Give me my hat back!

“Bedankt mam, ik spreek je gauw weer!” Een elfjarige jongen met een klein rood petje op zijn hoofd, duwde de hoorn van de videofoon op zijn haakje en keek met een kleine grijns naar de glinsterende Pokéball dat in zijn handpalm lag. Naast hem stond een Chespin die vragend naar het ronde voorwerp keek. Joey was vandaag elf jaar geworden! En zijn moeder had hem weten te bereiken in het Pokémon Center van Santalune City om hem een cadeautje te geven, waar hij blij mee zou zijn. Het enkel horen van haar stem was al eigenlijk meer dan genoeg. “Wat zou er in zitten?” sprak Joey tegen zijn Chespin, die even achter zijn hoofd krabde. De gekste ideeën kwamen in hem naar boven van een Caterpie tot een Entei..Hoewel Entei niet iets voor een jongen van elf jaar was en de kans nihil was dat er zo een zeldzame pokémon in deze Pokéball zat. Het zou waarschijnlijk ook geen Noivern bevatten.. ook veels te zeldzaam. Of misschien zat er wel een hele andere Pokémon in deze Pokéball en waren zijn ouders van plan om met hem een grap uit te halen. Iets waarmee hij voor schut zou staan; een Magikarp bijvoorbeeld. Joey trok een gezicht bij deze gedachte en keek met een benauwd gezicht naar zijn Chespin en liet zijn donkere ogen toen naar de Pokéball glijden. De elfjarige jongen aarzelde daarom ook niet langer en gooide met een klein boogje de Pokéball omhoog, die openklapte. Uit de witte straal kwam het silhouet van een klein wezentje tevoorschijn met een rond hoofdje dat eigenlijk veels te groot voor de Pokémon zelf was, op zijn buik had hij een schelp. De kleine Pokémon keek met een vragende blik naar de jongen die met zijn Chespin de kleine Pokémon nieuwsgierig aanstaarde. Dit was absoluut geen Entei of een Noivern, wat nog veel beter was hetgeen dat er geen Magikarp in had gezeten.“Osha! Oshawott!” piepte het wezentje vrolijk naar de jongen en liep op een wat onhandige manier op Joey af en struikelde over zijn korte pootjes. Joey grinnikte lichtje waarna hij door zijn knieën zakte en het beestje voorzichtig overeind hielp. “Wat ben je eigenlijk voor een soort Pokémon?” mompelde Joey dat hoorbaar was voor de kleine Pokémon. Het beestje gooide trots zijn borst vooruit en zette een van zijn korte pootjes in zijn zij waarbij hij zijn ogen sloot en met de ander naar zichzelf wees. “Osha! Oshawott!” piepte het wezentje met een trotse ondertoon in zijn stem. “O..Oshawott?” herhaalde hij langzaam. Fronsend keek de jongen even naar Chespin die enkel een geeuw probeerde te onderdrukken en geen interesse in de nieuwkomer toonde. “Oshawott” reageerde de Pokémon vrolijk toen hij de woorden had herhaald en dat was eigenlijk al een kleine bevestiging voor de jongen. “Oshawott.. huh? Well, aangenaam om kennis te maken, jochie. Ik ben Joey,” zei hij toen en wees met zijn duim op zijn borst. Vervolgens draaide de jongen zich om en legde toen een hand op het hoofdje van Chespin, die verbaasd opkeek toen zijn vriend dat deed. “En dit hier is je teamgenootje Chespin,” voegde hij er nog aan toe. Chespin keek even op toen hij zijn naam hoorde terwijl hij daarna even een blik op de Oshawott wierp, die even naar hem zwaaide. De gras Pokémon geeuwde ietwat verveeld en klom vervolgens wat onhandig naar de schouder van Joey toe, vervolgens keek de jongen toe hoe Oshawott kwaad naar Chespin keek.


