Brighter then the stars

De blondine ging met haar rug tegen een van de vele bomen zitten. Door de takken lag er op deze plaats geen sneeuw. Overal was het behoorlijk koud en op de meeste plaatsen lag er dan ook wel een laagje sneeuw. Ze zat liever gewoon ergens op een stoel, het was dan ook haar eigen keuze om naar buiten te gaan. Echter was het wel mooi om het zonlicht door de takken van de bomen te zien vallen, ook was het mooi hoe de sneeuw het zonlicht weerkaatste. Dit gaf een mooi glinsterend effect aan het witte spul. De schaduw van de takken viel over haar gezicht, een tak precies voor haar ogen. Rustig sloot ze haar blauwe kijkers en genoot van de frisse lucht die in het bos hing. Het was fijn om zo nu en dan even rust te hebben, haar leven was dan ook regelmatig behoorlijk druk. Als model moest ze toch regelmatig shoots doen om haar baantje te kunnen behouden. Ook was het belangrijk dat ze tijd doorbracht met haar pokémon. Niet alleen om een goede band op te bouwen maar ook om te trainen voor contests. Als ze een echte coördinator wilde worden zou ze toch wel mee moeten gaan doen met contests, als ze die wilde winnen zouden haar pokémon toch wel goed moeten worden getraind. De blondine pakte de pokébal van haar pokémon. De eerste gooide ze in de lucht, een zwarte pokémon met gele markering kwam er uit. Alpha haar Umbreon, rustig kwam de pokémon naast haar onder de boom liggen. Uit de volgende bal kwam een geel oranje pokémon die geschrokken van de kou een heel eind omhoog sprong. Met zijn lange poten kwam Epsilon een heel eind de lucht in. Hierna ging de Rachu met gesloten ogen tegen een andere boom aangeleund staan. Uit de derde pokébal die ze opende kwam een Charmander. Meteen sprong de kleine pokémon bij Cevella op schoot. Bèta hield blijkbaar niet van de kou die er in het bos hing. Ze gooide de vierde pokébal de lucht in waarna er een oranje vosje verscheen. Luid geeuwde de pokémon waarna ze aan de andere kant naast de blondine ging liggen. Geen van haar pokémon had er blijkbaar zin in om in de sneeuw te spelen. Al haar pokémon leken meer zin te hebben in slapen dan plezier maken. Rustig sloot Cevella haar ogen ook, dan maar even slapen.

Verward keek het meisje in het rond, waar was ze nu weer beland? Overal om haar heen stonden mensen op de tribunes. Iedereen gaf haar een staande ovatie. De jurk die ze aan had was prachtig, en Alpha stond naast haar. Een stuk of vier vrouwen kwamen in haar richting gelopen. Voor het groepje liepen twee mannen. Deze gaven haar een hand en feliciteerde haar. Hierna kwamen de vrouwen voor haar staan en overreikte haar een grote gouden beker. Een paar keer knipperde de blondine verbaast met haar ogen. Dit was de beker van het Grand Festival. Lachend stak ze het ding boven haar hoofd uit terwijl het applaus luider werd. De Umbreon naast haar tikte haar even aan, ze moest opzij kijken. Zodra ze dit deed zag ze haar familie, haar moeder en twin maar ook haar vader stond er bij. Betekende dit dat hij was vrijgelaten uit de gevangenis? Dat moest wel, anders zou hij hier nooit zo in het openbaar kunnen staan. Snel zette ze de beker weg en haastte zich naar haar familie. Ze verwelkomde haar met een familie knuffel, iets dat ze nooit eerder had mogen meemaken. Het gaf een fijn en warm gevoel, dat gevoel had ze al die jaren moeten missen. Dit was alles waar ze ooit over had gedroomd. Wacht eens even. Gedroomd?

