon zou zijn, was deze zo verslagen met haar Umbreon. Echter moest ze gniffelen toen ze een jongen voor haar op de grond zag liggen. ‘Oh, hallo,’ sprak de jongen zeer droog. Arceus, hij had een rood hoofd, ze zou eigenlijk keihard willen lachen. En dan vooral omdat zij meestal degene was die op de grond lag door bijvoorbeeld een wegrennende Shiny Houndour die ze moest tackelen of een uitstekende steen die ze niet ziet. "Hey," zei ze terwijl ze moeite deed haar lach in te houden. Ze zag dat een Pikachu op zijn schouder zat, waardoor ze moest denken aan haar oude pokémon, Swablu, die ook altijd op haar schouder zat. Alana stond ook op en bedacht dat ze compleet in trainingspak stond. Arceus, dat was ook beschamend. Het was best donker, maar dat was dan ook niet raar in dit seizoen. Iedere keer dat Alana uitademde kwamen er witte wolkjes, door de kou die begon te komen. "Gaat het wel?" vroeg ze vervolgens ietwat bezorgd. Ze had pleisters mee eventueel, want als zij was gevallen onder het hardlopen had ze tenminste iets bij zich.

'Nee hoor,' zei de jongen rustig tegen haar. ‘Ik geloof dat ik mezelf niet zo’n pijn heb gedaan en zo te zien bloedt er ook niks of zo.’ Alana knikte even begrijpend. "Mooizo," sprak ze opgelucht. Ze had het wel een paar keer gehad en fijn was dat niet altijd. ‘Niet echt een veelvoorkomend tijdstip op te gaan joggen,’ Alana keek op naar de jongen, hij had wel gelijk. Maar ze had er een reden voor. Morgen had ze geen tijd om te joggen, of tenminste, niet in de ochtend. ‘Ik ga immers altijd ’s morgens. Ook koud, maar dan zie je het beter,’ Alana knikte even. "Ik meestal ook, maar morgenochtend heb ik geen tijd." sprak ze met een glimlachje. "Morgenochtend ga ik de gym uitdagen," voegde ze eraan toe. "En misschien kunnen we ooit een keer samen joggen?" vroeg ze waarna ze naar de pikachu keek die op de grond was gekomen. Alana hurkte en glimlachte naar de pikachu, "Hij is echt schattig," zei ze met een glimlach, waarna ze heel rustig haar hand naar hem uitreikte, maar nog op zo'n afstand dat ze hem niet kon aanraken en hij naar haar toe zou moeten lopen om te ruiken bijvoorbeeld. Hij mocht hier dus zelf kiezen wat hij deed, blijven staan of weglopen. Of misschien aan haar hand ruiken, dat was ook nog een mogelijkheid.

'Cool' zei hij als antwoord dat ze morgen de gym zou uitdagen. Nou, dat kon ook wel wat enthousiaster hoor. 'Misschien' Hij was wel van de kortaf-woorden he? De Pikachu twijfelde eerst en keek naar de jongen, oeps! Ze wist zijn naam niet eens. De pikachu rook uiteindelijk aan haar hand, waarna ze rustig glimlachte naar de pikachu. ‘Hij voelt zich niet op zijn gemak bij andere mensen,’ Hoorde ze kort van de jongen. ‘Ik heb hem vroeger in vreselijke omstandigheden gevonden. Vandaar.’ Alana trok haar hand rustig op waarna ze opstond. "Arme Pikachu," fluisterde ze zachtjes. ‘En welke Pokémon heb jij?’ Alana keek even naar de jongen. "Wartortle, Umbreon, Sneasel, Houndour, Vulpix en Charmander." zei ze met een glimlach. "En ik ben Alana by the way." stelde ze zich voor. Ze hield de shiny Houndour maar even erbuiten. Gewoon Houndour. Ze wist maar nooit of het een Team Rocket member was of niet he?