Joey besloot kort daarna om een wandeling te maken om zijn gedachte even leeg te maken. Oshawott werd in de armen gesloten door de jongen zodat de kleine water Pokémon niet zo lang hoefde te lopen. Joey richtte zijn donkere ogen op zijn rode schoenen, die zachtjes neerkwamen op de stenen grond. Hij zat er al een hele lange tijd aan te denken om hier uit Kalos te vertrekken maar durfde het niet aan zijn ouders te vertellen. Dit zou betekenen dat hij definitief uit zijn thuis regio zou vertrekken. Hoewel het hem koel leek om zijn reis opnieuw te starten ondanks dat hij niet van plan was om gyms uit te gaan dagen vond hij het wel leuk om gewoon op reis te zijn, samen met zijn Pokémon. Zijn oog lag al een tijdje op de regio Hoenn gericht het leek hem wel ontzettend vet daar. Alleen de Tickets waren erg duur en zoveel zakgeld kreeg de jongen niet van zijn ouders, hij kon nu al amper rond komen met één Pokémon. Dat was enkel een probleem waar hij op het moment tegenop liep en met zulke hoge prijzen wilde hij niet zijn vader en moeder ermee lastigvallen. Terwijl Joey daarover nadacht, had de jongen niet in de gaten dat hij richting Santalune Forest liep, ook niet dat de jongen met zijn Pokémon werden gevolgd door een kleine muisachtige Pokémon. Chespin keek even achterom maar opdat sprong het gele wezentje de bosjes weer in en was het wezentje verdwenen. De Chespin fronsde zijn wenkbrauwen waarna de Pokémon zijn schoudertje ophaalde en loom zijn hoofdje weer op zijn schouder legde. “Hmm?” vragend keek Joey op naar zijn Chespin die iets terug mompelde dat leek op dat het niets was. Oshawott keek ook vragend op maar Joey gaf er verder geen reactie op. Inmiddels stond het kleine groepje in het bos maar de uitgang was er nog te zien. Overal hoorde hij geluiden van Pokémon maar met name Fletchling hoorde je erboven uit komen met hun gezang. Het voelde zo goed om weer hier te zijn in het bos waar hij een paar maanden geleden zijn eerste Pokémon had gevangen, en zijn reis was begonnen. Hij herinnerde zich het moment nog dat hij die avond ervoor niet had kunnen slapen omdat hij zo enthousiast was geweest om door Kalos te trekken met zijn Chespin, toentertijd nog met Sparky en het ei van zijn vader. Joey was enkel niett verder gekomen dan Lumiose City. Het was gewoon geen uitdaging meer. Zuchtend zette Joey zijn Oshawott op een boomstronk neer waarna Chespin naast het ottertje op de stronk ging zitten. “Wat zouden jullie ervan zeggen om naar huis te gaan?” vroeg Joey toen aan de Pokémon. “Even bij pap en mam kijken,” voegde hij er nog aan toe. Oshawott kende hij nog maar net maar de water Pokémon sprong vrolijk op toen de jongen het vroeg, Chespin knikte enkel maar liet niet echt blijken dat het hem wat interesseerde. Zolang hij maar voedsel kreeg dan was het goed. In ieder geval stemde Oshawott ermee in.



Nog voordat Joey kon reageren sprong of viel er iets op zijn hoofd waardoor de jongen schrok en een boomwortel niet zag en met zijn rode schoenen er tegen aanliep. Hij viel om waardoor zijn rode pet van zijn hoofd viel en naast hem op de grond belandde. “Pichu!” klonk er lachend waarna hij opmerkte dat er een Pichu voor zijn neus stond. Het gele wezentje rolde over de grond van het lachen en sloeg met zijn kleine vuistjes op het bevroren gras. “Osha! Oshawott!” riep Oshawott boos en sprong van de boomstronk af. Fronsend keek Joey toe hoe de Oshawott naar de Pichu liep en met zijn schelp vervaarlijk naar de kleine muis Pokémon zwaaide, die hem enkel dom aanstaarde. Vervolgens draaide de Pichu zich om en sloeg met een triomfantelijke grijns op zijn