Midden in de nacht werd de blondine wakker uit haar droom. Even zuchtte ze omdat alles blijkbaar een droom was geweest. Het was dan ook te mooi om waar te zijn achteraf. Doordat haar pokémon inmiddels alle vier om en op haar lagen had ze het niet koud gehad. Het was nog redelijk licht op de plaats waar ze stonden door de grote vlam op Bèta's staart. Luid geeuwde Cevella waardoor alle vier de pokémon uit hun slaap wakker werden en haar aan keken. Vrolijk lachte het meisje om de blikken van de vier pokémon. Alle vier hadden een aparte blik, nieuwsgierig of wat bezorgd. De Charmander kroop van haar schoot af en de Raichu ging ook van haar voeten af waar hij op was gaan liggen. Langzaam stond ze op waarna ze zich helemaal uitrekte. Van de sneeuw op de grond maakte ze veen bolletje. De blondine gooide de sneeuwbal richting haar pokémon. Geschrokken sprongen de meeste opzij. Iota kreeg de bal tegen haar kop, meteen blafte de Vulpix geschrokken. De Umbreon sprong opgewonen in het rond, blijkbaar had Alpha nu wel zin in een sneewballen gevecht. De Raichu keek haar uitdagend aan terwijl hij lichtelijk op zijn poten op en neer draaide. De Vulpix was blijkbaar uitgedaagd door de sneeuwbal tegen haar kop en stond klaar om de volgende te ontwijken. Bèta kwam snel haar kant op gerend en verstopte zich achter een van haar benen. Die had blijkbaar geen zin om sneeuwballen te gaan ontwijken. Snel maakte Cevella nog een sneeuwbal en gooide deze richting Epsilon. Met een sprong en een salto sloeg de sneeuwbal tegen de grond met zijn staart. Mooie actie was dat van haar pokémon, prima voor contests onder andere. De volgende sneeuwbal gooide ze naar de Umbreon, die deze ontweek door sierlijk een buiging te maken. Een volgende sneeuwbal gooide ze naar de Vulpix die door een kleine Ember te doen de sneeuwbal voor haar neus liet smelten. Slimme actie die niet al te veel moeite kostte. Snel boog de blondine weer om nog een sneeuwbal te maken, zodra ze deze gooide werd hij echter opgevangen door een andere pokémon. Het was een witte pokémon met een blauwe kap op zijn kop. Uit de blauwe kap staken twee oranje stukken. Cevella had de pokémon nog nooit gezien, maar hij leek mee te willen spellen. Met een vrolijke lach op haar gezicht gooide ze nog een aantal sneeuwballen richting de vier pokémon tot iedereen moe was. De Ralts was inmiddels al aan de kant gaan zitten samen met Iota, de twee hadden het na een tijdje wel gezien, ze waren er te moe van geworden. Alpha en Epsilon gingen echter nog wel een tijdje door met ontwijken. Ze plofte op de grond en legde haar hoofd tegen de boom aan. Alle pokémon, inclusief Bèta die wakker was geworden, gingen om haar heen liggen. Rustig pakte ze haar pokédex en bekeek welke pokémon daarnet zo vrolijk met hun had meegedaan. Het apparaatje vertelde dat het een Ralts was, echter op het plaatje had deze een andere kleur. Dat moest dus betekenen dat die Shiny was. Cevella had altijd al een Shiny pokémon gewild, ze waren zeldzaam dus was er ook nog nooit een in het wild tegengekomen. Wel had ze een paar keer een Shiny pokémon van een trainer gezien. Laatst nog een Shiny Umbreon in een pokémoncenter. Door die pokémon had ze ook meteen de nadelen van zeldzame pokémon gehoord. De Umbreon was gevangen geweest door Team Rocket, en was daarna voor veel geld echter teruggekocht. Team Rocket was duidelijk uit op Shiny pokémon aangezien die veel geld opbrachten. Bah ze had een hekel aan die mensen. Pokémon waren geen geld middelen, het waren levende wezens. Ze hebben net zo goed een ziel als dat mensen hebben, dus waarom zou je ze zo veel anders behandelen. Dat was gewoon niet menselijk meer.

Na een tijdje stond ze op en keek ze de pokémon, zo ver dat mogelijk was, aan. Hij leek haar een vriendelijke en leuke pokémon, plus dat hij ook nog eens erg mooi was. "Weet je wat Ralts ik ga jou vangen," zei ze waarna de pokémon meteen opsprong. Met zijn hand wenkte hij haar dat hij zich niet zou laten vangen zonder een gevecht. Een glimlach verscheen op Cevella's gezicht, ze hield wel van wat pit. "Alpha jij gaat me helpen met dit gevecht," de Umbreon stond rustig op waarna ze tegenover de Ralts ging staan. Ze was klaar om het gevecht aan te gaan met hem. Cevella hoopte dat ze deze pokémon zou kunnen vangen, waarschijnlijk zou het voor hem zelf ook een heel stuk fijner zijn. Al het licht dat ze nog steeds hadden was de vlam op Bèta's staart en het licht van de maan dat door de bomen viel. Toch viel de blauwe kap van de pokémon nog behoorlijk op. Ook Alpha zelf was duidelijk zichtbaar door de lichtgevende gele ringen op haar lichaam. De Ralts zag er uit alsof hij zich niet zo maar zou overgeven. Daar was Cevella het wel mee eens, het was natuurlijk wel een stuk leuker als ze hem zou vangen na een zwaar en lang gevecht. Het bleef een unieke kans dus was ze er toch wel zeker van dat ze hem echt zou gaan vangen, tenminste dat hoopte ze met heel haar hart.

