Old whippersnapper. || '& Lilium!

Lilium moest toegeven dat ze lichtjes schrok toen ze alle tandafdrukjes zag van de gele muis. Ze had de Pokémon niet zo agressief ingeschat nadat deze moe was geworden na haar freakout. Ze zag er immers gewoon zo schattig uit! Maar schijn kon dan blijkbaar toch bedriegen. “Oké dan… Dat is in dat geval best vreemd,“ merkte Lilium op terwijl ze nog een blik wierp op de POkémon. Maar hierna haalde ze haar haar schouders op. Het was jammer voor Aiden dat hij vast zat aan de Pikachu, maar wie weet had het wel allemaal een reden. Een lichte glimlach speelde op haar lippen. Misschien zat hij er wel altijd aan vast.
Ze moest eventjes lachen toen de jongen zei dat hij spruit genoemd werd, maar meteen had ze hier spijt van. Ze greep naar haar keel, en hoestte zachtjes. Verdorie. “Spruit?“ Wist ze er nog wel uit te krijgen tussen haar gehoest door. Ze keek alleen weg toen de jongen weer over Garrett begon. Nee, daar wilde ze eventjes niet aan denken eigenlijk. Ook op zijn vraag of ze zeker wist dat het goed ging, knikte ze zachtjes. Maar Alyss was het daar niet mee eens. De Ninetales hief haar kop eventjes en piepte zachtjes. Ze wierp even een blik op Aiden. Blijkbaar was het om een belangrijk doel te bereiken het nog wel waard om te heulen met de vijand. Lilium gromde wat binnensmonds als reactie, iets wat leek op verrader.

notes notes notes notes

Lilium slaakte een geschrokken geluid toen ze overeind getrokken wordt, weg uit de veilige warmte van haar Ninetales. Alyss ontblootte haar tanden voor een moment naar de roodharige jongen en grauwde, maar deed verder niks. Ze stond enkel op en bleef de situatie in de gaten houden. Lilium vernauwde haar ogen onmiddellijk toen de jongen aangaf dat ze rustig mee kon lopen naar de dokter of dat hij haar ging dragen. Een verstandig persoon zou gewoon besluiten om mee te lopen, vooral als dit persoon zeker wist dat het alternatief ook daadwerkelijk zou plaatsvinden. Maar niemand had ooit gesteld dat Lilium een verstandig persoon was. Ze was enkel een persoon met een hekel aan alles wat met een dokter te maken had. Haar medisch dossier was toch al veel te lang. "Sterf," reageerde ze dus vinnig, "ik ga voor optie C," waarna ze haar hand los probeerde te trekken uit zijn greep. Met een venijnige blik keek ze de roodharige jongen aan.

notes notes notes notes

Lilium vernauwde haar ogen lichtjes naar de jongen tegenover haar, zijn strenge blik deze keer zonder vrees ontmoetend. Als Lilium eenmaal in Tauros-mode ging, om het zo maar even te noemen, dan vreesde ze Aiden niet echt meer. En ze moest zeggen dat ze ook niet echt gecharmeerd was door de ervaring hiervoor, dus dat maakte haar humeur er ook niet heel erg veel beter op... "Niemand is ooit gestorven aan een stel blauwe plekken," mopperde het meisje. "Ik ben vaak genoeg bij dokters geweest en het enige wat ze je aan proberen te praten is een hoop taurosstront en een hoge rekening!" Hierop begon ze weer te hoesten. Arceus verdomme, misschien was een Blizzard op haar nek wel een beter idee.
Lilium's blik verduisterde lichtjes. Wat voorn plannen Aiden zich ook in zijn hoofd haalde.. Ze was het er niet mee eens. "Plan C is dat we allebei onze eigen weg gaan en een halve regio van elkaar verwijderd blijven voortaan," merkte ze droogjes op. "Brengen we elkaar geen ongeluk meer. Ik ben voor en ik vind dat ik veto heb." Snel deze discussie beëindigen.. Auw.

notes notes notes notes

Hoe eigenwijs ze ook was, zelfs in deze bui kon Lilium wel voelen dat ze op het punt stond om een hele dunne lijn te overschrijden. Het meisje vernauwde haar ogen lichtjes, maar toch kromp ze iets weg van de geïrriteerde toon van de oudere jongen tegenover haar. Eigenwijs zijn was één ding, maar Aiden had nog wel net genoeg engheidspunten om zijn woede te vrezen. Het meisje beet eventjes lichtjes op haar lip, de situatie afwegend. Kon ze het nog maken om er op de één of andere manier vandoor te gaan? De greep om haar pols werd ondertussen knap vervelend immers. Ze keek eventjes om naar Alyss, die straal de andere kant uit keek. Daar hoefde ze ook geen ondersteuning van te verwachten. Iets met verrader. Haar toon was onwillig terwijl ze sprak. "Goed dan.." Mompelde ze binnensmonds, terwijl ze nukkig een andere kant opkeek. "Kun je me dan nu loslaten?" Ze vond dat hij haar pols ondertussen nu wel weer lang genoeg vast had gehouden. Het alternatief van dragen was nog vreselijker. Nee, dan liep ze liever.