achterwerk. Dit zorgde ervoor dat Oshawott zijn geduld verloor en een poging deed om de Pichu te tackelen maar het gele wezentje sprong aan de kant, waardoor de Oshawott met een klap tegen de boomstam aan knalde. Joey wist eigenlijk nu niet precies of hij nu wél of niet moest gaan lachen maar hij kon het niet helpen toen hij zag dat de Oshawott met een pijnlijk gezicht op de grond terecht kwam, en zijn pootjes op zijn voorhoofd drukte. Dit zag er gewoon zo komisch uit. Grinnikend kwam Joey overeind maar toen hij zijn rode pet van de grond wilde pakken was de Pichu hem al voor door het kledingstuk in zijn bek te nemen en vlug een boom in klom, om de graaiende armen van Joey te ontwijken, die een poging deed om de Pichu met zijn armen te vangen. “Hé geef dat terug!” riep Joey naar de Pichu, die enkel zijn ooglid omlaag trok en vervolgens zich uit de voeten maakte. Joey pakte zijn twee Pokémon om hun middel beet en rende zo snel als hij kon achter de Pichu aan, die van tak naar tak sprong. “Kom terug! Jij vuile dief!” brulde Joey alrennend terwijl zijn zwarte haar ritmisch mee bewoog op het ritme van het rennen. De Pichu hield het enkel niet al te lang vol om van tak naar tak te springen en viel halverwege uit de boom doordat een tak afbrak. Met een doffe klap viel de Pichu op de grond die even niet bewoog maar al snel weer overeind kwam. Joey besloot niet al te lang na te denken over wat hij wilde doen en keek naar de Chespin die hij naast zich neer had gezet. Alleen kwam de gele muis weer overeind en wilde net ontsnappen toen Chespin zijn Vine Whip gebruikte om de Pichu van de grond te grijpen. Pichu ontlaadde zijn elektriciteit waardoor Chespin de volle laag kreeg omdat de gras Pokémon contact had gemaakt met de Pichu. Uit reactie smeet de Chespin Pichu weg die met een doffe klap tegen de grond aan kwam en even bleef liggen. “Gaat het Chespin?” vroeg de jongen aan de groene Pokémon die lichtjes grijnzend knikte. Inmiddels was Pichu ook weer overeind gekrabbeld en stond in een gevechtspositie tegenover de gras Pokémon. Oshawott stond vol verbazing naar zijn teamgenootje te kijken, iets dat Joey niet verbaasde. Chespin kon nu eenmaal lui zijn maar hij kon ook terug slaan als het moest en dán ook echt terug slaan. De Pichu was duidelijk niet van plan om zijn pet zomaar terug te geven.. Pichu opende het gevecht met een Thundershock maar hierdoor liep hij de kans om zichzelf te verwonden, wat ook gebeurde maar het gele wezentje schudde het van zich af en bleef vlak voor het rode baseball petje staan. “Chespin, ont wijk de Thundershock en doe je Tackle aanval!” riep Joey naar de Chespin die inmiddels ook in een gevechtshouding stond. Chespin deed wat hem werd opgedragen en beukte in op de Pichu, die lichtjes over de grond rolde en op een klein afstandje bleef liggen . Joey wist niet precies of het ging helpen maar hij kon het wellicht proberen om op deze manier zijn pet terug te krijgen. Het was duidelijk dat de Pichu het gevecht nog niet op wilde geven en kwam koppig overeind waarna hij weer zijn Thundershock afvuurde op de Chespin, deze keer werd de gras Pokémon wel geraakt, maar direct beval Joey zijn Chespin om nog een Tackle aanval uit te voeren. Chespin beukte op nieuw in op de mannelijke Pichu waarna Joey reageerde door een lege Pokéball op het gele wezentje te gooien. Deze werd opgezogen door een rode straal en bleef op zijn plek wiebelen. Snel liep Joey naar zijn pet die naast de wiebelende Pokéball lag en pakte het kledingstuk van de koude grond af waarna hij het weer met een grijns op zijn hoofd zette. Dat voelde tien keer beter.

