Pups 'nd alcohol.

Schijnbaar was hij in de goede stad. Even schoten zijn wenkbrauwen omhoog. Fairy-type? Mode ontwerpster? Zijn blik vertrok weer en hij keek haar even twijfelend aan. “Misschien moet ik Tyrion dan maar niet los laten,” meldde hij twijfelend. Het had immers de gras-gym nogal verwoest en misschien zou iemand die zich zo focuste op het uiterlijk ergens van, het niet waarderen als haar gym in puin lag. “Misschien wordt het dan maar tijd dat Arya er een eind aan maakt,” merkte hij grijnzend op. Hij wist niet of Lilium de Mawile ooit in actie had gezien, maar hij wist zeker dat Arya het aan kon. Vooral als het een fairy-gym was, want dan had ze nou niet echt nadeel ertegen. Ze zou het vast en zeker wel aan kunnen.
Lilium vertelde nog even te gaan trainen en dat Snowflake goed begon mee te komen. “Klinkt goed,” grijnsde hij. Élise kwam veel minder mee, maar de Flareon was nou niet zo geïnteresseerd in het vechten dus haar maakte het allemaal niet zo veel uit.

Er zaten gaten in de vloer. Aiden zuchtte een keer toen ze vroeg of hij daarmee te maken had. “Hebben ze dat nou nog niet opgeruimd?” vroeg hij met een lichte zucht. Nou ja, zeg. Zo erg had hij het nou ook niet gemaakt. “Earthquake, dig en Blast Burn,” legde hij uit. Nou, het zou vast wel meevallen. Zo onderhand. Ze zouden het toch wel al een beetje gemaakt hebben? Hij slaakte nog een zucht. Tyrion zou nog verbannen worden uit de league als het zo doorging. Te gevaarlijk, te verwoestend. Dan moest hij hem vertellen geen Blast Burn, maar een Ember af te vuren. Het was gewoon zielig.
Ze was klaar met eten en Aiden knikte. Hij ook. “Prima, dan wordt ‘t maar eens tijd om te gaan,” merkte hij op en hij schoof zijn stoel naar achteren met zijn benen terwijl hij opstond, om als de heer die hij was zijn bord ruw op de hare te laten vallen en het lege dienblad onder de andere te zetten. Met het ding in zijn hand (wel degene waarbij de hand onverbonden was) liep hij naar een kar en schoof hij de dienbladen erin. Nou, dat was ook weer klaar.

Aiden snoof even geamuseerd om de woorden van het blondje en schudde zijn hoofd even. “Gymleiders zijn ook niet vaak anders dan een teleurstelling, of wel?” vroeg hij met een zuchtje. Het was tot nu toe elke keer zo geweest. Al was de eerste vrouw het minst irritant, was zij alles behalve sterk geweest en dat was nou ook niet echt motiverend.
En toen waren ze buiten. Lilium zei hem dat ze hem wel wilde wijzen waar de gym was en Aiden fronste voor een kort moment. Even keek hij om zich heen, op zoek naar een bord of iets anders wat hen de richting zou wijzen. Hierbij blokkeerden ze echter samen de uitgang en een volwassen man botste tegen Aiden op, waarop hij even geïrriteerd een stap naar achteren zette. Hij wilde snauwen dat de man uit moest kijken, toen hij hem herkende.
‘Arceusver-’ Even viel het stil. ‘Oh, wel… Hallo Aiden.’ Muk, Muk, Muk, Muk.

Het meisje zei dat gymleiders het type mensen waren dat nooit wat zou bereiken in het leven. Aiden knikte eventjes. “Dat is zo. Waarschijnlijk kiezen ze van die zielige mensjes uit zodat ze geen ambities krijgen en hun hele leven in de gym spenderen,” merkte hij op. Hij snapte zulke mensen niet. Dag en nacht in een gym, wat moest je er nou? “Natuurlijk vertrouw ik je richtingsgevoel niet,” merkte hij op toen ze het hem vroeg. Elke keer dat hij haar tegen kwam, was ze verdwaald. Natuurlijk vertrouwde hij d’r niet. Dat zou gewoon dom van ‘m zijn.
Aiden pakte de arm van het blondje beet en trok haar achter zich, terwijl hij een pas naar achteren deed en naar de Pokéballs aan zijn riem griste. Geamuseerd trok de man zijn handen omhoog, alsof hij zich overgaf. ‘Ho, ho, ik kom hier niet om iets te stelen,’ lachte hij. ‘En wie is dit hier Aiden? Mijn nieuwe schoondochter?’ Aiden snoof geïrriteerd, maar besloot geen antwoord te geven op zijn vraag. “Ga. Weg,” was het enige wat hij snauwde. Hij had hier geen zin in.

