I will never build a snowman.

Hij pakte zijn deel van wat ze had gekocht aan, zodat ze in de doos alleen nog zou hebben wat van haar was. Het leek niet al te soepel te gaan, maar hij vond het veel te grappig om haar te zien tobben en liet het voor een keertje maar. Zou het erop gaan lijken dat ze over zichzelf heen zou morsen, zou hij haar natuurlijk zo helpen. “Jij ook,” glimlachte hij toen ze hem smakelijk eten en drinken wenste. “En bedankt ervoor.” Ja, hij moest haar wel even bedanken. Immers was het normaal een beetje zijn taak om haar te trakteren. Hij wist ook niet of hij dit moest accepteren of dat het zijn ego krenkte. Rustig nam hij een slok van de chocomelk en fronste hij even. Arceus, dat had hij lang niet meer gehad zeg. Toen het meisje haar neus in de slagroom gedipt was, stapte Aiden op haar af en verplaatste hij de wafel even in dezelfde hand als zijn drinken, voor hij met zijn wijsvinger langs haar neus ging en het spul eraf haalde. “Charming, Lil,” lachte hij.

Zonder er eigenlijk bij stil te staan duwde hij de nu met slagroom bedekte vinger even tegen zijn mond en likte hij het eraf (heel subtiel en niet als een soort hond). Hij dacht er niet eens echt over na, het was gewoon een standaard reactie geweest allemaal. Toen ze ook zei dat hij het wel van haar gewend was, fronste hij even. “Je hebt zo je momenten,” merkte hij met een onschuldig grijnsje op. “Het is al heel wat beter dan je kraaiennest van net,” knipoogde hij vervolgens plagerig. Als het skype was geweest had er een smiley achter gestaan.
Toen ze opmerkte dat het ‘t voordeel was van grote handen, nam hij de wafel weer in zijn vrije hand en nam hij er even verbaasd een hapje van. Hij kauwde en slikte het door, voor hij toch besloot een opmerking te maken. “Sowieso hangen er voordelen aan grote handen.” Het klonk vrij onschuldig. Maar, hey. Je wist wat ze zeiden over mannen met grote handen. Wenkbrauwwiebel.

Het blondje merkte op dat het niet haar schuld was en dat hij haar uit bed had geklopt. “Maar dan had je je toch nog wel mooi kunnen maken voor me?” Hij snoof eventjes zacht tijdens het uitspreken van de woorden, om een lach te onderdrukken. Hij bedoelde het immers totaal niet serieus. Heck, voor zijn part kwam ze in een Miltank-onesie naar hem toe lopen. Hij zou haar even graag aan zijn zijde hebben. ‘t Maakte ‘m allemaal niet zo denderend veel uit. Al was een kort broekje met een showend shirt ook niet ongewenst natuurlijk…
Het meisje begon uit te leggen wat er handig was aan grote handen en Aiden keek haar met een slechte pokerface aan, zijn wenkbrauwen wat samengetrokken en zijn mondhoeken wat omhoog gericht. “Ja, Lilium… Laten we maar ophouden over grote handen,” merkte hij lachend op. Heilige Arceus, wat was het toch een in en in onschuldig meisje.

Haar verontwaardigde toon deed hem even zijn wenkbrauwen opheffen. Het duurde even voor ze doorhad dat hij een grapje maakte. Hij snoof eventjes zacht. “Snap je nu wat ik bedoel met simpel, wijffie?” Zijn stem klonk veel te geamuseerd terwijl hij de woorden sprak. Makkelijk te pesten, zoals net wel was gedemonstreerd. “En zelfs met een kraaiennest hebbie nog een knap koppie hoor.” Wachten op de rode kop! Het werd gewoon een spelletje. Wachten tot ze rood werd, hihi.
Toen ze opmerkte dat het de eerste keer sinds tijden was dat hij haar Lilium noemde, fronste hij even. “Eigenlijk denk ik er niet te veel over na,” mompelde hij. Hij was gewend om meiden hele andere andere bijnamen te geven, maar bij haar moest hij er nog wel eens op letten dat het dat niet werd. Hij kon haar immers moeilijk ‘schat’ en ‘lekkerding’ gaan noemen, dat zou weer zo awkward worden.

Ze zei er niets van te snappen, waarop Aiden even een wenkbrauw optrok. Gelukkig ging het al snel ergens anders over en trok een rode blos over haar wangen. Een geamuseerde, trotse bijna, glimlach trok over zijn gezicht terwijl ze zei dat hij het erom deed. “Toch spreek ik enkel de waarheid,” knipoogde hij liefjes. Nee, hij zou haar niet zeggen dat ze mooie ogen had als ze dit niet had. En misschien zou hij haar het ook wel nooit zeggen. Niet dat dit betekende dat ze deze niet had, of zo.
Toen ze zei dat Lilium prima was, hief hij zijn wenkbrauwen. “Nee, één naam is zo saai,” zuchtte hij even. Nee, hij hield het nooit op één naam. Afkortingen, bijnamen, et cetera. Hij kon iemand op meerdere manieren benoemen op één dag. Het maakte hem niet zo veel uit, het lag allemaal een beetje aan de situatie.

Ze leek het er niet zo mee eens te zijn dat hij enkel de waarheid sprak en hij hief zijn wenkbrauwen even op. “Geloof je me niet?” Zijn stem klonk bijna verontwaardigd terwijl hij het zei. Nee, hij was geen leugenaar. Hij was een Seedot. Een Seedot die om niets of niemand gaf, maar hij loog niet. Misschien omdat hij gewoon niet de interesse had om een leugen te bedenken.
Ze zei niet verder te komen dan Seedot en Aiden hief zijn wenkbrauwen voor een moment. Toen ze echter begon over vuurtoren, fronste hij even kort. “Tsk, liever niet,” bracht hij uit, voor hij haar met een opgetrokken wenkbrauw aankeek. “Je kan veel leukere dingen verzinnen,” bracht hij vervolgens met een grijnsje uit. Of misschien ook niet, maar Aiden was ook niet zo’n moeilijke naam en ze kon het best daarbij houden.

Toen het blondje zei dat die bijnaam van Nate was, en ze hem dus niet zou gebruiken. Hier was hij blij mee, hij zou het niet echt waarderen als het meisje hem bij die naam zou noemen. Allereerst omdat het weer zo’n stomme bijnaam was, zo één die echt alleen beledigend opgevat kon worden (ondanks dat rood haar bij anime-mensen super oké was). Dan had hij liever zoiets als Lillipup, al zou die naam misschien absoluut niet bij hem passen.
Het blondje zei hem na te denken over een bijnaam en dat ze ooit met iets zou komen. Een geamuseerde grijns kwam op het gelaat van Aiden te staan. “Ik kijk er naar uit,” merkte hij op. Ja, hij was er benieuwd naar. Een bijnaam maakte toch wel duidelijk hoe je over iemand dacht (ahum, Simpel) en was een wat subtielere manier om het duidelijk te maken. Hij kon namelijk ook wel recht in haar gezicht gaan lopen zeggen dat ze een simpel, veel te onschuldige pup was. Maar dat was ook weer zo wat.