"Okay Alpha Assurance!" Meteen kwam de Umbreon in actie en rende op de kleine tegenstander af. De paarse gloed van de aanval werd zichtbaar. Net voor Alpha de Ralts raakte sprong deze de lucht in, echter had de dark pokémon daar al rekening mee gehouden. Ze sprong omhoog met haar achterpoten en raakte de pokémon in zijn buik. Hier door werd die verder de lucht in gegooid. Cevella kneep in haar handen zodra ze zag dat er een blauwige gloed onder de kap vandaan kwam. Confusion. Vrijwel meteen dook de Umbreon ineen en schreeuwde een keer. Inmiddels stond de Ralts al weer veilig op de grond terwijl Alpha haar poten over haar oren legde. De blondine beet haar tanden op elkaar, hij was zeker niet dom. Hij stuurde vervolgens halvemaan vormige bladeren in de richting van zijn tegenstandster. "Alpha ontwijk en gebruik Persuit!" Riep Cevella haar pokémon toe, hopend dat deze op tijd actie kon ondernemen. In plaats van de aanval te ontwijken rende de Umbreon er dwars door heen, waardoor ze redelijk wat schade opliep. Echter was het wel effectief genoeg om de mannelijke Ralts met haar aanval te raken. Hij schoof hier door een stukje achteruit. "Nu snel Feint Attack!" Voor ze het zelf kon zien bevond haar pokémon zich al achter de Ralts waar ze hem vol raakte. De Shiny pokémon maakte een boos geluidje. Hij was er zeker niet blij mee dat ze gewoon door ging met het gevecht zonder hem te laten herstellen van de vorige aanval. Plotseling verdween de pokémon en verscheen weer achter Alpha. Deze keer waren de rollen omgedraaid. De mannelijke pokémon maakte een raar geluidje terwijl er een soort van puls uit zijn bek kwam. Deze aanval duwde Alpha omver, ze krabbelde zonder aarzeling meteen weer overeind. Hierna gebruikte hij Dubble Team waardoor ze werden omsingeld door minimaal vijftien Shiny Ralts. "Alpha Quick Attack tegen allemaal zo snel mogelijk," zei Cevella rustig, hier hadden ze op getraind voor contests. Ze waren dus voorbereid op deze aanval, dat was in hun voordeel. De Umbreon begon te rennen terwijl er een witte streep achter haar verscheen nam ze een hoge snelheid aan en schoot door de hologrammen die stuk voor stuk verdwenen. Er waren inmiddels nog maar drie van de pokémon over. Hijgend stopte Alpha met haar aanval ze had er even de energie niet meer voor. Hier kwam de Ralts weer in actie. Hij gebruikte Confusion waardoor de Umbreon weer door haar poten zakte. Als dit zo door zou gaan zou hij waarschijnlijk nog winnen ook. "Kom op Alpha, je kunt dit!" Riep de blondine haar pokémon toe. Het leek niet te werken tot de pokémon met trillende poten toch opstond waarna de Ralts stopte met zijn aanval. Hij zag er behoorlijk moe uit, ook had hij inmiddels al heel wat schade opgelopen. "Nu snel Assurance gevolgd door Feint Attack," het duurde een tijdje voor de pokémon in beweging kwam. Ze moest eerst nog even goed ademhalen voor ze hem aanviel. Uiteindelijk kwam ze toch in beweging en rende, niet meer zo hard als in het begin, in de richting van haar tegenstander. De paarse gloed van de aanval verscheen, hij leek deze aanval niet te kunnen ontwijken door de schade die hij al eerder had opgelopen. Hier door was het een heel stuk makkelijker geworden voor Alpha om hem te raken met haar aanval. De Umbreon richtte haar aanval zo dat hij weer de lucht in werd geslingerd. Vlak nadat ze hem had geraakt verdween ze en verscheen ze weer in de lucht boven hem. Met haar kop gaf ze een knal tegen de blauwe kap op het hoofd van de pokémon. Met een redelijk hoge snelheid kwam de pokémon tegen de grond aan gevallen. Alpha landde een paar meter verderop waar ze door een van haar voorpoten zakte. De Ralts bewoog niet meer, dit was dan de kans om hem te vangen. "Hier gaan we dan," zei ze waarna ze een pokébal in de richting van de Shiny Ralts gooide. De bal landde op zijn arm waarna hij er door een rode straal werd ingezogen. Cevella kruiste haar vingers en hoopte dat ze hem zou vangen. Hij zou een geweldige aanwinst voor haar team zijn, bovendien was hij ook nog eens leuk om mee om te gaan. De manier waarop hij plotseling mee deed met hun sneeuwballen gevecht had haar een goede reden gegeven om hem leuk te vinden. Nu was het alleen nog wachten op de bevestiging van de pokébal of dat deze weer open ging. Alpha zou nog wel even verder kunnen vechten, maar lang zou ze het niet meer volhouden.

