[SF] Sit back and relax

Taking this to the grave

Hij had enige wraak verwacht, maar dit ging verder dan Lilium’s wraakplannen ooit zouden gaan. Het leek er dan ook op dat Raven zich ermee was gaan bemoeien, aangezien die er ook bij was.
Zijn stoel werd naar voren gelanceerd en Aiden landde op het zand, waardoor de Wartortle meteen schichtig opkeek en Raven klonk kwaad. Aiden kon zijn kleren zien druipen en voelde zich redelijk trots, al had hij het idee dat hij spoedig spijt zou krijgen van zijn actie. Gelukkig zou zijn wraak nog tien keer erger zijn.
Net toen hij naar zijn Pokéball wilde grijpen, verdwenen deze van zijn riem. Vulpix. Hij had Tyrion nu wel kunnen gebruiken. Helaas hadden Lilium en Raven zich hierop voorbereid en werd hij opgetild door een gigantische draak, waardoor hij de pijn van de clown kon voelen. Arceus. Wat zouden die twee spijt krijgen achteraf. Oh ja, hij zou komen met de ultieme wraak.
De plons in het water was kouder dan verwacht en met enige moeite zwom hij terug naar boven, waarna hij de naderende Wartortle zag, wie vrolijk een water gun op zijn trainer af vuurde, denkend dat deze eindelijk een keertje wilde spelen. “Ronan, stop,” sprak Aiden, terwijl hij richting de Wartortle zwom. Met een vrolijke beweging trok hij het bandje van de Pokémon los en gooide hij de Ever Stone weg, ver het water in. “Het is tijd,” grijnsde hij naar de Pokémon. Nog voor hij het doorhad, gloeide de Pokémon wit en groeide hij. Hij groeide niet zomaar, oh nee, van zijn tachtig centimeter ging hij naar een ruime twee meter en werd hij zo veel groter, dat het bijna vreemd was om te zien hoe gemakkelijk de Pokémon in het water lag.
Met een grijnsje klom Aiden op het enorme schild van de Blastoise, terwijl hij richting het drietal mensen wees. “Daarheen. Zodra we er zijn, bevries je die Raven,” merkte hij op. Met een enorme snelheid schoot de Blastoise op de mensen af en stond hij op, waardoor Aiden van zijn rug kon springen. De Blastoise maakte zich klaar en een enorme blizzard schoot op de blinde jongen af, waarna Aiden één wenkbrauw ophief en Lilium aankeek met een grijnsje dat niet veel goeds betekende, terwijl zijn kleren nog erger dropen dan… *Foute opmerking*.

Taking this to the grave

Geamuseerd, ondanks het feit dat zijn kleren plakten en dropen, keek Aiden toe hoe Ronan de blinde Raven een gigantische ijzige wind over zich heen kreeg. Hij kon zien hoe de jongen schrok van de plotselinge temperatuursverandering. Zijn kaken klapten op elkaar, terwijl hij Aiden uitmaakte voor eikel. Deze zette enkel een grijnsje op zijn gezicht, welke boekdelen leek te spreken. Ze hadden absoluut de verkeerde uitgekozen voor een wraakpoging.
Met een niet veel goeds betekenende glimlach liep hij op Lilium af, maar terwijl hij naderde verdween de geamuseerde blik van zijn gezicht, tot hij voor haar neer kwam te staan. De Blastoise was hem op de voet gevolgd, klaar om de Vivillon uit de lucht te schieten met een Hydro Pump mocht deze gekke geintjes gaan verzinnen.
Hij kon zien hoe het blondje alles behalve op haar gemak leek terwijl hij daar stond, neerkijkend op haar als hij wel vaker deed. Als ze ineens zou besluiten hoge hakken aan te doen zou dat een heel vreemde gebeurtenis worden. Hij hief zijn hand, haar nog altijd op dezelfde manier aankijkend, alsof hij… Haar nog wat aan zou doen.
Met een heel zacht plofje liet hij zijn hand op haar hoofd landen, gebald in een vuist. Het was bij lange na niet hard genoeg om haar zeer te doen. “Voortaan iemand van je eigen grootte pakken,” knipoogde hij, voor hij lachte. Hij hief één wenkbrauw op, kort wachtend op haar reactie, voor hij richting de stoel wandelde en zijn Pokéballs eraf haalde, om ze terug aan zijn riem te klikken. De ball van Tyrion hield hij echter vast, om hem voor zich te houden en de gigantische Charizard eruit te laten komen.
“Misschien heeft Raven je warmte nodig, knul,” sprak hij rustig tegen zijn Charizard, terwijl hij geamuseerd naar Raven keek.

Taking this to the grave

Lilium leek goed onder de indruk en ergens moest Aiden toegeven dat dit wel genoeg wraak was voor het blondje. Het feit dat ze zo bang leek, alsof hij haar iets aan zou doen, was wel genoeg om haar er een volgende keer van te weerhouden opnieuw samen te werken met de blinde Raven, wie vast en zeker spijt had nu het zo frisjes was.
Haar oof was genoeg om een licht geamuseerde grijns op zijn gelaat te toveren, evenals de blos op haar gezicht. Dat ze had gedurfd iets tegen hem te doen als ze hem zo vreesde. Dat maakte alleen maar duidelijker dat Raven de schuldige was hier, al vond Aiden het bevriezen (en het feit dat de wraak langs zijn kant begonnen was) wel even genoeg. Ooit kwam er wel iets beters.

De Charizard verliet zijn taak als persoonlijke verwarming al snel en liet een speelse grom horen naar de Noivern, waarna hij de lucht in schoot, om compleet te verdwijnen als kachel. Helaas, Raven. Geen warmte voor jou.
Toen Seven opmerkte een drankje nodig te hebben, hief Aiden één wenkbrauw op. “Dat… Is geen slecht idee,” merkte hij op, waarna hij even omkeek naar Lilium, zijn hoofd veel te geamuseerd. “Li-li-um,” sprak hij, een grijns op zijn gezicht toverend. “Wat dacht je van een drankje?” Hij wist dat ze nog een alcoholmaagd (< hoe heet dat) was, dus zou haar eerste drankje meemaken zeker geen slecht idee zijn.

Taking this to the grave

Het leek er niet op dat Lilium het eens was met het idee om te gaan drinken en wat teleurgesteld keek Aiden het blondje aan. Niet omdat hij het jammer vond dat ze niet zou gaan drinken, want dat zou ze zeker doen, maar om het feit dat het niet vrijwillig zou gaan. Want, oh, ze zou echt wel drank binnen krijgen. Hihihihi. Groepsdruk was een Beedrill soms.
Toen het blondje zei een cola te nemen, schudde Aiden rustig zijn hoofd. “Kom nou maar mee,” grijnsde hij. Omdat hij niet het idee had dat ze eindelijk eens makkelijk zou doen (misschien moest hij de bijnaam simpel maar eens veranderen, lastig kind dat ‘t was), pakte hij d’r hand beet en keek hij haar voor een moment aan met dat slechte grijnsje wat altijd betekende dat het daarop volgende moment niet leuk was voor d’r, om haar mee te sleuren naar de andere twee.