Attention Please [Open]

Of ze daadwerkelijk de tijd zou nemen om naar de base te gaan viel te bezien, maar Amal vond het niet zo erg als dat niet gebeurde. Het was niet het einde van de wereld. Terwijl ze haar spullen bij elkaar raapte, wenste ze hem nog veel succes. Een welgemeende glimlach verscheen op zijn gelaat. “Bedankt! Dat komt zeker goed. En jij met euh,” dwaalde hij af, in zijn geheugen gravend voor het stukje informatie dat hij nu tekort kwam. Hij vond het niet. “Met wat je ook van plan bent om te doen?” Hij meende wat hij zei – maar hij wist niet zeker over waar hij haar nu succes mee wenste. Straks was ze van plan om iemand te vermoorden. Dan was hij nog medeplichtig te noemen, puur en alleen omdat hij dit had gezegd. Yikes. Hij lachte om zijn eigen gedachte en zwaaide haar na, om met een iets betere houding de volgende persoon aan te spreken.

Op het einde van de dag was hij geen wonderjoch, zoals ze in de films altijd lieten zien, maar hij had toch een aantal handtekeningen in de wacht gesleept.