“Je houdt je klep tegen d’r,” snauwde Aiden erachteraan toen de man zijn mond nogmaals open trok en deze begon te lachen. ‘Ho, ho, Aiden toch ~’ zei hij geamuseerd. Aiden vernauwde zijn blik en keek de man nors aan, terwijl deze wat stappen opzij deed en Lilium liefjes aankeek. Hij zag er niet uit als een slechte vent, maar hij was het zeker wel. Helaas wist hij hier vaak nogal gebruik van te maken. ‘Let niet op hem, Aiden is nooit uit zijn puberteit gekomen,’ glimlachte de man onschuldig naar het meisje en Aiden klemde zijn kaken op elkaar. Hij had zijn arm nog steeds wat opzij, alsof hij Lilium hiermee tegen zou houden dichterbij de man te komen. ‘Vertel eens… Wat is je naam?’

Ze noemde haar naam. Aiden moest moeite doen om haar geen stomp te verkopen met zijn arm en balde zijn verbonden vuist even, wat nog eigenlijk niet zo comfortabel voelde. Hij keek de man nog altijd pissig aan en klemde zijn kaken weer op elkaar toen deze begon te lachen. ‘Florbelle? Ah, ja,’ zei hij geamuseerd, alsof het hem iets zei. “Misschien is het een beter idee als je weggaat,” siste Aiden. Maar, de man negeerde zijn opmerking totaal en keek het meisje aan. ‘Daar heb ik wel van gehoord,’ ging hij liefjes verder. Aiden wist ook wel dat dit niet veel goeds betekende en hij had zo het idee dat hij het liefste nooit erachter zou komen wat hij met deze woorden bedoelde. Dus, als Lilium slim was liet ze dit aan zich voorbij gaan, al kon het natuurlijk gebeuren dat ze nieuwsgierig zou worden. Arceus, alsjeblieft niet.

Lilium leek verbaasd te zijn en zonder er al te goed over na te denken greep Aiden haar hand beet. “Wij hebben hier niets meer te zoeken,” siste hij de man toe. Als hij ook maar met één vinger aan Lilium zou zitten, zou Aiden zichzelf en de man nooit vergeven. Nee, hij kneep haar hand wat strakker in de zijne, in een poging zich langs de man te zetten. Hij hoopte zo dat deze niets zou zeggen en dat hij Lilium ergens apart kon nemen, haar in alle rust kon uitleggen hoe het allemaal zat. Dat hij haar kon vertellen dat zijn vader de reden was dat hij af wist van Team Rocket-
‘Een auto-ongeluk… Was het niet?’ vroeg de man geamuseerd en Aiden kwam met een schok tot stilstand. Hij kreeg het niet eens meer voor elkaar om om te kijken, stond daar bevroren terwijl hij haar hand wat steviger in de zijne kneep. Hij zou deze vent…

Hij wilde weg, hij wilde zo graag weg… Zo ver mogelijk weg van de man. Hij zou Lilium met zich meenemen en oh Arceus, als die vent ooit nog zijn hoofd aan d’r zou laten zien, zou hij niet voor zichzelf instaan. Hij mocht dan zijn vader zijn, zijn bloedeigen vader, maar hij zou niet toestaan dat hij maar een blonde haar op haar hoofd zou krenken. Hij had van haar af te blijven, hij moest ver weg blijven. Een verkeerd woord, een verkeerde blik..
Verstard stond hij daar, toen Lilium vroeg waar de man het over had. Maar, bewegen deed hij niet. Waarom? Was hij bang voor zijn vader? Bang voor de jeugd die hij bij hem had gehad? Nee, vast niet. Wilde hij het zelf weten? Het laatste beetje vertrouwen dat hij erin had verliezen? Nee, hij wilde het niet weten. Absoluut niet.
‘Je moeder was een leuke vrouw,’ sprak hij geamuseerd. ‘Had haar wel willen sparen, maar hey… Orders zijn orders.’