notes notes notes notes

Toen Lilium haar pols weer terug wist te krijgen uit de stalen greep van Aiden, was het eerste wat ze deed er nukkig overheen wrijven. Puh... Ook het feit dat ze hij een opmerking maakte over haar eigenwijze gedrag was ze niet helemaal blij over. "Wie weet komt het me ooit wel heel erg goed uit, dat eigenwijs zijn," bracht ze er (oops) redelijk eigenwijs uit. Maar goed, wat haar betrof had ze het recht om ietwat nukkig te zijn. Ze ging immers naar de dokter en ze had er een vreselijke hekel aan.
"Ja ja, ik ga al." Mompelde ze, toen Aiden zei dat ze moest gaan lopen. Het meisje zette trage passen voorwaarts, deels omdat haar knieën nog lichtjes knikten en deels aangezien haar schoenen van lood voelden. Eventjes keek ze over haar schouder, nog ergens de stille hoop koesterend dat Aiden dit genoeg vond en dus nu op zijn 'Run away' instinct ging vertrouwen. Dan kon zij er gewoon vlug tussenuit knijpen..

notes notes notes notes

Het lopen ging haar absoluut niet snel af. Sterker nog, ze moest zeggen dat ze hen expres ietwat ophield zodat Aiden misschien zo geërgerd zou raken dat hij gewoon het zou opgeven en de handdoek in de ring zou gooien. Helaas was dit niet het geval. Alyss liep nog steeds stilzwijgend naast haar, maar voor het geval dat had Lilium haar uiteindelijk toch maar in de Pokéball gedaan. Ze wilde namelijk toch liever niet dat de Ninetales (volkomen terecht) dokters ging bijten.
De dokterspraktijk kwam echt veel te snel in zicht. Door de starende blikken van sommige voorbijgangers, Arceus, hadden ze nog nooit iemand met een blauwe nek gezien?, had Lilium uiteindelijk toch maar een sjaal uit haar tas gevist en om haar nek geworpen. Dat was beter. Ze wierp een dodelijke blik op Aiden toen deze een rotgrijns opzette en haar vroeg of ze er zin in had. "Ik kan nog áltijd Rosa eruit laten en hier wegwezen, weet je dat." Merkte ze op, nu op haar beurt best geërgerd. Door vernauwde ogen keek ze naar de deur. Nopenopenope. Hier wilde ze niet naar binnen.

notes notes notes notes

Lilium stootte een geërgerd geluid uit toen haar laatstee ontsnappingsroute afgesneden werd door een ijzeren greep rond haar pols. Tot voorheen had ze zichzelf nog wijs gemaakt dat Aiden het op het gegeven moment zou opgeven en dat ze dus nog wel last-minute zou kunnen ontsnappen aan de dokters praktijk. Af en toe gingen de schuifdeuren al open, waardoor ze de vieze lucht al kon ruiken. Dokterspraktijk lucht. Ze zette haar hakken tegen de grond toen Aiden een poging deed om haar naar binnen te sleuren en eigenlijk had ze het liefste ook nog een deurpost beet gegrepen. Hier zag ze alleen niet de kans toe. Ze wilde niet naar binnen, ze wilde absoluut niet naar binnen. In haar 'nood' kwam zelfs nog het idee naar voren om gewoon heel erg hard in Aiden's arm te bijten. Maar ze wist dat dit haar ging bezuren, dus dat deed ze toch maar niet. Het enige wat ze zich vervolgens besefte, was dat iedereen in de praktijk Aiden en haar wel héél erg vreemd aankeek. Meteen bleef Lilium stilstaan, alsof ze een Deerling was die in de koplampen van een auto keek. Ze had er een hékel aan als iedereen haar aankeek....

notes notes notes notes

Lilium's ogen staarden terug naar de mensen die haar en Aiden aanstaarde. Eigenlijk voelde ze zich diep van binnen een beetje sterven in dit soort situaties. Ze had er een hekel aan om aangestaard te worden. Het meisje was dan ook verstard geraakt totdat Aiden haar deed 'ontwaken' door haar te gebieden door te lopen. Lilium schrok lichtjes op en richtte haar blauwe blik op de jongen, die zijn woorden gezucht had. Duidelijk was hij er ook niet blij mee. "Ik zei toch dat we niet hadden moeten gaan," mompelde het meisje, "Er is nog een weg terug..." Probeerde ze hoopvol. Misschien.. Heel misschien. Maar nee, ze werd mee gesleept naar de receptie, waar ze ook nog eens een keer voor het blok werd gezet door Aiden en moest zelf het woord doen. Nog eventjes ging er een vuile blik naar Aiden, die met een vreemde blik werd gade geslagen door de receptioniste. Maar uiteindelijk begon het meisje toch te spreken. "Ik.. uhm.. Ik heb m'n nek bezeerd.." mompelde Lilium, nog steeds ongemakkelijk met de situatie, waarna ze de sjaal hief. Meteen werd de blik van de receptioniste duister. "Hoe is dat zo gekomen?" Lilium schrok lichtjes van de blik, die ook op Aiden gericht werd. Oh Arceus, nee. "Incident met een Pokémon," sprak het meisje vlug, maar de verpleegster zag er niet echt overtuigd uit. "Ga maar mee naar de kamer hier achter, de dokter komt dan zo bij je." Sprak de vrouw, waarna ze de telefoon oppakte en druk maar zachtjes begon te bellen met urgent klinkende tonen.

notes notes notes notes