Tot zijn verbazing klapte de Pokéball weer open en stond het gele wezentje opeens naast zijn voeten. De Pichu keek nijdig naar de jongen en zijn Chespin , toen hij het rode petje zijwaarts op zijn hoofd zag staan. De gele muis deed een poging om het petje terug te krijgen maar deze hield geen rekening met Chespin, dat deze naast hem was komen staan. Twee groene slierten grepen de Pichu om zijn kleine lichaampje heen voordat hij Joey iets aan zou doen en smeet hem met een flinke zwiep naar een dichtstbijzijnde boom. Alleen dit keer wist de Pichu zich te herstellen in de lucht en wist met zijn achterpoten zich tegen de boomstam af te zetten, en met een geïmproviseerde tackle in te beuken op de Chespin. “Gebruik je Rollout om een tegen aanval in te zetten!” riep Joey naar de Chespin, dit deed de gras Pokémon dan ook, en rolde snel op de Pichu af, die even niet wist hoe hij moest reageren. Het was echter al te laat voor de Pichu en werd door de rollout een keer doeltreffend geraakt toen hij aan de kant wilde springen maar niet zag dat de Chespin zijn kant op kwam rollen, de tweede keer lukte het hem te ontwijken maar de Chespin raakte uit balans en knalde met zijn hoofd tegen die van de Pichu aan. Beide Pokémon vielen op de grond en waren even versuft door de klap die ze beide hadden gemaakt. Alleen Chespin kwam ietsjes eerder overeind dan de Pichu en wreef enkel met een pijnlijk gezicht over de blauwe plek heen op zijn hoofd. Joey keek even bezorgd naar zijn starter Pokémon maar de Pokémon scheen niet zo heel erg veel last te hebben van de klap, de Pichu echter wel die inmiddels een laatste poging deed om een Thundershock uit te voeren op de Chespin. Alleen de straal mistte zijn doel en de Pichu zakte door zijn korte pootjes heen. “Maak het af met een Tackle aanval!” riep Joey wederom naar de Chespin, die op zijn doel afrende en met een flinke snelheid in op de Pichu beukte. Voor een derde keer werd hij tegen de grond gebeukt, waarna Chespin triomfantelijk zijn poten in zijn zij zette. Chespin’s wraak voor het treiteren van zijn trainer. Het leek erop dat de Pichu niet meer instaat was om te vechten en daarbij kon het nog weleens leuk worden met deze Pichu in zijn team. De eerste keer was het enkel om zijn pet terug te krijgen. Joey aarzelde daarom geen moment en pakte een nieuwe lege Pokéball uit zijn zak, die hij groter maakte en voor een tweede keer naar de Pichu gooide, die voor de twee werd opgezogen door de rode straal. Op goed geluk..

Alsof Arceus hem had gehoord bleef de Pokéball na een tijdje wiebelen, stil liggen. Vol ongeloof keek hij even naar Oshawott en Chespin die het ook niet schenen te geloven maar toch was het een fijn gevoel. Joey’s grijns werd breder en zonder dat hij eigenlijk door had wat hij deed, greep de jongen de Chespin bij zijn armen beet en begon als een gek rond te springen met een benauwde Chespin die werd mee gesleurd. Hij liet uiteindelijk zijn Chespin los en liep naar de Pokéball van Pichu toe, die hoogstwaarschijnlijk in een slecht verkeerde. Nieuwsgierig zoals Oshawott was liet de jongen zijn pas gevangen Pichu vrij, die lichtelijk gedesoriënteerd was. Hij schudde met zijn hoofdje en keek vragend naar de jongen die iets uit zijn tas haalde. “Well, ik weet dat je graag iets op je hoofd wil hebben maar ik heb maar een pet en die heb ik van me opa gekregen,” sprak Joey tegen de Pichu, die ietwat verdrietig zijn oortjes liet zakken. Alleen Joey boog zich over het wezentje heen en maakte zijn blauwe duikbril vast aan het hoofdje van de Pichu. “En dit staat je tien keer beter,” grijnsde de jongen waarnaar hij over het roze wangetje van de Pichu aaide, die genietend zijn oogjes sloot. “Pi!” piepte Pichu vrolijk. Vervolgens haalde Joey twee oranbessen uit zijn zak en gaf zijn Chespin en Pichu beide een oranbes om bij te komen van het gevecht. Natuurlijk was hij Oshawott ook niet vergeten en gaf hij de jonge Oshawott een Pechabes die wat zoeter was van smaak en jonge Pokémon vonden dat maar al te lekker. Daarna kwam Joey overeind en wenkte richting de uitgang van Santalune Forest, maar dan die aan de andere kant.. hij ging naar huis, zijn ouders vertellen over zijn beslissing.. hij wilde zo snel mogelijk naar Hoenn en daar zijn reis opnieuw starten; met Chespin en Oshawott maar ook zijn pasgevangen Pichu.