'Connor,' stelde hij zichzelf voor. ‘Je hebt zelf toch al wel opgemerkt dat je drie fire-types in je team hebt, hè?’ vroeg hij verbaasd. Dus? Was dat zo'n ramp? ‘Het lijkt me niet voordelig als je drie dezelfde types in je team hebt.’ Connor sloeg zijn armen over elkaar, fijn kreeg ze nu een preek over haar team? ‘Dus jij hebt al een volledig team van zes,’ mompelde hij, waarop Alana rustig knikte. ‘Vreemd dat er zo weinig variatie in zit.’ Oh echt he, het liefste haalde ze nu Sjors uit zijn pokéball om hem even wakker te maken met een water gun, maar ze hield het maar even in. "Is het zo erg?" sprak ze kortaf. "In de eerste gym heb ik daar voordeel bij, netzoals bij de derde gym, dus zo'n ramp is het ook weer niet." legde ze uit. "En voor de tweede Gym heb ik mijn Wartortle. En daarbij kan ik altijd nog met mijn team wisselen. Ik heb ook nog een Skarmory en een Deerling in mijn box zitten." vervolgde ze. Oh, ze wou hem ook best in brand zetten. Flamberen, dan had hij niks meer te zeggen over haar Fire-pokémon.

‘Ik wilde je niet beledigen of zo,’ Wat een laf excuus. Hou dan je mening voor je zou ze zeggen. ‘Een Skarmory klinkt trouwens goed,’ En de rest dus niet? Wat had dat nou weer te betekenen. De Pikachu leek niet zo blij te zijn met haar reactie. Ze voelde hoe het weer wat kouder werd en daarom nam ze zonder iets te zeggen de beslissing om Charles uit zijn pokéball te halen. Charles met zijn fedora op. Zijn staart gaf en licht en warmte. "Charmander!" riep Charles dan ook vrolijk uit toen hij Alana zag en pakte meteen haar been vast met zijn kleine armpjes. Het voelde dan ook meteen warmer bij haar, door het vlammetje op Charles' staart. ‘Mijn overige Pokémon zijn trouwens Pidgey en Growlithe.’ zei de jongen waarna hij zijn armen weer over elkaar heen sloeg. Alana knikte alleen even, waarna ze bukte naar Charles. De Charmander keek haar vrolijk aan, en eigenlijk omdat hij er nu was wou ze die Connor het liefste nu flamberen met haar Charmander. Alana glimlachte even naar de charmander waarna ze zonder iets te zeggen ging staan en dichterbij de jongen kwam. "Hoe oud ben je, Connor?" vroeg ze vervolgens aan hem, redelijk uit het niets.

‘Zeventien,’ antwoordde hij op haar vraag. Jong dus, zoals ze ergens wel had verwacht. ‘En jij?’ vroeg hij vervolgens aan haar. "Drie-en-twintig" antwoordde ze rustig. Zeventien, nog niet eens echt volwassen dus. Jammer dan maar weer. Charmander trok aan haar broek, een beetje geïntimideerd door de Pikachu. Alana knielde weer en keek naar de Charmander. "Er is niks om bang voor te zijn, als er iets gebeurd hebben we altijd nog Duncan." sprak ze met een glimlachje. Duncan, haar Shiny Houndour die al aardig getrained was. Als het niet voor een gevecht was, zou hij wegrennen. Maar gevechten? Vond de houndour echt geweldig. En ze had een voordeel. Ze kon Duncan, Charles, Vince, Sneasel en John gebruiken tegen de Pidgey en Pikachu, en ze kon John, Sneasel en vooral John gebruiken voor Growlithe, grote voordeel dus. En ze zijn al goed genoeg getrained voor de Gym, dus al helemaal voor een beginnende trainer.

‘Juist, alsof ik jou en je Charmander ooit uit het niets zou aanvallen en pijn zou willen doen,’ Alana hoorde overduidelijk de sarcasme in zijn stem. "Sarcasme, dus je zou het wel willen doen." sprak ze waarna ze opstond, haar ogen fel. ‘Nou als je dan toch zo wil beginnen, dan ben ik weg. Het begint toch laat te worden en ik moet er vroeg uit om te gaan joggen. Je weet wel, lichaamstraining,’ Nee echt waar? Is joggen lichaamstraining? Ze was geen kleuter ofzo. De jongen liep van haar weg, oke gezellig. "Je durft gewoon niet he?" kwam eruit. "Je durft niet compleet sociaal te doen tegen mensen," vervolgde ze met gebalde vuisten. Charles greep haar broekspijp weer, alsof hij wou zeggen; 'kalmeer'. "Je durft geen man te zijn tegenover een vrouw." vervolgde ze terwijl ze een stap naar voren te zetten. "Net zoals ik je had ingeschat dus," sloot ze af. Hij zou terugkomen om zijn eer te verdedigen, zoals iedere jongen dat deed.