Gespannen keek de blondine naar de trillende pokébal. Het zou mooi zijn als hij nu in een keer zo zijn gevangen, echter was dat niet het geval. De bal opende zich en de Ralts kwam er weer uit. De grijns op zijn kop was te zien, hij was dus blijkbaar nog niet helemaal klaar met vechten. Cevella zuchtte en schudde met haar hoofd, vervolgens wendde ze zich tot Alpha. De Umbreon was inmiddels weer op adem en stond weer op alle vier van haar poten. De Darkpokémon maakte een blaffend geluidje en ging weer klaar staan om aan te vallen. Beide waren dus nog niet helemaal uitgevochten, dat betekende dat ze nog even door zou moeten gaan. Aangezien de Ralts ook nog geen aanstalten maakte om te vluchten kreeg ze nog een kans. Deze zou ze goed moeten gaan benutten wilde ze hem vangen. "Okay dan, daar gaan we weer," zei ze terwijl ze met een vuist in haar eigen hand sloeg. Ze moest het nu slim aanpakken aangezien de Umbreon waarschijnlijk ook niet heel lang meer zou kunnen doorvechten. Wachten tot de Ralts weer moe was leek haar dan toch de beste oplossing. De Ralts kwam weer in beweging en schoot scherpe bladeren op zijn tegenstandster af. "Alpha ontwijk," sierlijk bewoog de Umbreon tussen de bladeren door zodat deze haar niet raakte. Dit leek hij niet leuk te vinden, blijkbaar wilde hij zelf ook winnen van Alpha. Maar dat zou nog niet zomaar gebeuren. De kleine pokémon gebruikte vervolgens Dubble Team, de Umbreon werd weer omsingeld door meerdere Shiny Ralts. Aangezien ze deze situatie al eerder had meegemaakt dit gevecht besloot Alpha uit haarzelf Quick Attack te doen, echter had de Ralts ook al wel door dat dat niet zou werken. De pokémon liet zijn copieën weer verdwijnen. Hij en deed nog een poging met Magical Leaf. "Alpha," was alles wat Cevella hoefde te zeggen voor de Umbreon haar sierlijke ontwijkactie herhaalde. Rustig bewoog ze door de scherpe bladeren, zonder er ook maar moeite mee te lijken hebben. Inmiddels leunde de kleine pokémon met zijn armpje op zijn knie. Het was meer dan duidelijk dat de Ralts uitgeput was. Dit was dan haar tweede kans, nu moest ze Alpha laten aanvallen zodat ze daarna nog een keer een pokébal kon werpen. "Alpha nu snel tackle en vervolgens Pursuit," riep de blondine haar pokémon toe. De zwarte pokémon knikte waarna ze afzette om richting haar tegenstander te rennen. De gele ringen op haar lichaam lichtte inmiddels op. Haar rode ogen waren gefocust op het blauwe dekseltje op Ralts' kop. Ondanks dat hij zo moe was wist de pokémon haar eerste en tweede poging om hem te tackelen te ontwijken. De derde raakte echter wel, waardoor de Ralts een stuk werd weggeschoven. Zonder aarzeling rende de Umbreon achter hem aan terwijl de paarse gloed weer verscheen. Haar aanval raakte hem goed, bijna uitgeschakeld lag de Shiny pokémon op de grond. Zo snel als ze kon greep Cevella naar de pokébal en gooide deze naar de Ralts. De bal kwam terecht op het oranje stukje van zijn helm en klapte open. Voor de tweede keer werd hij naar binnen gezogen. Misschien was het een idee om er plakband op te doen zodat die niet meer open kon. Nee dat zou niet eerlijk zijn, ze wilde uiteindelijk toch een eerlijk gevecht met hem. Cevella balde haar vuisten en beet haar tanden op elkaar, ze hoopte echt erg dat ze hem deze keer wel zou vangen. Gespannen keek de blondine naar de pokébal die langzaam op en neer bewoog.